Το παράπονο του Ρένου Χαραλαμπίδη: Έκανα σειρά με 70% τηλεθέαση και ξεχάστηκε
«Το γιατί μένει κάτι διαχρονικό αποτελεί αίνιγμα»
Καλεσμένος στο Στούντιο 4 βρέθηκε ο Ρένος Χαραλαμπίδης, το απόγευμα της Τετάρτης, με αφορμή την θεατρική μεταφορά της κινηματογραφικής του επιτυχίας «Φτηνά τσιγάρα».
Μέσα σε όλα, ο αγαπημένος καλλιτέχνης αναφέρθηκε στην τηλεοπτική του διαδρομή…
Το παράπονο του ηθοποιού
Πιο συγκεκριμένα, ο Ρένος Χαραλαμπίδης σημείωσε χαρακτηριστικά πως «τότε υπήρχε το περιβόητο τρικάμερο, ένα είδος τηλεόρασης σε πλατό που θεωρούνταν χαμηλής καλλιτεχνικής ποιότητας. Δηλαδή ήταν ένα σετ με τρεις κάμερες και έπαιζαν οι ηθοποιοί. Κάτι τέτοιο βεβαίως ήταν και το «Κάτι τρέχει με τους δίπλα» το οποίο και θεωρούταν δεύτερης ποιότητας».
«Ας μην βλέπουμε τις τεράστιες επιτυχίες αλλά τις διαχρονικές επιτυχίες! Ας πούμε έκανα το σίριαλ «Με τα παντελόνια κάτω» το 2013, είχε αδιανόητη τηλεθέαση και ξεχάστηκε. Είχε 70% τηλεθέαση. Η μεγαλύτερη δηλαδή τηλεοπτική μου επιτυχία είναι μια επιτυχία που όλοι ξεχάσαμε. Το γιατί μένει κάτι διαχρονικό αποτελεί αίνιγμα».
«Είχα πάρα πολύ μεγάλη ενοχή με τη συμμετοχή στο «Κάτι τρέχει με τους δίπλα» την οποία μου την έβγαλε ο δημιουργός του σίριαλ, Βασίλης Νεμέας που ήταν σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Αυτός με ξεμπλόκαρε» συμπλήρωσε ο δημοφιλής καλλιτέχνης στο ψυχαγωγικό μαγκαζίνο της δημόσιας τηλεόρασης.
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης δεν μπορούσε να μην αναφερθεί στα «Φθηνά τσιγάρα» μία από τις πρώτες του ταινίες που γνωρίζει νέα δόξα.
«Αν ήξερα πόσο κόστιζαν οι επαναστάσεις που έκανα δεν θα τις έκανα. Καταρχάς δεν θα έπαιρνα πολύ σοβαρά τις κριτικές την εποχή εκείνη που υπήρχαν λίγες εφημερίδες και περιοδικά. Σε θάβαν οι εφημερίδες και γινόσουν πανελληνίως ρεζίλι. Δέχτηκα σφοδρή κριτική ως νέ0ς αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι ήμουν και προκλητικός. Έκανα μια ταινία με βίντεο και βρήκα λογικό να πω στην πρώτη πρες κόνφερανς “αντίο παλιέ κόσμε” και σηκώθηκε όλος ο παλιός κόσμος. Γενικώς οι ταινίες μου παίρνουν καλές κριτικές πολλά χρόνια μετά και ευτυχώς πρόλαβα την ψηφιακή επανάσταση και οι ταινίες μου ξαναζήσανε μέσα από το διαδίκτυο και αρχίσαν οι καλές κριτικές. Οι κριτικές των ταινιών μου ήταν περισσότερο προς εμένα παρά προς τις ταινίες μου. Για να μείνουν στις αίθουσες έπρεπε να κόψουν αριθμό εισιτηρίων. Εμένα οι κριτικοί με έθαβαν και μου στερούσαν εισιτήρια. Τα “Φθηνά τσιγάρα” έκαναν 11.000 εισιτήρια όταν άλλες έκαναν 300.000. Τότε έκαναν επιτυχία οι “σεξοκωμωδίες” όπως “Η αγάπη είναι ελέφαντας”».
