Ο Γιάννης Καπετάνιος συνεργάζεται και φέτος στο «∆ελφινάριο» µε τον Μάρκο Σεφερλή.

Ο δηµοφιλής ηθοποιός µιλά στο ένθετο «Secret» της εφημερίδας Παραπολιτικά, και τον Γιάννη Ξυνόπουλο για την παράσταση «Ακυβέρνητο καράβι η πατρίδα µας» και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της καριέρας του και της ζωής του.

Πήγατε διακοπές φέτος;

Ποιες διακοπές; Αφού είµαι στο «∆ελφινάριο». Πραγµατικά, θα ήθελα να ήµουν σε διακοπές και να απολαµβάνω τον ήλιο, τη θάλασσα και το ουζάκι µου...

∆υστυχώς, αυτά είναι τα… καλά της δουλειάς.

Αν µπορούσα να το είχα κάνει αυτό, θα το είχα κάνει ήδη. Τώρα, όµως, από δω και πέρα, ένας ωραίος συνταξιούχος µπορεί να τα απολαύσει αυτά. Οχι ολιγοήµερες διακοπές, αλλά πολυήµερες.

Εννοείτε ότι είστε συνταξιούχος;

Ναι, βγήκα στη σύνταξη πριν από µερικούς µήνες. Πολλές φορές η ανάγκη σε κάνει να εργάζεσαι, δεν σε κάνει ούτε η διάθεση ούτε η χαρά της δουλειάς. Εγώ δεν είµαι της άποψης, όπως µου έλεγε ο Κώστας Βουτσάς, «ότι οι διακοπές είναι η δουλειά µας». «Εσύ το βλέπεις έτσι», του έλεγα, «εγώ δεν το βλέπω έτσι». Εγώ θέλω να γεµίζω τις µπαταρίες µου, να αποτοξινώνοµαι και να ταξιδεύω. Εχω να κάνω διακοπές καλοκαίρι από το 1995.

Για εσάς, που εργάζεστε το καλοκαίρι, δεν προκύπτουν διακοπές τον χειµώνα;

Οταν έχουµε κάποια κενά, που είναι λίγα -πολλές φορές µπορεί να είναι και εικοσαήµερο-, εντάξει, αυτή την περίοδο, ναι. Οµως, δεν έχεις το µυαλό σου ελεύθερο, γιατί έχεις πάντα την έννοια ότι σε λίγο θα ξεκινήσεις πρόβες και ξανά µανά πάλι τα ίδια. Τώρα φτάσαµε σε µια ηλικία µε υπηρεσία γύρω στα 40 χρόνια. Το 1983 µπήκα στη σχολή και έχουµε 2023. Σαράντα χρόνια δουλειάς δεν είναι καλά;

Πιστεύω ότι έχετε κοινό και πολλούς φίλους.

Καλά, δεν είπα ότι θα πάω και σε µοναστήρι. Εντάξει, θα κάνω πράγµατα άλλα. Θέλω να παραµείνω µάχιµος, δεν θα αποσυρθώ τελείως, αλλά θα επιλέγω από εδώ και πέρα.

Οταν λέτε «άλλα πράγµατα», τι εννοείτε;

Θέλω να ασχοληθώ µε παιδικό θέατρο, να ασχοληθώ µε τα παιδιά και µε παιδικές παραστάσεις. Τα παιδιά είναι το καλύτερο κοινό για µένα, το πιο δύσκολο, το πιο απαιτητικό και το πιο παρθένο. ∆εν επιθυµώ να πάω στην Επίδαυρο, γιατί εγώ ξεκίνησα από την Επίδαυρο και το αρχαίο θέατρο. Οταν ήµουν στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», ως µαθητής στη σχολή, αλλά και έπειτα, έπαιξα σε οκτώ αρχαία δράµατα: τέσσερις κωµωδίες του Αριστοφάνη και τέσσερις τραγωδίες.


