Στον τόπο καταγωγής του, το Ρέθυμνο και συγκεκριμένα στο χωρίο Αγία Παρασκευή, θα κηδευτεί ο πραξικοπηματίας Στυλιανός Παττακός που πέθανε το Σάββατο σε ηλικία 104 ετών, μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Η κηδεία θα γίνει την Τρίτη στις 12 το μεσημέρι.

Ο πραξικοπηματίας Στυλιανός Παττακός

 Ο Στυλιανός Παττακός υπήρξε από τους πρωταίτιους του πραξικοπήματος του 1967 και της επτάχρονης δικτατορίας που ακολούθησε. Μαζί με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τον Νικόλαο Μακαρέζο, αποτέλεσαν την «τριανδρία» που πρωτοστάτησε στην εκδήλωση του πραξικοπήματος.

Ο ρόλος του, τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 1967, ήταν κομβικός αφού ως διοικητής του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων, ήλεγχε τις μονάδες που ήταν απαραίτητες για την κατάληψη της Αττικής. Με την επικράτηση της δικτατορίας διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών (1967-1971) και Α΄ αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης (1971-1973).

Μετά την πτώση της δικτατορίας κρίθηκε ένοχος στάσης και εσχάτης προδοσίας για τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα και καταδικάστηκε σε θάνατο, ποινή που αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Αποφυλακίστηκε το Σεπτέμβριο του 1990, για λόγους υγείας.
Γεννήθηκε στις 8/11/1912 στην Αγία Παρασκευή Ρεθύμνου Φοίτησε αρχικά στις Σχολές Υπαξιωματικών και εισήλθε στην Σχολή Ευελπίδων το 1934, απ' όπου αποφοίτησε το 1937 με το βαθμό του ανθυπιλάρχου (ανθυπολοχαγού Ιππικού). Συμμετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ως διοικητής ίλης της 11ης Ομάδος Αναγνωρίσεως της 11ης Μεραρχίας Πεζικού, ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης «Όμηρος». Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά, συμμετείχε στον εμφύλιο πόλεμο ως διοικητής της ίλης αρμάτων μάχης Κένταυρος σε αρκετά σημεία της Βόρειας Ελλάδας και παρασημοφορήθηκε με τρία αριστεία ανδρείας, επτά πολεμικούς σταυρούς, δύο μετάλλια εξαίρετων πράξεων καθώς και με όλα τα προβλεπόμενα σε καιρό ειρήνης μετάλλια και παράσημα. Στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Πολέμου και κατάφερε να φτάσει μέχρι τον βαθμό του ταξιάρχου, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση τεθωρακισμένων με έδρα στου Γουδή, όπου συμμετείχε ενεργά στο πραξικόπημα του 1967. Με τη μεταπολίτευση αποτάχθηκε από τον στρατό όντας Υποστράτηγος.

Ήταν παντρεμένος με την Δήμητρα Νικολαΐδη, κόρη του Νικόλαου Γεωργίου Νικολαΐδη συμβούλου του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Μαζί απέκτησαν δύο κόρες.

Έως το τέλος παρέμεινε αμετανόητος για τα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα στη διάρκεια της δικτατορίας. Σε συνέντευξη του δήλωσε πως : «Θα έκανα και πάλι το ίδιο, εάν διαπίστωνα πως υπήρχε ανάγκη», ενώ ισχυριζόταν πως στις 21 Απριλίου 1967 αποτράπηκε σχεδιαζόμενη σοσιαλιστική δικτατορία του Ανδρέα Παπανδρέου που θα έβαζε την Ελλάδα στο Ανατολικό Μπλοκ. Ο ίδιος αρνήθηκε κατ’ επανάληψη ότι έγιναν βασανισμοί πολιτικών κρατουμένων, με εξαίρεση τους άγρια βασανισμένους Παναγούλη και τον Μουστακαλή και τόνιζε συνεχώς το «έργο» της κυβέρνησης των δικτατόρων, λέγοντας πως έβαλε ηλεκτρικό ρεύμα και νερό στα χωριά της επαρχίας, ότι έκαναν πολλά δημόσια έργα κλπ.