Η Δώρα Αναγνωστοπούλου στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ: «Οι Τούρκοι µάς έλεγαν πως είµαστε αδέρφια»
Η Δώρα Αναγνωστοπούλου αποκαλύπτει στο «Secret» της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ όσα βίωσε στη γειτονική χώρα, όπου βρέθηκε μετά τον φονικό σεισμό - Συγκλονίζουν οι περιγραφές της δημοσιογράφου, που παρουσιάζει την εκπομπή «Mega Stories» στο Μεγάλο Κανάλι
Σπυριδουλα Τριαντου
Παρουσιάζει µια από τις καλύτερες εκποµπές, που έχουν τη δική της πινελιά. Η ∆ώρα Αναγνωστοπούλου, µε αµεσότητα, αλήθεια και ανθρωπιά, µέσα από το «Mega stories» µοιράζεται µε τους τηλεθεατές λογιών - λογιών ιστορίες. Πότε χαρούµενες, πότε γεµάτες πόνο, πάντα όµως ενδιαφέρουσες, γι’ αυτό και έχει κερδίσει το τηλεοπτικό κοινό.
Την περασµένη Δευτέρα η εκποµπή «Mega stories» έκανε οδοιπορικό σε Άδανα, Χατάι, Γκαζιαντέπ και Καχραµάνµαρας.
«Ήταν µια σκέψη δική µου, µια δική µου ιδέα, τη συζήτησα, πήρα το “πράσινο φως” και έφυγα... Τρέξαµε πολύ, δεν είχαµε πολύ χρόνο στη διάθεσή µας, θέλαµε να δώσουµε κάτι διαφορετικό από όσα είχαµε δει στις ειδήσεις, να δώσουµε το συναίσθηµα, θέλαµε να περάσουµε στους τηλεθεατές αυτό που βιώσαµε, να δώσουµε στην εκποµπή µια µορφή οδοιπορικού», δηλώνει στο «Secret» η ∆ώρα Αναγνωστοπούλου, η οποία βρέθηκε στην Τουρκία µόλις τέσσερις ηµέρες µετά τον φονικό σεισµό.
«Ο πρώτος σταθµός ήταν τα χαλάσµατα στο Χατάι. Είχαµε εικόνα και από τη διαδροµή, αλλά δεν µπορούσαµε να φανταστούµε τι θα βλέπαµε... Παντού ερείπια, πολλά οικοδοµικά τετράγωνα που είχαν καταρρεύσει.
Η πιο δύσκολη στιγµή ήταν όταν, περπατώντας στα ερείπια, πατούσες πάνω σε παιχνίδια, σε φωτογραφίες, σε µπιµπερό και εκεί καταλάβαινες πως ήταν ζωές που χάθηκαν», εξηγεί η γνωστή δηµοσιογράφος και µοιράζεται τις σκέψεις της για τους ανθρώπους που «έφυγαν» έτσι ξαφνικά.
«Σε πληµµυρίζει µια απέραντη θλίψη... Έκανα τη σκέψη πως θα ήθελα να ονειρεύοµαι, να φαντάζοµαι ότι οι ζωές που χάθηκαν στην τελευταία αυτή καληνύχτα, γιατί οι περισσότεροι βρέθηκαν µε πιτζάµες, είχαν όµορφες, τρυφερές στιγµές», τονίζει.
Μια στιγµή που δεν θα ξεχάσει είναι όταν συνάντησε ένα κορίτσι, τη Μαντζιτέ, που έπεσε στην αγκαλιά της. «Βρεθήκαµε σε µια διάσωση, αυτή ήταν και η πιο συγκινητική στιγµή για εµένα. Περιµέναµε έξι ώρες µέχρι να καταφέρει να απεγκλωβίσει µια γυναίκα η οµάδα διασωστών.
Την επόµενη µέρα συγκινήθηκα όταν σταµάτησα µια κοπέλα, τη Μαντζιτέ. Μου είπε ότι ήταν πολύ σπάνιο το όνοµα, το είχε και η κοπέλα που έβγαλαν από τα συντρίµµια. Αγκαλιαστήκαµε σφιχτά και ένιωσε την αλληλεγγύη των Ελλήνων, γιατί συνεργάζεται µε Έλληνες στην εταιρεία όπου εργάζεται.
Αυτό ήταν ένα συναίσθηµα που πήρα από όλους, ένιωθαν πολλή ζεστασιά για τους Έλληνες και έλεγαν πως είµαστε αδέρφια», τονίζει. Η επιστροφή ήταν πιο δύσκολη, αφού δεν είχαν το άγχος του ρεπορτάζ ή της δουλειάς. Είχαν την απόλυτη ηρεµία να συνειδητοποιήσουν πού ήταν και τι είχαν βιώσει. Συναίσθηµα πολύ δύσκολο και αρκετά επίπονο.
«Οπότε φέρνεις την εικόνα πώς έγινε η κατάρρευση, είναι σαν να ακούς κραυγές, σαν να ζεις την απελπισία. Όταν επιστρέφεις, τα βλέπεις όλα αλλιώς... Νιώθεις και κάποιες ενοχές ενδόµυχα, ένιωσα τυχερή, και µακάρι να µην το ζούσε κανείς αυτό.
