Αντύπας για Νότη Σφακιανάκη: «Δεν ξέρω τι έχει πάθει, δεν έχει κανένας καμία επαφή μαζί του»
Ο μεγάλος Αντύπας αποκαλύπτει πώς νιώθει όταν τον φωνάζουν «παππού», θυμάται την απώλεια της μητέρας του και μιλά για το μυστήριο με τον Νότη.
Η ζωή τού έφερε τα πάντα, επιτυχίες, δόξα, χρήματα. Ο Αντύπας είναι ένας γνήσιος λαϊκός τραγουδιστής, με μεγάλη και πλούσια πορεία στο χώρο. Τα μεγαλύτερα σουξέ του, σύμφωνα με όσα δηλώνει, είναι η οικογένειά του, τα παιδιά και τα εγγόνια του. Ο ίδιος μίλησε για την απώλεια της μητέρας του, για τα «παραστρατήματά» του, αλλά και για τους πειρασμούς, που ήταν πολλοί. Αναφέρθηκε στο γιο του Πρόδρομο, αλλά και στο συνάδελφό του Νότη Σφακιανάκη, για τον οποίο κανένας δεν γνωρίζει πού βρίσκεται, ενώ δεν παρέλειψε να εκφράσει την αδυναμία του στον 4χρονο εγγονό του, Αντύπα.
Τι κάνεις αυτό τον καιρό, Αντύπα;
Είμαι πάρα πολύ καλά. Εμφανιζόμουν στην Πάτρα, στο κέντρο διασκέδασης «Αστέρια», όπου πήγαν πάρα πολύ ωραία οι εμφανίσεις μου, και πριν λίγο καιρό τελείωσα. Ευχαριστώ πάρα πολύ τον κόσμο που όλα αυτά τα χρόνια έχει το όνομά μου και τα τραγούδια μου στα χείλη του.
Είσαι ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, το πιστεύεις αυτό;
Δεν ξέρω, αλλά ο κόσμος μού έδειξε με τη συμμετοχή και την αγάπη του ότι ακόμη με κάνει να νιώθω έφηβος, παιδάκι. Το χειροκρότημα και η αγάπη του με έκαναν και «πέταξα», καθώς κάθισα πέντε μήνες σε αυτό το μαγαζί στην Πάτρα.
Πώς «παντρεύεις» μέσα σου την τόσο μεγάλη πορεία σου και την απλότητα που σε διακρίνει;
Έτσι γεννήθηκα, γιατί πιστεύω ότι ο καλλιτέχνης γεννιέται, δεν γίνεται. Αυτή τη συμπεριφορά έχω όλα αυτά τα χρόνια, κι έτσι θα συνεχίσω να είμαι, μέχρι να φύγω από αυτή τη δουλειά.
Δεν σε «χάλασαν» ούτε τα χρήματα, ούτε η δόξα, ούτε οι επιτυχίες…
Καθόλου δεν με «χάλασε» τίποτα από αυτά, ούτε τα λεφτά, ούτε οι επιτυχίες, με άφησαν αλώβητο, κι αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας καλής οικογένειας που έχω, με δύο σπουδαία παιδιά, και πιστεύω ότι αυτά είναι ό,τι καλύτερο έχω κάνει στη ζωή μου, αυτές είναι οι επιτυχίες μου και τα σουξέ μου.
Δεν «παραστράτησες» ποτέ;
Ποτέ… Όταν ήμουν νέος, παραστράτησα πολλές φορές.
Τα έχεις πει στη σύζυγό σου, τη Στέλλα;
Βεβαίως, τα έχω πει, τα ξέρει.
Σε έχει συγχωρήσει, γιατί η αγάπη σας είναι μεγάλη;
Τα ξέρει όλα, η αγάπη μας είναι μεγάλη και με έχει συγχωρήσει, γιατί ξέρει ότι ο νέος άνθρωπος κάνει τα πάντα. Τώρα… μετά από κάποια ηλικία…
Είχες πολλούς πειρασμούς, έτσι δεν είναι;
Πάρα πολλοί πειρασμοί και καθημερινοί, ακόμα και τώρα, ναι.
Πώς λες «όχι», πώς αντιστέκεσαι σε μικρές και μεγάλες γυναίκες που σε θέλουν;
Αφού το είπα στην αρχή το «όχι», τώρα το ξαναλέω.
