Η Μαρία Παπαφωτίου στο parapolitika.gr: Το θέατρο στο ραδιόφωνο είναι η πιο γλυκιά εμπειρία
Η ταλαντούχα ηθοποιός Μαρία Παπαφωτιου ανοίγει την καρδιά της στο parapolitika.gr και μιλάει για την εμπειρία του ραδιοφωνικού θεάτρου, αλλά και για την μελαγχολία των κλειστών θεάτρων.
Γιαννης Ξυνοπουλος
Η Μαρία Παπαφωτίου είναι η Πηνελόπη Δέλτα σε νεαρή ηλικία στην παράσταση «Ιστορία δίχως όνομα» του Κώστα Γάκη που μπορεί το κοινό να απολαμβάνει live streaming στο viva. gr έως τις 5 Μαΐου
Μια παράσταση που συζητήθηκε πολύ θετικά όσο καιρό πρόλαβε, λόγω covid 19, να την απολαύσει το κοινό στην Θεσσαλονίκη απ΄ όπου ξεκίνησε, και στην Αθήνα, στο Ίδρυμα Μιχ. Κακογιάννης.
Παράλληλα η Μαρία αυτόν τον καιρό ετοιμάζεται για την συμμετοχή της σε δυο θεατρικά πρότζεκτ του ραδιοφώνου.
Θα συμμετάσχει στο «Καληνύχτα Μαργαρίτα», για το «Πλατεία Θεάτρου» τις ραδιοφωνικές θεατρικές παραστάσεις του Αθήνα 984, υποδυόμενη τον ρόλο της μάνας Αντιγόνης στην ιστορική παράσταση που έπαιζε η Ντίνα Κώνστα. Η ραδιοφωνική μετάδοση από τη συχνότητα του Αθήνα 984 (98,3 για την Αττική) θα πραγματοποιηθεί στις 21/6.
Επίσης, μεταμορφώνεται σε Ηλέκτρα, από τον Δείπνο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, το θεατρικό για το ραδιόφωνο της ΕΡΑ που ετοιμάζει η Νικαίτη Κοντούρη.
Έχει «κλείσει» τον τηλεοπτικό ρόλο για τον επόμενο χειμώνα σε σίριαλ που θα ανακοινωθεί προσεχώς, αλλά που η ίδια δεν θέλει να αποκαλύψει προς το παρόν. Λέει όμως ότι μια δουλειά για την οποία είναι χαρούμενη και πολύ περήφανη.
Όταν έχει χρόνο, κάνει μεγάλους περιπάτους στην πόλη με τον σύντροφό της Κώστα Γάκη συζητώντας και ελπίζοντας σ΄ενα πλούσιο από παραστάσεις θεατρικό καλοκαίρι.
Η ταλαντούχα ηθοποιός αποκαλύπτει στο parapolitika.gr
Είμαι η Μαρία Παπαφωτίου
Γεννήθηκα στη Νέα Σμύρνη και τα καλοκαίρια μου τα περνούσα στο Μουλάτσι.
Κάνω θέατρο από μια επιπόλαιη αρχικά ανάγκη που βαθαίνει ερήμην μου μέρα με τη μέρα και μετουσιώνεται σε έναν από τους κεντρικούς άξονες της ζωής μου.
Κάνω θέατρο γιατί χωρίς το θέατρο θα ήμουν ακόμα εγκλωβισμένη σε έναν μάταιο και βαρετό ατομισμό λόγω ιδιοσυγκρασίας. Η σκηνή επαναπροσδιορίζει καθημερινά το βαθύτερό μου εγώ και αυτό είναι μαγεία και ανακούφιση.
O πιο σημαντικός μου δάσκαλος μέχρι τώρα είναι ο Νίκος Καραγέωργος και ο Κώστας Γάκης για πολύ διαφορετικούς μα στην ουσία απόλυτα κοινούς λόγους. Είναι οι πιο ταλαντούχοι άνθρωποι που έχω συναντήσει και είμαι αισθάνομαι μόνο ευγνώμων που κέρδισα την προσοχή τους.
βρίσκομαι εκτός σκηνής 6 μήνες. Νιώθω ότι όλα θα φτιάξουν και θα ξεχυθούμε σε άπλετο δημιουργικό φως, λάμποντας από έκρηξη τέχνης και ελπίδας. Η σκηνική απουσία είναι κάτι που περιμένω ούτως ή άλλως από στιγμή σε στιγμή λόγω της φύσης της δουλειάς. Οπότε, πάλι καλά, τα αντανακλαστικά μου λειτουργούν σε υψηλές ταχύτητες σε αυτό το κομμάτι και έχω πάντα έτοιμο το σχέδιο της επόμενης μέρας. Δεν πανικοβάλλομαι, το θεωρώ κομμάτι της σκληραγώγησής μου.
