Τραγωδίες που σημάδεψαν 15 διάσημους: Οι Βέφα Αλεξιάδου, Ζήνα Κουτσελίνη, Διονύσης Σχοινάς, Νότης Σφακιανάκης, Ελένη Καστάνη και άλλοι 10
Πολλοί είναι οι διάσημοι που έχουν ζήσει οικογενειακές τραγωδίες, την απώλεια αγαπημένων τους
Μέρες χαράς, γιορτής, αγάπης. Τώρα, περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη εποχή του χρόνου, θέλουμε να ερχόμαστε πιο κοντά συναισθηματικά με τους οικείους μας. Είναι όμως και πολλοί εκείνοι που έχουν ζήσει οικογενειακές τραγωδίες, την απώλεια αγαπημένων τους. Κι επειδή τελικά ο χρόνος δεν είναι πανδαμάτωρ, ιδίως στις γιορτές νιώθουν έντονα τις απώλειες που τους έχουν σημαδέψει. Επειδή οι «άγγελοί» τους έφυγαν πρόωρα. Ωστόσο, ξέρουν πως τους προστατεύουν από εκεί ψηλά, στα ουράνια.
«Είμαστε πάρα πολύ δεμένοι» έλεγε ο Διονύσης Σχοινάς για τη σχέση με τον αδελφό του Τόλη. Ήταν αχώριστοι και ο ξαφνικός θάνατός του -μόλις στα σαράντα οκτώ του χρόνια- τον έκανε να καταρρεύσει. Ωστόσο, «χτύπησε» τατουάζ για τον αδελφό του κι έτσι θα τον κουβαλά για πάντα στην καρδιά και στο κορμί του.
Η Μελίνα Ασλανίδου έχει χάσει επίσης τον αδελφό της Ανέστη. Έκανε, μάλιστα, ψυχανάλυση επί μακρόν για να ξαναβρεί τα πατήματά της. «Ένας άνθρωπος έφυγε κι αναποδογύρισε η ζωή μου, αλλά πιστεύω ότι οι ψυχές υπάρχουν. Μέσα μου δεν έχει χαθεί ο αδελφός μου» έχει δηλώσει. Σε εκείνον είναι αφιερωμένο το κομμάτι της «Δε χάνεται η ψυχή».
Πριν από δέκα χρόνια έφυγε από τη ζωή η αδελφή του Γιώργου Παπαδάκη, η οποία έπασχε από σύνδρομο Down. Νωρίτερα, ο ίδιος είχε ζήσει το χαμό και του αδελφού του. «Ζήσαμε πενήντα ένα χρόνια μαζί. Ήταν τα πάντα για μένα και ήμουν τα πάντα γι’ αυτή. Ήμουν ο πατέρας, ο αδελφός, η μάνα, γιατί τους είχε χάσει όλους – είχε μόνο εμένα». Το τραγικότερο; «Προσποιούμουν τον αδελφό μου για μεγάλο διάστημα που είχε πεθάνει. Την έπαιρνα τηλέφωνο και της έλεγα “έλα, Μαράκι, ο Μάρκος είμαι”» έχει εξομολογηθεί, αναφερόμενος στην προγενέστερη απώλεια του αδελφού τους.
Και η Άντζελα Δημητρίου ανήκει στην κατηγορία όσων έχουν βιώσει την απώλεια δικών τους ανθρώπων: Έχασε τον αδελφό της σε τροχαίο, ενώ έχει εξομολογηθεί ότι προέβη σε απόπειρα αυτοκτονίας λίγο καιρό μετά το τραγικό συμβάν, ανήμπορη να το διαχειριστεί. «Ήμουν στο αμάξι και σκεφτόμουν να αυτοκτονήσω. Δεν μπορούσα να αντέξω την απώλεια του αδελφού μου – ένας άνθρωπος μόλις πενήντα επτά ετών να φεύγει έτσι ξαφνικά, σε τροχαίο… Έβρεχε, θυμάμαι. Είχα βάλει δύο φωτογραφίες, του αδελφού μου και του πατέρα μου, στο πίσω κάθισμα και ήθελα να πάω να τους βρω» έχει πει η ίδια. Βλέπετε, στο μνημόσυνο του αδελφού της, μην μπορώντας να αντέξει την τραγωδία, εξέπνευσε ο πατέρας της.
