Φένια Αποστόλου: Η τρανς ηθοποιός που έπαιξε στην Επίδαυρο αποκαλύπτει - «Βγήκε ένα δημοσίευμα που είναι σαν κανιβαλισμός για μένα»
Βρέθηκε σήμερα στην εκπομπή «Καλοκαίρι yes»
Η Φένια Αποστόλου, η πρώτη τρανς ηθοποιός που βρέθηκε σε παράσταση της μικρής Επιδαύρου, βρέθηκε σήμερα 1/8 στην εκπομπή «Καλοκαίρι yes».
Η Φένια Αποστόλου μίλησε γι' αυτήν της την εμπειρία, τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν αλλά και για τα παιδικά της χρόνια και το πώς ο χορός τη βοηθούσε να εκφράζεται.
«Τίποτα δεν είναι τυχαίο… Θα μπορούσε βέβαια να μην είχε συμβεί και ποτέ. Αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν μου έκανε αυτή την πρόταση και δεν είχε αυτό το όραμα, να παίξει αυτόν τον ρόλο μια τρανσέξουαλ ηθοποιός, που δεν με ήξερε προσωπικά… το είχε οραματιστεί έτσι, ρώτησε, έμαθε, κάναμε ένα meeting και έγινε τελικά», ανέφερε αρχικά η Φένια Αποστόλου.
«Είναι κάτι που γίνεται πρώτη φορά, είναι αιρετικό για την ελληνική κοινωνία, είναι λογικό να ακουστεί. Δεν μπορεί κάποιος να ξέρει όλο το βιογραφικό και την πορεία μου. Καλλιτεχνικά είναι 100% δικαιολογημένο το ότι βρίσκομαι εγώ εκεί… Αισθάνομαι πραγματικά ευτυχής γι’ αυτό.
Είχα άγχος, όπως έχω κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή. Είχα προετοιμαστεί όμως πολύ καλά. Από την αγωνία μου, όταν ξεκινήσαμε πρόβες και κάναμε πρώτη ανάγνωση, είχα μάθει ήδη όλα μου τα λόγια απέξω… Ήθελα να είμαι όσο πιο πολύ έτοιμη… Είμαι εργασιομανής και τελειομανής. Έχω ξαναπαίξει στην παλιά μου ζωή στο Αρχαίο Θέατρο Άργους… Ένιωθα ότι είχα πολύ μεγάλη ευθύνη και απέναντι στην κοινότητα…», ανέφερε σε άλλο σημείο η ηθοποιός-χορεύτρια.
Στη συνέχεια, η Φένια Αποστόλου μίλησε για τα παιδικά της χρόνια και το πώς ξεκίνησε να ασχολείται με τον χορό.
«Είχα μια έμφυτη ανάγκη για έκφραση, δημιουργία και να είμαι όσο πιο κοντά γίνεται στη γυναικεία μου ψυχή. Μεγάλωσα σε μια επαρχία, όπως είναι η Κεφαλλονιά, όπου ήταν πολύ δύσκολο για μένα να εκφραστώ και δεν ήξερα πως μπορούσα να γίνω αυτό που έγινα μετά. Ο χορός για μένα ήταν μια διέξοδος. Μπορούσα να εκφράσω τη γυναικεία μου ψυχή μακριά από στερεότυπα και δήθεν αντρικές ασχολίες που σιχαινόμουν. Έκανα πάντα όλα τα κοριτσίστικα…
Έτρωγα συνέχεια μπλοκ και από εμένα την ίδια και από τον περίγυρο. Το ότι κεντούσα, δεν μπορούσα να το κάνω ανοιχτά. Η οικογένειά μου στην αρχή το έπαιρνε λίγο σαν πλάκα αλλά δεν είχα πρόβλημα με την οικογένειά μου… Πέρασαν αρκετά χρόνια για να εκφραστώ ανοιχτά ως γυναίκα, έγινε αφού είχα κάνει ήδη μια αρκετά μεγάλη πορεία στην Τέχνη και αφού είχα παίξει και αρκετούς γυναικείους ρόλους…», είπε.
Η Φένια Αποστόλου μίλησε γι' αυτήν της την εμπειρία, τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν αλλά και για τα παιδικά της χρόνια και το πώς ο χορός τη βοηθούσε να εκφράζεται.
«Τίποτα δεν είναι τυχαίο… Θα μπορούσε βέβαια να μην είχε συμβεί και ποτέ. Αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν μου έκανε αυτή την πρόταση και δεν είχε αυτό το όραμα, να παίξει αυτόν τον ρόλο μια τρανσέξουαλ ηθοποιός, που δεν με ήξερε προσωπικά… το είχε οραματιστεί έτσι, ρώτησε, έμαθε, κάναμε ένα meeting και έγινε τελικά», ανέφερε αρχικά η Φένια Αποστόλου.
«Είναι κάτι που γίνεται πρώτη φορά, είναι αιρετικό για την ελληνική κοινωνία, είναι λογικό να ακουστεί. Δεν μπορεί κάποιος να ξέρει όλο το βιογραφικό και την πορεία μου. Καλλιτεχνικά είναι 100% δικαιολογημένο το ότι βρίσκομαι εγώ εκεί… Αισθάνομαι πραγματικά ευτυχής γι’ αυτό.
Είχα άγχος, όπως έχω κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή. Είχα προετοιμαστεί όμως πολύ καλά. Από την αγωνία μου, όταν ξεκινήσαμε πρόβες και κάναμε πρώτη ανάγνωση, είχα μάθει ήδη όλα μου τα λόγια απέξω… Ήθελα να είμαι όσο πιο πολύ έτοιμη… Είμαι εργασιομανής και τελειομανής. Έχω ξαναπαίξει στην παλιά μου ζωή στο Αρχαίο Θέατρο Άργους… Ένιωθα ότι είχα πολύ μεγάλη ευθύνη και απέναντι στην κοινότητα…», ανέφερε σε άλλο σημείο η ηθοποιός-χορεύτρια.
Στη συνέχεια, η Φένια Αποστόλου μίλησε για τα παιδικά της χρόνια και το πώς ξεκίνησε να ασχολείται με τον χορό.
«Είχα μια έμφυτη ανάγκη για έκφραση, δημιουργία και να είμαι όσο πιο κοντά γίνεται στη γυναικεία μου ψυχή. Μεγάλωσα σε μια επαρχία, όπως είναι η Κεφαλλονιά, όπου ήταν πολύ δύσκολο για μένα να εκφραστώ και δεν ήξερα πως μπορούσα να γίνω αυτό που έγινα μετά. Ο χορός για μένα ήταν μια διέξοδος. Μπορούσα να εκφράσω τη γυναικεία μου ψυχή μακριά από στερεότυπα και δήθεν αντρικές ασχολίες που σιχαινόμουν. Έκανα πάντα όλα τα κοριτσίστικα…
Έτρωγα συνέχεια μπλοκ και από εμένα την ίδια και από τον περίγυρο. Το ότι κεντούσα, δεν μπορούσα να το κάνω ανοιχτά. Η οικογένειά μου στην αρχή το έπαιρνε λίγο σαν πλάκα αλλά δεν είχα πρόβλημα με την οικογένειά μου… Πέρασαν αρκετά χρόνια για να εκφραστώ ανοιχτά ως γυναίκα, έγινε αφού είχα κάνει ήδη μια αρκετά μεγάλη πορεία στην Τέχνη και αφού είχα παίξει και αρκετούς γυναικείους ρόλους…», είπε.