Καλεσμένη της Ελένης Μενεγάκη ήταν η Μαρία Ναυπλιώτου και μίλησε για τους ρόλους της και τις σχέσεις με το άλλο φύλο.

«Αυτό που έχω καταλάβει εγώ είναι πως 50 χρόνια τώρα προσπαθώ να αγαπήσω τον εαυτό μου, πόσο μάλλον να δημιουργείς σχέση με έναν άλλον άνθρωπο και να αποκτήσεις μαζί του μια ισότιμη σχέση, αγάπη, συντροφικότητα. Είναι πολύ δύσκολο να συμβούν αυτά. Είναι πολύ δύσκολο ήδη να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να τον εκτιμήσουμε, πόσο μάλλον να συνδεθούμε με κάποιον άλλον. Εκεί αρχίζουν τα δικά μου τραύματα, τα δικά σου, η παιδική ηλικία, οι ρωγμές.

Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι οι ανθρώπινες και συντροφικές σχέσεις. Εάν επιμένεις σε πράγματα που σε στεναχωρούν τότε θα αποτύχεις. Πολλές φορές επιμένουμε σε μια δυστυχία. Μήπως να κάνεις μια μικρή μετακίνηση και να διαλέξεις έναν άλλο άνθρωπο;

Τα τελευταία 10 χρόνια δεν επαναλαμβάνω μοτίβα, παλαιότερα το έκανα. Για μένα είναι πιο σημαντικό να έχεις μια καλή σχέση με τον εαυτό σου, να μην αισθάνεται μόνος με τον εαυτό του».

«Οι άνθρωποι που δεν ανήκουν στον χώρο βλέπουν την πραγματική Μαρία. Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο, έχεις κάποιες άμυνες. Εμένα ας πούμε δεν μου αρέσει να βγαίνει προς τα έξω η προσωπική μου ζωή. Έτσι, αυτό μπορεί να σε δείχνει απόμακρη αλλά δεν είναι έτσι.

Εγώ έμαθα να αγαπώ τις γυναίκες. Μεγαλώσαμε σε μια πατριαρχική κοινωνία και μπορώ να καταλάβω πως νιώθει μια γυναίκα όταν εργάζεται σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο».

Η ηθοποιός αναφέρθηκε στις κινητοποιήσεις των ηθοποιών μετά το Προεδρικό Διάταγμα, με το οποίο τα πτυχία τους εξομοιώνονται με απολυτήριο Λυκείου.

«Αυτό που έχει συμβεί είναι πως με το νέο διάταγμα είναι πως οριστικά υποβαθμίζονται οι σπουδές μας. Αυτό είναι ένα χρόνιο ζήτημα, το οποίο βρισκόταν σε μια γκρίζα ζώνη αλλά δεν το άγγιζε κανείς. Αυτό που έγινε είναι πως οριστικοποιήθηκε πως ανήκουμε στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να μπουν στη Τριτοβάθμια εκπαίδευση όλες οι παραστατικές σχολές. Θα πρέπει να γίνει όπως στο εξωτερικό, Ανώτατα ιδρύματα Καλών Τεχνών. Υπάρχει στην Ελλάδα, η Καλών Τεχνών, στην οποία δεν περνάς με εξετάσεις αλλά οι σπουδαστές κρίνονται στην τέχνη τους κάθε χρόνιο τον Σεπτέμβριο. Μπορούμε να πάρουμε από εκεί το παράδειγμα».