Idra Kayne: Ο πρώην σύντροφός μου με ζήλευε παθολογικά - «Έλεγα ψέματα για να αποφύγω επιθέσεις»
«Λόγω χρώματος με θεωρούσαν αυτόματα σεξεργάτρια»
Η Ιωάννα Παλιοσπύρου συνάντησε την τραγουδίστρια Idra Kayne, η οποία μίλησε για τον ρατσισμό που έχει βιώσει αλλά και την κακοποιητική σχέση που είχε.
Όπως αποκάλυψε, ενώ από ένα σημείο και μετά είχε δει ότι ο σύντροφός της ήταν αυτό που λέμε red flag, έμενε μαζί του λόγω έλλειψης αυτοεκτίμησης.
«Είναι ένα σύνηθες φαινόμενο αλλά επειδή εγώ μεγάλωσα στα 80s-90s έλεγαν ότι δεν θα με παίξουν στο σχολείο επειδή ήμουν μαύρη. Δεν ήμουν ανοιχτό παιδάκι, δεν το έλεγα στους δασκάλους και το έπαιρνα μέσα μου. Έκοβα μαζί τους και δεν έκανα παρέα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη σχολιάσουν τον μαύρο σε μια παρέα, θα σχολιάσουν το πόσο καλά ελληνικά μιλάω. Μέχρι τα 21 ήμουν πολύ ντροπαλή. Το αντιμετωπίζεις, έπαιξε ρόλο ότι είχα θέμα με την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή μου. Με την ψυχοθεραπεία το έχω αντιμετωπίσει καλά».
«Μεγαλώνοντας επειδή είχε έρθει και το μεγάλο κύμα μεταναστών από την Αφρική, θυμάμαι να περπατάω στο δρόμο στο κέντρο να με θεωρούν αυτόματα σεξεργάτρια».
«Όταν δεν έχεις δουλέψει με τον εαυτό σου, όταν δεν έχεις αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση δεν θα κάνεις σωστή επιλογή συντρόφου. Ήταν 3,5-4 χρόνια σερί και άλλα τόσα με μπρος πίσω. Επτά χρόνια με ταλαιπώρησε η ιστορία αυτή. Υπήρχε παθολογική ζήλια και θεωρούσα ότι το κάνει επειδή με αγαπάει. Μου έλεγε πράγματα για τον χαρακτήρα μου και την προσωπικότητά μου, δεν του άρεσε η δουλειά που έκανα, δεν του άρεσε το παρελθόν μου με άλλους συντρόφους. Με έκανε να νιώθω ενοχή και ντροπή! Το μετέφραζα σαν αγάπη και ενδιαφέρον. Έβρισκε τα σημεία που δεν ένιωθα καλά με τον εαυτό μου και με μείωνε και επέμενε σε αυτά. Ότι δεν αξίζω! Εκείνα τα χρόνια δούλευα σέρβις σε μπαρ, σταμάτησα στο πρώτο δίμηνο. Δεν ήθελε να βγαίνω με τους φίλους μου, θεωρούσε ότι λέω ψέματα. Έλεγα ψέματα για να προστατευτώ από επιθέσεις και από προσβλητικές εκφράσεις που θα έλεγε για εμένα.
Θυμάμαι πολλά. Ήξερα ότι είναι κόκκινο σημαιάκι αλλά δεν είχα τη δύναμη και την πίστη ότι μου αξίζει καλύτερο από αυτό. Θυμάμαι να περπατάμε στον δρόμο, να με κοιτάει ένας από απέναντι πεζοδρόμιο και με ρωτούσε αν έχω πάει μαζί του. Αυτό που ήταν πρωταρχικό στο μυαλό μου ήταν να είμαι με κάποιον. Δεν είχα καλή σχέση με τους γονείς μου. Για να νιώσω ότι έχω έναν άνθρωπο να πω πέντε κουβέντες, να περάσουμε όμορφα, είχα περάσει την οικογενειακή θαλπωρή σε μία σχέση.
