Ανδρέας Λάμπρου: "Είχα περάσει καρκίνο λόγω της απόρριψης" - Ο γνωστός τραγουδοποιός αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της καριέρας του
Ο Ανδρέας Λάμπρου, γνωστός μουσικοσυνθέτης που έχει γράψει πάνω από 650 τραγούδια, πραγματοποιώντας σημαντική πορεία στο χώρο, μίλησε για όλα στην Ontime… Για τον καρκίνο, την κατάθλιψη, τις απορρίψεις, τα περίεργα που συνάντησε στη δισκογραφία και το σοκ της υιοθεσίας.
Ρενε Σαραντινου
Γράφει τραγούδια από την ηλικία των πέντε ετών. Στα τριάντα του χρόνια έμαθε από τη σύζυγό του ότι είναι υιοθετημένος. Έχει γράψει πολλά γνωστά τραγούδια (πάνω από εξακόσια πενήντα), μεταξύ αυτών το «Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει» της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, το «Παραδώσου» των Onirama, το «Παράνοια» του Νίνο και το «Δεν έχεις το Θεό σου», που ερμήνευσε ο Νίκος Μακρόπουλος. Μια μέρα ξύπνησε και έφευγαν τα ούλα από το στόμα του. Ο Ανδρέας Λάμπρου, γνωστός μουσικοσυνθέτης και τραγουδοποιός, μίλησε για όλα… Για τον καρκίνο, την κατάθλιψη, τις απορρίψεις, τα περίεργα που συνάντησε στη δισκογραφία και το σοκ της υιοθεσίας.
Πώς ήταν το ξεκίνημά σου στο χώρο του τραγουδιού και της σύνθεσης;
Θυμάμαι να γράφω από τότε που γεννήθηκα, γύρω στα πέντε μου χρόνια. Ξεκίνησα να γράφω τα τραγούδια με ένα κασετόφωνο που υπήρχε στην κουζίνα του σπιτιού, στα Λουτρά της Αιδηψού, γιατί εκεί μεγάλωσα μέχρι την έκτη δημοτικού, μετά γυρίσαμε στη Σαλαμίνα, που είναι η πατρίδα μου.
Μίλησέ μου για την πορεία σου.
Κλείνω είκοσι χρόνια στη δισκογραφία, αλλά υπολογίσουμε και τα δέκα χρόνια που προσπαθούσα να μπω, είναι τριάντα. Το πρώτο μου τραγούδι που άκουσα στα ραδιόφωνα ήταν το «Χαρτοκιβώτια Νουνού», σε στίχους του Γιώργου Παυριανού. Στην πρώτη γυμνασίου, το 1993, τόσο μικρός, ξεκίνησα να πηγαίνω στις δισκογραφικές εταιρείες και να δίνω ντέμο.
Έχεις συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες.
Έχω συνεργαστεί με σπουδαίους τραγουδιστές, όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελένη Βιτάλη, ο Μανώλης Μητσιάς, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, η Γλυκερία. Άξιζε όλος αυτός ο κόπος της προσπάθειας που έκανα. Έχω γράψει ήδη μια ροκ όπερα και ένα μιούζικαλ, αυτός είναι ο μεγάλος επόμενος στόχος. Τα τελευταία χρόνια βρίσκομαι στη «Heaven Music», γράφω και λέω τραγούδια για μένα, αλλά και για άλλους. Λόγω των είκοσι χρόνων μου στο χώρο, βγήκε μια συλλογή με ογδόντα τραγούδια, ερμηνευμένα από ογδόντα διαφορετικούς τραγουδιστές. Βγαίνει και ένα ντοκιμαντέρ για τα είκοσι χρόνια στη δισκογραφία που λέγεται «Είκοσι χρόνια τραγούδια».
