Ο Μάρκος Λεζές είναι αναμφίβολα ένας σπουδαίος κωμικός ηθοποιός, που έχει κάνει πολλά χιλιόμετρα στην υποκριτική, επί σειρά ετών. Ο ίδιος μίλησε αποκλειστικά στην «ON time» για όλα όσα πέρασε από το 2017 με την υγεία του, την ταλαιπωρία που υπέστη όταν, έπειτα από εξέταση, ο γιατρός ξέχασε εξάρτημα από το κυστεοσκόπιο μέσα στην κύστη του, το οποίο παρέμεινε στο σώμα του επί τρεις μήνες. Αναφέρθηκε στο Άγιον Όρος και περιέγραψε τι βίωσε εκεί, όταν το επισκέφθηκε, ενώ τοποθετήθηκε και για την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. Με απόλυτη ειλικρίνεια, μίλησε έξω από τα δόντια και χωρίς περιστροφές για όλα.

Πού σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Ετοιμάζουμε μια παράσταση και θα κάνουμε πρεμιέρα στο θέατρο της Πεύκης στις 2 Μαρτίου. Μετά θα φύγουμε, για να πάμε στο Αγρίνιο στις 6 Μαρτίου, και στη συνέχεια υπάρχουν άλλες πιάτσες που θα επισκεφθούμε. Το έργο λέγεται «Αμέτι μουχαμέτι», είναι μια κωμωδία παλαιάς κοπής του Γιώργου Μακρή, ένα από τα καλύτερά του έργα. Είναι ένα σύγχρονο έργο, το οποίο διαδραματίζεται σε ένα μπακάλικο, όπου γίνονται διάφορα, με μεγάλες ανατροπές.

Στο μυαλό μας έχεις καταχωριστεί ως κωμικός ηθοποιός κατά βάση.

Ναι. Τα δικά μου νούμερα δεν είναι παραπάνω από δέκα λεπτά, για να μην κουράζεται ο κόσμος. Άμα το νούμερο είναι καλό και περνάει στον κόσμο, τι να τα κάνεις τα παραπάνω λόγια;

Δεν ήθελες να παίξεις δραματικούς ρόλους, δεν σου έχει λείψει αυτό το κομμάτι της υποκριτικής;

Δραματικά έχω παίξει, όπως το σίριαλ «Άμυνα ζώνης» με τον Μηνά Χατζησάββα στην ΕΡΤ. Εκεί είχα ένα σοβαρό ρόλο, όχι κωμικό. Είχα παίξει και στο «Μαζί σου» με τον Αποστόλη Τότσικα.

Οι δραματικοί ρόλοι θεωρούνται σοβαροί, ενώ οι κωμικοί όχι;

Οι δραματικοί ρόλοι για μένα είναι εύκολοι, τα δύσκολα είναι γι’ αυτούς που παίζουν τους δραματικούς ρόλους επειδή δυσκολεύονται να παίξουν κωμωδία, τους φαίνεται βουνό. Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχουμε πολλούς κωμικούς. Οι κωμικοί είναι μετρημένοι στα δάχτυλα, γιατί φοβούνται, όπως και η επιθεώρηση χάθηκε, τελείωσε, δεν υπάρχει. Οι νέοι δεν ξέρουν τι είναι η επιθεώρηση. Στην επιθεώρηση πρέπει να ξέρεις να τραγουδάς, να χορεύεις, να κάνεις πρόζα, θέλει και κείμενα. Η επιθεώρηση είναι η καθημερινή εφημερίδα, ό,τι συμβαίνει σήμερα, θα το βγάλεις στη σκηνή.

Είσαι οικογενειάρχης, πατέρας δύο παιδιών και παππούς. Ήταν εύκολη η πορεία σου, έχοντας και προσωπικούς ρόλους ζωής;

Στην οικογένειά μου είμαστε όλοι χριστιανοί στο σπίτι, υπάρχει αγάπη και ειρήνη. Τρώμε όλοι μαζί και κάνουμε το σταυρό μας, με τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Έχω μία κόρη κι ένα γιο, επίσης και τρεις εγγονές.

