Η Αιμιλία Υψηλάντη έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό «Λοιπόν» και στον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου. Η καταξιωμένη ηθοποιός μίλησε για το αν αναπολεί την περίοδο που πρωταγωνιστούσε στον ελληνικό κινηματογράφο και για το τι έχει να θυμάται από τις συνεργασίες της.

Τις παλιές ταινίες σας τις παρακολουθείτε, αναπολείτε κάτι από την εποχή εκείνη;

«Όχι, δεν αναπολώ τίποτα. Αν ήταν μια φωτογραφία μου για παράδειγμα με κάποιους αγαπημένους μου ανθρώπους, μπορεί να αναπολούσα τη σχέση μου, ειδικά αν είχαν φύγει αυτοί οι άνθρωποι. Πολλές φορές λέμε να δούμε παλιότερα μήπως ήμουν καλύτερα και ανακαλύπτουμε ότι δεν ήμασταν».

Συνεργαστήκατε με σπουδαία ονόματα όπως τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και τον Κώστα Βουτσά. Τι θυμάστε από εκείνους;

«Πρόκειται για μια δουλειά, η οποία έχει περιορισμένο τρόπο επικοινωνίας μεταξύ μας, ιδίως στα γυρίσματα. Πηγαίναμε, ετοιμαζόμασταν και κάναμε αυτό που μας έλεγε ο σκηνοθέτης. Η επικοινωνία με τους άλλους ήταν μέσα στα πλαίσια της εργασίας. Όταν τελειώναμε, έφευγε ο καθένας και πήγαινε σπίτι του. Ιδίως παλιά τις ταινίες τις κάναμε με πολύ λίγες μέρες γυρίσματος, μπορεί και σε μόλις 10 μέρες.

Όλοι μου λένε πες μας για τον Κωνσταντάρα, με τον οποίο έχω κάνει μια ταινία. Στις 10 μέρες που τον συνάντησα κάτω από συνθήκες εργασίας πάρα πολύ αυστηρές, δεν είχα περιθώριο να τον γνωρίσω παραπάνω. Πολλές φορές σε αυτές τις δουλειές οι πιο σημαντικές σχέσεις που αναπτύσσουμε, είναι με τις κυρίες στο μακιγιάζ. Με εξαίρεση το θέατρο, όπου οι σχέσεις με τους συναδέλφους μπορεί να είναι σχέσεις ζωής».