Από την TV στην πολιτική. Ο λόγος για τον ραδιοφωνικό παραγωγό, στιχουργό και τηλεπαρουσιαστή Ποσειδώνα Γιαννόπουλο, ο οποίος µιλάει στο «Secret» για την απόφασή του να είναι υποψήφιος µε τη Νέα ∆ηµοκρατία στον B3 Νότιο Τοµέα Αθηνών, για τις δυσκολίες της ζωής του, αλλά και την απώλεια της µητέρας του.

Πώς αποφάσισες να είσαι υποψήφιος στον Νότιο Τοµέα µε τη Ν.∆.;

Θεώρησα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν αναμφισβήτητα η απόλυτα σωστή επιλογή. Τότε γράφτηκα και επίσημα στη Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να τον ψηφίσω για αρχηγό

Ηµουν ανέκαθεν πολιτικοποιηµένος - τα περισσότερα νεανικά µου χρόνια στον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Την προηγούµενη δεκαετία, όταν ζήσαµε απροσδόκητες καταστάσεις µε τη χρεοκοπία της χώρας και την άνοδο ενός επικίνδυνου και καταστροφικού λαϊκισµού, ως υπεύθυνος πολίτης άρχισα να εκφράζω ακόµα περισσότερο τους πολιτικούς προβληµατισµούς µου και τις απόψεις µου στα social media. Ταυτόχρονα, επιζητώντας την πιο ασφαλή και σίγουρη διακυβέρνηση για την Ελλάδα, από το 2011 και έπειτα µεταπήδησα στη Νέα ∆ηµοκρατία. Κατάλαβα αµέσως ότι, κάτω από τις δύσκολες συνθήκες, ήταν η επιβεβληµένη επιλογή, για να µην καταστραφεί η χώρα µου και να µην πέσει στον γκρεµό. Μετά τις δύο εκλογικές αναµετρήσεις του 2015 και το αλλοπρόσαλλο και ανεκδιήγητο δηµοψήφισµα, προβληµατιζόµουν για το ποιος θα πιάσει το τιµόνι της Νέας ∆ηµοκρατίας, για να την επαναφέρει σε ανοδική τροχιά. Θεώρησα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν αναµφισβήτητα η απόλυτα σωστή επιλογή. Τότε γράφτηκα και επίσηµα στη Νέα ∆ηµοκρατία, προκειµένου να τον ψηφίσω για αρχηγό. Χαίροµαι, γιατί ήδη από τον πρώτο γύρο θεωρηθήκαµε οι άνθρωποι που «κάναµε την έκπληξη» και, ακόµα περισσότερο, γιατί από τότε µέχρι σήµερα κάθε επιλογή και κίνηση του Κυριάκου µε βρίσκει απόλυτα σύµφωνο και νιώθω ότι δικαιώνει την τότε επιλογή µου. Η προσωπική κοµµατική µου ανάµειξη έγινε από το 2017 µέχρι και το 2020, όταν συµµετείχα ενεργά στη Γενική Γραµµατεία Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων του κόµµατος. Ετσι, το να συµπεριληφθώ στα ψηφοδέλτια ήταν κάτι σαν µια «λογική συνέχεια» για µένα και ένα γεγονός εξαιρετικά τιµητικό. ∆ιότι άλλο να είσαι υποψήφιος µε ένα οποιοδήποτε ουρανοκατέβατο και «γραφικό» κόµµα (έχουµε δει πολλά) και άλλο µε το παραδοσιακά δηµοκρατικό και ευρωπαϊκότερο κόµµα της χώρας.

Ποιο είναι το όραµά σου;

Επειδή η λέξη «όραµα» είναι λίγο βαριά, ως άνθρωπος ρεαλιστής και προσγειωµένος θα σου µιλήσω για το ποιο είναι το «ζητούµενο» από τον ίδιο µου τον εαυτό, πάνω στο οποίο θεωρώ ότι µπορεί να µε εµπιστευτεί και να µε επιλέξει ο ψηφοφόρος. Επιθυµώ να είµαι ο άµεσα εκπρόσωπος-ενδιάµεσός του µε την όποια εξουσία και ηγεσία. Να αφουγκράζοµαι δηλαδή και να µεταφέρω ανά πάσα στιγµή τα προβλήµατα, τις αγωνίες και τα ζητούµενά του. Ως άνθρωπος που επί 35 χρόνια, όποια δουλειά κι αν έκανα, είχα πάντα αποδέκτη τον ακροατή ή τηλεθεατή, είναι για µένα δεύτερη φύση και «αυτόµατη λειτουργία» να είµαι µόνιµα σε «άµεσο συντονισµό» µε την κοινωνία. Ετσι έµαθα να λειτουργώ πάντα. Είτε όταν έκανα µια εκποµπή στο ραδιόφωνο είτε συµµετέχοντας σε µια τηλεοπτική εκποµπή είτε γράφοντας ένα τραγούδι ή παίζοντας και σε ένα d.j. set στο παρελθόν. Τι καλύτερο και ουσιαστικότερο από το να το κάνω και στην πολιτική; Ταυτόχρονα, πιστεύω ότι υπάρχει στην κοινωνία µια σιωπηλή πλειοψηφία που δεν κάνει φασαρία, αλλά επιθυµεί σταθερότητα, ρεαλισµό, λογική, εφικτές πολιτικές, προκοπή και εµπιστεύεται τους πραγµατικά σοβαρούς πολιτικούς, που τα εµπνέουν όλα αυτά. Είναι µια πλειοψηφία µε την οποία επικοινωνώ και θέλω να την εκφράσω.

jknkkj

Είδα ότι στα social media, και ειδικά στο Twitter, πήρες έντονα θέση για το θέµα του φράχτη του Εβρου και τη στάση του ∆ηµήτρη Παπαδηµούλη στην Ε.Ε.

Φυσικά. Μου φαίνεται αδιανόητο αυτό που συνέβη. Ζήσαµε όλοι µια προσπάθεια «υβριδικής εισβολής» στη χώρα µας µε «µεταναστευτικό µανδύα». Μας ανησύχησε, µας θορύβησε όλους για µεγάλο χρονικό διάστηµα. Ηταν ένα γεγονός που απέδειξε ξανά πόσο αναγκαίος είναι ο φράχτης στον Εβρο. Ο πρωθυπουργός κάλεσε τότε πολύ σωστά την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα σύνορά µας και τους θύµισε ότι αυτά είναι και σύνορα της Ευρώπης. Συνέχισε την υλοποίηση του φράχτη ακόµα πιο ενεργά, ζητώντας και την οικονοµική συµβολή της Ε.Ε. Είναι δυνατόν, τρία χρόνια µετά και έπειτα από τόσες απειλές που έχουµε ακούσει και δει από την Τουρκία τα τελευταία χρόνια, Ελληνας ευρωβουλευτής να ζητάει από την Ε.Ε. να µη συµβάλλει οικονοµικά στην ασφάλεια της χώρας του; Πραγµατικά, δεν το χωράει το µυαλό µου και θυµώνω πάρα πολύ. Το ακόµα πιο εξοργιστικό είναι να δικαιολογείται µε αδιανόητα και παιδικά επιχειρήµατα, του τύπου «µα, το ψήφισαν και οι τάδε και οι δείνα». Σοβαρά; Κάνεις κάτι ενάντια στη χώρα σου και, όταν εισπράττεις τον θυµό και τη δικαιολογηµένη αγανάκτηση, το επιχείρηµά σου είναι «µα, και οι ξένοι το ίδιο πίστευαν και έκαναν, όχι µόνο εγώ»; Και λοιπόν; Το σηµαντικό είναι εσύ ως Ελληνας τι έκανες. Πήγες κόντρα στην ίδια σου την πατρίδα;

Μιλώντας για Ελλάδα, να σε πάω ξανά στα µουσικά. Πώς σου φαίνεται το φετινό τραγούδι της Eurovision;

Ειδικά φέτος, σηκώνει πολλή συζήτηση. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω το γιατί. Το τραγούδι, αντικειµενικά, είναι καλό. Ισως όχι και τόσο εµπορικό για τη Eurovision, αλλά καλό. Με πολύ ωραία σύνθεση και ήχο εξαιρετικά σηµερινό και σύγχρονο. Η φωνή του Victor Vernicos επίσης πολύ καλή και παραπέµπει σε έναν από τους Νο 1 σηµερινούς τραγουδιστές, όπως τον Lewis Capaldi.

Εχει επιπλέον κάτι από Ed Sheeran και James Arthur. Το µοναδικό αρνητικό του τραγουδιού είναι ότι έχει πρόβληµα στη δοµή του. Κρατάει πάρα πολλή ώρα το κουπλέ του και αργεί πάρα πολύ να µπει στο ρεφρέν, που είναι πάντα το peak ενός τραγουδιού, πόσω µάλλον στη Eurovision. Αν αυτό διορθωθεί και συνδυαστεί και µε µια καλή σκηνική παρουσία, πιστεύω ότι, κόντρα στα κακά προγνωστικά, µπορεί να πάει καλά.

Πώς σου φαίνεται που ο Γιώργος Θεοφάνους έδωσε τα δικαιώµατα του τραγουδιού «Φεγγάρι µου», που έχει ερµηνεύσει η Νατάσα Θεοδωρίδου, στον Τάσο Μπουγά;

Επειδή είχα χρόνια φιλικές σχέσεις αλλά και µακροχρόνια πιο στενή επαφή και µε τους δύο, µπορώ να τους καταλάβω και τους δύο. Από τη µία πλευρά, τη Νατάσα, η οποία βλέπει να κανιβαλίζεται ένα τραγούδι που έχει ταυτιστεί µαζί της. Από την άλλη, τον Γιώργο, που, καλώς ή κακώς, έχει το 100% του copyright του κοµµατιού, ως συνθέτης και στιχουργός του, και έχει το δικαίωµα να το κάνει κυριολεκτικά ό,τι θέλει. Πόσω µάλλον όταν υπάρχει στη µέση και σηµαντική οικονοµική απολαβή. Επειδή από µένα έχετε µάθει να τα λέω ευθέως, θα σου πω ότι όλοι οι δηµιουργοί θα θέλαµε να µπορούµε να ξαναπουλήσουµε κάποιο τραγούδι µας και να µας αποφέρει χρήµατα, ειδικά σε µια εποχή που τα πνευµατικά δικαιώµατα αποδίδουν πλέον αστεία ποσά.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγµή στη ζωή σου;

Επιθυμώ να είμαι ο άμεσα εκπρόσωπος-ενδιάμεσος του ψηφοφόρου, με την όποια εξουσία και ηγεσία. Να αφουγκράζομαι δηλαδή και να μεταφέρω ανά πάσα στιγμή τα προβλήματα, τις αγωνίες και τα ζητούμενά του

Αν και είναι κάτι που αποφεύγω να αναφέρω δηµόσια, η πιο δύσκολη στιγµή της ζωής µου ήταν αναµφισβήτητα όταν πριν από 22 χρόνια αντιµετώπισα ένα σοβαρό πρόβληµα υγείας και έδωσα τη µάχη µου. Μια µάχη που θεωρώ ότι ποτέ δεν µπορείς να είσαι βέβαιος ότι κερδήθηκε. Γι’ αυτό και δεν θέλω να λέω ούτε καν το όνοµα της ασθένειας, για να µην τη «µελετάω». Η ουσία πάντως είναι ότι ήµουν τότε ένας νέος πολύ δραστήριος και ορεξάτος, που έβραζε το αίµα του, χαιρόταν τη ζωή του, η επαγγελµατική του πορεία ήταν σε συνεχόµενα ανοδική τροχιά και βρέθηκα ξαφνικά µέσα σε έναν χρόνο να κάνω 16 χηµειοθεραπείες και 22 ακτινοβολίες και να «παντρεύοµαι» τον αξονικό τοµογράφο για επανεξετάσεις άλλα περίπου επτά χρόνια. Ολο αυτό βέβαια λειτούργησε ευεργετικά. Αλλαξε όλη η φιλοσοφία της ζωής µου, ενώ νοµίζω ότι από τότε και µετά έκανα και τα πιο σηµαντικά πράγµατα που έχω κάνει επαγγελµατικά. Είµαι ευγνώµων προς την ίδια τη ζωή και τον Θεό -στον οποίο φυσικά στηρίχθηκα τότε- για το γεγονός ότι «είµαι εδώ» σήµερα και είµαι καλά.

Τι σου λείπει περισσότερο από τη µητέρα σου;

Η ίδια η µητέρα µου. Για να απαντήσω ακριβώς στην ερώτησή σου, µου λείπουν η πραότητά της, η αξιοπρέπειά της, η υποµονή της, η θετικότητα και η καλή της πρόθεση. Ουσιαστικά η µητέρα µου ήταν όλη η οικογένεια. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Ενώ ήταν µια γυναίκα µε πολλή ανωτερότητα, που δεν ήθελε να είναι βάρος σε κανέναν και έµενε µόνη της µέχρι τα 89 της, τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής της, που τη γυρόφερναν συνεχείς αρρώστιες και εισαγωγές στα νοσοκοµεία, την πήρα σπίτι µου υπό την προστασία µου, για να µπορώ να τη φροντίζω καλύτερα. Αυτά τα τέσσερα χρόνια µε έκαναν να την εκτιµήσω ακόµα περισσότερο και να δεθώ ξανά µαζί της. Ευτυχώς, ο Θεός τα έφερε έτσι ώστε να «φύγει» στο σπίτι ήρεµα και να ξεψυχήσει στην αγκαλιά µου. Γεγονός συγκλονιστικό, που δεν θα ξεχάσω ποτέ, αλλά ουσιαστικά δώρο και για εκείνη, που «έφυγε» µε τον καλύτερο τρόπο, και για µένα, που είδα ό,τι αγαπούσα περισσότερο να σβήνει ειρηνικά.

*Δημοσιεύθηκε στο Secret στις 8/4/2023.