Τελικός Conference League 2024: Το μεγαλείο της στιγμής και η ευθύνη όλων
Η σημασία ενός ποδοσφαιρικού παιχνιδιού
Ο τελικός Conference League 2024 μεταξύ Ολυμπιακού και Φιορεντίνα μπορεί να γίνει ένα γεγονός που θα αναδείξει την Αθήνα του μέλλοντος και το σύγχρονο Έλληνα
Λευτερης Ελευθεριου
Ο τελικός Conference League 2024 μεταξύ Ολυμπιακού και Φιορεντίνα (29/5-22:00) στην "OPAP Arena" είναι η μεγαλύτερη στιγμή ελληνικού συλλόγου εδώ και 53 χρόνια, αλλά και μια πρωτόγνωρη εκδήλωση για την Αθήνα, που θα ζει στον παλμό της, για το καλό και το κακό.
Ένα από τα λίγα ενθύμια λαϊκής κουλτούρας που έμειναν από τον τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1971, στο Γουέμπλεϊ, μεταξύ Άγιαξ και Παναθηναϊκού, ήταν εκείνη η παραλλαγή του τραγουδιού των Μπιτλς, “Obladi Oblada”. Ήταν, επίσης, η πρώτη ελληνική αντάμωση με το φαινόμενο Γιόχαν Κρόιφ. Ο Παναθηναϊκός έκανε μια συγκλονιστική πορεία προς το Λονδίνο και ευτύχησε να παίξει σε ό,τι αποκλήθηκε “ο ναός του ποδοσφαίρου”.
Το μόνο πράγμα που δεν έγινε τα 53 χρόνια παρά τέσσερις ημέρες που έχουν παρέλθει, είναι ότι ο άνθρωπος δεν ξαναπάτησε στο Φεγγάρι. Νέοι πλανήτες ανακαλύφθηκαν, το προσδόκιμο της ζωής αυξήθηκε. Τα εισιτήρια για ένα ταξίδι στη Ρώμη κοστίζουν λιγότερο από εκείνα για ένα ταξίδι στη Νάξο. Μπορείς να μιλάς με κάποιον που βρίσκεται στην Τζαμάικα, κοιτάζοντάς τον.
Αυτό που δεν αναμενόταν να γίνει τα 53 χρόνια, ήταν να παίζει ελληνική ομάδα ευρωπαϊκό τελικό στο γήπεδο άλλης ελληνικής ομάδας. Είναι πρωτόφαντο και πρωτάκουστο. Κι ενώ οι ώρες πλησιάζουν και ο Ολυμπιακός πρόκειται να αντιμετωπίσει τη Φιορεντίνα σε λιγότερο χρόνο από όσο κάνει η Γη για μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον εαυτό της, η φυλή ζει για αυτό το παιχνίδι. Η κοσμόπολη καθηλώνεται. Ακούει για μέτρα ασφαλείας, ζώνες ελέγχου. Πρωτόγνωρο, για τους κατοίκους της Νέας Φιλαδέλφειας, να πρέπει να δείχνουν χαρτί για να πάνε στο σπίτι τους. Αναγκαίο κακό, αλλά, αν παιχτεί καλά η παρτίδα αυτή από τη φυλή, συγκαλυμμένη ευλογία.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d1lht7kv49k9)
Πιο ισχυρός αντίπαλος, σε κάθε περίπτωση, ώστε όλα να κυλήσουν ομαλά τη μεγάλη μέρα σε αυτήν την πρωτεύουσα που γεωγραφικά ανήκει παντού αλλά λογίζεται ως λίκνο πολιτισμού για τη δυτική Ευρώπη, έστω και σε μια πιο μεταφορική μορφή, είναι το θυμικό. Δεν είναι σπάνιο να τείνει κάποιος χείρα βοηθείας, αλλά να έχει κρυμμένο το μαχαίρι στο πόντσο του σε αυτά εδώ τα εδάφη, ιστορικά αν ατενιστεί.