Tο live streaming κι εγώ δε συμπαθιόμαστε καν. Πιστεύω ότι μπορούμε να πειραματιστούμε με τα πάντα μιας και η τέχνη μας είναι ένα πραγματικό αλώνι δυνατοτήτων. Αλλά με τη βασική προϋπόθεση πως κάτι τέτοιο ξεχειλίζει ελευθερία, πρόταση και άποψη και όχι καταναγκασμό. Κρύβεται ένας παράξενος μεταμοντερνισμός πίσω από όλη αυτή την ιστορία του streaming που δε με ακουμπάει καθόλου. Μόνο εσωθεατρικά μπορώ να συγκινηθώ βλέποντάς μας να παίζουμε για άδειες καρέκλες και επινοώντας τους μεταφυσικούς κραδασμούς της ζωντανής θεατρικής συνέργιας. Αλλά σαν αποτέλεσμα είναι κούφιο.
Ραδιόφωνο στο θέατρο: Aς μιλήσουμε λοιπόν ίσως για την πιο γλυκιά εμπειρία - πρωτοβουλία που μπορούμε να ζήσουμε μέσα από όλη αυτή την τρέλα. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για τη συμμετοχή μου σε 3 ραδιοφωνικά έργα που ετοιμάζονται και λαχταρώ να βουτήξω σ' αυτό το ολότελα άγνωστο μα τόσο ενδιαφέρον μέσον που θα μας ''δανείσει'' τα μυστικά του και το έδαφός του να δημιουργήσουμε. Με συνεπαίρνει η ιδέα του πως θα κατορθώσουμε μονάχα μέσω της μαγείας του ήχου να επικοινωνήσουμε με ζεστασιά και ζωντάνια τα όσα θέλουμε να μοιραστούμε.
Ανοιχτά θέατρα σημαίνει Ζωή: Ένα καραβάνι ελπίδας που μας οδηγεί στη λύτρωση και σε μια ζωή με αξιοπρέπεια. Την αξιοπρέπεια της επιλογής.
Τι σημαίνουν τα κλειστά θέατρα: Ζούμε σε μια κοινωνία που μας επιτρέπει να παράγουμε και να δεχόμαστε μπόλικη βία. Κλείνοντας συστηματικά όλες τις δομές εξυγίανσης της φθοράς και του ρημάγματος αυτομάτως ενισχύεις κάθε αδιεξοδικό σκοτάδι. Το θέατρο δεν κάνει καλό στην ψυχή μας. Είναι η ψυχή μας.
Καλοκαίρι, όλη η Ελλάδα Πολιτισμός: Φέτος το καλοκαίρι θα περιοδεύσουμε ελπίζω! Ανυπομονώ για αυτό το υπέροχο δώρο που θα μοιραστούμε με συντροφιά το καλοκαιριάτικο ελλαδικό φως. Αυτή η χώρα είναι πράγματι απ’ άκρη σ’ άκρη γεμάτη διαμάντια και αυτό προσωπικά με οπλίζει με απίστευτο σθένος και ορμή για τη συνέχεια.
Ταξιδεύω συχνά με το νου μου σε γειτονιές του Πειραιά του 1960 και προσπαθώ με κάθε τρόπο να τις αναστήσω και να γευτώ κάτι από τη γλύκα τους. Δεν ξέρω τι συμβαίνει με αυτόν τον τόπο μα κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί γεμίζω πίστη, έμπνευση. Σα μια δεύτερη Μαρία να έχει διασχίσει τα Ταμπούρια, τη Δραπετσώνα, την Πειραϊκή μισό αιώνα πριν..
Στην ερώτηση για ένα ενδεχόμενο ραντεβού με την υπουργό Πολιτισμού τι έχει να την ρωτήσει, απάντησε ότι: Θέλω να την ρωτήσω να μου εξηγήσει αναλυτικά και εμπεριστατωμένα το πλήρες σχέδιο προγραμματισμού της για τους επόμενους μήνες και αν δε με καλύψει ή μου φανεί πρόχειρο θα έχουμε φασαρίες (γέλια).
