Κοροναϊός - Μαρία Κωνσταντάκη: Υπάρχουν μεγαλύτερες δυστυχίες από το να χάσεις 50 βόλτες (εικόνα)
Η ηθοποιός θυμάται την πιο δύσκολη και θλιμμένη περίοδο της ζωής της
Πιστή στο δόγμα «Μένουμε Σπίτι» για να προστατεύσουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τους συνανθρώπους μας είναι η Μαρία Κωνσταντάκη. Η ηθοποιός με ανάρτησή της στο Instagram μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους την πιο δύσκολη και θλιμμένη περίοδο της ζωής που κράτησε 1 1/2 χρόνο.
«6 Ιουνίου 2016. Τριήμερο του Αγίου Πνεύματος στην Τζια σε ένα ειδυλλιακό σπίτι (εδώ παίρνετε μάτι την πισίνα του) με ιδανική παρέα… Όμως σας διαβεβαιώ ήταν η πιο σκοτεινή και θλιμμένη περίοδος της ζωής μου που έληξε περίπου 1 1/2 χρόνο μετά… 3 1/2 χρόνια αργότερα κλεισμένη στο σπίτι μου στο κέντρο της Αθήνας 5η μέρα «καραντίνας» και είμαι ευγνώμων… Που είμαι καλά σωματικά και ψυχικά και που το ίδιο ισχύει και για τους δικούς μου ανθρώπους (εύχομαι και για όλο τον κόσμο αλήθεια). Είμαι ευγνώμων που έχω την διαύγεια να δω το δάσος και να μην κολλήσω στο δέντρο… Γιατί υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες δυστυχίες και καταστροφές από το να χάσω 5, 10, 50 βόλτες. Είμαι ευγνώμων που μένω σπίτι για να μην διαδώσω τον ιό (σε περίπτωση που τον έχω) και έτσι νιώθω ότι βάζω άλλο ένα μικρό δικό μου λιθαράκι στην συνέχεια του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε και τον αντιλαμβανόμαστε… Είμαι ευγνώμων που δεν έχω πανικό, που διατηρώ την αισιοδοξία μου, που έχω κατανόηση για αυτούς που δεν την παλεύουν όπως εγώ, που έχω υπομονή και πειθαρχία…Και περισσότερο απ’ όλα είμαι ευγνώμων γιατί όλα τα παραπάνω, σκεπτικό και πράξεις είναι ΕΠΙΛΟΓΗ μου… ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ στάση απέναντι σε αυτό που ονομάζεται κορωνοϊός… Κι είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω και το κάνω με χαρά γιατί αισθάνομαι ότι το οφείλω σε αυτό το δώρο που λέγεται ΖΩΗ. Σε ευχαριστώ @olgad όχι μόνο για αυτό το όμορφο κλικ αλλά κυρίως γιατί μου (ξανά)θύμισες τη διαδρομή. Απ’ το 16 μέχρι το 20… Ευγνώμων και γι’ αυτό…».
«6 Ιουνίου 2016. Τριήμερο του Αγίου Πνεύματος στην Τζια σε ένα ειδυλλιακό σπίτι (εδώ παίρνετε μάτι την πισίνα του) με ιδανική παρέα… Όμως σας διαβεβαιώ ήταν η πιο σκοτεινή και θλιμμένη περίοδος της ζωής μου που έληξε περίπου 1 1/2 χρόνο μετά… 3 1/2 χρόνια αργότερα κλεισμένη στο σπίτι μου στο κέντρο της Αθήνας 5η μέρα «καραντίνας» και είμαι ευγνώμων… Που είμαι καλά σωματικά και ψυχικά και που το ίδιο ισχύει και για τους δικούς μου ανθρώπους (εύχομαι και για όλο τον κόσμο αλήθεια). Είμαι ευγνώμων που έχω την διαύγεια να δω το δάσος και να μην κολλήσω στο δέντρο… Γιατί υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες δυστυχίες και καταστροφές από το να χάσω 5, 10, 50 βόλτες. Είμαι ευγνώμων που μένω σπίτι για να μην διαδώσω τον ιό (σε περίπτωση που τον έχω) και έτσι νιώθω ότι βάζω άλλο ένα μικρό δικό μου λιθαράκι στην συνέχεια του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε και τον αντιλαμβανόμαστε… Είμαι ευγνώμων που δεν έχω πανικό, που διατηρώ την αισιοδοξία μου, που έχω κατανόηση για αυτούς που δεν την παλεύουν όπως εγώ, που έχω υπομονή και πειθαρχία…Και περισσότερο απ’ όλα είμαι ευγνώμων γιατί όλα τα παραπάνω, σκεπτικό και πράξεις είναι ΕΠΙΛΟΓΗ μου… ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ στάση απέναντι σε αυτό που ονομάζεται κορωνοϊός… Κι είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω και το κάνω με χαρά γιατί αισθάνομαι ότι το οφείλω σε αυτό το δώρο που λέγεται ΖΩΗ. Σε ευχαριστώ @olgad όχι μόνο για αυτό το όμορφο κλικ αλλά κυρίως γιατί μου (ξανά)θύμισες τη διαδρομή. Απ’ το 16 μέχρι το 20… Ευγνώμων και γι’ αυτό…».