Σταμάτης Γαρδέλης: Πήρε εξιτήριο από το Δαφνί, παρέμεινε πάνω από 10 μέρες - Πλέον βρίσκεται στο σπίτι του
Τι είχε πει ο Σταμάτης Γαρδέλης μέσα από το Δαφνί
Ολοκληρώθηκε η νοσηλεία του Σταμάτη Γαρδέλη στο ψυχιατρείο «Δαφνί», όπως έκανε γνωστό ο Σπύρος Μπιμπίλας, μέσα από δηλώσεις του, την Τρίτη 28 Νοεμβρίου.
Όπως είπε στο «Super Κατερίνα» ο πρόεδρος του ΣΕΗ: «Ο Σταμάτης Γαρδέλης είναι μια χαρά τώρα. Μίλησα μαζί του πριν δυο ώρες. Είναι στο σπίτι του, θα τον δω μεθαύριο».
Τι είχε πει ο αδελφός του Σταμάτη Γαρδέλη
Μια μέρα πριν, ο αδερφός του, Παναγιώτης Γαρδέλης προχώρησε σε δηλώσεις στο «Πρωινό» για την κατάσταση της υγείας του ηθοποιού.
Όπως είπε: «Χθες μίλησα, καλά είναι, καλύτερα είναι. Δεν μου είπε κάτι για εξιτήριο, όχι. Καλά είναι, τώρα τελευταία δηλαδή που μιλάω, καλά είναι. Γενικώς μιλούσαμε και μια χαρά ήταν ο άνθρωπος. Τώρα τον βλέπω αρκετά καλά είναι. Περί ανέμων και υδάτων μιλούσαμε, πως είσαι, τι κάνεις. “Εντάξει, καλά είμαι, ωραία”, τέτοια πράγματα… Μια χαρά ήταν, καλύτερα ήταν, πιο καλά ακουγόταν».
Οι δηλώσεις του Σταμάτη Γαρδέλη μέσα από το «Δαφνί»
Ο ηθοποιός έκανε δηλώσεις στο Tlive, όπου αρχικά είπε: «Με έχει συγκινήσει το μεγάλο ενδιαφέρον που έχει δείξει ο κόσμος εδώ μέσα. Ευχαριστώ πάρα πού. Είμαι καλά, είμαι σε μια οικεία και μια σταθερή περιφρουρούμενη κατάσταση, έχω τους γιατρούς τους νοσηλευτές, τους ψυχολόγους...»
Συνέχισε λέγοντας: «Αισθάνομαι την σιγουριά των επιστημόνων δίπλα μου, αισθάνομαι ότι ξεκουράζομαι, έχω μπει σε έναν ρυθμό ύπνου, γιατί δεν κοιμόμουν πριν. Κάποιες σκοτεινές, μαύρες, δυσοίωνες σκέψεις έχουν λίγο μείνει στην άκρη. Έχω ανακαλύψει το νόημα της ζωής μέσα από πάρα πολλές συνεδρίες που έχω κάνει έχει ξαναγεννηθεί μέσα μου μια διάθεση για τα πράγματα και όπως και να πάνε θα το αντιμετωπίσω».
Συνέχισε, αναφερόμενος στον κόσμο και την αγάπη που έλαβε, όπως είπε, μέσα από το ψυχιατρείο.
«Μου δίνει πολλή δύναμη και κουράγιο η αγάπη του κόσμου, που τη βλέπω κι από δω κι από τους επισκέπτες που έρχονται και από το νοσηλευτικό προσωπικό και από τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτό το ψυχιατρικό ίδρυμα, το οποίο είναι πολύ παρεξηγημένο τελικά και να αναθεωρώ πάρα πολύ τις απόψεις μου, από όταν σκεφτόμουν κάθε φορά που πέρναγα από δω προς τα κάτω, "το Δαφνί είναι τρελάδικο". Λοιπόν, το Δαφνί δεν είναι ένα τρελάδικο με την τρέχουσα έννοια, είναι μια ανώτερη ψυχιατρική κλινική από πάρα πολύ αξιόλογους ανθρώπους» είπε.
Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Νέζης για Γαρδέλη: "Είμαι στεναχωρημένος γιατί εγώ του πρότεινα να αγοράσει αυτό το κτήμα"
Ακόμη, ο ηθοποιός μίλησε για την απόφαση που πήρε για να ζητήσει μόνος του βοήθεια.
Σχετικά με αυτό είπε: «Ναι βρήκα το κουράγιο και ήρθα μόνος μου διότι ήμουν σε πάρα πολύ μεγάλη πίεση και είχα φτάσει σε σημεία τα οποία δεν θέλω να αναπαράγω να τα σκέφτομαι ξανά, αλλά είχα με είχαν πνίξει πολύ σκοτεινές σκέψεις, σε ένα διέξοδο που ζω που είναι πανελληνίως γνωστό. Δηλαδή ιστορία μου που δεν είναι μόνο αυτή, είναι ένας φόρτος 45 χρόνων στο επάγγελμα. Όλα αυτά που έχω ζήσει και όλη μου την προσωπικότητα όλη μου ύπαρξη η υπόσταση, έμπαινε σε αμφισβήτηση πια».
Για το πρόβλημα που τον ταλανίζει και στάθηκε η αφορμή να μπει στην κλινική, ο Σταμάτης Γαρδέλης είπε: «Αν είναι να σε ξεριζώνουν να σε κόψουν σαν ένα δέντρο με αλυσοπρίονο μετά δεν έχεις ζωή. Κάπως έτσι θα έβλεπα τώρα έχω αναχώρηση κατά κάποιο τρόπο. Ο γιατρός μου ότι με φιλοσοφικά σχήματα με ποιητική διάθεση με φιλική διάθεση μου έχει ανοίξει τους δρόμους να ανακαλύψω άλλα πράγματα πολύ βαθιά μέσα μου».
Ο Σταμάτης Γαρδέλης ρωτήθηκε στη συνέχεια, αν αυτές τις μέρες έχει ακούσει κάτι για εκείνον, που να τον έχει ενοχλήσει.
Όπως είπε: «Βγαίνω στο κυλικείο τις ώρες που επιτρέπεται στο επισκεπτήριο και έχω πληροφορηθεί και για την αγάπη του κόσμου και για το τι λένε έξω και πώς έχει περάσει η περίπτωσή μου και, προφανώς, όλη αυτή η δημοσιότητα που έχει δοθεί στο θέμα, στο ζήτημά μου, έχει προσελκύσει ανθρώπους που, κατά κάποιον τρόπο, για μένα καπηλεύονται μια ιστορία και θα έπρεπε να δείξουν λίγο περισσότερο ευαισθησία. Τουλάχιστον, ως προς τη μητέρα μου. Η οποία είναι 91 χρονών και μου έδειξαν σε βίντεο… το λέω δηλαδή και… Δεν πρέπει να συγχίζομαι…».