Τέλος, για το κίνημα me too στην Ελλάδα δήλωσε ότι: Αισθάνθηκα ότι αρχίζει σιγά σιγά να κατανοείται η ανάγκη σύνδεσης των ατομικών διεκδικήσεων με τους συλλογικούς αγώνες. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη συσπείρωσης γύρω από έναν πυρήνα αλληλεγγύης το οποίο ελπίζω να φέρει πέρα από την προστασία ενάντια σε συμπεριφορές που εκτραχύνονται, και την πολυπόθητη αξιοκρατία.
Μια παράσταση που συζητήθηκε πολύ θετικά όσο καιρό πρόλαβε, λόγω covid 19, να την απολαύσει το κοινό στην Θεσσαλονίκη απ΄ όπου ξεκίνησε, και στην Αθήνα, στο Ίδρυμα Μιχ. Κακογιάννης.
Παράλληλα η Μαρία αυτόν τον καιρό ετοιμάζεται για την συμμετοχή της σε δυο θεατρικά πρότζεκτ του ραδιοφώνου.
Θα συμμετάσχει στο «Καληνύχτα Μαργαρίτα», για το «Πλατεία Θεάτρου» τις ραδιοφωνικές θεατρικές παραστάσεις του Αθήνα 984, υποδυόμενη τον ρόλο της μάνας Αντιγόνης στην ιστορική παράσταση που έπαιζε η Ντίνα Κώνστα. Η ραδιοφωνική μετάδοση από τη συχνότητα του Αθήνα 984 (98,3 για την Αττική) θα πραγματοποιηθεί στις 21/6.
Επίσης, μεταμορφώνεται σε Ηλέκτρα, από τον Δείπνο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, το θεατρικό για το ραδιόφωνο της ΕΡΑ που ετοιμάζει η Νικαίτη Κοντούρη.
Έχει «κλείσει» τον τηλεοπτικό ρόλο για τον επόμενο χειμώνα σε σίριαλ που θα ανακοινωθεί προσεχώς, αλλά που η ίδια δεν θέλει να αποκαλύψει προς το παρόν. Λέει όμως ότι μια δουλειά για την οποία είναι χαρούμενη και πολύ περήφανη.
Όταν έχει χρόνο, κάνει μεγάλους περιπάτους στην πόλη με τον σύντροφό της Κώστα Γάκη συζητώντας και ελπίζοντας σ΄ενα πλούσιο από παραστάσεις θεατρικό καλοκαίρι.
Η ταλαντούχα ηθοποιός αποκαλύπτει στο parapolitika.gr
Είμαι η Μαρία Παπαφωτίου
Γεννήθηκα στη Νέα Σμύρνη και τα καλοκαίρια μου τα περνούσα στο Μουλάτσι.
Κάνω θέατρο από μια επιπόλαιη αρχικά ανάγκη που βαθαίνει ερήμην μου μέρα με τη μέρα και μετουσιώνεται σε έναν από τους κεντρικούς άξονες της ζωής μου.
Κάνω θέατρο γιατί χωρίς το θέατρο θα ήμουν ακόμα εγκλωβισμένη σε έναν μάταιο και βαρετό ατομισμό λόγω ιδιοσυγκρασίας. Η σκηνή επαναπροσδιορίζει καθημερινά το βαθύτερό μου εγώ και αυτό είναι μαγεία και ανακούφιση.
O πιο σημαντικός μου δάσκαλος μέχρι τώρα είναι ο Νίκος Καραγέωργος και ο Κώστας Γάκης για πολύ διαφορετικούς μα στην ουσία απόλυτα κοινούς λόγους. Είναι οι πιο ταλαντούχοι άνθρωποι που έχω συναντήσει και είμαι αισθάνομαι μόνο ευγνώμων που κέρδισα την προσοχή τους.
βρίσκομαι εκτός σκηνής 6 μήνες. Νιώθω ότι όλα θα φτιάξουν και θα ξεχυθούμε σε άπλετο δημιουργικό φως, λάμποντας από έκρηξη τέχνης και ελπίδας. Η σκηνική απουσία είναι κάτι που περιμένω ούτως ή άλλως από στιγμή σε στιγμή λόγω της φύσης της δουλειάς. Οπότε, πάλι καλά, τα αντανακλαστικά μου λειτουργούν σε υψηλές ταχύτητες σε αυτό το κομμάτι και έχω πάντα έτοιμο το σχέδιο της επόμενης μέρας. Δεν πανικοβάλλομαι, το θεωρώ κομμάτι της σκληραγώγησής μου.
