Μαρία Αλιφέρη: Όλοι γνώριζαν για τις διαστροφικές ορέξεις τους
Η Μαρία Αλιφέρη μίλησε έξω από τα δόντια για τις καταγγελίες στον χώρο του θεάτρου.
Στο περιοδικό «Λοιπόν» έδωσε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη η Μαρία Αλιφέρη. Η ηθοποιός μίλησε στη Μαρία Σοφιανού για τις καταγγελίες στον χώρο του θεάτρου, επισημαίνοντας πώς «υπήρχαν κάποιοι συγκεκριμένοι τους οποίους τους γνώριζαν όλοι για τις περίεργες συμπεριφορές ή τις διαστροφικές ορέξεις τους».
Διάβασε το σχετικό απόσπασμα της συνέντευξης:
Φέτος στον χώρο του θεάτρου έγιναν σοβαρές καταγγελίες. Ποια είναι η γνώμη σας;
«Ασφαλώς, μπράβο σε όσους μιλήσανε. Δεν θα πω σε καμία περίπτωση “γιατί τώρα;”, το θεωρώ ηλίθιο. Γιατί τώρα μπόρεσαν και ίσως γιατί τώρα υπάρχουν πιο “ανοιχτά” αυτιά. Παλαιότερα και να το έλεγε κάποιος, δεν θα το ακούγανε ή θα το θάβανε. Επιπλέον, σίγουρα είναι ένα καθάρισμα. Η λύπη μου είναι ότι περιορίστηκε μόνο στον χώρο του θεάτρου και δεν επεκτάθηκε σε όλους τους χώρους. Όλοι οι υπόλοιποι κλείστηκαν στα καβούκια τους. Μόνο ο ηθοποιός μίλησε».
Γινόντουσαν και παλαιότερα τέτοια φριχτά πράγματα; Έχετε βιώσει κάτι ανάλογο;
«Είχα την τύχη να δουλέψω με τεράστιους θεατράνθρωπους, ποτέ δεν έζησα κάτι τέτοιο. Υπήρχαν κάποιοι συγκεκριμένοι τους οποίους τους γνώριζαν όλοι για τις περίεργες συμπεριφορές ή τις διαστροφικές ορέξεις τους. Αλλά περιοριζόταν σε αυτούς και ξέραμε ποιοι είναι. Επειδή λοιπόν ήταν γνωστό ήξεραν και να φυλαχτούνε όσοι συνεργάζονταν επαγγελματικά μαζί τους. Ενώ τα πρόσφατα ήταν ύπουλα, κρυφά και σκοτεινά».
Διάβασε το σχετικό απόσπασμα της συνέντευξης:
Φέτος στον χώρο του θεάτρου έγιναν σοβαρές καταγγελίες. Ποια είναι η γνώμη σας;
«Ασφαλώς, μπράβο σε όσους μιλήσανε. Δεν θα πω σε καμία περίπτωση “γιατί τώρα;”, το θεωρώ ηλίθιο. Γιατί τώρα μπόρεσαν και ίσως γιατί τώρα υπάρχουν πιο “ανοιχτά” αυτιά. Παλαιότερα και να το έλεγε κάποιος, δεν θα το ακούγανε ή θα το θάβανε. Επιπλέον, σίγουρα είναι ένα καθάρισμα. Η λύπη μου είναι ότι περιορίστηκε μόνο στον χώρο του θεάτρου και δεν επεκτάθηκε σε όλους τους χώρους. Όλοι οι υπόλοιποι κλείστηκαν στα καβούκια τους. Μόνο ο ηθοποιός μίλησε».
Γινόντουσαν και παλαιότερα τέτοια φριχτά πράγματα; Έχετε βιώσει κάτι ανάλογο;
«Είχα την τύχη να δουλέψω με τεράστιους θεατράνθρωπους, ποτέ δεν έζησα κάτι τέτοιο. Υπήρχαν κάποιοι συγκεκριμένοι τους οποίους τους γνώριζαν όλοι για τις περίεργες συμπεριφορές ή τις διαστροφικές ορέξεις τους. Αλλά περιοριζόταν σε αυτούς και ξέραμε ποιοι είναι. Επειδή λοιπόν ήταν γνωστό ήξεραν και να φυλαχτούνε όσοι συνεργάζονταν επαγγελματικά μαζί τους. Ενώ τα πρόσφατα ήταν ύπουλα, κρυφά και σκοτεινά».