Πάνος Σταθακόπουλος: Διαμελίστηκαν δύο άνθρωποι μπροστά στα μάτια μου
Συγκλονίζει με την αποκάλυψή του. Όλα όσα είπε ο γνωστός ηθοποιός, και ακόμα δεν μπορεί να ξεπεράσει.
Στο περιοδικό «Λοιπόν» και τη Ρενέ Σαραντινού έδωσε συνέντευξη ο ηθοποιός Πάνος Σταθακόπουλος, ο οποίος μίλησε και για ένα συγκλονιστικό συμβάν της ζωής του.
Ποιες αναμνήσεις ξεπήδησαν εντονότερες στο χωριό σου;
Κοιτώντας φωτογραφίες, μία από αυτές με έφερε χρόνια πίσω, συγκεκριμένα με πήγε στις 7 Νοεμβρίου 1983, όταν ήμουν φαντάρος στην Καλαμάτα. Ήμουν στην αρχή της θητείας μου, γύρω στον ένα μήνα, κι έπρεπε να πάμε να κάνουμε ασκήσεις με πραγματικά πυρά, να ρίξουμε χειροβομβίδα. Ένας φίλος, όσο προλάβαμε να γίνουμε φίλοι στις 30 μέρες που είχαμε γνωριστεί, γιατί κοιμόταν στο διπλανό κρεβάτι, ενώ ήταν η σειρά μου να ρίξω τη χειροβομβίδα, με παρακάλεσε να πάει εκείνος γιατί στο δίπλα “Π” θα πήγαινε ένας άλλος φίλος που κάναμε πλακίτσα. Μου είπε «σε παρακαλώ, άσε με να πάω στη σειρά σου να ρίξω εγώ» κι εγώ θα ήμουν στην επόμενη τετράδα. Το λέω κι ανατριχιάζω, γιατί στη θέση του θα βρισκόμουν εγώ.
Τι θέλεις να πεις;
Για ένα λάθος που δεν καταλάβαμε και δεν μάθαμε ποτέ, ενδεχομένως να ήταν ελαττωματική η χειροβομβίδα ή να την άνοιξαν πριν πάρουν τις εντολές από τον υπεύθυνο, η χειροβομβίδα έσκασε μπροστά στα μάτια μου και σκοτώθηκε ο φίλος μου, ο Γιάννης Ηγεμόνας, όπως και ο ανθυπολοχαγός που ήταν μαζί του.
Διαμελίστηκαν οι δύο άνθρωποι μπροστά στα μάτια σου;
Ακριβώς, δύο θάνατοι μπροστά στα μάτια μου. Δύο άνθρωποι διαμελίστηκαν. Εμείς ήμασταν η επόμενη τετράδα και ξαφνικά ακούσαμε τον κρότο, είδαμε καπνό. Είδαμε τι συνέβη, σταμάτησαν τα πάντα και αμέσως μας πήραν όλους για το σύνταγμα.
Τα βράδια πώς κοιμόσουν, κατάφερες να το διαχειριστείς;
Εννοείται πως είχα χάσει τον ύπνο μου, κανείς δεν μπορούσε να κοιμηθεί και να πιστέψει ότι συνέβη, ότι ο φίλος που ήταν στον ίδιο θάλαμο, ήταν δίπλα μας. Δεν ξέρω αν ήταν λάθος που ρίξαμε με πραγματικά πυρά, γιατί την επόμενη χρονιά άρχισαν να ρίχνουν με εικονικές χειροβομβίδες.
Πώς κατάφερες να κοιμηθείς ήρεμος;
Αυτό άρχισε να φεύγει πολλά χρόνια μετά και αφού είχα τελειώσει από το στρατό. Στην Καλαμάτα δεν κοιμήθηκα όσο έμεινα, αλλά και μετά, όταν είχα έρθει στο ΚΕΒΟΠ, πήγαινα με φίλους να δούμε τους γονείς του Γιάννη, εδώ στην Αθήνα. Ο τρόπος που το διαχειρίστηκα ήταν ο ίδιος με τον οποίο διαχειρίζομαι πολλά θέματα άσχημα στη ζωή μου, μέσα από το χιούμορ και το θέατρο, έτσι ξορκίζω το κακό.
