Η Κατερίνα Διδασκάλου βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή «Στούντιο 4» και μίλησε για την εμπειρία της στο μοναστήρι αλλά και τη ζωή της με τα παιδιά της.

«Η πρώτη φορά που το φόρεσα το ράσο ήταν στην Αγία Ειρήνη στο Ρέθυμνο. Μου έκαναν μεγάλη τιμή. Η Ηγουμένη Θέκλα μου χάρισε ένα σταυρό και ένα μαντήλι. Κινητό δεν απαγορεύεται στα μοναστήρια. Πήγαινα στις 5 το πρωί στον όρθρο, ο καθένας κάνει τα διακονήματά του, υπάρχουν πολλές δουλειές. Είναι ένα πρόγραμμα συνεχές, υπάρχει η ώρα της ξεκούρασης. Έχουν και το μεσονύκτιο, οι λειτουργίες του μεσονυκτίου. Εγώ πέρασα πολύ ωραία, δεν θα μπορούσα να το κάνω συνέχεια. Όσο διήρκησε υπήρχε μια υπέροχη ηρεμία, ανακάλυψα τι είναι να ακούς μόνο το θρόισμα των φύλλων, την καμπάνα. Όταν είσαι σε ένα γύρισμα δεν μπορεί να δοθεί αυτή η απόλυτη ησυχία, η οποία σε αναγκάσει να έχεις ησυχία και μέσα σου».

«Τα νέα παιδιά είναι σαν να ανήκουν σε όλους μας. Τους οφείλουμε τη ζώσα διδασκαλία και κάθομαι και μιλάω μαζί τους. Αυτές οι νέες ψυχές, ανεξαρτήτως γκέι, στρέιτ, είναι οι αυριανοί μας πολίτες. Οφείλουμε να τους δείχνουμε αγάπη. Εμένα με έσωσε που έγινα μικρή μαμά. Ήμουν στη Νέα Υόρκη, γνώρισα τον μπαμπά των δύο πρώτων μου παιδιών εκεί, ήταν και οι συνθήκες ευνοϊκές. Με έσωσε με την έννοια ότι με γείωσε. Η δουλειά που κάνουμε μπορεί να σε κάνει να καβαλήσεις καλάμι και να φύγεις. Τον πρώτο μήνα έβαζα το πάμπερ ανάποδα και αναρωτιόμουν τι λάθος έκανα. Είχα την τύχη να έχω ανθρώπους που ενδιαφέρονταν για μένα. Αυτό που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας είναι η υγεία. Μεγάλωσα μαζί με τα παιδιά μας. Και μην ξεχνάμε σε μία Νέα Υόρκη που υπήρχαν οι κόκες στο πιάτο».