Η πρόκληση δεν είναι να αντικρουστούν οι προκλήσεις, αλλά να μην υπάρχουν. Από αποστολές ομάδων έως αρμοδίους και από υποστηρικτές έως αστυνομικούς, νοητική προτεραιότητα πρέπει να είναι μια γιορτή στη χώρα. Περιέχει, ούτως ή άλλως, κάτι το εθελοντικό ατομικά. Η πραγματικότητα θα είναι κοπιώδης, ανά στιγμές ίσως και αφόρητη, αλλά η προδιάθεση θα παίζει μείζονα ρόλο. Ασφαλώς, το να χαιρετιστεί προϊόντος της ημέρας θα είναι αδύνατον, αλλά το να μη δυναμιτιστεί, ακόμα και εν είδει δυσφήμησης (λέξη που καθ’ εκάστη αρέσκονται να χρησιμοποιούν οι ξενολάγνοι), είναι εφικτό. Εδώ, παίζει σημαντικό ρόλο το πρόσωπο που βγάζει μια καθ’ όλα τουριστική πόλη. Οι κάτοικοί της. Οι φορείς της. Οι υποστηρικτές των ομάδων της.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d1lhysmwfi9l)
Πόσο σημαντικό θα ήταν αν, με τους οπαδούς της Φενέρμπαχτσε να αναδεικνύουν το πρόσωπο ενός συλλόγου που έχει σημαντικά ζητήματα θυμού εδώ και τουλάχιστον δύο μήνες, δεν γινόταν σύγκρουση των οπαδών του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού σε ένα σταθμό μετρό του Βερολίνου την παραμονή του τελικού του Euroleague Final 4;
Πόσο σημαντικό θα ήταν για έναν Έλληνα που θα ταξιδέψει στη γερμανική πρωτεύουσα, μια πόλη που έγινε από χωρισμένη ελεύθερη και στέκει σαν πολιτιστική ζωντοχήρα ενός κατεστραμμένου γάμου, για να απολαύσει τις πλατείες της, τα γκράφιτί της, την ανθρώπινη δημιουργικότητα, να μην έχει να αντιμετωπίσει τις γκριμάτσες απογοήτευσης εκείνων που τον κρίνουν με βάση τη συμπεριφορά ενός “βαμμένου συνόλου”; Πόσο σημαντικό θα είναι αν, την επόμενη φορά που θα χρειαστεί η διοργάνωση μιας εκδήλωσης δεν υπάρχει το αντίβαρο της καταστροφής ως σκέψης;
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d1ldz9wlc7jd)
Ο τελικός Conference League 2024 είναι μόνο δυνητικά κριτήριο. Κάποια στιγμή, εκτός του σημαίνοντος, δηλαδή του παιχνιδιού του Ολυμπιακού με τη Φιορεντίνα, τα περιμετρικά θα ξεχαστούν. Αλλά η αίσθηση θα παραμείνει. Δεν είναι λίγο, εξ υπαρχής, να υπάρχει στο στόμα η γλυκιά γεύση της προόδου και όχι εκείνη μιας οπισθοχωρητικής απογοήτευσης.
Τελικός Conference League 2024: Το Γουέμπλεϊ και η Νέα Φιλαδέλφεια
Ένα από τα λίγα ενθύμια λαϊκής κουλτούρας που έμειναν από τον τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1971, στο Γουέμπλεϊ, μεταξύ Άγιαξ και Παναθηναϊκού, ήταν εκείνη η παραλλαγή του τραγουδιού των Μπιτλς, “Obladi Oblada”. Ήταν, επίσης, η πρώτη ελληνική αντάμωση με το φαινόμενο Γιόχαν Κρόιφ. Ο Παναθηναϊκός έκανε μια συγκλονιστική πορεία προς το Λονδίνο και ευτύχησε να παίξει σε ό,τι αποκλήθηκε “ο ναός του ποδοσφαίρου”.
Το μόνο πράγμα που δεν έγινε τα 53 χρόνια παρά τέσσερις ημέρες που έχουν παρέλθει, είναι ότι ο άνθρωπος δεν ξαναπάτησε στο Φεγγάρι. Νέοι πλανήτες ανακαλύφθηκαν, το προσδόκιμο της ζωής αυξήθηκε. Τα εισιτήρια για ένα ταξίδι στη Ρώμη κοστίζουν λιγότερο από εκείνα για ένα ταξίδι στη Νάξο. Μπορείς να μιλάς με κάποιον που βρίσκεται στην Τζαμάικα, κοιτάζοντάς τον.