Τι δεν έχει έρθει στη ζωή σου και θέλεις να έρθει;
Έχω γευτεί μόνο χαρές και αγάπη από τον κόσμο, είμαι γεμάτος. Θέλω να κάνω τώρα και την καινούρια μου δουλειά, που την ετοιμάζω εδώ και δύο χρόνια, με τίτλο «Αίμα μου», η οποία θεωρώ ότι θα είναι η ολοκλήρωσή μου ως καλλιτέχνη όλα αυτά τα χρόνια, και θα κλείσω αυτούς τους κύκλους με μεγάλες επιτυχίες και τραγούδια.
Γνωρίζω ότι ο χαμός της μητέρας σου είναι κάτι που δεν έχεις ξεπεράσει, καθώς σε έχει πληγώσει αφάνταστα. Όταν «έφυγε» η μητέρα σου, είχες διαλυθεί…
Βέβαια… είχα διαλυθεί. Όταν «έφυγε» η μάνα μου, άνοιξε η γη και νόμιζα ότι θα πέσω μέσα. Τη μάνα μου την είχα κοντά μου από τη μέρα που με γέννησε μέχρι που «έφυγε», όταν ήμουν 54 χρόνων. Την είχα μαζί μου… Είχα καλή μάνα, ακόμα τη θυμάμαι με τις ευχές της καθημερινά. Μου έδινε εκατό ευχές κάθε μέρα η μάνα μου. Όταν πήγα στο Άγιον Όρος, ο Εφραίμ μού είπε: «Η μάνα σου ήταν αγία και σώζεσαι από τις ευχές της». Τότε είχα πάει στο Βατοπέδιο, μετά το θάνατό της, στον Εφραίμ.
Ο γιος σου, ο Πρόδρομος, που ακολουθεί τα καλλιτεχνικά σου βήματα, πιστεύεις ότι έχει αδικηθεί λόγω του δικού σου ονόματος;
Οπωσδήποτε έχει αδικηθεί ο γιος μου, αν και δεν τραγουδάει δικά μου τραγούδια, έχει δικό του δρόμο, έχει επιλέξει τα δικά του τραγούδια. Όπως όλα τα παιδιά των καλλιτεχνών, έτσι κι αυτός περνάει έναν Γολγοθά, κι ακολουθεί έναν άλλο δρόμο, αλλά είναι δύσκολο το μονοπάτι.
Τι του έχεις πει;
Του είπα: «Πρόδρομε, σε αυτή τη δουλειά που διάλεξες, να ξέρεις ότι είναι μια ζούγκλα που λίγοι βγαίνουν ζωντανοί, οι περισσότεροι πεθαίνουν στα μέσα της διαδρομής. Αποφάσισε τι θα κάνεις». Του αρέσει, θα δούμε… μπορεί στην πορεία να καταφέρει πράγματα, και το πιστεύω ότι θα τα καταφέρει, γιατί αγαπάει αυτό που κάνει.
Η ζωή σού έφερε όλα αυτά που ήθελες;
Η ζωή μού έφερε ό,τι ήθελα, τα πάντα. Ποτέ δεν είχα απωθημένο, είμαι γεμάτος. Ο Θεός μού έδωσε πράγματα με απλοχεριά, δεν θέλω και δεν περιμένω τίποτε άλλο, μόνο να έχουμε υγεία, να είμαστε καλά, να βλέπω τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου να μεγαλώνουν όμορφα. Αν είναι ευτυχισμένοι αυτοί, εγώ δεν θέλω τίποτα.
Πώς βλέπεις την τωρινή εποχή;
Για τα νέα παιδιά είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Θα υπάρξουν «αυριανοί» σταρ στο τραγούδι;
Έχω ξεχωρίσει τον Οικονομόπουλο, που μου αρέσει από τα παιδιά αυτά, όπως κι ο Αργυρός, «χτίζονται» ωραία, έχουν ωραία πορεία.
Οι επιχειρηματίες πλέον φέρνουν και την πορεία των καλλιτεχνών; Αυτό είναι κάτι που ίσχυε παλαιότερα;
Βέβαια τη φέρνουν, κάτι που παλαιότερα δεν ίσχυε. Τώρα αν δεν έχεις καλή έδρα και καλό επιχειρηματία, δεν πετυχαίνεις. Οι καλλιτέχνες που ανέφερα, ο Οικονομόπουλος και ο Αργυρός, έχουν καλή έδρα και καλό επιχειρηματία, καλή δισκογραφία, γι’ αυτό προχωράνε καλά. Έτσι και αλλάξουν «σπίτι και γειτονιά», μπορεί να μην πάνε καλά. Πρέπει να είναι όλες οι συγκυρίες μαζί, ο επιχειρηματίας, το μαγαζί, η έδρα… όλα.
