Έχει μισό αιώνα στο τραγούδι. Και έχει ζήσει τα πάντα. Ο βίος της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μυθιστορηματικός, ταραχώδης. Με χαρές και λύπες σε διαδοχικές εναλλαγές. Η Κατερίνα Στανίση αγαπήθηκε από τον κόσμο, που την έχει κάνει «θεά» στη συνείδησή του όλα αυτά τα χρόνια. Τώρα λοιπόν, διασχίζοντας μια επιτυχημένη νυχτερινή σεζόν στο «Vegas Live Stage», με τον Θέμη Αδαμαντίδη και τον Γιάννη Καψάλη, και εν αναμονή των νέων της τραγουδιών, που θα απολαύσουμε σύντομα, ο άνθρωπος Κατερίνα, σε κατάθεση ψυχής. Για τη Στανίση.

Ήταν το παιδικό σου όνειρο να γίνεις τραγουδίστρια;

Από πολύ μικρή, από πέντε χρόνων σχεδόν, εκεί, σ’ ένα παλιόσπιτο (να φανταστείς, με τα νύχια μου έξυνα τους τοίχους, με τους σοβάδες που έπεφταν) με μια βρύση πολύ ψηλή, που ανέβαινα σε σκαμνάκι για να πλύνω τα ποτήρια, γιατί η μαμά μου δούλευε και με άφηνε μόνη μου, τραγουδούσα. Η μαμά μου, όταν επέστρεφε, με έβρισκε να πλένω πιάτα και να τραγουδάω.

Έχεις διαγράψει 50 χρόνια πορείας στον χώρο. Αισθάνθηκες κάποια στιγμή ότι πήραν τα μυαλά σου αέρα;

Εντάξει, δεν είμαι και αγία, προς Θεού. Και εγώ έχω επηρεαστεί. Η δόξα σε επηρεάζει πολύ. Και νομίζεις ότι θα είσαι για πάντα, πως θα ζεις για πάντα. Μπορεί να επηρεάστηκα για λίγο, όμως δεν έβλαψα κανέναν - μόνον εμένα. Και όταν συνέβη αυτό, έβαλα την Κατερίνα κάτω και της είπα: «Εσύ, καλό είναι να μην ξεχνάς από πού ξεκίνησες». Όταν δεν ξεχνάς τις ρίζες σου, ίσως κρατήσεις και κάτι από τον εαυτό σου, την ανθρωπιά σου. Ίσως δεν αλλοιωθεί ο χαρακτήρας σου.

Υπήρχε κάποιος ανεκπλήρωτος έρωτας; Κάποιος συνάδελφος με τον οποίο ήσουν ερωτευμένη, αλλά το ειδύλλιο δεν προχώρησε;

Κάτι είχε συμβεί, γιατί και στα καμαρίνια υπάρχει ζωή. Πολλοί άνθρωποι έχουν έρθει πολύ κοντά, έχουν γίνει γάμοι, κάτι παιχνιδάκια ναι, με συνάδελφό μου. Όμως, για σοβαρή σχέση ούτε λόγος. Δεν ήθελα αισθηματικές «εμπλοκές» στα επαγγελματικά μου.

Έχεις δηλώσει πως παλιά κατέβαινες στα τραπέζια. Σας το επέβαλαν τότε από το μαγαζί;

Όταν έκανα δισκογραφία, δεν τολμούσαν να μου πουν κάτι τέτοιο. Ήμουν ωραίο κορίτσι και περνούσα από μόνη μου. Όμως τα παλιά τα χρόνια επιβαλλόταν να κάτσουμε στα τραπέζια. Ήταν η «γραμμή» τότε, δεν είχες άλλη επιλογή. Και δεν θέλω να το γενικεύσω για άλλες συναδέλφους μου, μόνο για μένα μιλάω.

Το σύστημα πώς σου έχει φερθεί; Θεωρείς ότι σε έχει ενδεχομένως αδικήσει;

Το σύστημα δεν μου άρεσε ποτέ. Ήθελα να βγάλω ένα τραγούδι καινούργιο, χτυπούσα κάποιες πόρτες να το ακούσουν και, προτού καν το ακούσουν, μου έλεγαν όχι. Το είχαν καταδικάσει πριν να το ακούσουν. Δεν τους άρεσαν οι λαϊκοί τραγουδιστές, ήθελαν τραγούδια χωρίς μπουζούκια. Εγώ λοιπόν δεν μπήκα σε αυτό το σύστημα - δεν με στήριξε ποτέ. Ό,τι έκανα, το οφείλω στον Θεό και στον κόσμο. Με δυσκολία μεγάλη στάθηκα στα πόδια μου, ενάντια σε μόδες της εποχής, που δεν ήθελαν το λαϊκό τραγούδι.

Έχεις ζήσει πάρα πολλά. Ποιο θεωρείς το σημαντικότερο;

Έχω ζήσει κάτι μοναδικό! Δεν ξέρω αν είναι θαύμα ακριβώς, αλλά είναι κάτι που και σήμερα ανατριχιάζω μόνο που το σκέφτομαι. Όταν ήμουν επτά ετών, πριν πάω στη Γερμανία, ζούσαμε με τη γιαγιά μου στη Νάουσα. Ένα απόγευμα μας είχε ζητήσει, εμένα και του αδερφού μου, να πάμε να αρμέξουμε την κατσικούλα της. Εκείνη τη στιγμή, κάτω από το σπίτι μας, όπου υπήρχε μια εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία, βλέπω μια γυναίκα με μια κοτσίδα μακριά, να μην πατάει στη γη, αλλά να πετάει πάνω από τα δέντρα. Φοβήθηκα και σκουντούσα τον αδερφό μου για να τη δει, αλλά εκείνος -δυστυχώς- δεν την είδε. Αυτό για μένα, είναι ένα θαύμα: είδα την Παναγία, το λέω και συγκλονίζομαι! Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.

Σε ενόχλησαν τα σχόλια που άκουγες για τα κιλά σου; Ειπώθηκαν διάφορα. Και ότι είσαι άρρωστη…

Τα κιλά μου μια χαρά είναι. Είμαι λεπτή, πάντα ήμουν, αλλά έχασα πέντε κιλά, και ίσως φάνηκα πιο αδύνατη. Με ενοχλεί η κακία κάποιων ανθρώπων, τα πικρόχολα σχόλια που κάθονται και γράφουν, οι κατάρες που μου έχουν ρίξει - είναι σοκαριστικά τα παραπάνω, το πόσο μεγάλη κακία έχω εισπράξει. Δεν μπαίνω πλέον στη διαδικασία να τα διαβάζω, για να μη στεναχωριέμαι.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή