Μαίρη Ραζή στην "Απογευματινή": "Θα με τιμωρούσε το κοινό, αν έπαιζα με τον Φιλιππίδη"
Η Μαίρη Ραζή μιλά για το «Σκοτσέζικο ντους» της Χρύσας Σπηλιώτη, τις καταγγελίες στο θέατρο και το εγγονάκι της
Σπυριδουλα Τριαντου
Καταξιωμένη ηθοποιός και άνθρωπος γελαστός, αισιόδοξος, που βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, η Μαίρη Ραζή το 1984 ίδρυσε την Εταιρεία Θεάτρου Πρόβα. Στα 27 χρόνια δραστηριότητάς της στον χώρο παρουσίασε 45 έργα κι έλαβε μέρος σε τέσσερα διεθνή φεστιβάλ θεάτρου.
Περήφανη ιδρύτρια παράλληλα της Ανωτέρας Σχολής Δραματικής Τέχνης Μαίρης Ραζή Η Πρόβα, όπου διδάσκει υποκριτική από το 2001, από τις 2 Δεκεμβρίου παρουσιάζει στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου κωμωδία της Χρύσας Σπηλιώτη, γνωστής δημιουργού που χάθηκε στη συνταρακτική τραγωδία στο Μάτι. Ο λόγος για το έργο «Σκοτσέζικο ντους», που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσόγκα. Τώρα λοιπόν, μιλώντας στην «Α», αποκαλύπτει λεπτομέρειες για το εγχείρημά της, και όχι μόνο.
«Κάναμε 65 πρόβες, ήταν δύσκολο εγχείρημα. Τη Χρύσα την αγαπούν πολλοί και έρχονται για να δουν το έργο που ανεβάσαμε ως φόρο τιμής στη μνήμη της», μας λέει χαρακτηριστικά. Η χρονιά που πέρασε θα της μείνει αξέχαστη, γιατί πρώτη φορά γεύτηκε το συναρπαστικό συναίσθημα του να είσαι γιαγιά. Η κόρη της και επίσης ηθοποιός, Κοραλία Τσόγκα, έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι. «Ήταν θείο δώρο για μένα ο Περσέας, πάντα επιθυμούσα αγοράκι, μου αρέσει η γαλήνη που αισθάνεσαι όταν έχεις ένα μωρό», εξηγεί, ενώ θυμάται και την πιο δυσάρεστη στιγμή της περασμένης χρονιάς.
«Με ειδοποίησαν πως τράκαρε ο γαμπρός μου με το μηχανάκι… Ήταν η χειρότερη στιγμή του χρόνου. Έχει κάνει επτά χειρουργεία από τότε. Το μωρό ήταν μόλις δυο μηνών», αποκαλύπτει. Η ίδια, μαθημένη στην πολλή δουλειά, έχει περάσει και δύσκολες στιγμές. Τόσα χρόνια όμως δεν αφήνει να την επηρεάσουν: «Δεν το επιτρέπω να με πικραίνουν, δεν αφήνω χώρο για να με πικράνει κανείς. Έχω δημιουργήσει σύστημα ασφαλείας γύρω από τον εαυτό μου. Όταν πάει να με πικράνει κάποιος, το επιστρατεύω και τον διώχνω, πετάω στον Καιάδα την αρνητική ενέργεια. Είμαι αισιόδοξη από τη φύση μου. Από κάθε δυσκολία επιχειρώ να εξάγω κάτι θετικό», επισημαίνει.
Τις καταγγελίες στον χώρο του θεάτρου πώς τις αντιμετώπισε; «Δεν ήταν κάτι ευχάριστο, αλλά ίσως έπρεπε να γίνει. Τις είδα με μεγάλη σκέψη και σοβαρότητα… Καλώς έγιναν καταγγελίες, καθώς έτσι αλλάζουν και συμπεριφορές. Αν κάποιος που έχει εξουσία είναι κακόβουλος και προβαίνει σε άσχημες ενέργειες, φρενάρεται», τονίζει.
