Η Βικτώρια Φασιανού γεννήθηκε και µεγάλωσε στην Αθήνα. Υστερα από τρία χρόνια φοίτησης στις Πολιτικές Επιστήµες στο Λονδίνο, επέστρεψε στην Αθήνα, όπου ολοκλήρωσε τις µεταπτυχιακές της σπουδές στα ναυτιλιακά και Msc in Entrepreneurship. Παράλληλα µε τις σπουδές της εργάστηκε στη διεθνή ΜΚΟ «Endeavor Greece», µε στόχο την ανάπτυξη µικροµεσαίων επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Η 30χρονη Βικτώρια είναι η κόρη του αείµνηστου ζωγράφου Αλέκου Φασιανού και της Μαρίζας, η οποία είναι η πρόεδρος του µουσείου και του estate Αλέκος Φασιανός, που θα ανοίξει τις πόρτες του σε λίγες ηµέρες.

Βικτώρια, είσαι η πρόεδρος του Alekos Fassianos Estate και του Μουσείου «Αλέκος Φασιανός». Πότε ανοίγει το µουσείο;

Το µουσείο βρίσκεται δίπλα στο µετρό «Μεταξουργείο» και θα ανοίξει τις πόρτες του για το κοινό στις 26 Απριλίου. Θα ξεκινήσει τις δράσεις εκπαιδευτικών προγραµµάτων για σχολεία. Είναι το πατρικό σπίτι του πατέρα µου, Αλέκου Φασιανού, το οποίο κάποια στιγµή γκρεµίστηκε για να γίνει πολυκατοικία της αντιπαροχής και έτσι ο Φασιανός ζήτησε από τον αρχιτέκτονα Κυριάκο Κρόκο να αναδιαµορφώσουν την πολυκατοικία µε τις ίδιες, υπάρχουσες βάσεις σε ένα κτίριο µε την αισθητική τους. Ουσιαστικά, στον κάτω όροφο, όπου υπήρχε ένα κατάστηµα, είχαν φτιάξει ένα µουσείο. Αυτό το κτίριο, όταν τελείωσε, το 1995, δεν άνοιξε ποτέ για το κοινό και αποφασίσαµε να το ανοίξουµε εµείς, η οικογένειά του, για να µπορεί ο κόσµος να βλέπει

Είναι ένα μουσείοσπίτι, με αναμνήσεις που μπορούν να αγγίξουν όλους τους Ελληνες

και το κτίριο του Κρόκου και µια µικρή συλλογή των έργων του Αλέκου Φασιανού µαζί µε αρχεία, ως µια νέα στάση στον αθηναϊκό πολιτιστικό χάρτη.

Τι µπορεί να δει στο µουσείο ένας επισκέπτης;

Το σηµαντικό εδώ είναι ότι είναι από τα λίγα κτίρια όπου µπορείς να δεις άµεση «συνοµιλία» µεταξύ αρχιτέκτονα και καλλιτέχνη. Είναι ένα κτίριο που είχε υπάρξει το πατρικό σπίτι του καλλιτέχνη, οπότε κουβαλάει όλες τις αναµνήσεις της αθηναϊκής γειτονιάς του Αγίου Παύλου. Είναι ένα µουσείο-σπίτι, γιατί είναι η οικία του και στα έργα του έχουµε προσπαθήσει να αναδείξουµε αυτές τις παιδικές αναµνήσεις που µπορούν να αγγίξουν όλους τους Ελληνες. Τα εκπαιδευτικά προγράµµατα έχουν εµπνευστεί από τη γειτονιά και περιµένουµε τον κόσµο να µπει στο φασιανικό αυτό σύµπαν.

Εσύ πλέον µε τι ασχολείσαι;

Εκτός από το Μουσείο «Αλέκος Φασιανός», ασχολούµαι µε το συνολικό έργο του καλλιτέχνη, τη διάδοσή του και τα πνευµατικά δικαιώµατα. Εχουµε και µια γκαλερί έργων Τέχνης στο Παγκράτι.

Μου λείπουν οι σκέψεις του για τη ζωή, οι συμβουλές του και το χιούμορ του

Τι σου λείπει περισσότερο από τον πατέρα σου;

Μου λείπουν οι σκέψεις του για τη ζωή, οι συµβουλές του και το χιούµορ του.

Πρόλαβες να του πεις όσα ήθελες;

Ναι, πρόλαβα. Του τα έλεγα όλα. Ηταν πνευµατώδης και δεν έπαιρνε θέσεις. Ηταν κουλ, ήταν παρατηρητής της ζωής. Αλλά, όταν ζητούσες συµβουλή, σου έδινε στοχαστικές συµβουλές.

Σου λείπει;

Κατά διαστήµατα, πολύ. Πιο πολύ θα ήθελα να έβλεπε όλο αυτό το έργο που κάνουµε γι’ αυτόν, γιατί θα ήταν πολύ χαρούµενος.

Σε παρότρυνε ποτέ να ασχοληθείς µε τη ζωγραφική; Οχι, δεν µε παρότρυνε ποτέ. Τον αδελφό µου, που ήταν πιο ταλαντούχος, τον ενθάρρυνε. Ο αδελφός µου, άλλωστε, ο Νίκος Φασιανός, είναι αρχιτέκτονας.

Τι θυµάσαι από τις τελευταίες του στιγµές;

Τον θυµάµαι να ζωγραφίζει πολύ στο ατελιέ και κατά βάση ότι είχε µια διάθεση εξωστρέφειας και ήθελε κάθε βράδυ να βγαίνει για φαγητό έξω.

Είναι δύσκολο για ένα παιδί να κουβαλάει το επώνυµο Φασιανός;

Είναι βαρύ, αλλά είναι ένα καλό βάρος, δεν είναι δυσβάσταχτο.

*Δημοσιεύθηκε στο Secret στις 8/4/2023.