Ο Μελέτης Ηλίας, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Εγώ», ομολόγησε ότι η καραντίνα τον βοήθησε να περάσει πολύ χρόνο με την οικογένειά του.

Οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις έχουν ως αποτέλεσμα να περνάει πολλές μέρες μακριά από το σπίτι του, κάτι που φαίνεται πως αξιοποίησε την περίοδο του lockdown. 

Δείτε μέρος της συνέντευξης που παραχώρησε στο Περιοδικό Εγώ:

Η περίοδος του εγκλεισμού πώς ήταν;

Η αλήθεια είναι ότι στην πρώτη καραντίνα μείναμε σπίτι αλλά στην δεύτερη τα γυρίσματα έγιναν κανονικά με όλα τα μέτρα. Την καραντίνα την έζησα κατά το ήμισυ.

Ο κόσμος όμως που ήταν υποχρεωμένος να μείνει σπίτι πέρασε πολύ δύσκολα. Και για τα παιδιά επίσης. Η κόρη μου όταν είχε μπει η Άνοιξη, ανέβηκε πάνω στο καναπέ και φώναζε «δεν αντέχω άλλο, θέλω να βγω». Είναι δύσκολα διαχειρίσιμο.

Σαν πατέρας πώς είστε; Είστε αυτό που λέμε «χαζομπαμπάς»;

Είμαι ναι, γιατί έχω λερωμένη τη φωλιά μου. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου και μέχρι να έρθει και η καραντίνα όπου μείναμε σπίτι, εγώ ήμουν μπαμπάς του Σαββατοκύριακου. Δούλευα πρωί γύρισμα, βράδυ παράσταση. Τα παιδιά μου τα ήξερα εξ όψεως. Πάρα πολλές ώρες δουλειάς με ένα μεγάλο τίμημα, οπότε τώρα προσπαθώ όσο μπορώ να αναπληρώσω τον χαμένο χρόνο.

Από πέρσι το Μάρτη δεν έχω ξαναδουλέψει στο Θέατρο, λόγω καραντίνας, κι αυτό δεν έχει ξανασυμβεί τα τελευταία 20 χρόνια που εργάζομαι. Αυτόν τον ελεύθερο χρόνο τον διοχετεύω πλέον στα παιδιά μου.

Σας άγχωσε που τα θέατρα παρέμειναν κλειστά;

Η αλήθεια είναι ότι η τηλεόραση είναι ένα συμπλήρωμα, για εμένα η βασική δουλειά είναι το θέατρο. Με άγχωσε σαφώς και ακόμα συνεχίζει να με αγχώνει.Ο χειμώνας που έρχεται είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό για τα θέατρα, παρόλο που κατά την γνώμη μου ο χώρος του θεάτρου είναι από τους πιο ασφαλείς. Η σεζόν που έρχεται δεν ξέρω πώς θα λειτουργήσει.

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να επιμείνετε τόσο πολύ στην σύζυγό σας; Έχετε πει ότι την διεκδικήσατε αρκετά. Ήταν το ένστικτό σας;

Νομίζω ότι ήταν ένας συνδυασμός πραγμάτων. Σαφώς είναι και κάτι έξω από εμάς, αυτό που λέμε «ήταν γραφτό», όμως υπήρχαν κι άλλες ενδείξεις που πιάνεις όντας με έναν άνθρωπο οι οποίες σε διασφαλίζουν ότι θες να περάσεις τη ζωή σου με αυτό τον άνθρωπο. Έχει να κάνει με πολλούς τομείς, από το πως είναι η ίδια ως γυναίκα, ως μητέρα, ως εργαζόμενη. Περνάς βέβαια και δυσκολίες και αυτές τις δυσκολίες πρέπει να τις καταπολεμάς.

Θέλει δουλειά, δεν είναι απλό. Υπάρχει αγάπη, είμαστε πολλά χρόνια μαζί αλλά πρέπει να υπάρχει και κατανόηση. Ειδικά στην περίοδο του εγκλεισμού, πρέπει να κάνεις πίσω να δεις τι θέλει και ο άλλος.

Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από όλο αυτό το πράγμα που ζήσαμε έχουμε δει τόσες γυναικοκτονίες και τόσα περιστατικά βίας. Νομίζω ότι έχει άμεσα σχέση με αυτό και με το άλλο θέμα που ανέφερα πριν…