Tο live streaming κι εγώ δε συμπαθιόμαστε καν. Πιστεύω ότι μπορούμε να πειραματιστούμε με τα πάντα μιας και η τέχνη μας είναι ένα πραγματικό αλώνι δυνατοτήτων. Αλλά με τη βασική προϋπόθεση πως κάτι τέτοιο ξεχειλίζει ελευθερία, πρόταση και άποψη και όχι καταναγκασμό. Κρύβεται ένας παράξενος μεταμοντερνισμός πίσω από όλη αυτή την ιστορία του streaming που δε με ακουμπάει καθόλου. Μόνο εσωθεατρικά μπορώ να συγκινηθώ βλέποντάς μας να παίζουμε για άδειες καρέκλες και επινοώντας τους μεταφυσικούς κραδασμούς της ζωντανής θεατρικής συνέργιας. Αλλά σαν αποτέλεσμα είναι κούφιο.
Ραδιόφωνο στο θέατρο: Aς μιλήσουμε λοιπόν ίσως για την πιο γλυκιά εμπειρία - πρωτοβουλία που μπορούμε να ζήσουμε μέσα από όλη αυτή την τρέλα. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για τη συμμετοχή μου σε 3 ραδιοφωνικά έργα που ετοιμάζονται και λαχταρώ να βουτήξω σ' αυτό το ολότελα άγνωστο μα τόσο ενδιαφέρον μέσον που θα μας ''δανείσει'' τα μυστικά του και το έδαφός του να δημιουργήσουμε. Με συνεπαίρνει η ιδέα του πως θα κατορθώσουμε μονάχα μέσω της μαγείας του ήχου να επικοινωνήσουμε με ζεστασιά και ζωντάνια τα όσα θέλουμε να μοιραστούμε.
Ανοιχτά θέατρα σημαίνει Ζωή: Ένα καραβάνι ελπίδας που μας οδηγεί στη λύτρωση και σε μια ζωή με αξιοπρέπεια. Την αξιοπρέπεια της επιλογής.
Τι σημαίνουν τα κλειστά θέατρα: Ζούμε σε μια κοινωνία που μας επιτρέπει να παράγουμε και να δεχόμαστε μπόλικη βία. Κλείνοντας συστηματικά όλες τις δομές εξυγίανσης της φθοράς και του ρημάγματος αυτομάτως ενισχύεις κάθε αδιεξοδικό σκοτάδι. Το θέατρο δεν κάνει καλό στην ψυχή μας. Είναι η ψυχή μας.
Καλοκαίρι, όλη η Ελλάδα Πολιτισμός: Φέτος το καλοκαίρι θα περιοδεύσουμε ελπίζω! Ανυπομονώ για αυτό το υπέροχο δώρο που θα μοιραστούμε με συντροφιά το καλοκαιριάτικο ελλαδικό φως. Αυτή η χώρα είναι πράγματι απ’ άκρη σ’ άκρη γεμάτη διαμάντια και αυτό προσωπικά με οπλίζει με απίστευτο σθένος και ορμή για τη συνέχεια.
Ταξιδεύω συχνά με το νου μου σε γειτονιές του Πειραιά του 1960 και προσπαθώ με κάθε τρόπο να τις αναστήσω και να γευτώ κάτι από τη γλύκα τους. Δεν ξέρω τι συμβαίνει με αυτόν τον τόπο μα κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί γεμίζω πίστη, έμπνευση. Σα μια δεύτερη Μαρία να έχει διασχίσει τα Ταμπούρια, τη Δραπετσώνα, την Πειραϊκή μισό αιώνα πριν..
Στην ερώτηση για ένα ενδεχόμενο ραντεβού με την υπουργό Πολιτισμού τι έχει να την ρωτήσει, απάντησε ότι: Θέλω να την ρωτήσω να μου εξηγήσει αναλυτικά και εμπεριστατωμένα το πλήρες σχέδιο προγραμματισμού της για τους επόμενους μήνες και αν δε με καλύψει ή μου φανεί πρόχειρο θα έχουμε φασαρίες (γέλια).
Τέλος, για το κίνημα me too στην Ελλάδα δήλωσε ότι: Αισθάνθηκα ότι αρχίζει σιγά σιγά να κατανοείται η ανάγκη σύνδεσης των ατομικών διεκδικήσεων με τους συλλογικούς αγώνες. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη συσπείρωσης γύρω από έναν πυρήνα αλληλεγγύης το οποίο ελπίζω να φέρει πέρα από την προστασία ενάντια σε συμπεριφορές που εκτραχύνονται, και την πολυπόθητη αξιοκρατία.