Ένας από εκείνους που έχασαν δικούς τους ανθρώπους από καρκίνο είναι ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης. Ο αδελφός του Κώστας «έφυγε» το 2008. «Η δουλειά μου με αποφόρτισε. Είναι σαν κολυμπήθρα, σαν ψυχοθεραπεία. Ο αδελφός μου ήταν η ασπίδα μου. “Έφυγε” πολύ απότομα, αφήσαμε κουβέντες στη μέση. Για διάφορους λόγους, είχαμε κακή σχέση τα τελευταία χρόνια και δεν πρόλαβα να του πω “σ’ αγαπώ”. Το συμπέρασμα είναι πως, όσο είναι ζωντανός ένας άνθρωπος, κουβεντιάστε τα, λύστε τα όλα».
Το σκληρό παιχνίδι της μοίρας αντιμετώπισε και ο Δημήτρης Μακαλιάς, όταν στα τριάντα του μόλις χρόνια ο αδελφός του «έσβησε» από ανακοπή. «Μου ήρθε να πηδήξω από τον πέμπτο» έχει αποκαλύψει. «Μόλις είχε γυρίσει από τη δουλειά του, ήταν ιδιωτικός υπάλληλος. Δεν πρόλαβε καν να βγει από το αμάξι, τόσο απρόσμενα. Μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο, τις ίδιες ανησυχίες για τη ζωή. Ήμασταν πολύ δεμένοι. Ήταν συνταρακτικό, όπως θα ήταν άλλωστε και για κάθε οικογένεια…» έχει εξομολογηθεί.
Η Ελένη Καστάνη, στην τρυφερή ηλικία των δώδεκα ετών, έχασε πολύ νέο τον πατέρα της «από τη μία στιγμή στην άλλη», όπως έχει πει, και δεκαετίες μετά την αδελφή της Γιάννα, νέα κι εκείνη, στα πενήντα οκτώ. «Λίγο μεγαλύτερη από μένα, ήταν το στήριγμα, η κολλητή μου. Από μικρή, με φρόντιζε, με πρόσεχε, με καμάρωνε, όπως κι εγώ εκείνη. Προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου, για τη μάνα μου που με έχει ανάγκη» έχει πει.
Ο Πέτρος Πολυχρονίδης, αναφερόμενος στο θάνατο της αδελφής του Μαρίας από σπάνια ασθένεια, σε ηλικία τριάντα τριών χρόνων, έχει αποκαλύψει: «Είχε τριάντα χρόνια μια σπάνια ασθένεια, που είναι δύσκολο ακόμα και να την πεις, την υπογαμμασφαιριναιμία. Όταν πάσχεις από τέτοια νόσο, σε βάζουν σε δωμάτιο με πνευμονία και κολλάς κι άλλες πέντε-έξι αρρώστιες εκεί. Πρέπει να είσαι μόνος σου στο χώρο της κλινικής».
Στην περίπτωση της Φωτεινής Ψυχίδου, η αδελφή της Ιωάννα πέθανε ενώ επέβαινε σε ταξί. «Ο ταξιτζής τράκαρε και η Ιωάννα έπαθε κατάγματα στον αυχένα. Έμεινε παράλυτη από το λαιμό και κάτω. Ένα κεφάλι, δηλαδή, για περίπου δεκαοκτώ μήνες. Στην αρχή ήταν πάρα πολύ δύσκολο, γιατί λέγαμε “Α, Β, Γ, Δ, Ε”, κι αν ήθελε νερό, στο “Ν” έκλεινε μία φορά τα μάτια. Δεν μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο “έφυγε” η Ιωάννα, ταλαιπωρήθηκε πολύ» είχε αποκαλύψει, συγκλονίζοντας με τα λόγια του.
Όσο για τον Ανδρέα Γεωργίου, η μητέρα του πέθανε από AIDS, το οποίο κόλλησε από τον πατέρα του (ο οποίος πέθανε το 2015), ενώ όσο έπασχε από την ασθένεια, έφερε στον κόσμο ένα παιδί, επίσης φορέα του AIDS. Ο δημοφιλής καλλιτέχνης «σημαδεύτηκε» από τη διπλή απώλεια, και είναι λογικό.
Ο Νότης Σφακιανάκης, από την πλευρά του, μιλώντας για την απώλεια του αδελφού του Γιώργου στη Ζήνα Κουτσελίνη, έλεγε παλαιότερα: «Η ασθένειά του κράτησε τρεις μήνες. Ήθελα να ακυρώσω τις συναυλίες… Περίμενε να τις κάνω, άκουσε στο τηλέφωνο ένα απόσπασμα κι “έφυγε”. Δεν ήμουν προετοιμασμένος. Ήταν ο προστάτης μου, έμπαινε μπροστά και διόρθωνε τα κακώς κείμενα» τόνιζε συγκινημένος.
Και στη Ζήνα Κουτσελίνη, όμως, η μοίρα επιφύλαξε δύο απώλειες από την ίδια αιτία, τον αλκοολισμό. Το ’94 έχασε τον πατέρα της και δέκα χρόνια αργότερα τον αδελφό της, επίσης εθισμένο, με τον οποίο, μάλιστα, είχαν ίδια ημερομηνία γέννησης. «Έκανε εισαγωγή σε κλινική για αποτοξίνωση, έπαθε λοίμωξη του αναπνευστικού και “τελείωσε”. Έπινε πριν το θάνατο του πατέρα μου, αλλά μετά το τερμάτισε» έχει πει η ίδια.
Η κορύφωση του δράματος, η απόλυτη τραγωδία και ψυχική καταρράκωση έρχονται με την απώλεια ενός παιδιού. Ο θάνατος σε αυτή την περίπτωση γίνεται κατανοητός μόνο από εκείνους που έχουν υποστεί κάτι τέτοιο. Ένα ανελέητα σκληρό παιχνίδι της μοίρας, που έχει συμβεί και σε εγχώριους celebrities.
H περίπτωση της Βέφας Αλεξιάδου είναι ίσως η χαρακτηριστικότερη όλων. Η ίδια έχει ζήσει σερί απωλειών, αλλά παραμένει δυνατή. Το προσπαθεί τουλάχιστον επί μακρόν.
Η γυναίκα που εισήγαγε στην TV τη μαγειρική ζει στη Χαλκιδική, ενώ έχει χάσει και αδελφή, και σύζυγο, και -το σημαντικότερο- τις κόρες της. Την Αλεξία, η οποία έφυγε από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς λόγω κρίσης άσθματος στις 29/10/2014, και την Άντζυ, που έδινε μάχη με τον καρκίνο για τρία χρόνια. Νικήθηκε από τη νόσο στις 10/2/2015, μόλις λίγους μήνες μετά το θάνατο της αδελφής της.
Πλέον, η υπερήλικη σεφ αντλεί δύναμη από τα εγγόνια της και από τη συγγραφή. Πέρσι κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία της «Ήσουν πάντα εκεί». «Παρότι είμαι ογδόντα εννέα ετών» έλεγε «και αύριο μπορεί να πεθάνω, ακόμα κάνω σχέδια. Δουλεύω, γιατί η δουλειά είναι το καλύτερο φάρμακο, με κάνει να ξεχνιέμαι. Έχω το ηλεκτρονικό μου κατάστημα, τις παραγγελίες μου, τα βιβλία μου, που πάνε σε όλο τον κόσμο. Έζησα μεγάλες χαρές και λύπες. Δεν σκέφτομαι το θάνατο. Όταν είναι να έρθει, θα έρθει. Είμαι ψύχραιμη. Ως τότε θα κάνω όνειρα και ξέρω πως η ζωή δεν θα σταματήσει, όταν εγώ “φύγω”. Είναι πολύ παρηγορητικό αυτό: το ότι η ζωή πάντα θα συνεχίζεται».
Η Μέλπω Κωστή είδε τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια της όταν ο δεκαεξάχρονος γιος της Δημήτρης έχασε τη ζωή του σε τροχαίο, στην τρυφερή ηλικία των δεκαεπτά ετών. Το δυστύχημα συνέβη όταν διερχόμενο όχημα παραβίασε φωτεινό σηματοδότη και συγκρούστηκε με τη μηχανή που οδηγούσε. «Έφυγε σχεδόν ακαριαία. Είναι εγωιστικό να πω: “Xάθηκε το παιδί μου, πονάω, κατεβάζω ρολά”» έχει πει, «γονατίζοντας» το πανελλήνιο. «Είμαι η μοναδική που έχασε το παιδί της για να τα εγκαταλείψω όλα; Προφανώς και όχι. Η ζωή συνεχίζεται. Έκανα ψυχοθεραπεία» δήλωνε τότε. Εξαιτίας, μάλιστα, της τεράστιας αυτής απώλειας, θέλησε να σπουδάσει φυσικοθεραπεία και να ασχοληθεί και με την κινεζική ιατρική.