Το λέτε αυτό γιατί και φέτος γίνεται πολύς λόγος για τα έργα που ανεβαίνουν στην Επίδαυρο;

Οταν πηγαίνει στην Επίδαυρο ο κάθε πικραµένος και δεν ελέγχει κανείς τι πάει και τι παρουσιάζει, µετά ξεφτιλίζεται και ο θεσµός.

Την Επίδαυρο πρέπει να τη σέβονται και εγώ πάντα ήµουν της άποψης ότι το αρχαίο δράµα πρέπει να παρουσιάζεται όπως είναι, αυθεντικό. Οπως έκανε ο Κάρολος Κουν, που παρουσίαζε τα αρχαία δράµατα -κωµωδίες και τραγωδίες- αυθεντικά, πάνω στο αρχαίο κείµενο.

Αν πρωτοτύπησε και έβαλε στοιχεία από πολλά πράγµατα µαζί στις παραστάσεις του, ειδικά στην κωµωδία -είχε βάλει από πανηγύρια µέχρι Καραγκιόζη και πολλά άλλα-, ήταν γιατί ήταν ο Κουν και είχε το ταλέντο και την ιδιοφυΐα να τα παντρέψει και να τα κάνει να φαίνονται αυθεντικά - και ήταν αυθεντικά. Και στους «Αχαρνής» είχα παίξει, στους «Ορνιθες», που ήταν σε µουσική του Μάνου Χατζιδάκι και σκηνικά του Τσαρούχη και εννοείται σε σκηνοθεσία Κουν, καταλαβαίνεις τι παραστασάρα ήταν.

Εχω την εντύπωση, όµως, ότι το κοινό σάς αγάπησε µέσα από την κωµωδία.

Εµένα αυτό µου πήγαινε να κάνω και αυτό έκανα, δεν έψαχνα άλλα πράγµατα. Ακόµη παίζεται σε επανάληψη από το Μακεδονία TV το «Της Ελλάδος τα παιδιά». Αυτή η σειρά έχει κλείσει 30 χρόνια. Για σκέψου ότι αυτή η σειρά έχει γίνει κλασική και 30 χρόνια παίζεται σε επαναλήψεις.


Πώς το αντιµετωπίζετε αυτό;

Βλέπω πόσο παιδάκι ήµουν και πόσο ωραία είχα ξεκινήσει, τι ωραία συνεργασία είχαµε τότε µε όλα τα παιδιά και µε τον Γιάννη Μπέζο. Περνάγαµε ωραία και ήταν ωραίες εποχές, παρθένες. Είχαµε διάθεση και κέφι να τα φτιάχνουµε. Τώρα, ειδικά στην κωµωδία, υστερεί πάρα πολύ η τηλεόραση. ∆εν υπάρχουν κείµενα; ∆εν ξέρω τι γίνεται.

Και φέτος µε τον Σεφερλή στο «∆ελφινάριο»;

Ο Σεφερλής πάντα ξεπερνάει τον εαυτό του, επειδή είναι ιδιοφυΐα ο άνθρωπος και ξύπνιος. Ξέρει κάθε φορά να ανακαλύπτει θέµατα και κείµενα µέσα από την κοινωνία και µέσα από την τηλεόραση και βγάζει γέλιο. Γι’ αυτό τον ακολουθεί ο κόσµος. Αυτό το πράγµα το πετυχαίνει κάθε χρόνο, διότι σκέψου ότι είµαστε από το 2005 στο «∆ελφινάριο». Λογικά, αυτά έχουν ακµή και παρακµή, όλα κάποια στιγµή φθίνουν. Αυτός διατηρεί ένα επίπεδο και ένα κοινό από τη µέση και πάνω. ∆εν έχει πέσει από τη µέση και κάτω πότε. Ολα αυτά τα χρόνια δεν έχει χάσει το κοινό του, που τον ακολουθεί πιστά.

*Δημοσιεύτηκε στο Secret των ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ στις 02/09/2023