Η Ναταλία ∆ραγούµη, από τις πιο σπουδαίες ηθοποιούς της γενιάς της, µητέρα της Κλειούς και του Φίλιππου, τώρα είναι «λίγο τρελαµένη». Εχει δύο θεατρικά και προβάρει το τρίτο… Μετακινούµενη, ως easy rider, µε µηχανή. Οπως πάντα. Βρήκε όµως χρόνο και µας µίλησε εφ’ όλης της ύλης. Και για το «Hate dress». Και για το «#ΜeToo». Kαι για «κρυφά ραντεβού». Ενώ αποκάλυψε την επάνοδό της στην TV µε τη σφραγίδα της Μιµής Ντενίση.


Δραγούμη: Πολύς ρατσισμός για την εξωτερική εμφάνιση

Εν αρχή ην το «Ηate dress»: «Με το συγκεκριµένο µότο αποσκοπούµε στο να ξορκίσουµε τον ηλικιακό ρατσισµό - υπάρχει πολύς για την εξωτερική εµφάνιση. Με τον ∆ηµήτρη Γραµµατικογιάννη, που το εµπνεύστηκε, συνεργαζόµαστε επί µακρόν. Κλισέ όπως ότι, όταν περνάς µια ηλικία, δεν µπορείς να έχεις µακριά µαλλιά, για παράδειγµα, τα αγνοώ. Ας κάνει ό,τι θέλει ο καθένας, αρκεί να µην πηγαίνει περίπατο η αισθητική - που είναι θέµα παιδείας».

Στα επαγγελµατικά τώρα. «Αγαπώ εξίσου θέατρο, TV, κινηµατογράφο, αλλά στο θέατρο “ψήνεται” ο ηθοποιός. O,τι µαθαίνει εκεί το χρησιµοποιεί στα υπό λοιπα. Εκεί ζω! Τελευταία µου κινηµατογραφική συµµετοχή, πάλι, είναι στο φιλµ “Μy big greek nightmare” για την αµερικανική πλατφόρµα Hallmark, µε Αµερικανούς ηθοποιούς, γυρισµένο στην Ελλάδα. ∆εν το έχω δει, θα προ βληθεί προσεχώς, αλλά η πλατφόρµα δεν εκπέµπει στην Ελλάδα».


Δραγούμη: Μηχανόβια ήμουν, είμαι και θα είμαι - Τι λέει για το "Me too"


Πόσο, τελικά, ταιριάζει η µητρότητα µε τις… µηχανές; «Μηχανόβια ήµουν, είµαι και θα είµαι. Από τη µηχανή απείχα τέσσερις µήνες - στις εγκυµοσύνες. Με εξυπηρετεί, είναι µέρος της προ σωπικότητάς µου. Είµαι σκληρή αναβάτρια, οδηγώ σε χιόνι, βροχή, αλλά ταλαιπωρούµαι γιατί κρυώνω - τον χειµώνα φωλιάζει στα κόκκαλά µου η παγωνιά. Βέβαια, έχω σκληραγωγηθεί και δεν αρρωσταίνω».

Kαι ο έρωτας; «Είµαι των άκρων, έντονη προσωπικότητα. Μου αρέσουν ο κίνδυνος, το πάθος, ο φόβος, ο έρωτας, που µου δίνει αφορµές να ψάχνω και να βρίσκω στιγµές ευτυχίας. Όταν τελειώνει, είναι καλό να τον αφήνεις και να αναζητάς άλλον. Μη συµβιβάζεσαι σκεπτόµενος ότι θα ζεις χωρίς αυτόν».
Προσωπικό θαύµα θεωρεί «όταν πρωταντίκρισα το κοριτσάκι µου, όταν βγήκε από την κοιλιά µου. Τώρα, βλέποντας τα πανύψηλα και ώριµα παιδιά µου, και πάλι το θεωρώ θαύµα».

Για το «#MeToo» τονίζει: «Αφορά στο να µιλάνε όσοι έχουν να προσθέσουν ένα πετραδάκι στη διαδικασία της χρησιµότητάς του. Νεότερη υπέστην σεξουαλική παρενόχληση, αλλά δεν το θεωρώ τραυµατική εµπειρία. Βίωσα και συµπεριφορές όχι ακριβώς κακοποιητικές, αλλά συµπεριφορές συντρόφων που πλήγωσαν τις χορδές της αθωότητάς µου - λόγω του νεαρού της ηλικίας µου. Συνέβαλαν στην απώλεια, εκείνη τη στιγµή, της αυτοπεποίθησής µου».


"∆εν είμαι μοναχική"


Φιλίες; «Εχω φίλες από το νηπιαγωγείο. ∆εν είµαι µοναχική, θέλω συνάξεις, µαγειρικές µε παρέα, εκδροµές. Εχω διάθεση για ζωή και η φιλία είναι µεγάλος σύµµαχος της ζωής. Στον χώρο µας παραείναι φευγαλέες, επιφανειακές οι φιλίες, αλλά µπορεί να ζήσεις µοναδικές στιγµές. Μια συζήτηση πίσω από τα παρασκήνια, ένα άγγιγµα, να ακουµπάς το βλέµµα σου δι εισδυτικά σε ένα άλλο βλέµµα, που µπορεί να µην εξελιχθεί ούτε σε έναν καφέ, είναι µαγεία. Ουσιαστική επικοινωνία. Εκεί πίσω, στο ξύλο των σκη νικών. Είναι το κρυφό σου ραντεβού κάθε βράδυ στο σκοτάδι, όπου δεν χωράει κανένας άλλος».

Η καθηµερινότητά της; «Τα πρωινά της Κυριακής γίνοµαι ο Πασπαρτού, στο “∆ιάνα”, στον “Γύρο του κόσµου σε 80 µέρες”, το µεσηµέρι, στις πρόβες για το “Από Σµύρνη Σαλονίκη” -από τις 12/1 θα παίζεται στο Μέγαρο Μουσικής στη Θεσσαλονίκη-, πλούσια Εβραία, τα βράδια στον “Αµπιγιέρ” στο “Τζένη Καρέζη” µεταµορφώνοµαι στην εγκλωβισµένη, που λόγω του εγωισµού του άντρα της δεν πέταξε ποτέ µε τα δικά της φτερά. Το “Από Σµύρνη Σαλονίκη” της Μιµής Ντενίση, µε νέο θίασο, είναι υπερπαραγωγή. Πρόκειται για συνδυασµό Ιστορίας µε µυθοπλασία.

Με τη νέα σεζόν, η παράσταση θα γίνει σειρά. Είναι η συνέχεια της ταινίας “Σµύρνη µου αγαπηµένη”. Το υπέροχο σενάριο το υπογράφει η Μιµή. Και έτσι επιστρέφω στην τηλεόραση». Από εκεί και πέρα; «Είµαι του σπιτιού, της οικογένειας, αλλά και πολύ του έξω. Θέλω να πηγαίνω και σε µπαρ, σε καφέ, να αλητεύω».

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδας Παραπολιτικά στις 23 Δεκεμβρίου