Για το κύμα αντιδράσεων που προκάλεσαν οι δηλώσεις του για την Αλίκη Βουγιουκλάκη, μίλησε σε ραδιοφωνικό σταθμό ο Γιώργος Λιάνης τη Δευτέρα, μετά και την αγωγή που κατέθεσε σε βάρος του ο γιος της αείμνηστης ηθοποιού, Γιάννης Παπαμιχαήλ.

Τον κ. Λιάνη περίμεναν δημοσιογράφοι, την ώρα που προσερχόταν στον ραδιοφωνικό σταθμό, ώστε να αποσπάσουν κάποια δήλωση του για την υπόθεση. Στο σύντομο σχόλιό του, εκείνος δεν έκρυψε την ενόχλησή του, αναφέροντας: «Έχω γράψει μία ανακοίνωση που θα βγει σε λίγο. Έχει βγει στον αέρα ήδη και θα πω κάποια λόγια στο ραδιόφωνο. Τίποτε άλλο, τίποτε άλλο… Σας παρακαλώ, είμαι συνάδελφος, δεν μπορείτε να φέρεστε έτσι».

Λίγο αργότερα, στον «αέρα» του ραδιοφωνικού σταθμού (Real FM) είπε: «Είμαι 55 χρόνια δημοσιογράφος και μου συνέβη ένα γεγονός και πρέπει να δώσω μια απάντηση γιατί όπως έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου, το να σιωπείς ισοδυναμεί με το ψευδεσθαι. Παρά την εισβολή που δέχτηκα πριν και ακόμα με περιμένουν απ’ έξω. Σαν να μην έχουμε την ελευθερία οι δημοσιογράφοι να αναπολήσουμε, πρέπει να ποινικοποιήσουμε και τις αναμνήσεις μας. Ποιον προσβάλλει αυτό το κομμάτι; Τι είναι αυτό τώρα δηλαδή; Δεν το καταλαβαίνω! Γιατί αυτό το θέμα που διαβάστηκε από τότε που πουλούσε 80.000 φύλλα, γιατί αυτό το θέμα που διαβάστηκε στο βιβλίο μου που πουλούσε 10.000 αντίτυπα, γιατί δεν αντέδρασε κανείς και τώρα ξαφνικά γίνεται πρώτο θέμα στην Ελλάδα; Θα δικαστώ τώρα για τη φράση “παρ' το”; Και δεν θέλω να βγω στην τηλεόραση γιατί ο Σεφέρης λέει ότι η τηλεόραση είναι φονικό όπλο. Ευχαριστώ και τον συνήγορο του κυρίου Γιάννη Παπαμιχαήλ που είπε ότι έχω προσφέρει πολλά στον πολιτισμό. Θα δοθεί η απάντηση και εκεί που πρέπει αν επιμείνουν σε αυτό το πράγμα. Εγώ κατηγορήθηκα τη δεκαετία του ’70 και του ’80 ως ο ψαλμωδός της Αλίκης και τώρα θα κατηγορηθώ για το ακριβώς αντίθετο; Η λατρεία μου και ο σεβασμός μου για την Αλίκη δεν υπολείπεται από τη δική σας λατρεία και τον δικό σας σεβασμό. Δεν περίμενα ποτέ αυτό που συνέβη σήμερα. Στον επαγγελματικό μου χώρο που προσέρχομαι στα 80 μου χρόνια και μάλιστα, προσήλθα με μια πατερίτσα γιατί μόλις έκανα εγχείριση στο γόνατό μου, να βλέπω ξαφνικά από ένα υπόγειο να πετάγονται δυο τρία νέα παιδιά με δυο κάμερες. Έκαναν αυτό που κάνουν συνήθως. Με ακολούθησαν μέχρι το ασανσέρ».