Η πιο πρόσφατη δραματική περίπτωση είναι αυτή του Οδυσσέα Σταμούλη: Ο γιος του ηθοποιού Χρήστος πνίγηκε στους Φούρνους Ικαρίας στις 10/8/2023. Το κορμί του μπλέχτηκε σε δίχτυα και δεν μπορούσε να ανέβει στην επιφάνεια της θάλασσας. Ανασύρθηκε νεκρός από την παραλία της Πλάκας Φούρνων και διακομίστηκε με όχημα του ΕΚΑΒ στο αγροτικό ιατρείο Φούρνων, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
*Δημοσιεύθηκε στην Ontime
«Είμαστε πάρα πολύ δεμένοι» έλεγε ο Διονύσης Σχοινάς για τη σχέση με τον αδελφό του Τόλη. Ήταν αχώριστοι και ο ξαφνικός θάνατός του -μόλις στα σαράντα οκτώ του χρόνια- τον έκανε να καταρρεύσει. Ωστόσο, «χτύπησε» τατουάζ για τον αδελφό του κι έτσι θα τον κουβαλά για πάντα στην καρδιά και στο κορμί του.
Η Μελίνα Ασλανίδου έχει χάσει επίσης τον αδελφό της Ανέστη. Έκανε, μάλιστα, ψυχανάλυση επί μακρόν για να ξαναβρεί τα πατήματά της. «Ένας άνθρωπος έφυγε κι αναποδογύρισε η ζωή μου, αλλά πιστεύω ότι οι ψυχές υπάρχουν. Μέσα μου δεν έχει χαθεί ο αδελφός μου» έχει δηλώσει. Σε εκείνον είναι αφιερωμένο το κομμάτι της «Δε χάνεται η ψυχή».
Πριν από δέκα χρόνια έφυγε από τη ζωή η αδελφή του Γιώργου Παπαδάκη, η οποία έπασχε από σύνδρομο Down. Νωρίτερα, ο ίδιος είχε ζήσει το χαμό και του αδελφού του. «Ζήσαμε πενήντα ένα χρόνια μαζί. Ήταν τα πάντα για μένα και ήμουν τα πάντα γι’ αυτή. Ήμουν ο πατέρας, ο αδελφός, η μάνα, γιατί τους είχε χάσει όλους – είχε μόνο εμένα». Το τραγικότερο; «Προσποιούμουν τον αδελφό μου για μεγάλο διάστημα που είχε πεθάνει. Την έπαιρνα τηλέφωνο και της έλεγα “έλα, Μαράκι, ο Μάρκος είμαι”» έχει εξομολογηθεί, αναφερόμενος στην προγενέστερη απώλεια του αδελφού τους.
Και η Άντζελα Δημητρίου ανήκει στην κατηγορία όσων έχουν βιώσει την απώλεια δικών τους ανθρώπων: Έχασε τον αδελφό της σε τροχαίο, ενώ έχει εξομολογηθεί ότι προέβη σε απόπειρα αυτοκτονίας λίγο καιρό μετά το τραγικό συμβάν, ανήμπορη να το διαχειριστεί. «Ήμουν στο αμάξι και σκεφτόμουν να αυτοκτονήσω. Δεν μπορούσα να αντέξω την απώλεια του αδελφού μου – ένας άνθρωπος μόλις πενήντα επτά ετών να φεύγει έτσι ξαφνικά, σε τροχαίο… Έβρεχε, θυμάμαι. Είχα βάλει δύο φωτογραφίες, του αδελφού μου και του πατέρα μου, στο πίσω κάθισμα και ήθελα να πάω να τους βρω» έχει πει η ίδια. Βλέπετε, στο μνημόσυνο του αδελφού της, μην μπορώντας να αντέξει την τραγωδία, εξέπνευσε ο πατέρας της.
Ένας από εκείνους που έχασαν δικούς τους ανθρώπους από καρκίνο είναι ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης. Ο αδελφός του Κώστας «έφυγε» το 2008. «Η δουλειά μου με αποφόρτισε. Είναι σαν κολυμπήθρα, σαν ψυχοθεραπεία. Ο αδελφός μου ήταν η ασπίδα μου. “Έφυγε” πολύ απότομα, αφήσαμε κουβέντες στη μέση. Για διάφορους λόγους, είχαμε κακή σχέση τα τελευταία χρόνια και δεν πρόλαβα να του πω “σ’ αγαπώ”. Το συμπέρασμα είναι πως, όσο είναι ζωντανός ένας άνθρωπος, κουβεντιάστε τα, λύστε τα όλα».
Το σκληρό παιχνίδι της μοίρας αντιμετώπισε και ο Δημήτρης Μακαλιάς, όταν στα τριάντα του μόλις χρόνια ο αδελφός του «έσβησε» από ανακοπή. «Μου ήρθε να πηδήξω από τον πέμπτο» έχει αποκαλύψει. «Μόλις είχε γυρίσει από τη δουλειά του, ήταν ιδιωτικός υπάλληλος. Δεν πρόλαβε καν να βγει από το αμάξι, τόσο απρόσμενα. Μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο, τις ίδιες ανησυχίες για τη ζωή. Ήμασταν πολύ δεμένοι. Ήταν συνταρακτικό, όπως θα ήταν άλλωστε και για κάθε οικογένεια…» έχει εξομολογηθεί.
Η Ελένη Καστάνη, στην τρυφερή ηλικία των δώδεκα ετών, έχασε πολύ νέο τον πατέρα της «από τη μία στιγμή στην άλλη», όπως έχει πει, και δεκαετίες μετά την αδελφή της Γιάννα, νέα κι εκείνη, στα πενήντα οκτώ. «Λίγο μεγαλύτερη από μένα, ήταν το στήριγμα, η κολλητή μου. Από μικρή, με φρόντιζε, με πρόσεχε, με καμάρωνε, όπως κι εγώ εκείνη. Προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου, για τη μάνα μου που με έχει ανάγκη» έχει πει.
Ο Πέτρος Πολυχρονίδης, αναφερόμενος στο θάνατο της αδελφής του Μαρίας από σπάνια ασθένεια, σε ηλικία τριάντα τριών χρόνων, έχει αποκαλύψει: «Είχε τριάντα χρόνια μια σπάνια ασθένεια, που είναι δύσκολο ακόμα και να την πεις, την υπογαμμασφαιριναιμία. Όταν πάσχεις από τέτοια νόσο, σε βάζουν σε δωμάτιο με πνευμονία και κολλάς κι άλλες πέντε-έξι αρρώστιες εκεί. Πρέπει να είσαι μόνος σου στο χώρο της κλινικής».
Στην περίπτωση της Φωτεινής Ψυχίδου, η αδελφή της Ιωάννα πέθανε ενώ επέβαινε σε ταξί. «Ο ταξιτζής τράκαρε και η Ιωάννα έπαθε κατάγματα στον αυχένα. Έμεινε παράλυτη από το λαιμό και κάτω. Ένα κεφάλι, δηλαδή, για περίπου δεκαοκτώ μήνες. Στην αρχή ήταν πάρα πολύ δύσκολο, γιατί λέγαμε “Α, Β, Γ, Δ, Ε”, κι αν ήθελε νερό, στο “Ν” έκλεινε μία φορά τα μάτια. Δεν μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο “έφυγε” η Ιωάννα, ταλαιπωρήθηκε πολύ» είχε αποκαλύψει, συγκλονίζοντας με τα λόγια του.
Όσο για τον Ανδρέα Γεωργίου, η μητέρα του πέθανε από AIDS, το οποίο κόλλησε από τον πατέρα του (ο οποίος πέθανε το 2015), ενώ όσο έπασχε από την ασθένεια, έφερε στον κόσμο ένα παιδί, επίσης φορέα του AIDS. Ο δημοφιλής καλλιτέχνης «σημαδεύτηκε» από τη διπλή απώλεια, και είναι λογικό.
Ο Νότης Σφακιανάκης, από την πλευρά του, μιλώντας για την απώλεια του αδελφού του Γιώργου στη Ζήνα Κουτσελίνη, έλεγε παλαιότερα: «Η ασθένειά του κράτησε τρεις μήνες. Ήθελα να ακυρώσω τις συναυλίες… Περίμενε να τις κάνω, άκουσε στο τηλέφωνο ένα απόσπασμα κι “έφυγε”. Δεν ήμουν προετοιμασμένος. Ήταν ο προστάτης μου, έμπαινε μπροστά και διόρθωνε τα κακώς κείμενα» τόνιζε συγκινημένος.
Και στη Ζήνα Κουτσελίνη, όμως, η μοίρα επιφύλαξε δύο απώλειες από την ίδια αιτία, τον αλκοολισμό. Το ’94 έχασε τον πατέρα της και δέκα χρόνια αργότερα τον αδελφό της, επίσης εθισμένο, με τον οποίο, μάλιστα, είχαν ίδια ημερομηνία γέννησης. «Έκανε εισαγωγή σε κλινική για αποτοξίνωση, έπαθε λοίμωξη του αναπνευστικού και “τελείωσε”. Έπινε πριν το θάνατο του πατέρα μου, αλλά μετά το τερμάτισε» έχει πει η ίδια.
