Η Κατερίνα Λέχου αποκάλυψε το πιο μεγάλο θαύμα που έχει συμβεί στη ζωή της
«Όμως η προϋπόθεση για το θαύμα είναι να θέλεις να το δεις ως τέτοιο» υποστηρίζει η ηθοποιός Κατερίνα Λέχου, την συγκλονιστική της εξομολόγηση.
Η Κατερίνα Λέχου παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό «Hello» και τον Γιάννη Βίτσα και, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στο θαύμα που βίωσε πριν από κάποια χρόνια, όταν βρέθηκε σε ένα νοσοκομείο της Αμερικής, κλινήρης.
Έχεις βιώσει κάποιο θαύμα στην προσωπική σου διαδρομή;
«Βέβαια. Μου έχουν συμβεί πολλά μικρά ή πιο μεγάλα καθημερινά θαύματα. Υπάρχει όμως ένα συμβάν που έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μου γιατί ήταν ουσιαστικό θέμα επιβίωσης».
Δηλαδή;
«Κάποια στιγμή βρέθηκα σε ένα νοσοκομείο της Αμερικής κλινήρης, ανήμπορη, χωρίς να έχω δίπλα μου έναν δικό μου άνθρωπο. Έπρεπε να φύγω από το νοσοκομείο σε τρεις ημέρες κι εγώ δεν είχα τη δύναμη ούτε να περπατήσω μέχρι το διάδρομο. Ενώ σκεφτόμουν αγωνιωδώς τι θα κάνω, με επισκέφτηκε ένας άνθρωπος που δεν περίμενα. Τον ρώτησα αν μπορούσε να με φιλοξενήσει σπίτι του για ένα διάστημα και μου απάντησε θετικά ενώ τη δεδομένη στιγμή δεν είχε στέγη εκεί.
Μέσα σε λίγες ώρες βρήκε και με φιλοξένησε για τους επόμενους δύο μήνες, που ήταν αναγκαίοι για να αναρρώσω και να μπορέσω να ταξιδέψω. Αυτό είναι ίσως το πιο μεγάλο θαύμα που έχει συμβεί στη ζωή μου, πέρα από πολλά μικρά καθημερινά που βιώνω. Όμως η προϋπόθεση για το θαύμα είναι να θέλεις να το δεις ως τέτοιο».
Οπότε, ούσα βαθιά θρησκευόμενο άτομο, δεν έχεις το φόβο του θανάτου;
«Όταν συμφιλιωνόμαστε με τη ζωή, αυτόματα συμφιλιωνόμαστε και με τον θάνατο, είναι αλληλένδετα για εμένα. Όχι, ότι δεν φοβάμαι, απλώς δεν ανησυχώ. Θα ανησυχώ για το σίγουρο;»
Έχεις βιώσει κάποιο θαύμα στην προσωπική σου διαδρομή;
«Βέβαια. Μου έχουν συμβεί πολλά μικρά ή πιο μεγάλα καθημερινά θαύματα. Υπάρχει όμως ένα συμβάν που έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μου γιατί ήταν ουσιαστικό θέμα επιβίωσης».
Δηλαδή;
«Κάποια στιγμή βρέθηκα σε ένα νοσοκομείο της Αμερικής κλινήρης, ανήμπορη, χωρίς να έχω δίπλα μου έναν δικό μου άνθρωπο. Έπρεπε να φύγω από το νοσοκομείο σε τρεις ημέρες κι εγώ δεν είχα τη δύναμη ούτε να περπατήσω μέχρι το διάδρομο. Ενώ σκεφτόμουν αγωνιωδώς τι θα κάνω, με επισκέφτηκε ένας άνθρωπος που δεν περίμενα. Τον ρώτησα αν μπορούσε να με φιλοξενήσει σπίτι του για ένα διάστημα και μου απάντησε θετικά ενώ τη δεδομένη στιγμή δεν είχε στέγη εκεί.
Μέσα σε λίγες ώρες βρήκε και με φιλοξένησε για τους επόμενους δύο μήνες, που ήταν αναγκαίοι για να αναρρώσω και να μπορέσω να ταξιδέψω. Αυτό είναι ίσως το πιο μεγάλο θαύμα που έχει συμβεί στη ζωή μου, πέρα από πολλά μικρά καθημερινά που βιώνω. Όμως η προϋπόθεση για το θαύμα είναι να θέλεις να το δεις ως τέτοιο».
Οπότε, ούσα βαθιά θρησκευόμενο άτομο, δεν έχεις το φόβο του θανάτου;
«Όταν συμφιλιωνόμαστε με τη ζωή, αυτόματα συμφιλιωνόμαστε και με τον θάνατο, είναι αλληλένδετα για εμένα. Όχι, ότι δεν φοβάμαι, απλώς δεν ανησυχώ. Θα ανησυχώ για το σίγουρο;»