Αυτό που δεν αναμενόταν να γίνει τα 53 χρόνια, ήταν να παίζει ελληνική ομάδα ευρωπαϊκό τελικό στο γήπεδο άλλης ελληνικής ομάδας. Είναι πρωτόφαντο και πρωτάκουστο. Κι ενώ οι ώρες πλησιάζουν και ο Ολυμπιακός πρόκειται να αντιμετωπίσει τη Φιορεντίνα σε λιγότερο χρόνο από όσο κάνει η Γη για μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον εαυτό της, η φυλή ζει για αυτό το παιχνίδι. Η κοσμόπολη καθηλώνεται. Ακούει για μέτρα ασφαλείας, ζώνες ελέγχου. Πρωτόγνωρο, για τους κατοίκους της Νέας Φιλαδέλφειας, να πρέπει να δείχνουν χαρτί για να πάνε στο σπίτι τους. Αναγκαίο κακό, αλλά, αν παιχτεί καλά η παρτίδα αυτή από τη φυλή, συγκαλυμμένη ευλογία.
Τελικός Conference League 2024: Οι υποστηριχτές, οι οχτροί και το κοινό καλό
Πιο ισχυρός αντίπαλος, σε κάθε περίπτωση, ώστε όλα να κυλήσουν ομαλά τη μεγάλη μέρα σε αυτήν την πρωτεύουσα που γεωγραφικά ανήκει παντού αλλά λογίζεται ως λίκνο πολιτισμού για τη δυτική Ευρώπη, έστω και σε μια πιο μεταφορική μορφή, είναι το θυμικό. Δεν είναι σπάνιο να τείνει κάποιος χείρα βοηθείας, αλλά να έχει κρυμμένο το μαχαίρι στο πόντσο του σε αυτά εδώ τα εδάφη, ιστορικά αν ατενιστεί.
Η πρόκληση δεν είναι να αντικρουστούν οι προκλήσεις, αλλά να μην υπάρχουν. Από αποστολές ομάδων έως αρμοδίους και από υποστηρικτές έως αστυνομικούς, νοητική προτεραιότητα πρέπει να είναι μια γιορτή στη χώρα. Περιέχει, ούτως ή άλλως, κάτι το εθελοντικό ατομικά. Η πραγματικότητα θα είναι κοπιώδης, ανά στιγμές ίσως και αφόρητη, αλλά η προδιάθεση θα παίζει μείζονα ρόλο. Ασφαλώς, το να χαιρετιστεί προϊόντος της ημέρας θα είναι αδύνατον, αλλά το να μη δυναμιτιστεί, ακόμα και εν είδει δυσφήμησης (λέξη που καθ’ εκάστη αρέσκονται να χρησιμοποιούν οι ξενολάγνοι), είναι εφικτό. Εδώ, παίζει σημαντικό ρόλο το πρόσωπο που βγάζει μια καθ’ όλα τουριστική πόλη. Οι κάτοικοί της. Οι φορείς της. Οι υποστηρικτές των ομάδων της.
Τελικός Conference League 2024: Η αίσθηση της προόδου
Πόσο σημαντικό θα ήταν αν, με τους οπαδούς της Φενέρμπαχτσε να αναδεικνύουν το πρόσωπο ενός συλλόγου που έχει σημαντικά ζητήματα θυμού εδώ και τουλάχιστον δύο μήνες, δεν γινόταν σύγκρουση των οπαδών του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού σε ένα σταθμό μετρό του Βερολίνου την παραμονή του τελικού του Euroleague Final 4;
Πόσο σημαντικό θα ήταν για έναν Έλληνα που θα ταξιδέψει στη γερμανική πρωτεύουσα, μια πόλη που έγινε από χωρισμένη ελεύθερη και στέκει σαν πολιτιστική ζωντοχήρα ενός κατεστραμμένου γάμου, για να απολαύσει τις πλατείες της, τα γκράφιτί της, την ανθρώπινη δημιουργικότητα, να μην έχει να αντιμετωπίσει τις γκριμάτσες απογοήτευσης εκείνων που τον κρίνουν με βάση τη συμπεριφορά ενός “βαμμένου συνόλου”; Πόσο σημαντικό θα είναι αν, την επόμενη φορά που θα χρειαστεί η διοργάνωση μιας εκδήλωσης δεν υπάρχει το αντίβαρο της καταστροφής ως σκέψης;
Ο τελικός Conference League 2024 είναι μόνο δυνητικά κριτήριο. Κάποια στιγμή, εκτός του σημαίνοντος, δηλαδή του παιχνιδιού του Ολυμπιακού με τη Φιορεντίνα, τα περιμετρικά θα ξεχαστούν. Αλλά η αίσθηση θα παραμείνει. Δεν είναι λίγο, εξ υπαρχής, να υπάρχει στο στόμα η γλυκιά γεύση της προόδου και όχι εκείνη μιας οπισθοχωρητικής απογοήτευσης.
