Η συγκλονιστική εξομολόγηση της Μπαλατσινού για τον δύσκολο τοκετό και την εντατική
Η πρώτη της συνέντευξη μετά την απόκτηση του τέταρτου παιδιού της και η περιγραφή
Την πρώτη της συνέντευξη και φωτογράφιση μετά τη γέννηση του γιου της έκανε η Τζένη Μπαλατσινού για λογαριασμό του Down Town που κυκλοφορεί το Σάββατο.
Η σύζυγος του υπουργού Υγείας, Βασίλη Κικίλια μίλησε για τη γνωριμία τους, τον σύντομο χωρισμό τους και τον γάμο τους.
«Μπορείς να πεις ότι ήταν καρμικό να βρεθούμε. Πήγαμε για ένα φαγητό και εκεί είπε όλα τα σωστά (γέλια). Είναι φίλος μου και γελάμε πολύ. Και το πιο σημαντικό: επικοινωνούμε με τα μάτια».
«Με τον Βασίλη όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Μείναμε μαζί από τον πρώτο μήνα. Ξεπέρασα τα όριά μου και γιατί γνώρισα πολύ γρήγορα κάποιον στα παιδιά μου. Έγιναν όλα τόσο γρήγορα, χωρίς να είμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε πολλούς εξωγενείς παράγοντες. Όταν διακόψαμε για ένα διάστημα, ήταν αρκετό για να καταλάβουμε ότι αυτό που νιώθουμε δεν ήταν απλώς ενθουσιασμός. Τότε καταλάβαμε πως δεν μπορούμε να ζούμε χώρια» λέει.
Το ζευγάρι παντρεύτηκε το καλοκαίρι του 2019 στον Λυκαβηττό. Η Τζένη Μπαλατσινού περιέγραψε στο περιοδικό την πρόταση γάμου. «Συνέβη πολύ γλυκά εκεί στον καναπέ, έπειτα από πολύ Netflix, όπου πολύ τρυφερά μου είπε: “Θέλω να είμαστε επίσημα οικογένεια. Τι λες;”».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αναφέρθηκε όμως και στη γέννηση του τέταρτου παιδιού της και τη δύσκολη γέννα ενώ αποκάλυψε ότι έμεινε στην Εντατική από τις επιπλοκές.
«Ανά δεκαετία κάνω και ένα παιδί (γέλια). Τα συναισθήματά μου δεν περιγράφονται με λέξεις. Νιώθω καθολική ευφορία γι’ αυτό που ζούμε. Είχα προαίσθημα ότι θα είναι δύσκολος τοκετός. Είχα ένα πολύωρο και δύσκολο χειρουργείο και ο Βασίλης ήταν μέσα σε όλη τη διάρκεια. Περάσαμε μια σκληρή δοκιμασία και αυτό μας υπενθύμισε για άλλη μια φορά πως τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Τις ημέρες που έμεινα στην Εντατική κατάλαβα πως μεγαλώνοντας θέλω να βρίσκομαι εκεί που επιθυμώ και μόνο. Κάναμε Πρωτοχρονιά με τον άντρα μου στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Νεογνών δίπλα στο παιδί μας και προσευχόμασταν να πάμε γρήγορα σπίτι όλοι μαζί».