Σαμπρίνα: Είδα δολοφονία μπροστά στα μάτια μου, ήταν τεμαχισμένη
«Τότε έπαθα κρίση πανικού, σταμάτησα ν’ αναπνέω»
Συγκλονίζει η γνωστή Ελληνίδα τραγουδίστρια αναφερόμενη στον θάνατο φίλη της μπροστά στα μάτια της όταν ήταν ακόμα σε νεαρή ηλικία.
Τι δεν θα ήθελες να συμβεί ποτέ ξανά στη ζωή σου;
«Είχα δύσκολες εμπειρίες στα παιδικά μου χρόνια στην Αφρική, στη Ζιμπάμπουε, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Έχω ζήσει δύσκολες εποχές με τον πόλεμο που γινόταν εκεί. “Έχασα” ανθρώπους και μέσα σ’ αυτούς ήταν και μία συμμαθήτρια μου, που τη σκότωσαν μαζί με την οικογένεια της.
Έχω δει φρικιαστικές σκηνές στην ηλικία των 6. Ήταν σκληρά τα παιδικά μου χρόνια», δήλωσε η Σαμπρίνα στο περιοδικό «Λοιπόν».
Σκότωσαν τη συμμαθήτρια σου μπροστά στα μάτια σου;
«Όχι, είχαμε κερδίσει ένα βραβείο και περίμενα να έρθει για να παίξουμε πιάνο μπροστά στο δήμαρχο και δεν ήρθε. Η μαμά μου τότε δεν μου το είπε, για να μην τρομάξω, το έμαθα στο σχολείο.
Μπροστά στα μάτια μου είδα τη δολοφονία γυναίκας, την είδα διαλυμένη, τεμαχισμένη. Τότε έπαθα κρίση πανικού, σταμάτησα ν’ αναπνέω.
Τότε, στη Ζιμπάμπουε γινόταν πόλεμος. Είχα κι όμορφες στιγμές αλλά και τραγικές αναμνήσεις.Αυτό είναι κάτι που δεν θέλω να το ξαναζήσω.
Όλα τα άλλα τα αντέχουμε, αλλά όχι πόλεμο, θάνατο και φρίκη. Η καραντίνα, που κράτησε 2-3 μήνες, ήταν το λιγότερο».
Τι δεν θα ήθελες να συμβεί ποτέ ξανά στη ζωή σου;
«Είχα δύσκολες εμπειρίες στα παιδικά μου χρόνια στην Αφρική, στη Ζιμπάμπουε, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Έχω ζήσει δύσκολες εποχές με τον πόλεμο που γινόταν εκεί. “Έχασα” ανθρώπους και μέσα σ’ αυτούς ήταν και μία συμμαθήτρια μου, που τη σκότωσαν μαζί με την οικογένεια της.
Έχω δει φρικιαστικές σκηνές στην ηλικία των 6. Ήταν σκληρά τα παιδικά μου χρόνια», δήλωσε η Σαμπρίνα στο περιοδικό «Λοιπόν».
Σκότωσαν τη συμμαθήτρια σου μπροστά στα μάτια σου;
«Όχι, είχαμε κερδίσει ένα βραβείο και περίμενα να έρθει για να παίξουμε πιάνο μπροστά στο δήμαρχο και δεν ήρθε. Η μαμά μου τότε δεν μου το είπε, για να μην τρομάξω, το έμαθα στο σχολείο.
Μπροστά στα μάτια μου είδα τη δολοφονία γυναίκας, την είδα διαλυμένη, τεμαχισμένη. Τότε έπαθα κρίση πανικού, σταμάτησα ν’ αναπνέω.
Τότε, στη Ζιμπάμπουε γινόταν πόλεμος. Είχα κι όμορφες στιγμές αλλά και τραγικές αναμνήσεις.Αυτό είναι κάτι που δεν θέλω να το ξαναζήσω.
Όλα τα άλλα τα αντέχουμε, αλλά όχι πόλεμο, θάνατο και φρίκη. Η καραντίνα, που κράτησε 2-3 μήνες, ήταν το λιγότερο».