Έχασε το σύζυγό της και τις δύο κόρες της
Η κορύφωση του δράματος, η απόλυτη τραγωδία και ψυχική καταρράκωση έρχονται με την απώλεια ενός παιδιού. Ο θάνατος σε αυτή την περίπτωση γίνεται κατανοητός μόνο από εκείνους που έχουν υποστεί κάτι τέτοιο. Ένα ανελέητα σκληρό παιχνίδι της μοίρας, που έχει συμβεί και σε εγχώριους celebrities.H περίπτωση της Βέφας Αλεξιάδου είναι ίσως η χαρακτηριστικότερη όλων. Η ίδια έχει ζήσει σερί απωλειών, αλλά παραμένει δυνατή. Το προσπαθεί τουλάχιστον επί μακρόν.
Η γυναίκα που εισήγαγε στην TV τη μαγειρική ζει στη Χαλκιδική, ενώ έχει χάσει και αδελφή, και σύζυγο, και -το σημαντικότερο- τις κόρες της. Την Αλεξία, η οποία έφυγε από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς λόγω κρίσης άσθματος στις 29/10/2014, και την Άντζυ, που έδινε μάχη με τον καρκίνο για τρία χρόνια. Νικήθηκε από τη νόσο στις 10/2/2015, μόλις λίγους μήνες μετά το θάνατο της αδελφής της.
Πλέον, η υπερήλικη σεφ αντλεί δύναμη από τα εγγόνια της και από τη συγγραφή. Πέρσι κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία της «Ήσουν πάντα εκεί». «Παρότι είμαι ογδόντα εννέα ετών» έλεγε «και αύριο μπορεί να πεθάνω, ακόμα κάνω σχέδια. Δουλεύω, γιατί η δουλειά είναι το καλύτερο φάρμακο, με κάνει να ξεχνιέμαι. Έχω το ηλεκτρονικό μου κατάστημα, τις παραγγελίες μου, τα βιβλία μου, που πάνε σε όλο τον κόσμο. Έζησα μεγάλες χαρές και λύπες. Δεν σκέφτομαι το θάνατο. Όταν είναι να έρθει, θα έρθει. Είμαι ψύχραιμη. Ως τότε θα κάνω όνειρα και ξέρω πως η ζωή δεν θα σταματήσει, όταν εγώ “φύγω”. Είναι πολύ παρηγορητικό αυτό: το ότι η ζωή πάντα θα συνεχίζεται».
«Έφυγε» σχεδόν ακαριαία
Η Μέλπω Κωστή είδε τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια της όταν ο δεκαεξάχρονος γιος της Δημήτρης έχασε τη ζωή του σε τροχαίο, στην τρυφερή ηλικία των δεκαεπτά ετών. Το δυστύχημα συνέβη όταν διερχόμενο όχημα παραβίασε φωτεινό σηματοδότη και συγκρούστηκε με τη μηχανή που οδηγούσε. «Έφυγε σχεδόν ακαριαία. Είναι εγωιστικό να πω: “Xάθηκε το παιδί μου, πονάω, κατεβάζω ρολά”» έχει πει, «γονατίζοντας» το πανελλήνιο. «Είμαι η μοναδική που έχασε το παιδί της για να τα εγκαταλείψω όλα; Προφανώς και όχι. Η ζωή συνεχίζεται. Έκανα ψυχοθεραπεία» δήλωνε τότε. Εξαιτίας, μάλιστα, της τεράστιας αυτής απώλειας, θέλησε να σπουδάσει φυσικοθεραπεία και να ασχοληθεί και με την κινεζική ιατρική.
Μπλέχτηκε στα δίχτυα
Η πιο πρόσφατη δραματική περίπτωση είναι αυτή του Οδυσσέα Σταμούλη: Ο γιος του ηθοποιού Χρήστος πνίγηκε στους Φούρνους Ικαρίας στις 10/8/2023. Το κορμί του μπλέχτηκε σε δίχτυα και δεν μπορούσε να ανέβει στην επιφάνεια της θάλασσας. Ανασύρθηκε νεκρός από την παραλία της Πλάκας Φούρνων και διακομίστηκε με όχημα του ΕΚΑΒ στο αγροτικό ιατρείο Φούρνων, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.*Δημοσιεύθηκε στην Ontime