Τα πράγματα δεν ήρθαν εύκολα σε σένα;
Δεν μου ήρθε τίποτα εύκολα και δεν έκανα και υποχωρήσεις για να μου έρθουν εύκολα τα πράγματα. Όταν πρωτοξεκινούσα, δεν σταματούσα να παίρνω τηλέφωνα και να κάνω χιλιόμετρα δειγματίζοντας τη δουλειά μου. Με τρομάζει και μόνο που το θυμάμαι. Ίσως για το λόγο αυτόν είχε μετά ένα ξέσπασμα ο οργανισμός μου, και η υγεία μου, με κάποια πράγματα τα οποία, ευτυχώς, αντιμετώπισα.
Τι σου συνέβη;
Πέρασα καρκίνο. Ευτυχώς, το αντιμετώπισα γρήγορα και άμεσα. Εν συνεχεία πέρασα κρίσεις πανικού και κατάθλιψη. Ήταν απόρροια της κούρασης και του όλου τρεξίματος, αλλά κυρίως της απόρριψης της δουλειάς μου. Μπορεί να πέτυχα δέκα πράγματα, αλλά όταν έχω προσπαθήσει για εκατό, υπάρχει ζόρι.
Πώς αντιμετώπισες τον καρκίνο;
Πήγα να πλύνω τα δόντια μου μια μέρα, κι έτσι όπως το έκανα, έφευγαν τα ούλα. Πήγα στον οδοντίατρο και μου είπε ότι δεν είναι δική του ειδικότητα. Ξεκίνησα θεραπεία για να αντιμετωπίσω αυτό το πρόβλημα. Είχε να κάνει με τον οργανισμό γενικότερα.
Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στα Λουτρά της Αιδηψού. Ήμουν υιοθετημένο παιδί.
Γνώριζες ότι ήσουν υιοθετημένος;
Το έμαθα σε ηλικία τριάντα χρόνων, πολύ αργά. Ψυχανεμιζόμουν διάφορα, χωρίς να έχω αποδείξεις γι’ αυτά.
Πώς το επιβεβαίωσες;
Ρώτησα τη γυναίκα μου αν ισχύει κάτι τέτοιο. Την πρώτη φορά μού είπε: «Δεν ξέρω τίποτα», παρόλο που ήξερε.
Η σύζυγός σου με ποιον τρόπο το έμαθε;
Είχε συζητηθεί, το ήξεραν όλοι εκτός από εμένα. Τη δεύτερη φορά μού είπε πως η αλήθεια είναι αυτό που ψυχανεμίζομαι. Ήταν καλό το ότι μου το είπε, γιατί έπρεπε να ξέρω την αλήθεια της ζωής μου.
Ποια ήταν τα συναισθήματά σου;
Όταν το πρωτοέμαθα, ένιωθα περίεργα το πρώτο διάστημα, έκλαιγα στο μαξιλάρι μου τις πρώτες μέρες.
Πώς αποκαλείς τη βιολογική σου μητέρα τώρα;
Θεία τη λέω ακόμα και τώρα. Για πάντα θα είναι η θεία μου, γιατί γονιός δεν είναι αυτός που σε γεννάει, αλλά αυτός που σε μεγαλώνει.
Πες μου για ευτράπελα που σου έχουν συμβεί.
