Δημήτρης Μακαλιάς: Κάθε βράδυ θρηνούσα - Θυμόμουν και μαλάκωνε η ψυχή μου
Όσα εξομολογήθηκε ο Δημήτρης Μακαλιάς για την απώλεια του αδελφού του.
Για το θέατρο καθώς και την δημοσιότητα μίλησε, μεταξύ άλλων, ο Δημήτρης Μακαλιάς στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «ΕΓΩ» και τον δημοσιογράφο Θάνο Ξάνθο με αφορμή το«Σεσουάρ για δολοφόνους».
Έχει τύχει ποτέ να γράψουν κάτι για σένα ή για την οικογένειά σου που να σε βγάλει εκτός εαυτού;
«Βέβαια. Έχω δύο έντονα περιστατικά που δεν τα ξεχνάω με τίποτα. Μου είχε τύχει από δύο δημοσιογράφους να γράψουν πράγματα μέσα στη συνέντευξη που στη μία περίπτωση, μου παν ότι δεν έχει γραφεί κάτι και στη δεύτερη, είχα ζητήσει εγώ να μην ειπωθεί κάτι για ένα προσωπικό μου θέμα και το βλέπω δημοσιευμένο μέσα στη συνέντευξη. Εκεί θύμωσα πάρα πολύ, αλλά κρατάω κι αυτές τις στιγμές για να θυμάμαι ότι τίποτα δεν είναι ρόδινο».
Η δουλειά σου λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά σε δύσκολες στιγμές της ζωής σου;
«Βεβαίως. Θεατρικά το έχω βιώσει πολλές φορές. Θυμάμαι δύο παραστάσεις στη ζωή μου, «Σμύρνη μου αγαπημένη» και «Χοντροί άντρες με φούστες» που ήταν η ψυχοθεραπεία μου, όταν είχα χάσει τον αδελφό μου. Κάθε βράδυ με κάποιο τρόπο θρηνούσα, ξεπερνούσα, θυμόμουν και μαλάκωνε η ψυχή μου. Μέσα από το θέατρο βρίσκω μονοπάτια για να γλυκάνω τον πόνο ή τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Αλλά και η τηλεόραση λειτουργεί κατά αυτόν τον τρόπο. Αγγίζω πράγματα που ήθελα ή απέφευγα να αγγίξω».
Έχεις ζητήσει ποτέ τη βοήθεια ειδικού (ψυχολόγου, ψυχοθεραπευτή) για θέματα που ίσως σε απασχολούσαν;
«Φυσικά, έχω κάνει στο παρελθόν και θεωρώ την ψυχοθεραπεία από τις πιο ωραίες πολυτέλειες της ζωής μου. Με βοήθησε πολύ στο να διαχειρίζομαι πρόσωπα, καταστάσεις αλλά και τις αντιδράσεις των άλλων. Έχουμε πάει και με την Αντιγόνη μαζί σε συνεδρία και μας βοήθησε προσωπικά κυρίως. Για μένα δεν είναι ταμπού».
Κοιτάζοντας τον εαυτό σου στον καθρέφτη, τι συμβουλεύεις τον Δημήτρη;
«Σε προσωπικό επίπεδο θα με συμβούλευα να βρίσκω περισσότερο ελεύθερο χρόνο να περνάω με τους δικούς μου ανθρώπους. Επαγγελματικά, θα μου έλεγα να κάνω πιο στοχευμένα πράγματα, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να κάνω πολλά μαζί. Παρ ότι μου αρέσει η ποικιλία, νιώθω πως αν είχα την πολυτέλεια, θα ήθελα να κάνω ένα πράγμα και να το κάνω καλά».
Έχει τύχει ποτέ να γράψουν κάτι για σένα ή για την οικογένειά σου που να σε βγάλει εκτός εαυτού;
«Βέβαια. Έχω δύο έντονα περιστατικά που δεν τα ξεχνάω με τίποτα. Μου είχε τύχει από δύο δημοσιογράφους να γράψουν πράγματα μέσα στη συνέντευξη που στη μία περίπτωση, μου παν ότι δεν έχει γραφεί κάτι και στη δεύτερη, είχα ζητήσει εγώ να μην ειπωθεί κάτι για ένα προσωπικό μου θέμα και το βλέπω δημοσιευμένο μέσα στη συνέντευξη. Εκεί θύμωσα πάρα πολύ, αλλά κρατάω κι αυτές τις στιγμές για να θυμάμαι ότι τίποτα δεν είναι ρόδινο».
Η δουλειά σου λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά σε δύσκολες στιγμές της ζωής σου;
«Βεβαίως. Θεατρικά το έχω βιώσει πολλές φορές. Θυμάμαι δύο παραστάσεις στη ζωή μου, «Σμύρνη μου αγαπημένη» και «Χοντροί άντρες με φούστες» που ήταν η ψυχοθεραπεία μου, όταν είχα χάσει τον αδελφό μου. Κάθε βράδυ με κάποιο τρόπο θρηνούσα, ξεπερνούσα, θυμόμουν και μαλάκωνε η ψυχή μου. Μέσα από το θέατρο βρίσκω μονοπάτια για να γλυκάνω τον πόνο ή τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Αλλά και η τηλεόραση λειτουργεί κατά αυτόν τον τρόπο. Αγγίζω πράγματα που ήθελα ή απέφευγα να αγγίξω».
Έχεις ζητήσει ποτέ τη βοήθεια ειδικού (ψυχολόγου, ψυχοθεραπευτή) για θέματα που ίσως σε απασχολούσαν;
«Φυσικά, έχω κάνει στο παρελθόν και θεωρώ την ψυχοθεραπεία από τις πιο ωραίες πολυτέλειες της ζωής μου. Με βοήθησε πολύ στο να διαχειρίζομαι πρόσωπα, καταστάσεις αλλά και τις αντιδράσεις των άλλων. Έχουμε πάει και με την Αντιγόνη μαζί σε συνεδρία και μας βοήθησε προσωπικά κυρίως. Για μένα δεν είναι ταμπού».
Κοιτάζοντας τον εαυτό σου στον καθρέφτη, τι συμβουλεύεις τον Δημήτρη;
«Σε προσωπικό επίπεδο θα με συμβούλευα να βρίσκω περισσότερο ελεύθερο χρόνο να περνάω με τους δικούς μου ανθρώπους. Επαγγελματικά, θα μου έλεγα να κάνω πιο στοχευμένα πράγματα, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να κάνω πολλά μαζί. Παρ ότι μου αρέσει η ποικιλία, νιώθω πως αν είχα την πολυτέλεια, θα ήθελα να κάνω ένα πράγμα και να το κάνω καλά».
