Ο Φάνης Μουρατίδης μίλησε στην Ελένη για όλους και για όλα. Αναφερόμενος ο Φάνης Μουρατίδης στα Χριστούγεννα είπε πως για εκείνον ήταν πάντα μελαγχολικά.

«Τα Χριστούγεννα είναι λίγο μελαγχολικά τα δικά μου. Με θυμάμαι πάντα μπροστά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο να περιμένω κάτι. Πίστευα στον Άγιο Βασίλη. Θυμάμαι πολύ έντονα τη μυρωδιά του φαγητού, η βασιλόπιτα. Έλεγα κάλαντα. Ήμουν επιχειρηματίας στα κάλαντα. Τα έλεγα και στα ποντιακά, απέκτησα έναν πελάτη κάθε χρόνο με αυτόν τον τρόπο. Πουλούσα και λαχεία. Ήταν γοητευτικό πως τα κατάφερνες μαζί με τους φίλους σου να μαζέψεις χρήματα. Ήταν μία πολύ ωραία ‘’περιπέτεια’’», είπε αρχικά ο Φάνης Μουρατίδης.

Όπως αποκάλυψε, ο Φάνης Μουρατίδης παραμένει έως σήμερα φίλος με όσους έκανε παρέα στην παιδική του ηλικία

«Έχω βρεθεί με όλους τους συμμαθητές μου από το σχολείο. Μάλιστα, οι παιδικοί μου φίλοι είναι κουμπάροι μου, μεγαλώσαμε μαζί. Όταν συναντιέσαι με τους συμμαθητές του μπαίνεις και πάλι στο βαγόνι των παιδικών σου χρόνων. Γίνεσαι για λίγες ώρες 14 χρονών. Τα παιδιά τα δικά μας βιώνουν τελείως διαφορετικά τα πράγματα από εμάς. Δεν ξέρω εάν στα παιδιά μου θα άρεσε η εποχή που έζησα εγώ».

Ο Φάνης Μουρατίδης για τα παιδικά του χρόνια

Όπως είπε, όταν ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη, η γειτονιά του τον συγκινεί πάρα πολύ.

«Με μεταφέρει στο χρόνο και γίνομαι πλάι ο πιτσιρικάς. Από Πέμπτη δημοτικού μέχρι το γυμνάσιο με βοηθούσαν άνθρωποι από το τηλέφωνο. Η γονείς μου είχαν τελειώσει το δημοτικό. Έπαιρνα και έκανα φάρσες και άρχισαν να ζητάω βοήθεια για τα μαθήματα από εκείνους».

Σε σχέση με τις διάφορές ανάμεσα στο μεγάλωμα των παιδιών του σήμερα, συγκριτικά με την εποχή που μεγάλωσε εκείνος, είπε πως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από τότε.

«Δεν ξέρω πώς να το αξιολογήσω αυτό. Έχει να κάνει με το πώς στέκονται οι άνθρωποι στα πράγματα. Εμάς μας μεγάλωνε και η γειτονιά. Όταν εμένα η μητέρα μου έπιασε δουλειά με τάιζε η γειτόνισσα από κάτω. Και η γειτόνισσα ήταν ΚΚΕ και ο πατέρας μου αστυνομικός, οπότε ζούσα σε μία γειτονιά όπου ο πατέρας μου μπορεί να την είχε συλλάβει την προηγούμενη μέρα. Εμένα η δυσκολία με έκανε πιο πλούσιο».

Ο Φάνης Μουρατίδης μίλησε και για το θεατρικό έργο «Εγώ, εγώ κι εγώ» στο θέατρο «Αλάμπρα», στο οποίο πρωταγωνιστεί με την Εβελίνα Παπούλια.

«Ένας κύριος συλλέκτης δίσκων, παντρεμένος με παιδί, βρίσκει ένα δίσκο και γυρνάει σπίτι του με αγωνία να ακούσει το δίσκο. Και εκείνη την ημέρα αποφασίσουν όλοι τα πουν πράγματα που δεν του έχουν πει ποτέ. Είμαι πολύ χαρούμενος που δουλεύω με αυτήν την ομάδα. Μου αρέσει πάρα πολύ το έργο. Εάν μου αρέσει το έριο δεν με ενδιαφέρει το είδος. Είναι πολύ ενδιαφέρον έργο».

Ο Φάνης Μουρατίδης μιλά για το «Maestro» και την Χάρις Αλεξίου

Ο Φάνης Μουρατίδης μίλησε για το «Maestro», λέγοντας πως έχουν γίνει μία οικογένεια και αυτό οφείλεται 100% στον Χριστόφορο Παπακαλιάτη.

«Εγώ δεν το έχω ξαναζήσει αυτό. Οι Παξοί έγιναν το νησί μου. Με συγκινεί η αγάπη του κόσμου εκεί. Ο Χριστόφορος είναι ένα σπουδαίο πλάσμα και αισθάνομαι πολύ ευγνώμων που τον γνώρισα. Πρώτη φορά γνωριστήκαμε στο ‘’Αν’’. Η δική μου ταινία ήρθε μετά και σε αυτό συνέβαλε πολύ ο Χριστόφορος. Μου είπε κάποια πράγματα που με κινητοποίησαν. Πάντα ο Χριστόφορος για εμένα είναι συνδεδεμένος με τη δημιουργία. Είναι ένα πολυεργαλείο και έχει μία παιδική αθωότητα σε αυτό αλλά και με ‘’κεραίες’’ ανοιχτές».

Σε σχέση με την Χάρις Αλεξίου, ο Φάνης Μουρατίδης είπε πως είχε αμηχανία γιατί θυμάται τον εαυτό του στην εφηβεία να ακούει την Χάρις.

«Είναι συνδεδεμένη η Χαρούλα με την εφηβεία μου. Ο Χριστόφορος κάποια στιγμή που έγραφε άκουσε το ‘’Προσευχή’’ της Χαρούλας και έτσι την πήρε. Κάποια στιγμή κάναμε πρόβα και μα λέει θα έρθει και η Χαρούλα. Εγώ έκανε τον χαλαρό αλλά ο πιτσιρικάς μέσα μου έτρεμε. Δεν την ρώτησα εάν είχε τρακ. Για εμένα η Χαρούλα ήταν μία σημαντική συνάντηση. Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους της τέχνης που με απογοήτευσαν αλλά η Χαρούλα αντιθέτως, εκσφενδόνισε την εκτίμηση και τον θαυμασμό μου στα ύψη γιατί η στάση της ως συνεργάτης και ως άνθρωπος είναι μοναδική. Δεν την φανταζόμουν έτσι. Πολλές φορές δεν θέλω να γνωρίσω κάποιους ανθρώπους γιατί μπορεί να απογοητευτώ».