Όταν ηχογραφούσα με μια πολύ γνωστή τραγουδίστρια, που είχε πληρώσει και πάρα πολλά λεφτά για να γίνει η παραγωγή, όταν έφτασε στο σημείο να το τραγουδήσει, ζήτησε να πάει στην τουαλέτα και δεν την ξαναείδαμε. Ένα άλλο ήταν όταν ένας γνωστός τραγουδιστής, που του είχα γράψει, έφερε μαζί και τους δύο μπράβους του. Τραγουδώντας, μου ζήτησε να αλλάξω μία λέξη στο ρεφρέν, που ήταν χαρακτηριστική, πήγα να του πω «όχι», κι είδα τους δύο μπράβους να με κοιτούν με «μισό μάτι». Αμέσως το «όχι» έγινε «ναι». Ένα ακόμα είναι όταν ήταν να δώσω τέσσερα τραγούδια σε ένα μεγάλο Έλληνα σταρ. Μου τα είχαν εγκρίνει και άκουσα μια πάρα πολύ γνωστή Ελληνίδα στιχουργό να λέει στον παραγωγό: «Μην του δίνετε τόσο μεγάλη αξία του Λάμπρου». Τα τραγούδια τελικά δεν μπήκαν στο δίσκο αυτό. Είχε πλάκα, γιατί ανοίγοντας την πόρτα, η στιχουργός βρέθηκε απέναντί μου και εξεπλάγη που με είδε, εγώ δεν της είπα τίποτα. Έπειτα από κάποια χρόνια κάναμε συνεργασία με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Δημοσιεύθηκε στην Ontime στις 9 Δεκεμβρίου
Πώς ήταν το ξεκίνημά σου στο χώρο του τραγουδιού και της σύνθεσης;
Θυμάμαι να γράφω από τότε που γεννήθηκα, γύρω στα πέντε μου χρόνια. Ξεκίνησα να γράφω τα τραγούδια με ένα κασετόφωνο που υπήρχε στην κουζίνα του σπιτιού, στα Λουτρά της Αιδηψού, γιατί εκεί μεγάλωσα μέχρι την έκτη δημοτικού, μετά γυρίσαμε στη Σαλαμίνα, που είναι η πατρίδα μου.
Μίλησέ μου για την πορεία σου.
Κλείνω είκοσι χρόνια στη δισκογραφία, αλλά υπολογίσουμε και τα δέκα χρόνια που προσπαθούσα να μπω, είναι τριάντα. Το πρώτο μου τραγούδι που άκουσα στα ραδιόφωνα ήταν το «Χαρτοκιβώτια Νουνού», σε στίχους του Γιώργου Παυριανού. Στην πρώτη γυμνασίου, το 1993, τόσο μικρός, ξεκίνησα να πηγαίνω στις δισκογραφικές εταιρείες και να δίνω ντέμο.
Έχεις συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες.
Έχω συνεργαστεί με σπουδαίους τραγουδιστές, όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελένη Βιτάλη, ο Μανώλης Μητσιάς, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, η Γλυκερία. Άξιζε όλος αυτός ο κόπος της προσπάθειας που έκανα. Έχω γράψει ήδη μια ροκ όπερα και ένα μιούζικαλ, αυτός είναι ο μεγάλος επόμενος στόχος. Τα τελευταία χρόνια βρίσκομαι στη «Heaven Music», γράφω και λέω τραγούδια για μένα, αλλά και για άλλους. Λόγω των είκοσι χρόνων μου στο χώρο, βγήκε μια συλλογή με ογδόντα τραγούδια, ερμηνευμένα από ογδόντα διαφορετικούς τραγουδιστές. Βγαίνει και ένα ντοκιμαντέρ για τα είκοσι χρόνια στη δισκογραφία που λέγεται «Είκοσι χρόνια τραγούδια».
Τα πράγματα δεν ήρθαν εύκολα σε σένα;
Δεν μου ήρθε τίποτα εύκολα και δεν έκανα και υποχωρήσεις για να μου έρθουν εύκολα τα πράγματα. Όταν πρωτοξεκινούσα, δεν σταματούσα να παίρνω τηλέφωνα και να κάνω χιλιόμετρα δειγματίζοντας τη δουλειά μου. Με τρομάζει και μόνο που το θυμάμαι. Ίσως για το λόγο αυτόν είχε μετά ένα ξέσπασμα ο οργανισμός μου, και η υγεία μου, με κάποια πράγματα τα οποία, ευτυχώς, αντιμετώπισα.
Τι σου συνέβη;
Πέρασα καρκίνο. Ευτυχώς, το αντιμετώπισα γρήγορα και άμεσα. Εν συνεχεία πέρασα κρίσεις πανικού και κατάθλιψη. Ήταν απόρροια της κούρασης και του όλου τρεξίματος, αλλά κυρίως της απόρριψης της δουλειάς μου. Μπορεί να πέτυχα δέκα πράγματα, αλλά όταν έχω προσπαθήσει για εκατό, υπάρχει ζόρι.