Πέφτεις, αγγίζεις πάτο και μου χτύπησε το καμπανάκι να μιλήσω με έναν ειδικό. Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία, χωρίς να σημαίνει ότι χώρισα αμέσως γιατί έμεινα χρόνια μαζί του. Μετά από κάποια χρόνια είπα ότι τελείωσε και θέλω να φύγω».
Όπως αποκάλυψε, ενώ από ένα σημείο και μετά είχε δει ότι ο σύντροφός της ήταν αυτό που λέμε red flag, έμενε μαζί του λόγω έλλειψης αυτοεκτίμησης.
«Είναι ένα σύνηθες φαινόμενο αλλά επειδή εγώ μεγάλωσα στα 80s-90s έλεγαν ότι δεν θα με παίξουν στο σχολείο επειδή ήμουν μαύρη. Δεν ήμουν ανοιχτό παιδάκι, δεν το έλεγα στους δασκάλους και το έπαιρνα μέσα μου. Έκοβα μαζί τους και δεν έκανα παρέα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη σχολιάσουν τον μαύρο σε μια παρέα, θα σχολιάσουν το πόσο καλά ελληνικά μιλάω. Μέχρι τα 21 ήμουν πολύ ντροπαλή. Το αντιμετωπίζεις, έπαιξε ρόλο ότι είχα θέμα με την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή μου. Με την ψυχοθεραπεία το έχω αντιμετωπίσει καλά».
«Μεγαλώνοντας επειδή είχε έρθει και το μεγάλο κύμα μεταναστών από την Αφρική, θυμάμαι να περπατάω στο δρόμο στο κέντρο να με θεωρούν αυτόματα σεξεργάτρια».
«Όταν δεν έχεις δουλέψει με τον εαυτό σου, όταν δεν έχεις αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση δεν θα κάνεις σωστή επιλογή συντρόφου. Ήταν 3,5-4 χρόνια σερί και άλλα τόσα με μπρος πίσω. Επτά χρόνια με ταλαιπώρησε η ιστορία αυτή. Υπήρχε παθολογική ζήλια και θεωρούσα ότι το κάνει επειδή με αγαπάει. Μου έλεγε πράγματα για τον χαρακτήρα μου και την προσωπικότητά μου, δεν του άρεσε η δουλειά που έκανα, δεν του άρεσε το παρελθόν μου με άλλους συντρόφους. Με έκανε να νιώθω ενοχή και ντροπή! Το μετέφραζα σαν αγάπη και ενδιαφέρον. Έβρισκε τα σημεία που δεν ένιωθα καλά με τον εαυτό μου και με μείωνε και επέμενε σε αυτά. Ότι δεν αξίζω! Εκείνα τα χρόνια δούλευα σέρβις σε μπαρ, σταμάτησα στο πρώτο δίμηνο. Δεν ήθελε να βγαίνω με τους φίλους μου, θεωρούσε ότι λέω ψέματα. Έλεγα ψέματα για να προστατευτώ από επιθέσεις και από προσβλητικές εκφράσεις που θα έλεγε για εμένα.
Θυμάμαι πολλά. Ήξερα ότι είναι κόκκινο σημαιάκι αλλά δεν είχα τη δύναμη και την πίστη ότι μου αξίζει καλύτερο από αυτό. Θυμάμαι να περπατάμε στον δρόμο, να με κοιτάει ένας από απέναντι πεζοδρόμιο και με ρωτούσε αν έχω πάει μαζί του. Αυτό που ήταν πρωταρχικό στο μυαλό μου ήταν να είμαι με κάποιον. Δεν είχα καλή σχέση με τους γονείς μου. Για να νιώσω ότι έχω έναν άνθρωπο να πω πέντε κουβέντες, να περάσουμε όμορφα, είχα περάσει την οικογενειακή θαλπωρή σε μία σχέση.
Πέφτεις, αγγίζεις πάτο και μου χτύπησε το καμπανάκι να μιλήσω με έναν ειδικό. Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία, χωρίς να σημαίνει ότι χώρισα αμέσως γιατί έμεινα χρόνια μαζί του. Μετά από κάποια χρόνια είπα ότι τελείωσε και θέλω να φύγω».