Υπάρχουν καλλιτέχνες που έχουν θαυμαστές, ενώ καλλιτέχνες της δικής σου γενιάς έχουν οπαδούς.
Κάθε ηλικία μεγαλώνει με τους δικούς της τραγουδιστές, εμένα ο γιος μου μεγάλωσε με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, τώρα δεν τον ακούει, μικρός τον άκουγε, όπως τώρα μεγαλώνουν με τον Αργυρό, τον Οικονομόπουλο, αυτούς έχουν πρότυπα. Η εποχή δεν έχει μοντέρνους, δεν έχει καινούριους τραγουδιστές. Κάθε δεκαετία έχει τους δικούς της.
Διαχρονικοί όμως…
Διαχρονικοί δεν ξέρω, τα παιδιά αυτά μπορεί να έχουν πορεία. Ο καλλιτέχνης, όταν χτίζεται με ζεϊμπέκικο, έχει πορεία, όταν δεν έχει ζεϊμπέκικο, δεν έχει πορεία. Και ο Οικονομόπουλος «χτίζεται» με ζεϊμπέκικο, αλλά και ο Αργυρός, που έχει πιο πολλά. Αν γυρίσω πίσω, θα δω ποιοι καλλιτέχνες υπάρχουν και ζουν… όπως ο Νότης Σφακιανάκης, που «χτίστηκε» με ζεϊμπέκικο.
Πού βρίσκεται ο Νότης Σφακιανάκης, έχεις κάποια πληροφόρηση;
Ο Σφακιανάκης… δεν ξέρω τι έχει πάθει αυτός, δεν ξέρω…
Δεν έχεις μιλήσει μαζί του;
Όχι, δεν έχω μιλήσει με τον Νότη, δεν έχει κανένας καμία επαφή μαζί του.
Έκανες κάποια προσπάθεια να τον βρεις, του τηλεφώνησες;
Έκανα προσπάθεια, γιατί τον ήθελα, τον συμπαθώ πολύ, αλλά δεν απαντάει σε τηλεφωνήματα, δεν μπορεί να τον βρει κανένας.
Βρίσκεται κλεισμένος στο σπίτι του;
Ναι, κλεισμένος στο σπίτι του… δεν ξέρω… πέρασε περιπέτεια με την οικογένειά του ο άνθρωπος. Ο καθένας έχει το μικρό και το μεγάλο πρόβλημά του.
Έχεις δύο υπέροχα εγγόνια.
Είναι δύο κουκλάκια τα εγγόνια μου, ο Δημητράκης και ο Αντύπας. Η κόρη μου, η Όλγα, έκανε δύο αγόρια, το δεύτερο πήρε το όνομά μου, το πρώτο του πατέρα του γαμπρού μου. Ο μεγάλος είναι εννέα χρόνων και ο Αντύπας τεσσάρων. Αυτοί οι δύο μάς κάνουν να νιώθουμε παιδιά με τη Στέλλα, σαν να ξαναγεννηθήκαμε.
Η σχέση σου με το μικρό Αντύπα έχει μια μικρή διαφορά, καθώς έχει το όνομά σου;
Με τον Αντύπα πεθαίνω. Μου λέει συνέχεια: «Παππού, σ’ αγαπάω. Πήγαινέ με στο περίπτερο, παππού, πάρε μου αυτοκινητάκια». Ο μεγάλος θέλει χαρτάκια με ποδοσφαιριστές και ο μικρός αυτοκινητάκια. Του έχω πάρει από εδώ μέχρι το δρόμο αυτοκινητάκια. Τον Αντύπα τον αγαπάω λίγο παραπάνω, είναι αλλιώτικο παιδί.
Πώς είναι να ακούς το όνομά σου μέσα στο σπίτι και να το λες κι εσύ φωνάζοντας τον εγγονό σου;
Είναι πολύ ωραίο κι εύχομαι σε όλους να νιώσουν αυτή τη χαρά, είναι μεγάλη δουλειά. Πρώτα να σε φωνάζουν «μπαμπά» και τώρα να σε φωνάζουν «παππού». Πρώτα άκουγα στο σπίτι το «μπαμπά», τώρα ακούω το «παππού».
Το να σε φωνάζουν «παππού» δείχνεις να σου αρέσει και να το απολαμβάνεις περισσότερο.
Είναι πιο καλό το «παππού». Μακάρι να είναι όλοι γεροί, να το ζήσουν και να το ακούσουν…
* Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ON time στις 11/06