Χριστόφορος Παπακαλιάτης: Δεν άφησα την προσωπική ζωή μου, η δουλειά μου είναι λόγος ύπαρξης - Η κρίση ηλικίας και η πιο όμορφη ιστορία
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης θεωρεί ότι δεν έχει κάνει θυσίες, επειδή αγαπάει πάρα πολύ το δημιουργικό κομμάτι, που καθηλώνει το τηλεοπτικό κοινό
Η υπόκλιση στη σκηνοθετική δεινότητα του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, και από τους θαυμαστές του και από τους νοσταλγούς των δουλειών του, δεν λείπει ούτε στο «Maestro», σειρά του MEGA. Ο ίδιος έκανε ύστερα από χρόνια τηλεόραση και ακόμα και πριν το πρώτο επεισόδιο βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας, αφού το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο, δικαιολογημένα, όπως αποδείχθηκε.
Ο Παπακαλιάτης, σε μία από τις σπάνιες προσωπικές εξομολογήσεις του, αποκάλυψε στο «ΒΗΜΑgazino» κάποια εντελώς δικά του κομμάτια: Αν έχει περάσει κρίση ηλικίας, αν έχει ζήσει τον έρωτα αλλά και για το αν είχε σκεφτεί από παιδί αυτή την τόσο σπουδαία του πορεία.
«Ναι, εκεί μετά τα 40. Όλα τα έπαθα. Πού πάω, τι κάνω, παιδί, συντροφικότητα, τέλμα υπαρξιακό, καλλιτεχνικό μπλοκάρισμα κ.ο.κ. Αλλά με τον καιρό κατάλαβα πως τα περισσότερα ήταν επίκτητα και εν τέλει όχι τόσο αληθινά. Νομίζω η κρίση ηλικίας για εμάς τους άντρες είναι πιο πολύ κρίση “ταυτότητας”».
-Αισθάνεστε ότι για χάρη της δουλειάς έχετε αφήσει πιο πίσω τη ζωή σας;
«Θεωρητικά ναι, θα μπορούσε να ισχύει αυτό. Όμως στη δική μου περίπτωση αυτό που κάνω δεν είναι δουλειά, με τη συνηθισμένη ορολογία της λέξης. Είναι τρόπος ζωής, είναι προσωπική ανάγκη, είναι λόγος ύπαρξης. Άρα ποια ζωή άφησα πιο πίσω; Αν το καλοσκεφτείς, θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που κάνω για δουλειά κάτι που αγαπάω τόσο και εξελίσσομαι μέσα από αυτό. Έτσι κάθε φορά που μπορεί να σκεφτώ την ατάκα “Κοίτα τι θυσίασες”, λίγο μετά σκέφτομαι την ατάκα “Μα δεν το ήθελες τόσο τελικά και κάνεις αυτό που γουστάρεις τόσο πολύ”».
-Περισσότερο έχετε αγαπήσει ή αγαπηθεί; Έχετε ερωτευτεί ή σας έχουν ερωτευτεί;
«Έχω ζήσει και τα δύο όσο μου αναλογούσε, όσο τα άντεχα και όσο μου άξιζε».
-Έχετε πει επανειλημμένα ότι σας αρέσει να γράφετε και να λέτε ιστορίες. Την πιο όμορφη ιστορία από ποιον την έχετε ακούσει;
«Δεν την έχω ακούσει ακόμα».
-Ξεκινήσατε από πολύ μικρός την πορεία σας στην τηλεόραση. Ο μικρός Χριστόφορος είχε φανταστεί όλη αυτή τη διαδρομή;
«Ναι, είχα πάντα πολύ μεγάλη φαντασία. Αυτό που δεν περίμενα όμως είναι ότι θα ερχόταν μια μέρα που όλη αυτή τη φαντασία θα την ονομάζαμε “διαδρομή”».
Ο Παπακαλιάτης, σε μία από τις σπάνιες προσωπικές εξομολογήσεις του, αποκάλυψε στο «ΒΗΜΑgazino» κάποια εντελώς δικά του κομμάτια: Αν έχει περάσει κρίση ηλικίας, αν έχει ζήσει τον έρωτα αλλά και για το αν είχε σκεφτεί από παιδί αυτή την τόσο σπουδαία του πορεία.
«Ναι, εκεί μετά τα 40. Όλα τα έπαθα. Πού πάω, τι κάνω, παιδί, συντροφικότητα, τέλμα υπαρξιακό, καλλιτεχνικό μπλοκάρισμα κ.ο.κ. Αλλά με τον καιρό κατάλαβα πως τα περισσότερα ήταν επίκτητα και εν τέλει όχι τόσο αληθινά. Νομίζω η κρίση ηλικίας για εμάς τους άντρες είναι πιο πολύ κρίση “ταυτότητας”».
-Αισθάνεστε ότι για χάρη της δουλειάς έχετε αφήσει πιο πίσω τη ζωή σας;
«Θεωρητικά ναι, θα μπορούσε να ισχύει αυτό. Όμως στη δική μου περίπτωση αυτό που κάνω δεν είναι δουλειά, με τη συνηθισμένη ορολογία της λέξης. Είναι τρόπος ζωής, είναι προσωπική ανάγκη, είναι λόγος ύπαρξης. Άρα ποια ζωή άφησα πιο πίσω; Αν το καλοσκεφτείς, θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που κάνω για δουλειά κάτι που αγαπάω τόσο και εξελίσσομαι μέσα από αυτό. Έτσι κάθε φορά που μπορεί να σκεφτώ την ατάκα “Κοίτα τι θυσίασες”, λίγο μετά σκέφτομαι την ατάκα “Μα δεν το ήθελες τόσο τελικά και κάνεις αυτό που γουστάρεις τόσο πολύ”».
-Περισσότερο έχετε αγαπήσει ή αγαπηθεί; Έχετε ερωτευτεί ή σας έχουν ερωτευτεί;
«Έχω ζήσει και τα δύο όσο μου αναλογούσε, όσο τα άντεχα και όσο μου άξιζε».
-Έχετε πει επανειλημμένα ότι σας αρέσει να γράφετε και να λέτε ιστορίες. Την πιο όμορφη ιστορία από ποιον την έχετε ακούσει;
«Δεν την έχω ακούσει ακόμα».
-Ξεκινήσατε από πολύ μικρός την πορεία σας στην τηλεόραση. Ο μικρός Χριστόφορος είχε φανταστεί όλη αυτή τη διαδρομή;
«Ναι, είχα πάντα πολύ μεγάλη φαντασία. Αυτό που δεν περίμενα όμως είναι ότι θα ερχόταν μια μέρα που όλη αυτή τη φαντασία θα την ονομάζαμε “διαδρομή”».