Πώς αντιμετώπισες τον καρκίνο;
Πήγα να πλύνω τα δόντια μου μια μέρα, κι έτσι όπως το έκανα, έφευγαν τα ούλα. Πήγα στον οδοντίατρο και μου είπε ότι δεν είναι δική του ειδικότητα. Ξεκίνησα θεραπεία για να αντιμετωπίσω αυτό το πρόβλημα. Είχε να κάνει με τον οργανισμό γενικότερα.
Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στα Λουτρά της Αιδηψού. Ήμουν υιοθετημένο παιδί.
Γνώριζες ότι ήσουν υιοθετημένος;
Το έμαθα σε ηλικία τριάντα χρόνων, πολύ αργά. Ψυχανεμιζόμουν διάφορα, χωρίς να έχω αποδείξεις γι’ αυτά.
Πώς το επιβεβαίωσες;
Ρώτησα τη γυναίκα μου αν ισχύει κάτι τέτοιο. Την πρώτη φορά μού είπε: «Δεν ξέρω τίποτα», παρόλο που ήξερε.
Η σύζυγός σου με ποιον τρόπο το έμαθε;
Είχε συζητηθεί, το ήξεραν όλοι εκτός από εμένα. Τη δεύτερη φορά μού είπε πως η αλήθεια είναι αυτό που ψυχανεμίζομαι. Ήταν καλό το ότι μου το είπε, γιατί έπρεπε να ξέρω την αλήθεια της ζωής μου.
Ποια ήταν τα συναισθήματά σου;
Όταν το πρωτοέμαθα, ένιωθα περίεργα το πρώτο διάστημα, έκλαιγα στο μαξιλάρι μου τις πρώτες μέρες.
Πώς αποκαλείς τη βιολογική σου μητέρα τώρα;
Θεία τη λέω ακόμα και τώρα. Για πάντα θα είναι η θεία μου, γιατί γονιός δεν είναι αυτός που σε γεννάει, αλλά αυτός που σε μεγαλώνει.
Πες μου για ευτράπελα που σου έχουν συμβεί.
Όταν ηχογραφούσα με μια πολύ γνωστή τραγουδίστρια, που είχε πληρώσει και πάρα πολλά λεφτά για να γίνει η παραγωγή, όταν έφτασε στο σημείο να το τραγουδήσει, ζήτησε να πάει στην τουαλέτα και δεν την ξαναείδαμε. Ένα άλλο ήταν όταν ένας γνωστός τραγουδιστής, που του είχα γράψει, έφερε μαζί και τους δύο μπράβους του. Τραγουδώντας, μου ζήτησε να αλλάξω μία λέξη στο ρεφρέν, που ήταν χαρακτηριστική, πήγα να του πω «όχι», κι είδα τους δύο μπράβους να με κοιτούν με «μισό μάτι». Αμέσως το «όχι» έγινε «ναι». Ένα ακόμα είναι όταν ήταν να δώσω τέσσερα τραγούδια σε ένα μεγάλο Έλληνα σταρ. Μου τα είχαν εγκρίνει και άκουσα μια πάρα πολύ γνωστή Ελληνίδα στιχουργό να λέει στον παραγωγό: «Μην του δίνετε τόσο μεγάλη αξία του Λάμπρου». Τα τραγούδια τελικά δεν μπήκαν στο δίσκο αυτό. Είχε πλάκα, γιατί ανοίγοντας την πόρτα, η στιχουργός βρέθηκε απέναντί μου και εξεπλάγη που με είδε, εγώ δεν της είπα τίποτα. Έπειτα από κάποια χρόνια κάναμε συνεργασία με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Δημοσιεύθηκε στην Ontime στις 9 Δεκεμβρίου