Η Μαίρη Ραζή πιστεύει πως τους εμπλεκόμενους «θα είναι πολύ δύσκολο να τους δεχτούν οι ηθοποιοί - ο κόσμος θα τους δεχτεί πιο εύκολα, γιατί ο κόσμος ξεχνάει. Γιατί πέρα από τις προσωπικές αδυναμίες τους και τα πάθη τους, δεν χάνουν την καλλιτεχνική τους αξία», υποστηρίζει. Και; Εκείνη θα συνεργαζόταν, για παράδειγμα, με τον Πέτρο Φιλιππίδη στο μέλλον εφόσον αθωωνόταν; «Όχι, όχι», μας λέει κατηγορηματικά.
«Θα δυσκολευόμουν πάρα πολύ, γιατί εμείς έχουμε ένα κοινό ιδιαίτερο, και το δικό μας κοινό θα μας τιμωρούσε. Αυτό το κοινό δεν θα ερχόταν - θα τιμωρούσε και εμένα για την επιλογή μου», λέει εμφατικά.
Η αγάπη της για το θέατρο είναι τεράστια. Δουλεύει αδιάκοπα και παραμένει ακούραστη: «Όταν δεν θα μπορώ να ανεβώ τις σκάλες, τότε θα σταματήσω. Για την ώρα ανεβαίνω σαν πουλάκι. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς θέατρο», δηλώνει. Όσο για την καλή της φυσική κατάσταση, εξηγεί πώς τη διατηρεί: «Απέχω από τις καταχρήσεις, δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν τρώω τηγανητά. Ωστόσο, θεωρώ ότι πάνω από όλα είναι η ψυχική δύναμη που έχω, αυτή είναι που μου δίνει ζωή. Η φύση μου, το να μετατοπίζω το κακό, το να το διώχνω, αυτό είναι μια τέχνη από μόνη της. Και η μάνα μου το έκανε, από εκείνη το έμαθα. Το πρωί ξυπνάω και μπορεί να βρέχει. Λέω: “Τι καλά που βρέχει, θα δροσιστεί η γη”. Δεν μιζεριάζω. Βλέπω μια ανηφόρα και δεν πελαγώνω. Λέω: “Θα προχωρήσω πιο αργά για να την ανέβω, αλλά θα την ανέβω”».
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 5 Ιανουαρίου
Περήφανη ιδρύτρια παράλληλα της Ανωτέρας Σχολής Δραματικής Τέχνης Μαίρης Ραζή Η Πρόβα, όπου διδάσκει υποκριτική από το 2001, από τις 2 Δεκεμβρίου παρουσιάζει στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου κωμωδία της Χρύσας Σπηλιώτη, γνωστής δημιουργού που χάθηκε στη συνταρακτική τραγωδία στο Μάτι. Ο λόγος για το έργο «Σκοτσέζικο ντους», που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσόγκα. Τώρα λοιπόν, μιλώντας στην «Α», αποκαλύπτει λεπτομέρειες για το εγχείρημά της, και όχι μόνο.
65 πρόβες
«Κάναμε 65 πρόβες, ήταν δύσκολο εγχείρημα. Τη Χρύσα την αγαπούν πολλοί και έρχονται για να δουν το έργο που ανεβάσαμε ως φόρο τιμής στη μνήμη της», μας λέει χαρακτηριστικά. Η χρονιά που πέρασε θα της μείνει αξέχαστη, γιατί πρώτη φορά γεύτηκε το συναρπαστικό συναίσθημα του να είσαι γιαγιά. Η κόρη της και επίσης ηθοποιός, Κοραλία Τσόγκα, έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι. «Ήταν θείο δώρο για μένα ο Περσέας, πάντα επιθυμούσα αγοράκι, μου αρέσει η γαλήνη που αισθάνεσαι όταν έχεις ένα μωρό», εξηγεί, ενώ θυμάται και την πιο δυσάρεστη στιγμή της περασμένης χρονιάς.
