Ελένη Καστάνη: Ο χώρος είναι βουτηγμένος στο ψέμα, απορώ πώς έχω κάνει καριέρα με σκέτο ταλέντο
«Έχω ακούσει ότι είμαι περίεργη, παράξενη, τα μύρια όσα», δήλωσε
Η Ελένη Καστάνη μίλησε για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που βίωσε μετά τον θάνατο του πατέρα της, τον γιο της, αλλά και τον χώρο του θεάτρου.
Σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Ελένη» η ηθοποιός είπε: «Είμαστε μια πολύ καλή παρέα στο Ακροπόλ σε ένα έργο που έχει τη συγκλονιστική μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη και τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Κάνω στην παράσταση την ιδιοκτήτρια την κα Μάρε, με την οποία δεν έχω καμία απολύτως σχέση».
Στη συνέχεια, τόνισε: «Ασχολήθηκα με το θέατρο λόγω και του τραγικού, ακραίου χαμού του πατέρα μου. Πήγαινα στο σχολείο φορώντας μαύρα και μαντίλι! Το επέβαλλαν οι κανόνες της εποχής. Η μαμά μου είναι μια πολύ δυναμική γυναίκα. Της έχω απαγορεύσει να πεθάνει. Είναι η μόνη που μου έχει μείνει».
Για την προσωπική της ζωή και τη σχέση με τον γιο της, σημείωσε πως για το χατίρι του έχει πάει στο Λονδίνο με τη… σπανακόπιτα σε τάπερ. «Είμαι Drama Queen. Τη μια στιγμή μπορεί να καταρρεύσω από μια κλωστή και μετά αν μου πετάξεις ένα βουνό στην πλάτη μου το σηκώνω. Ο χωρισμός είναι λύτρωση σε μια σχέση όταν δεν πάει καλά. Ήμουν αυστηρή μανά, σιγουρά πιο αυστηρή από τον μπαμπά. Νομίζω πως πάντα έτσι είμαστε οι μανάδες. Όταν πήγα στην Αγγλία να δω τον γιο μου, εννοείται πως πήγα κανονικά με… ταπεράκι με σπανακόπιτα. Το παιδί διαλέγει ανάλογα με το τι έχει δει στο σπίτι του μέσα, πώς ήταν η μάνα του, η θεία του, η γιαγιά του.
Όπως ήταν οι γυναίκες που βίωσε. Θα ήθελα πάρα πολύ να γίνω γιαγιά. Στα γεράματα δεν θα είμαι μόνη μου, θα έχω και παρέα», είπε η Ελένη Καστάνη.
Τέλος, δήλωσε: «Έχω περάσει διαστήματα ακούγοντας ότι είμαι περίεργη, παράξενη, τα μύρια όσα. Απορώ πώς έχω κάνει καριέρα, έχω κάνει με… σκέτο ταλέντο. Λέω διαρκώς την αλήθεια σε έναν χώρο που είναι βουτηγμένος μέσα στο ψέμα. Οι κωμικοί δεχόμαστε τον ανταγωνισμό γιατί ανά πάσα στιγμή μετριέται. Είναι πολύ αδηφάγο να σκέφτεσαι “α με αυτόν γέλασαν, δεν γέλασαν με μένα”. Το 90% των κωμικών ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δεν μου επέτρεψα ποτέ να σταματήσω να πιστεύω στον εαυτό μου. Στηρίζονται οι άλλοι επάνω μου, οπότε δεν μου επιτρέπεται να λυγίσω. Το όνειρό μου είναι να βρεθώ στη Σητεία, μπροστά στη θάλασσα με μια ξαπλώστρα. Τόσο ταπεινό, τόσο απλό και δεν μπορώ να το καταφέρω».
Σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Ελένη» η ηθοποιός είπε: «Είμαστε μια πολύ καλή παρέα στο Ακροπόλ σε ένα έργο που έχει τη συγκλονιστική μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη και τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Κάνω στην παράσταση την ιδιοκτήτρια την κα Μάρε, με την οποία δεν έχω καμία απολύτως σχέση».
Στη συνέχεια, τόνισε: «Ασχολήθηκα με το θέατρο λόγω και του τραγικού, ακραίου χαμού του πατέρα μου. Πήγαινα στο σχολείο φορώντας μαύρα και μαντίλι! Το επέβαλλαν οι κανόνες της εποχής. Η μαμά μου είναι μια πολύ δυναμική γυναίκα. Της έχω απαγορεύσει να πεθάνει. Είναι η μόνη που μου έχει μείνει».
Για την προσωπική της ζωή και τη σχέση με τον γιο της, σημείωσε πως για το χατίρι του έχει πάει στο Λονδίνο με τη… σπανακόπιτα σε τάπερ. «Είμαι Drama Queen. Τη μια στιγμή μπορεί να καταρρεύσω από μια κλωστή και μετά αν μου πετάξεις ένα βουνό στην πλάτη μου το σηκώνω. Ο χωρισμός είναι λύτρωση σε μια σχέση όταν δεν πάει καλά. Ήμουν αυστηρή μανά, σιγουρά πιο αυστηρή από τον μπαμπά. Νομίζω πως πάντα έτσι είμαστε οι μανάδες. Όταν πήγα στην Αγγλία να δω τον γιο μου, εννοείται πως πήγα κανονικά με… ταπεράκι με σπανακόπιτα. Το παιδί διαλέγει ανάλογα με το τι έχει δει στο σπίτι του μέσα, πώς ήταν η μάνα του, η θεία του, η γιαγιά του.
Όπως ήταν οι γυναίκες που βίωσε. Θα ήθελα πάρα πολύ να γίνω γιαγιά. Στα γεράματα δεν θα είμαι μόνη μου, θα έχω και παρέα», είπε η Ελένη Καστάνη.
Τέλος, δήλωσε: «Έχω περάσει διαστήματα ακούγοντας ότι είμαι περίεργη, παράξενη, τα μύρια όσα. Απορώ πώς έχω κάνει καριέρα, έχω κάνει με… σκέτο ταλέντο. Λέω διαρκώς την αλήθεια σε έναν χώρο που είναι βουτηγμένος μέσα στο ψέμα. Οι κωμικοί δεχόμαστε τον ανταγωνισμό γιατί ανά πάσα στιγμή μετριέται. Είναι πολύ αδηφάγο να σκέφτεσαι “α με αυτόν γέλασαν, δεν γέλασαν με μένα”. Το 90% των κωμικών ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δεν μου επέτρεψα ποτέ να σταματήσω να πιστεύω στον εαυτό μου. Στηρίζονται οι άλλοι επάνω μου, οπότε δεν μου επιτρέπεται να λυγίσω. Το όνειρό μου είναι να βρεθώ στη Σητεία, μπροστά στη θάλασσα με μια ξαπλώστρα. Τόσο ταπεινό, τόσο απλό και δεν μπορώ να το καταφέρω».
