Η Ξένια Καλογεροπούλου είναι μια από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου -και ειδικά του παιδικού- και του κινηματογράφου, με σταθερή πορεία και μεγάλες επιτυχίες στην υποκριτική.

Σήμερα μιλάει στα «Π» για την παράσταση «Θείος Βάνιας», στην οποία πρωταγωνιστεί στο θέατρο «Προσκήνιο», αλλά και για τον ρόλο της.

Επίσης, μιλάει για την προσωπική της ζωή, αναφέρει τον λόγο για τον οποίο δεν έκανε παιδιά, εξηγεί τι συνέβη με την όρασή της, ενώ αναφέρεται στους νέους ηθοποιούς και σε ποιον ξεχωρίζει από αυτούς.

Η συζήτηση φτάνει και στην τηλεόραση και μας εξηγεί για ποιον λόγο απέχει, αλλά και ποιες είναι οι αγαπημένες της ταινίες από αυτές στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει.

Μιλήστε μας για την παράσταση «Θείος Βάνιας», στο θέατρο «Προσκήνιο», όπου πρωταγωνιστείτε.
Είναι μια παράσταση του Δημήτρη Καραντζά, που ανέβηκε πριν από μία εβδομάδα με μεγάλη επιτυχία και εγώ κάνω τη μητέρα του θείου Βάνια. Είναι ένα από τα καλύτερα έργα του Τσέχοφ. Έχει ανέβει πολλές φορές, αλλά αυτή η παράσταση έχει κάτι το πολύ ιδιαίτερο. Είμαι πολύ υπερήφανη που λαμβάνω μέρος και εγώ.

Στον «Θείο Βάνια» ο Τσέχοφ με οξυδέρκεια, χιούμορ και, κυρίως, συμπόνια γράφει τέσσερις σκηνές/τέσσερις παρτίδες, στις οποίες συμπυκνώνει όλη την υπαρξιακή αγωνία και το ατελές της ανθρώπινης φύσης.

Αφορμή γι’ αυτό το ανέβασμα γίνεται ένα τραπέζι, ένας υπαρξιακός τόπος όπου τα πρόσωπα, καταναγκασμένα να συνυπάρχουν, καλούνται να αναμετρηθούν με τη ματαίωση, τις ψευδαισθήσεις και να αποπειραθούν να συμφιλιωθούν με τη ζωή. Το τεράστιο αυτό τραπέζι, ως αίθουσα πρωινού ή ως ένα παρατηρητήριο ζωής ή ως ένας τόπος όπου τα πρόσωπα ανεβαίνουν για να δοκιμάσουν τη διαφυγή τους από την καθημερινότητα ενώπιον των υπόλοιπων «καλεσμένων». Τα πρόσωπα του Τσέχοφ, καθηλωμένα, καθισμένα περιμετρικά, τρώνε βουλιμικά, πίνουν τσάι, παλεύουν να ξανανιώσουν και φαντασιώνονται την ομορφιά της ζωής σε μια χορογραφία των μικροπραγμάτων.

Ένας ύμνος στη συμφιλίωση με το αδιέξοδο κι ένας χορός ανθρώπων που προσπαθεί να απαλλαγεί από την επίπονη αναζήτηση της ουτοπίας.

Φέτος έχουμε πολλά σίριαλ στην τηλεόραση. Πώς το σχολιάζετε;
Δεν τα βλέπω τα σίριαλ, δεν τα ξέρω. Μου κάνει κι εμένα εντύπωση που είναι πολλά. Και ξέρω ότι ορισμένα είναι καλά. Το αποτέλεσμα είναι να βλέπουμε λιγότερο τις παλιές ταινίες.

Γιατί δεν σας βλέπουμε στην τηλεόραση;
Τι να πρωτοκάνω; Παίζω στην παράσταση, γράφω ένα βιβλίο, αλλά εγώ, για να παίξω στην τηλεόραση, θα πρέπει να παίρνω σελίδες να τις διαβάζω και είμαι περίπου τυφλή. Όμως, πέραν αυτού, δεν μου λείπει η τηλεόραση, κάνω μόνο συνεντεύξεις.

Πώς προέκυψε το πρόβλημα με τα μάτια σας;
Όπως προκύπτει σε πολλούς ανθρώπους. Η ασθένεια λέγεται «ωχρά κηλίδα» και σημαίνει ότι βλέπεις πολύ αχνά. Δεν μπορείς να διαβάσεις, δεν μπορείς να δεις τηλεόραση.

Την ηλικία σας τη λέτε;
Είμαι 86 χρόνων.

Έχετε παρέμβει αισθητικά;
Κάποια στιγμή, στα 50, είχα κάνει ένα λίφτινγκ. Μου το είχε κάνει δώρο ο άνδρας μου.

Τι βιβλίο ετοιμάζετε;
Είναι ένα βιβλίο που λέγεται «Πριν τα ξεχάσω» και μιλάει για τον μισό αιώνα που κάνω θέατρο για παιδιά. Το βιβλίο λέει πώς έζησα κάνοντας θέατρο 50 χρόνια για τα παιδιά.

Ήταν επιλογή σας να μην κάνετε παιδιά;
Είχα πολλές ατυχίες. Όλο έμενα έγκυος και είχα ατυχίες.

Σκεφτήκατε ποτέ να υιοθετήσετε ένα παιδί;
Ναι, το σκέφτηκα, αλλά ο σύζυγός μου είχε παιδιά και δεν ήθελα να του δημιουργήσω άλλα προβλήματα.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία στην οποία έχετε παίξει;
Έχω μια αδυναμία στην «Κυρά μας τη μαμή», που ήταν η πρώτη μου ταινία, και στην τελευταία, το «Πριν τα μεσάνυχτα».

Ξεχωρίζετε κάποιον νέο ηθοποιό;
Υπάρχουν εξαιρετικοί ηθοποιοί και στην παράστασή μας, με επικεφαλής τον Χρήστο Λούλη, τον «Θείο Βάνια».

Πώς βλέπετε όλο αυτό που συνέβη με το «#MeΤoo»;
Καλά έκανε και συνέβη. Ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει.

Εσάς σας έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο όλα αυτά τα χρόνια;
Όχι, ποτέ.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» στις 5/11/2022