Τον Μάριο Αθανασίου υποδέχτηκε η Ελένη Μενεγάκη στο πλατό της εκπομπής «Ελένη». Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε στη διάσημη παρουσιάστρια για τα επαγγελματικά του βήματα στην τηλεόραση και στο θέατρο, αλλά και για τα παιδικά του χρόνια.

«Είσαι από τις περιπτώσεις εκείνων που λες αυτός είναι σαν να γεννήθηκε μέσα στην τηλεόραση, γιατί μπήκες πολύ μικρός, μικροδείχνεις και πάντα έκανες αμέσως επιτυχία. Τα τελευταία χρόνια νιώθω ότι είσαι πιο απελευθερωμένος, πιο χαλαρός. Τα πρώτα χρόνια νομίζω ότι δεν ήθελες πολλά πολλά με κανέναν μας στην τηλεόραση», είπε η Ελένη Μενεγάκη υποδεχόμενη τον καλεσμένο της, με τον ίδιο να απαντάει ως εξής:

«Αυτό είναι αλήθεια. Στην πρώτη συνέντευξη που κάναμε μαζί δεν ήθελα καν να μιλάω».

«Κάποιες επιτυχίες και άλλες τόσες αποτυχίες κάποια στιγμή σε ηρεμούν και σε αλλάζουν και σαν άνθρωπο», πρόσθεσε.

Έπειτα, ο δημοφιλής ηθοποιός μίλησε για την καριέρα του.

«Πρέπει να έχουν επαφή οι περισσότεροι άνθρωποι με το θέατρο. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε ένα θεατρικό εργαστήρι. Τους βοηθάει στη ζωή τους. Βοηθάει στην πιο γρήγορη και ουσιαστική αλλαγή του ανθρώπου», είπε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε:

«Το θέατρο με βοήθησε πολύ. Ο λόγος που το επέλεξα ήταν τυχαίος. Ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο με τη σκηνοθεσία. Από μια συγκυρία βρέθηκα σε μια σχολή υποκριτικής αντί σκηνοθεσίας και τα πρώτα χρόνια δούλευα ως σκηνοθέτης».

Επίσης, ο Μάριος Αθανασίου αναφέρθηκε και στην οικογένειά του, σημειώνοντας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του να αποκτάς παιδιά σε διαφορετική ηλικία.

Κοιτώντας πίσω στα παιδικά του χρόνια, ο Μάριος Αθανασίου αναγνωρίζει ότι κάθε δυσκολία ήρθε για καλό: «Μεταξύ μας, μην το πεις πουθενά, αλλά νομίζω ότι το να μεγαλώνει ένα παιδί χωρίς αδέρφια είναι καλύτερο! Έχει θετικά βέβαια το να μεγαλώνουν πολλά μαζί, αλλά αυτές τις μοναχικές διαδρομές που κάνει ένα παιδί που είναι μόνο του, τα υπόλοιπα δεν τις κάνουν. Οι διαδρομές αυτές είναι δύσκολες, αλλά και ουσιαστικές. Και εγώ ζοριζόμουν, αλλά μετά στην ενήλικη ζωή μου άντλησα πολλά πράγματα από τις στιγμές που ήμουν μόνος μου. Ήταν δύσκολο. Όταν είσαι παιδί δεν σου αρέσει, αλλά όταν ενηλικιωθείς, έχεις ωριμάσει πέντε χρόνια παραπάνω από τους άλλους. Συνέχεια είχα φόβους για το εάν πάθει κάτι η μητέρα μου. Οι φόβοι αυτοί σε ωριμάζουν πιο γρήγορα […] Όσο και να με δυσκόλεψε όταν ήμουν μικρός, τόσο περισσότερο είδα τα οφέλη στην ενήλικη ζωή. Αισθάνθηκα τυχερός, και τι έγινε που ήταν δύσκολα; Μόνο για τα εύκολα είμαστε; Όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται».

«Έχει θετικά και αρνητικά και το ένα και το άλλο. Όταν ήμουν στα 30-35 που το παιδί ήταν μικρό, εγώ είχα αντοχές να κάνω ό,τι θέλω. Στα 40-45 έχω το μυαλό να προσαρμοστώ στις συνθήκες, αλλά δεν έχω τις αντοχές», είπε αρχικά, για να προσθέσει στη συνέχεια:

«Δεν μου φτάνουν οι ώρες, ο χρόνος. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ πάντα καλά».