«Ήρθε το περιβόητο πλήρωμα του χρόνου. Έρχεται μια μαγική στιγμή που η μοίρα σου χτυπάει την πόρτα και σου λέει ή χρωστάς ή είναι να παίρνεις. Τα “Φθηνά τσιγάρα” τα έγραψα 27 χρονών τη γύρισα 29. Το πρωί έπαιζα Καλημέρη και το βράδυ γύρισα τα Τσιγάρα. Αυτό με οδήγησε σε έναν διχασμό. Οι κριτικοί με πέρασαν στο ντούκου ή με αντιμετώπισαν ως ψώνιο. Μην μπερδεύουμε το ψώνιο με τον παθιασμένο άνθρωπο. Ψώνιο είναι εκείνος που πιστεύει ότι είναι κάτι που δεν είναι. Εγώ ήμουν ένας σκηνοθέτης που έκανα μια ταινία με επικίνδυνους πειραματισμούς. Σαν άνθρωπος έχω κάνει ένα ταξίδι ζωής ενδιαφέρον. Είχα και μεγάλες δυσκολίες και μεγάλες ευκολίες. Είχα την τύχη να έρχομαι από μια πολύ ωραία οικογένεια με γονείς που με στήριξαν. Ήξερα ότι υπάρχει ένα κρεβάτι για να κοιμηθώ και ένα πιάτο για να φάω. Αυτό δεν είναι λίγο. Και επίσης δεν είχα ψυχικό βάρος από τους γονείς μου.
Μιλώντας για τη μεταφορά της ταινίας στη Λυρική Σκηνή είπε:
«Για πρώτη φορά στη ζωή μου ζω το sold out. Νόμιζα ότι πρόκειται περί λάθους. Έλα όμως που έβαζαν πολιτικό μέσον για να βρουν εισιτήριο! Από τη συγκίνηση δεν μπορώ να παίξω, κάνω συνέχεια σαρδάμ».
Για τον έρωτα και τη νεότητα
«Αποφάσισα να αμφισβητήσω τη μελαγχολία της νιότης που φεύγει. Τι χάσαμε; Όχι και πολλά. Εγώ νιώθω ότι έχω μια τεράστια περιουσία που λέγεται πείρα. Ξέρω πια τι δεν θέλω. Πια γνωρίζω μια γυναίκα και καταλαβαίνω αν εγώ μπορώ να λειτουργήσω έτσι όπως θέλω απέναντί της. Κατάλαβα ότι μία μέρα των 50 είναι 4 μέρες των 20 γιατί έχει λιγότερο άγχος, λιγότερο πόνο και ξέρω περί τίνος πρόκειται στη δουλειά, στη φιλία, στον έρωτα» είπε.
«Τα 90s δεν τα χάρηκα γιατί έχτιζα, δημιουργούσα. Δεν έκανα διακοπές και γιατί ψυχικά καιγόμουν να κάνω σινεμά αλλά και πρακτικά γιατί είχα οικονομικές στενότητες. Σαν 20χρονες σχεδόν δεν είχα μπει στη θάλασσα» είπε.Μιλώντας για τις ερωτικές σχέσεις είπε ότι πλέον είναι διαφορετικός.
«Δεν είναι πολύ άκομψο ένας άνθρωπος 50 χρονών να ερωτεύεται όπως στα 20; Στα 50 δεν μπορεί πια μια καλλονή να σε κάνει να χάσεις την ύπαρξή σου. Στα 50 μπορεί να ξυπνήσει τη λίμπιντό σου. Ο έρωτας στα 50 είναι μια τρικυμία που εσύ πιλοτάρεις υποβρύχιο. Τώρα λοιπόν είμαι διοικητής υποβρυχίου!
Δεν πιστεύω στα πρώτα ραντεβού. Δεν πιστεύω στην παιδεία και δέχομαι πια την ηθική. Η ηθική είναι ένας συνδυασμός της οικογενειακής καταβολής σου και του προσωπικού σου αγώνα στη ζωή».
«Η μοναξιά είναι ένα εργαλείο, που στα κατάλληλα χέρια είναι δημιουργικό και στα ακατάλληλα φονικό» είπε.
«Εγώ νόμιζα ότι βρέθηκα κοντά στο να δημιουργήσω οικογένεια, οι κοπέλες όχι. Πάντα εγώ το νόμιζα. Σαν άνθρωπος έχω έντονα το ψυχολογικό φαινόμενο της προβολής. Είμαι ελαφρώς μπουνταλάς και νομίζω ότι όλοι θέλουν να με βοηθήσουν. Έχω μια αφέλεια στον ερωτικό τομέα. Έχω ζήσει πολύ ήπιους, πολιτισμένους χωρισμούς, με χειραψία. Γιατί πιστεύω ότι όταν κάτι τελειώνει το μίσος και η σύγκρουση δεν βοηθάνε στο ταξίδι της ζωής. Είναι σκοτεινά δηλητήρια που καταστρέφουν εσένα.
Αποκάλυψε δε ότι θα εμφανιστεί σαν μαέστρος σε ένα ιδιαίτερο happening -«γιατί έχω μια μυστική ζωή ως μουσικός»- στο Μέγαρο Μουσικής!