Είµαστε οι εµπειρίες µας και ο τρόπος που ανακαλύπτουµε τους εαυτούς µας. Οπότε, όταν βιώνεις ένα τόσο οδυνηρό περιστατικό, αυτό που κρατώ είναι το µεγαλείο των ανθρώπων που σε τέτοιες στιγµές γίνονται ένα», ολοκληρώνει.
Την περασµένη Δευτέρα η εκποµπή «Mega stories» έκανε οδοιπορικό σε Άδανα, Χατάι, Γκαζιαντέπ και Καχραµάνµαρας.
«Ήταν µια σκέψη δική µου, µια δική µου ιδέα, τη συζήτησα, πήρα το “πράσινο φως” και έφυγα... Τρέξαµε πολύ, δεν είχαµε πολύ χρόνο στη διάθεσή µας, θέλαµε να δώσουµε κάτι διαφορετικό από όσα είχαµε δει στις ειδήσεις, να δώσουµε το συναίσθηµα, θέλαµε να περάσουµε στους τηλεθεατές αυτό που βιώσαµε, να δώσουµε στην εκποµπή µια µορφή οδοιπορικού», δηλώνει στο «Secret» η ∆ώρα Αναγνωστοπούλου, η οποία βρέθηκε στην Τουρκία µόλις τέσσερις ηµέρες µετά τον φονικό σεισµό.
«ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΘΛΙΨΗ»
«Ο πρώτος σταθµός ήταν τα χαλάσµατα στο Χατάι. Είχαµε εικόνα και από τη διαδροµή, αλλά δεν µπορούσαµε να φανταστούµε τι θα βλέπαµε... Παντού ερείπια, πολλά οικοδοµικά τετράγωνα που είχαν καταρρεύσει. Η πιο δύσκολη στιγµή ήταν όταν, περπατώντας στα ερείπια, πατούσες πάνω σε παιχνίδια, σε φωτογραφίες, σε µπιµπερό και εκεί καταλάβαινες πως ήταν ζωές που χάθηκαν», εξηγεί η γνωστή δηµοσιογράφος και µοιράζεται τις σκέψεις της για τους ανθρώπους που «έφυγαν» έτσι ξαφνικά.
«Σε πληµµυρίζει µια απέραντη θλίψη... Έκανα τη σκέψη πως θα ήθελα να ονειρεύοµαι, να φαντάζοµαι ότι οι ζωές που χάθηκαν στην τελευταία αυτή καληνύχτα, γιατί οι περισσότεροι βρέθηκαν µε πιτζάµες, είχαν όµορφες, τρυφερές στιγµές», τονίζει.
Η ΜΑΝΤΖΙΤΕ
Μια στιγµή που δεν θα ξεχάσει είναι όταν συνάντησε ένα κορίτσι, τη Μαντζιτέ, που έπεσε στην αγκαλιά της. «Βρεθήκαµε σε µια διάσωση, αυτή ήταν και η πιο συγκινητική στιγµή για εµένα. Περιµέναµε έξι ώρες µέχρι να καταφέρει να απεγκλωβίσει µια γυναίκα η οµάδα διασωστών. Την επόµενη µέρα συγκινήθηκα όταν σταµάτησα µια κοπέλα, τη Μαντζιτέ. Μου είπε ότι ήταν πολύ σπάνιο το όνοµα, το είχε και η κοπέλα που έβγαλαν από τα συντρίµµια. Αγκαλιαστήκαµε σφιχτά και ένιωσε την αλληλεγγύη των Ελλήνων, γιατί συνεργάζεται µε Έλληνες στην εταιρεία όπου εργάζεται.
Αυτό ήταν ένα συναίσθηµα που πήρα από όλους, ένιωθαν πολλή ζεστασιά για τους Έλληνες και έλεγαν πως είµαστε αδέρφια», τονίζει. Η επιστροφή ήταν πιο δύσκολη, αφού δεν είχαν το άγχος του ρεπορτάζ ή της δουλειάς. Είχαν την απόλυτη ηρεµία να συνειδητοποιήσουν πού ήταν και τι είχαν βιώσει. Συναίσθηµα πολύ δύσκολο και αρκετά επίπονο.
«Οπότε φέρνεις την εικόνα πώς έγινε η κατάρρευση, είναι σαν να ακούς κραυγές, σαν να ζεις την απελπισία. Όταν επιστρέφεις, τα βλέπεις όλα αλλιώς... Νιώθεις και κάποιες ενοχές ενδόµυχα, ένιωσα τυχερή, και µακάρι να µην το ζούσε κανείς αυτό.
Είµαστε οι εµπειρίες µας και ο τρόπος που ανακαλύπτουµε τους εαυτούς µας. Οπότε, όταν βιώνεις ένα τόσο οδυνηρό περιστατικό, αυτό που κρατώ είναι το µεγαλείο των ανθρώπων που σε τέτοιες στιγµές γίνονται ένα», ολοκληρώνει.
