Το «Los Loros» είναι ένα μαγαζάκι, σαν «καμαρούλα μια σταλιά», που λέει ένα τραγούδι, κοντά στο Σύνταγμα, όπου τρως πάμφθηνα λατινοαμερικανικά εδέσματα, στη λογική του ένα «σουβλάκι στο χέρι».

Tι έλειπε από την πόλη; Καλό street food με μια δόση εξωτισμού μέσα. Γεύσεις από τη Βενεζουέλα και την Κολομβία. Μικρές γαστρονομικές εκπλήξεις, που σκάνε στον ουρανίσκο, λες «θέλω και άλλο», φεύγεις τιγκαρισμένος με πέντε ευρώ και δεν πιστεύεις την καλή σου τύχη που έπεσε αυτός ο… εξωτικός παπαγάλος στον δρόμο σου.

Ενα στέκι που μετράει μόνο δύο μήνες λειτουργίας έχει καταφέρει να γίνει τόπος συνάντησης.

Νωρίς το μεσημέρι βλέπεις να σχηματίζονται ουρές και είναι για καλό σκοπό, αφού περιμένουν στωικά κάτι πολύ νόστιμο. Ευτυχώς εξυπηρετείσαι γρήγορα. Ενα μαγαζί που τους χωράει όλους και μας βάζει να σταθούμε δίπλα-δίπλα, σε μια γευστική ισότητα.

Με πληροφορούν ότι τρώω δίπλα στον πρέσβη της Βενεζουέλας και προσπαθώ να φάω πιο κόσμια την Arepa μου εις μάτην, έχω πασαλειφτεί με μαγιονέζα, αλλά και ο πρέσβης δεν κρατάει τα προσχήματα. Ο κόσμος είναι μιξ και έχει και πολλές χιπστερόφατσες (εννοώ τους καλοντυμένους με ποδήλατα), αλλά και όσους έχουν μυριστεί ότι στην Ξενοφώντος υπάρχει γκουρμεδιάρικο ενδιαφέρον.

O Marco Rossi, αν και πολύ νέος, μαγειρεύει από παιδί και έχει περάσει τη ζωή του στις κουζίνες. Από πολύ νωρίς έδειξε το ταλέντο του και την αφοσίωσή του στις «γεύσεις». Στα χέρια του το «Nixon» απογειώθηκε και τα πεντανόστιμα brunches του έγραψαν ιστορία. Πέρα όμως από ταλαντούχος, είναι και ανήσυχος. Του αρέσει να ταξιδεύει, να δοκιμάζει γεύσεις και να τις φέρνει στα μέτρα μας. Τον συνάντησα και με το «καλημέρα» με έβαλε να δοκιμάσω τις γευστικές τους empanadas (πιτάκια με διαφορετική γέμιση). Στη συνέχεια, τον ανέκρινα για το «Los Loros» και το τολμηρό εγχείρημα να ανοίξει στην κρίση το δικό του στέκι. Σε ένα από τα ταξίδια του στη Νέα Υόρκη είδε με μεγάλα γράμματα ένα μα γαζί που το έλεγαν «Arepas» και σχηματίζονταν ουρές απέξω.

Οταν πλέον ήρθε η σειρά του, είδε με πόσο μεράκι γέμιζαν τις παράξενες πιτούλες με αβοκάντο, κόλιαντρο και άλλα νόστιμα υλικά και το αποτέλεσμα είχε μεγάλο γευστικό ενδιαφέρον. «Arepa» λοιπόν σημαίνει «ψωμί» στη Βενεζουέλα, ένα πολύ ιδιαίτερο ψωμί με καλαμπόκι. Στη Κολομβία όπου ταξίδεψε στη συνέχεια είδε παραλλαγές, με πιο λεπτή την πίτα και κάποια ακόμα υλικά.

Τα έβαλε όλα αυτά στο «μπλέντερ» του μυαλού του και όταν γύρισε στην Αθήνα αποφάσισε να φέρει φτηνό, ποιοτικό φαγητό από αυτές τις διαφορετικές κουλτούρες. Ελαφρώς προσαρμοσμένο για να ταιριάζει περισσότερο στη δική μας γευστική κουλτούρα. Toν ρωτάω γιατί το street food, ενώ έχει γίνει παγκοσμίως τάση στο φαγητό, στην Ελλάδα δεν προχωράει, και μου απαντάει: «Ο Ελληνας, πέρα από το κουλούρι, την τυρόπιτα και το σουβλάκι, δεν έχει τη λογική να φάει στο χέρι ή, ακόμα πιο σωστά, όρθιος». Ομως είναι μια πολύ καλή λύση να βγούμε από τη μονοτονία του σάντουιτς και να δοκιμάσουμε κάτι τελείως διαφορετικό.

Τον χώρο τον εντόπισε μετά από πολλή έρευνα, γιατί ήθελε να είναι κοντά σε γραφεία στο κέντρο της πόλης και να υπάρχει και η λογική του delivery. Ο χώρος βρέθηκε, πήρε και τους αγαπημένους του συνεργάτες και βούτηξε στα βαθιά. Γεμίζω την arepa μου με τραγανή παντσέτα, που θυμίζει την υπέροχη γουρουνοπούλα με τραγανή πέτσα, που τρώμε κυρίως σε χωριά στην Πελοπόννησο. Επιλέγω την Chicharron. Μέσα βάζω αβοκάντο, ντομάτα, κρεμμύδι, κόλιαντρο και τη secret mayo, όπως χαρακτηριστικά τη λένε, μια «ηδονική» μαγιονέζα, που σκάει στον ουρανίσκο και τραγουδάνε στο στόμα σου τα χερουβείμ.

Δοκιμάζω και Pabellon, με μοσχάρι ξεψαχνισμένο και μαύρα φασόλια. Εδεσμα για καλοφαγάδες. Με μία μόνο πίτα έρχεσαι και τιγκάρεις και θέλει τελικά μεγάλο στομάχι για να χωρέσει και δεύτερη. Και το Perico, που είναι arepa γεμισμένη με αυγά στραπατσάδα και ντομάτα, βασιλικό και αβοκάντο, είναι ένα μικρό έπος, ειδικά για όσους αποφεύγουν το κρέας. Τα γλυκά είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Γευστική Lechosa, δηλαδή γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού παπάγια, παρακαλώ, αλλά και λουκουμάδες με κρέμα από πραλίνα φουντουκιού. Και παράξενα αφεψήματα με βάση το ζαχαροκάλαμο, αλλά και κολομβιανός, μυρωδικός καφές και batidos, χυμοί γευστικοί και ενδυναμωτικοί με γάλα καρύδας, γιαούρτι, σπανάκι, αγαύη και baobab.

Τούρμπο χυμός, που μπορεί να σου δώσει ενέργεια για ώρες. Το «Los Loros», που σημαίνει «παπαγάλοι», μας βάζει να επαναλαμβάνουμε και εμείς «Los Loros» και κάθε φορά που το λέμε σαν τον σκύλο του Παβλόφ να τρέχουν τα σάλια μας. Το προσωπικό όλοι νέοι και ωραίοι. Τον ρωτάω αν τους πέρασε από κάστινγκ και γελάμε. Ο Μarco έπιασε πάλι τον γαστρονομικό σφυγμό και σε καιρό μαζέματος και οικονομίας το καλό φαγητό δεν χρειάζεται να αποτελεί μια δαπανηρή πολυτέλεια.

info: Διεύθυνση: Ξενοφώντος 14 και Νίκης, Αθήνα, τηλ.: 210-3243232, ώρες λειτουργίας: 11.00-21.00