Το φυτό ονομαζόταν κατά τους αρχαίους χρόνους φασίολος,φάσηλος ή φασήολος, λέγεται ότι ήταν ένα είδοςλούπινου, την λέξη λούπινα, την άκουσα από την μαμά μου, στο χωριό μου την Βάχλια Γορτυνίας-Αρκαδίας, όταν κάποιος πάει κάπου πονηρά, λένε πως… «πάει να μαζέψειλούπινα»…

Τα λούπινα η τα λουμπούνια όπως τα λένε στην Κρήτη, τα τρώνε συνοδεύοντας το τσίπουρο η την ρακή, αφού τα έχουν βράσει και αλατίσει, είναι ωραιότατος μεζές!!

Τα φασόλια όμως, για να ξαναγυρίσουμε, είναι όσπρια ιδιαίτερης θρεπτικής αξίας και στην χώρα μας τα τρώμε με διάφορους τρόπους, η κλασσική Ελληνική φασολάδα, γίγαντες στον φούρνο η φασόλια μαυρομάτικα φασολάδα, η φασόλια με σπανάκι και ντομάτα στο φούρνο, η βρασμένα καλά για σαλάτα με λαδόξυδο.

Η φασολάδα είναι συνυφασμένη με χειμώνα και κρύο, εμείς βρισκόμαστε Νοέμβρη μήνα με το μικρό καλοκαιράκι, αλλά θα την φτιάξουμε.

Απ το προηγούμενο βράδυ βάζω τα φασόλια στο νερό να μαλακώσουν, την επόμενη μέρα, τα βάζω σε μια μετρίου μεγέθουςχύτρα ταχύτητας, μαγειρεύω σχεδόν τα πάντα με χύτρα, ρίχνω μέσα αλάτι, πιπέρι, μια κόκκινη καυτερή πιπεριά που την έχω ξεράνει, σέλινο ψιλοκομμένο, έχω πάντα στην βεράντα απ όλα αυτά,κόβω καρότο σε ροδέλες,προσθέτω φρέσκια τριμμένη ντομάτα και λίγο ξερό θυμάρι, ρίχνω επίσης μισό
ποτήρι λάδι, ένα κύβο λαχανικών φρέσκο και νερό μέχρι την μέση της χύτρας περίπου,δεν βάζω κρεμμύδι.

Μόλις αρχίσει ο βρασμός, κλείνω την χύτρα και αφού σφυρίξει και χαμηλώσω την φωτιά, την αφήνω ακριβώς μία ώρα να βράσει.

Όταν ανοίξω την χύτρα, ανεβάζω πάλι την θερμοκρασία και την αφήνω δέκα λεπτά να βράζει, ανακατεύοντας και πιέζοντας τα βρασμένα φασόλια στα τοιχώματα της χύτρας για να «χυλώσει», που είναι και το μυστικό μιας επιτυχημένης φασολάδας.

Η φασολάδα συνοδεύεται με ελιές, ντοματοσαλάτα με κρεμμύδι,σαρδέλα παστή, ρέγγα η λακέρδα, φρέσκο ψωμάκι και φυσικά κόκκινο κρασί.

Σημείωση: Αν θέλετε να είναι πιο ελαφριά, αλλάζετε συχνά το νερό όταν τα μουλιάζετε.