Το θέμα με το νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων αυτό το διάστημα. Στο ραδιόφωνο, ο Γρηγόρης Αρναούτογλου και η Νάνσυ Αντωνίου διαφώνησαν έντονα στον αέρα, με τον παρουσιαστή κάποια στιγμή να βγαίνει από τα ρούχα του.

Ο συγκεκριμένος διάλογος που είχαν ο Γρηγόρης Αρναούτογλου και η Νάνσυ Αντωνίου προβλήθηκε στο «Πρωινό» ήταν ο εξής:

Γρηγόρης: Η συνεπιμέλεια πέρασε με 156 ψήφους υπέρ και 20 κατά. Ζω για να μάθω ποιοι είναι οι 20 κατά.

Νάνσυ: Θεωρώ ότι ο καθένας πρέπει να έχει την άποψή του.

Γρηγόρης: Μα δεν μπορεί 200.000 άνδρες να μη μπορούν να δουν τα παιδιά τους εδώ και 15 χρόνια. Θα έπρεπε να χειροκροτήσετε τώρα γι’ αυτό που συμβαίνει.

Νάνσυ: Θα χειροκροτήσω όταν το κράτος θα μπει στη διαδικασία να ελέγχει σωστά όλες τις υποθέσεις. Εμένα μια λέξη απλά συνεπιμέλεια δεν μου λέει κάτι. Επειδή τα έχω ζήσει πάρα πολύ αυτά τα πράγματα, σου λέω ότι η λέξη μόνο δεν λέει κάτι. Αυτή είναι γνώμη μου.

Γρηγόρης: Τι λέτε τώρα; Έχετε καταλάβει ότι άνθρωποι δεν έχουν δει τα παιδιά τους 7, 8 και 10 χρόνια; Εύχομαι να μη σου συμβεί. Αυτό που λέει η Νάνσυ είναι θεωρητικό. Εννοείται ότι πρέπει να ελέγξουν ποιος είναι και τι είναι ο καθένας. Αυτά είναι δεδομένα. Δεδομένο δεν ήταν αυτό που θα έπρεπε να είναι, ότι ο πατέρας θα μπορεί να δει το παιδί του με το νόμο, όπως το βλέπει και η μάνα. Συνεπιμέλεια σημαίνει να έχεις τον ίδιο χρόνο, μην πετάγεσαι και λες ό,τι να ναι. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν είδαν τα παιδιά τους. Πήγαιναν δικαστικά να δουν τα παιδιά τους και δεν τους τα κατέβαζαν κάτω. Τώρα έχει γίνει πολύ πιο αυστηρό.

Νάνσυ: Σου λέω ότι μια λέξη δεν αλλάζει κάτι. Για μένα παίζει ρόλο, όταν υπάρχουν προβλήματα να εξετάζονται και οι δύο περιπτώσεις σωστά. Δεν είμαι υπέρ της μάνας. Δεν είναι αγώνας δρόμου για μένα.

Γρηγόρης: Οι ίδιοι οι άνθρωποι να είναι σωστοί, να ξέρουμε ποιο είναι το καλό του παιδιού μας, να αφήνουμε έξω τους εγωισμούς. Το παιδί δεν ήρθε ουρανοκατέβατο, υπέστησαν βαρβαρότητα οι άνδρες. Μην λες σε μένα για τις γυναίκες Νάνσυ. Έχω κάνει τεράστιο αγώνα 20 χρόνια πριν για τις γυναίκες, όταν έλεγα πώς φερόντουσαν στα χωριά. Αυτή τη στιγμή υπήρξε βαρβαρότητα για τους άνδρες που είχαν παιδιά, βαρβαρότητα να μην μπορείς να δεις το παιδί σου. Σήμερα έπρεπε να γιορτάζει η πλάση. Και κάθεστε και λέτε γιατί; Είναι γιορτή σήμερα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος δεν θέλει συνεπιμέλεια».