Ο Μάριος Φραγκούλης ήταν καλεσμένος στην «Κυψέλη» και μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια.

«Έμεινα στην Αθήνα και η μητέρα μου πήρε τον αδελφό μου που ξεκινούσε το σχολείο πίσω στην Αφρική. Υπήρχε ένα bullying γιατί ερχόταν και με έπαιρνε η θεία μου και μου έλεγαν “έχεις θεία, δεν έχεις μαμά;”. Με πείραζε και της είχα ζητήσει να τη λέω μαμά. Μου στάθηκε πάρα πολύ. Ήταν πολύ σοβαρή κυρία. Με πήγαινε σε συναυλίες. Έτσι αποφάσισα να μάθω βιολί. Ήμουν πολύ καλός βιολιστής, δεν έγινα σολίστ. Η κλασική μουσική με έκανε καλύτερο τραγουδιστή.

Ένιωθα ότι με είχαν εγκαταλείψει οι γονείς μου και ότι φταίω εγώ γιατί ήμουν πολύ ζωηρός. Και έλεγα ότι αυτός είναι ο λόγος που με άφησαν. Νόμιζα ότι εγώ έφταιγα που χωρίστηκε η οικογένειά μου. Το κακό ήταν χωρίστηκα με τον αδελφό μου που ήταν ο καλύτερός μου φίλος. Τελικά οι άνθρωποί μου ήταν ο θείος και η θεία μου. Αυτοί ήταν οι γονείς μου. Προσπάθησα να πάρω απαντήσεις από τους γονείς μου αλλά δεν πήρα ποτέ μια ξεκάθαρη απάντηση. Πιστεύω πάρα πολύ στην αναδοχή γιατί αυτό που μου δόθηκε εμένα ήταν ένα τεράστιο δώρο. Ο θείος και η θεία μου με μεγάλωσαν σαν δικό τους παιδί. Είναι κρίμα τα παιδιά να μεγαλώνουν σε ένα ίδρυμα, μόνα τους. Θέλω να το κάνω και εγώ όταν θα είμαι έτοιμος γιατί το παιδί χρειάζεται πολύ μεγάλη φροντίδα και αγάπη και αφοσίωση. Θα είμαι χαζομπαμπάς, με πολύ παιχνίδι».