«Με ειδοποίησαν πως τράκαρε ο γαμπρός μου με το μηχανάκι… Ήταν η χειρότερη στιγμή του χρόνου. Έχει κάνει επτά χειρουργεία από τότε. Το μωρό ήταν μόλις δυο μηνών», αποκαλύπτει. Η ίδια, μαθημένη στην πολλή δουλειά, έχει περάσει και δύσκολες στιγμές. Τόσα χρόνια όμως δεν αφήνει να την επηρεάσουν: «Δεν το επιτρέπω να με πικραίνουν, δεν αφήνω χώρο για να με πικράνει κανείς. Έχω δημιουργήσει σύστημα ασφαλείας γύρω από τον εαυτό μου. Όταν πάει να με πικράνει κάποιος, το επιστρατεύω και τον διώχνω, πετάω στον Καιάδα την αρνητική ενέργεια. Είμαι αισιόδοξη από τη φύση μου. Από κάθε δυσκολία επιχειρώ να εξάγω κάτι θετικό», επισημαίνει.
Τις καταγγελίες στον χώρο του θεάτρου πώς τις αντιμετώπισε; «Δεν ήταν κάτι ευχάριστο, αλλά ίσως έπρεπε να γίνει. Τις είδα με μεγάλη σκέψη και σοβαρότητα… Καλώς έγιναν καταγγελίες, καθώς έτσι αλλάζουν και συμπεριφορές. Αν κάποιος που έχει εξουσία είναι κακόβουλος και προβαίνει σε άσχημες ενέργειες, φρενάρεται», τονίζει.
Η Μαίρη Ραζή πιστεύει πως τους εμπλεκόμενους «θα είναι πολύ δύσκολο να τους δεχτούν οι ηθοποιοί - ο κόσμος θα τους δεχτεί πιο εύκολα, γιατί ο κόσμος ξεχνάει. Γιατί πέρα από τις προσωπικές αδυναμίες τους και τα πάθη τους, δεν χάνουν την καλλιτεχνική τους αξία», υποστηρίζει. Και; Εκείνη θα συνεργαζόταν, για παράδειγμα, με τον Πέτρο Φιλιππίδη στο μέλλον εφόσον αθωωνόταν; «Όχι, όχι», μας λέει κατηγορηματικά.
«Θα δυσκολευόμουν πάρα πολύ, γιατί εμείς έχουμε ένα κοινό ιδιαίτερο, και το δικό μας κοινό θα μας τιμωρούσε. Αυτό το κοινό δεν θα ερχόταν - θα τιμωρούσε και εμένα για την επιλογή μου», λέει εμφατικά.
"Διώχνω το κακό"
Η αγάπη της για το θέατρο είναι τεράστια. Δουλεύει αδιάκοπα και παραμένει ακούραστη: «Όταν δεν θα μπορώ να ανεβώ τις σκάλες, τότε θα σταματήσω. Για την ώρα ανεβαίνω σαν πουλάκι. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς θέατρο», δηλώνει. Όσο για την καλή της φυσική κατάσταση, εξηγεί πώς τη διατηρεί: «Απέχω από τις καταχρήσεις, δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν τρώω τηγανητά. Ωστόσο, θεωρώ ότι πάνω από όλα είναι η ψυχική δύναμη που έχω, αυτή είναι που μου δίνει ζωή. Η φύση μου, το να μετατοπίζω το κακό, το να το διώχνω, αυτό είναι μια τέχνη από μόνη της. Και η μάνα μου το έκανε, από εκείνη το έμαθα. Το πρωί ξυπνάω και μπορεί να βρέχει. Λέω: “Τι καλά που βρέχει, θα δροσιστεί η γη”. Δεν μιζεριάζω. Βλέπω μια ανηφόρα και δεν πελαγώνω. Λέω: “Θα προχωρήσω πιο αργά για να την ανέβω, αλλά θα την ανέβω”».
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 5 Ιανουαρίου
