Γιώργος Αλκαίος: «Το ότι έφυγα ήταν η καλύτερη κίνηση που έκανα στη ζωή μου»
«Μετά το 2008 έγινε πιο σκληρή η δουλειά» επισήμανε ο τραγουδιστής - Δείτε το βίντεο
Ο Γιώργος Αλκαίος μίλησε για την απόφαση που πήρε πριν από μερικά χρόνια να φύγει από την Αθήνα και τον χώρο του τραγουδιού. Μεταξύ των δηλώσεων που έκανε στην κάμερα της εκπομπής «Ποιος είναι πρωινιάτικα», ο τραγουδιστής είπε πως «ήταν η καλύτερη κίνηση που έχει κάνει στη ζωή του».
«Ήταν η καλύτερη κίνηση που έκανα στη ζωή μου. Μετά το 2002 άλλαξε η δουλειά. Μετά το 2008 έγινε πιο σκληρή η δουλειά. Μετά δεν μας ενδιέφερε καθόλου η μουσική, μας ένοιαζε μόνο π.χ. αν χώριζες» είπε συγκεκριμένα. Όλο αυτό το διάστημα ο Γιώργος Αλκαίος ζούσε στη Μήλο, κάτι στο οποίο έχει αναφερθεί και σε άλλες συνεντεύξεις του.
Πριν από μερικούς μήνες, βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Ελένη», όπου είχε πει σχετικά με αυτό: «Όπου δεν υπήρχε μουσική δεν μπορούσα να υπάρχω. Δεν με έχεις δει εμένα σε gala ποτέ. Δεν πέρναγα καλά, δεν ήταν το στοιχείο μου. Έχω ένα θέμα, ότι θέλω να αισθάνομαι άνετα. Θέλω να είμαι χαλαρός, να μπορώ να λειτουργήσω. Δεν είναι εύκολο από τα 18 να ξεκινάς από Επίδαυρο, να κάνεις όλο αυτό, να μπαίνεις σε μία πρωτόγνωρη κατάσταση δισκογραφικών εταιριών που άλλαζε το κλίμα». «Είμαι ικανοποιημένος 100%. Μπορεί να είναι 99,9%… Θα μπορούσε να είχα πολύ μεγάλη επιτυχία σε κάποια δεδομένη στιγμή, έπαιξαν όμως άλλοι παράγοντες ρόλο που δεν έγινε αυτό που ήταν να γίνει: Μία μεγάλη συναυλία με πολύ μεγάλο καλλιτέχνη» πρόσθεσε.
Για την απόφασή του να ζήσει στη Μήλο, ο Γιώργος Αλκαίος είπε: «Όταν παρατηρείς τα σημάδια – γιατί η εποχή είναι της γρηγοράδας – σε οδηγούν κανονικά εκεί που πρέπει να φτάσεις. Τελείωσα τη Eurovision, έχασα τη γιαγιά μου, ήταν μία πολύ περίεργη και δύσκολη κατάσταση η απώλεια γιατί χτύπησε διαφορετικό νεύρο απ’ ότι περίμενα. Δεν είχε ξαναχτυπηθεί τέτοιο νεύρο μέσα μου. Είπα ότι δεν έχω να πω κάτι άλλο. Έχω κάνει τα άλμπουμ μου, έχω πάρει χρυσούς, πλατινένιους δίσκους, έχω κάνει καταπληκτικές αποτυχίες, εξαιρετικές επιτυχίες, το έχω ζήσει όλο και είπα ότι πρέπει να πάω στο νησί. Η πρώτη χρονιά ήταν απεγκλωβισμός, πέρασα πολύ ωραία. Μετά μπήκε στη ζωή μου το διάβασμα και είχα πράγματα να ασχοληθώ. Είχα πετάξει τα πράγματα του στούντιο στην αποθήκη και είπα “δεν θα τα ανοίξεις!”».
«Ήταν η καλύτερη κίνηση που έκανα στη ζωή μου. Μετά το 2002 άλλαξε η δουλειά. Μετά το 2008 έγινε πιο σκληρή η δουλειά. Μετά δεν μας ενδιέφερε καθόλου η μουσική, μας ένοιαζε μόνο π.χ. αν χώριζες» είπε συγκεκριμένα. Όλο αυτό το διάστημα ο Γιώργος Αλκαίος ζούσε στη Μήλο, κάτι στο οποίο έχει αναφερθεί και σε άλλες συνεντεύξεις του.
Πριν από μερικούς μήνες, βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Ελένη», όπου είχε πει σχετικά με αυτό: «Όπου δεν υπήρχε μουσική δεν μπορούσα να υπάρχω. Δεν με έχεις δει εμένα σε gala ποτέ. Δεν πέρναγα καλά, δεν ήταν το στοιχείο μου. Έχω ένα θέμα, ότι θέλω να αισθάνομαι άνετα. Θέλω να είμαι χαλαρός, να μπορώ να λειτουργήσω. Δεν είναι εύκολο από τα 18 να ξεκινάς από Επίδαυρο, να κάνεις όλο αυτό, να μπαίνεις σε μία πρωτόγνωρη κατάσταση δισκογραφικών εταιριών που άλλαζε το κλίμα». «Είμαι ικανοποιημένος 100%. Μπορεί να είναι 99,9%… Θα μπορούσε να είχα πολύ μεγάλη επιτυχία σε κάποια δεδομένη στιγμή, έπαιξαν όμως άλλοι παράγοντες ρόλο που δεν έγινε αυτό που ήταν να γίνει: Μία μεγάλη συναυλία με πολύ μεγάλο καλλιτέχνη» πρόσθεσε.
Για την απόφασή του να ζήσει στη Μήλο, ο Γιώργος Αλκαίος είπε: «Όταν παρατηρείς τα σημάδια – γιατί η εποχή είναι της γρηγοράδας – σε οδηγούν κανονικά εκεί που πρέπει να φτάσεις. Τελείωσα τη Eurovision, έχασα τη γιαγιά μου, ήταν μία πολύ περίεργη και δύσκολη κατάσταση η απώλεια γιατί χτύπησε διαφορετικό νεύρο απ’ ότι περίμενα. Δεν είχε ξαναχτυπηθεί τέτοιο νεύρο μέσα μου. Είπα ότι δεν έχω να πω κάτι άλλο. Έχω κάνει τα άλμπουμ μου, έχω πάρει χρυσούς, πλατινένιους δίσκους, έχω κάνει καταπληκτικές αποτυχίες, εξαιρετικές επιτυχίες, το έχω ζήσει όλο και είπα ότι πρέπει να πάω στο νησί. Η πρώτη χρονιά ήταν απεγκλωβισμός, πέρασα πολύ ωραία. Μετά μπήκε στη ζωή μου το διάβασμα και είχα πράγματα να ασχοληθώ. Είχα πετάξει τα πράγματα του στούντιο στην αποθήκη και είπα “δεν θα τα ανοίξεις!”».