Ποιες αναμνήσεις ξεπήδησαν εντονότερες στο χωριό σου;
Κοιτώντας φωτογραφίες, μία από αυτές με έφερε χρόνια πίσω, συγκεκριμένα με πήγε στις 7 Νοεμβρίου 1983, όταν ήμουν φαντάρος στην Καλαμάτα. Ήμουν στην αρχή της θητείας μου, γύρω στον ένα μήνα, κι έπρεπε να πάμε να κάνουμε ασκήσεις με πραγματικά πυρά, να ρίξουμε χειροβομβίδα. Ένας φίλος, όσο προλάβαμε να γίνουμε φίλοι στις 30 μέρες που είχαμε γνωριστεί, γιατί κοιμόταν στο διπλανό κρεβάτι, ενώ ήταν η σειρά μου να ρίξω τη χειροβομβίδα, με παρακάλεσε να πάει εκείνος γιατί στο δίπλα “Π” θα πήγαινε ένας άλλος φίλος που κάναμε πλακίτσα. Μου είπε «σε παρακαλώ, άσε με να πάω στη σειρά σου να ρίξω εγώ» κι εγώ θα ήμουν στην επόμενη τετράδα. Το λέω κι ανατριχιάζω, γιατί στη θέση του θα βρισκόμουν εγώ.
Τι θέλεις να πεις;
Για ένα λάθος που δεν καταλάβαμε και δεν μάθαμε ποτέ, ενδεχομένως να ήταν ελαττωματική η χειροβομβίδα ή να την άνοιξαν πριν πάρουν τις εντολές από τον υπεύθυνο, η χειροβομβίδα έσκασε μπροστά στα μάτια μου και σκοτώθηκε ο φίλος μου, ο Γιάννης Ηγεμόνας, όπως και ο ανθυπολοχαγός που ήταν μαζί του.
Διαμελίστηκαν οι δύο άνθρωποι μπροστά στα μάτια σου;
Ακριβώς, δύο θάνατοι μπροστά στα μάτια μου. Δύο άνθρωποι διαμελίστηκαν. Εμείς ήμασταν η επόμενη τετράδα και ξαφνικά ακούσαμε τον κρότο, είδαμε καπνό. Είδαμε τι συνέβη, σταμάτησαν τα πάντα και αμέσως μας πήραν όλους για το σύνταγμα.
Τα βράδια πώς κοιμόσουν, κατάφερες να το διαχειριστείς;
Εννοείται πως είχα χάσει τον ύπνο μου, κανείς δεν μπορούσε να κοιμηθεί και να πιστέψει ότι συνέβη, ότι ο φίλος που ήταν στον ίδιο θάλαμο, ήταν δίπλα μας. Δεν ξέρω αν ήταν λάθος που ρίξαμε με πραγματικά πυρά, γιατί την επόμενη χρονιά άρχισαν να ρίχνουν με εικονικές χειροβομβίδες.
Πώς κατάφερες να κοιμηθείς ήρεμος;
Αυτό άρχισε να φεύγει πολλά χρόνια μετά και αφού είχα τελειώσει από το στρατό. Στην Καλαμάτα δεν κοιμήθηκα όσο έμεινα, αλλά και μετά, όταν είχα έρθει στο ΚΕΒΟΠ, πήγαινα με φίλους να δούμε τους γονείς του Γιάννη, εδώ στην Αθήνα. Ο τρόπος που το διαχειρίστηκα ήταν ο ίδιος με τον οποίο διαχειρίζομαι πολλά θέματα άσχημα στη ζωή μου, μέσα από το χιούμορ και το θέατρο, έτσι ξορκίζω το κακό.
