Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Φιλαρέτη Κομνηνού στην εκπομπή Πάμε Δανάη και τον Άρη Καβατζίκη.

Η γνωστή ηθοποιός, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στα σοκαριστικά φαινόμενα βίας και παιδεραστίας στην εποχή μας, στην επιλογή της να ζει μόνη της, στον γιο της, Γιώργο Παπαγεωργίου και τη νύφη της, Δανάη Μιχαλάκη, αλλά και στον Νίκο Σεργιανόπουλο.

«Πριν από το metoo είχα δηλώσει ότι σιχαίνομαι την παιδεραστία και δεν συγχωρώ τους ανθρώπους που μεταλλάσσονται από την εξουσία. Η παιδεραστία είναι κάτι το οποίο δεν θέλω καν να αντιληφθώ», είπε αρχικά η ηθοποιός,.

«Το θέμα της εξουσίας δεν συμβαίνει μόνο στο θέατρο. Οι άνθρωποι που παίρνουν εξουσία στα χέρια τους τρελαίνονται. Ακόμα και ένας βιαστής νομίζεις είναι η ερωτική επιθυμία που τον κάνει να βιάζει; Είναι περισσότερο αυτό που ασκεί, η εξουσία σε ένα φοβισμένο, τρομοκρατημένο και αδύναμο πλάσμα. Στον κόσμο κάνει εντύπωση πως ένας ωραίος και ευκατάστατος άντρας μπορεί να βιάσει, αλλά και στο θέατρο τους ρόλους των κακών δεν τους παίζουνε κακοφτιαγμένοι ηθοποιοί. Συνήθως τους δίνουνε σε ηθοποιούς που είναι και ωραίοι και υπεράνω υποψίας», πρόσθεσε η Φιλαρέτη Κομνηνού. 

Αναφορικά με την προσωπική της ζωή, ηΦιλαρέτη Κομνηνού δήλωσε: «Δεν ξαναδοκίμασα τον γάμο γιατί δεν έτυχε. Μου έκαναν προτάσεις γάμου αλλά δεν αισθανόμουν ότι θέλω να περάσω τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου. Μην λυπάστε τους ανθρώπους που επιλέγουν να μένουν μόνοι, να λυπάστε όσους αναγκάζονται να μένουν σε τοξικές σχέσεις».

«Ο γιος μου είναι η χαρά της ζωής. Είναι ένα πλάσμα που χαίρεσαι να ζεις, να δουλεύεις και να κουβεντιάζεις μαζί του. Αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι όταν έρχονται οι συνάδελφοι και μου λένε “Τι παιδί είναι αυτό, τι πλάσμα είναι αυτό και εκεί λιώνω”». Τη Δανάη την αγαπώ. Δεν της φέρθηκα σαν πεθερά. Η Δανάη είναι ένα τόσο όμορφο πλάσμα, τόσο καλοσυνάτο, ένα λουλούδι που χαίρεσαι να βλέπεις και κάνει τον γιο μου πιο ευτυχισμένο», συνέχισε η Φιλαρέτη Κομνηνού, εμφανώς συγκινημένη.

Η σπουδαία ηθοποιός αναφέρθηκε και στον Νίκο Σεργιανόπουλο : «Είχαμε κρατήσει επαφές, αλλά τον αισθανόμουν να βουλιάζει και να ενδίδει στα πάθη του. Τον Νίκο μόνο με τρυφερότητα μπορούσες να τον αντιμετωπίσεις. Το πάθος του ήταν αυτοκαταστροφικό, κατέστρεφε τον εαυτό του με το ποτό ή οτιδήποτε άλλο. Δεν έκανε κακό στους άλλους και ήταν βουτηγμένος και στις ενοχές».