Συγκλονίζει η Μαρία Ιωαννίδου: Έκανα 40 χημειοθεραπείες - «Με είχαν ετοιμοθάνατη, ότι φεύγω»
Όπως αποκάλυψε, ήταν κάτι που περίμενε αφού έχει κληρονομικότητα και η αμέλειά της στην ετήσια μαστογραφία της «κόστισε».
Τη δική της εμπειρία με τον καρκίνο του μαστού θέλησε να μοιραστεί η Μαρία Ιωαννίδου μέσα από την εκπομπή «Ζήσε Αλλιώς».
Όπως αποκάλυψε, ήταν κάτι που περίμενε αφού έχει κληρονομικότητα και η αμέλειά της στην ετήσια μαστογραφία της «κόστισε».
«Εμένα με είχαν ετοιμοθάνατη, ότι φεύγω. Είμαι αμελής άνθρωπος, είμαι στα σύννεφα. Δεν έκανα τον ετήσιο έλεγχο για τον μαστό. Και ξαφνικά το θυμήθηκα και πήγα. Ακούω κάτι κραυγές από το ιατρείο και έλεγαν “Τι έκανες;”. Ένα χρόνο μου διέφυγε να κάνω την μαστογραφία μου και είχε μεγαλώσει λίγο έως πολύ. Μου είπε ο γιατρός “Μαρία Ιωαννίδου, λυπάμαι που σε γνωρίζω υπό τέτοιες συνθήκες;”. Λέω “Τι έχω;”. Μου είπε ότι έχω όγκο και ότι πρέπει να κάνω μαστεκτομή. Του είπα “Είμαι νέα, δεν θα μου το κόψετε. Μόνο αν βρείτε ότι είναι σε επικίνδυνο σημείο ο όγκος”. Το έχω ολόκληρο το στήθος μου! Έχω τον πρώτο λόγο. Ήταν καλοήθης, δεν ήταν μεταστατικός και δεν έχει μεγαλώσει πολύ.
Η μαμά μου πέθανε νέα και πέθανε από αυτό, καρκίνο του μαστού. Το περίμενα. Ήμουν στη θάλασσα, είδα ένα γρουμπαλάκι και λέω “καλώς ήρθες”. Το περίμενα λόγω κληρονομικότητας. Έκανα χημειοθεραπείες που με τσάκισαν. Καθόμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού μου 24ωρα. Πονούσα, δεν μπορούσα να φάω, έκανα εμετούς πολλούς. Ήμουν 45 κιλά γιατί δεν έτρωγα. Δεν έδινα σημασία και έλεγα ότι θα γίνω καλά και πότε θα πάω στο θέατρο.
Σε όλα τα θέματα η ψυχολογία μου ήταν ψηλά. Έκανα επέμβαση στο μαστό μου και μετά από μια βδομάδα πήγα και χόρεψα. Μία βδομάδα μετά και κρυφά από τον γιατρό. Μου κακοφάνηκε απλά! Θύμωσα πολύ αλλά δεν έκλαψα. Έλεγα “όχι, δεν θα σου χαρίσω ούτε ένα δάκρυ. Να φύγεις από τη ζωή μου, δεν ανήκεις σε εμένα. Θέλω να παίξω και βιάζομαι”. Έκανα πολλές χημειοθεραπείες, κοντά 40!».
Όπως αποκάλυψε, ήταν κάτι που περίμενε αφού έχει κληρονομικότητα και η αμέλειά της στην ετήσια μαστογραφία της «κόστισε».
«Εμένα με είχαν ετοιμοθάνατη, ότι φεύγω. Είμαι αμελής άνθρωπος, είμαι στα σύννεφα. Δεν έκανα τον ετήσιο έλεγχο για τον μαστό. Και ξαφνικά το θυμήθηκα και πήγα. Ακούω κάτι κραυγές από το ιατρείο και έλεγαν “Τι έκανες;”. Ένα χρόνο μου διέφυγε να κάνω την μαστογραφία μου και είχε μεγαλώσει λίγο έως πολύ. Μου είπε ο γιατρός “Μαρία Ιωαννίδου, λυπάμαι που σε γνωρίζω υπό τέτοιες συνθήκες;”. Λέω “Τι έχω;”. Μου είπε ότι έχω όγκο και ότι πρέπει να κάνω μαστεκτομή. Του είπα “Είμαι νέα, δεν θα μου το κόψετε. Μόνο αν βρείτε ότι είναι σε επικίνδυνο σημείο ο όγκος”. Το έχω ολόκληρο το στήθος μου! Έχω τον πρώτο λόγο. Ήταν καλοήθης, δεν ήταν μεταστατικός και δεν έχει μεγαλώσει πολύ.
Η μαμά μου πέθανε νέα και πέθανε από αυτό, καρκίνο του μαστού. Το περίμενα. Ήμουν στη θάλασσα, είδα ένα γρουμπαλάκι και λέω “καλώς ήρθες”. Το περίμενα λόγω κληρονομικότητας. Έκανα χημειοθεραπείες που με τσάκισαν. Καθόμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού μου 24ωρα. Πονούσα, δεν μπορούσα να φάω, έκανα εμετούς πολλούς. Ήμουν 45 κιλά γιατί δεν έτρωγα. Δεν έδινα σημασία και έλεγα ότι θα γίνω καλά και πότε θα πάω στο θέατρο.
Σε όλα τα θέματα η ψυχολογία μου ήταν ψηλά. Έκανα επέμβαση στο μαστό μου και μετά από μια βδομάδα πήγα και χόρεψα. Μία βδομάδα μετά και κρυφά από τον γιατρό. Μου κακοφάνηκε απλά! Θύμωσα πολύ αλλά δεν έκλαψα. Έλεγα “όχι, δεν θα σου χαρίσω ούτε ένα δάκρυ. Να φύγεις από τη ζωή μου, δεν ανήκεις σε εμένα. Θέλω να παίξω και βιάζομαι”. Έκανα πολλές χημειοθεραπείες, κοντά 40!».