Είστε μια ελληνική παραδοσιακή οικογένεια.

Βεβαίως, δεν με ενδιαφέρουν εμένα τα από εδώ και από εκεί, μόνο η οικογένειά μου.

Δεν υπήρξε ποτέ στη ζωή σου πειρασμός; Δεν αναφέρομαι μόνο στις γυναίκες, αλλά και στα πάθη, αλκοόλ, ουσίες…

Εννοείς κι από άντρες; Όχι, ποτέ, εγώ ούτε καν καπνίζω. Ήμουν τόσα χρόνια αθλητής, άντε να έπινα κανένα ουισκάκι με την παρέα μου, αν έβγαινα έξω, ή ένα κρασάκι στο ταβερνάκι, αυτή ήταν η δική μου ζωή. Έκανα προπόνηση, τρέξιμο, ποδήλατο και είχα τη μοτοσικλέτα. Εγώ δεν ήμουν στο στιλ που έχουν κάποιοι, γι’ αυτό δεν έκανα και καλές δημόσιες σχέσεις, όπως κάνουν αυτοί τώρα, «κομπίνες», ότι ο τάδε τα έφτιαξε με την τάδε, για να γραφτεί στα περιοδικά και στις εφημερίδες. Δεν υπήρχα στα πράγματα αυτά, δεν τα ήξερα, ήμουν άλλης κοπής.

Αν αφοσιωθείς στην οικογένεια, πιστεύεις ότι δεν εξελίσσεται η καριέρα;

Εξελίσσεται, μάλιστα είναι τιμή και καμάρι σου, γιατί έχεις σώσει την οικογένεια και την καριέρα σου, αλλιώς θα πρέπει να θυσιάσεις το ένα από τα δύο. Ο μεγάλος πειρασμός είναι να μην έχεις βάλει τον Χριστό μέσα σου, να μην πιστεύεις πουθενά, να έχεις μια αχαριστία σε όλο το φάσμα, ακόμα και στους γνωστούς σου, στον ίδιο τον Θεό. Η αχαριστία είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα.

Το έχουν αυτό οι καλλιτέχνες;

Βέβαια το έχουν, γιατί υπάρχει εγωισμός. Για να κερδίσεις αυτά τα πράγματα, πρέπει να είσαι ταπεινός, πρέπει να υπάρχουν ταπεινοφροσύνη, αγάπη, ειρήνη. Υπάρχουν μερικοί που είναι εγωιστές, τα θέλουν όλα δικά τους, θέλουν να έχουν την πρωτοκαθεδρία, να είναι αυτοί τα «μπροστοκρίαρα», δεν τους ενδιαφέρει ο άλλος από κάτω, πατάνε επί πτωμάτων. Δεν υπήρξα τέτοιος, ίσα ίσα που βοήθησα πάρα πολύ κόσμο, νέους, και δεν με ενδιαφέρει. Όταν τα εγκατέλειψα και πήγα να γίνω μοναχός στο Άγιον Όρος, δεν το έκανα για να με γράψουν οι εφημερίδες, αλλά γιατί το αισθάνθηκα και είπα ότι αυτή τη στιγμή «μπούκωσα» από την ψευτιά, την αχαριστία, την πονηρία, την αφιλία.


Είχες ζητήσει βοήθεια από τους συναδέλφους σου και δεν την έλαβες;

Όχι, από πού να τη ζητήσω, από ποιον, ποιος θα σου δώσει; Όποιος καταλάβει ότι έχεις ανάγκη, θα σε πατήσει, να πας ακόμα πιο κάτω. Δεν έδειξα ποτέ ότι είχα τόσο μεγάλη ανάγκη ψυχολογική, όχι τίποτε άλλο. Έτσι είπα: «Παιδιά, μπούκωσα, δεν μπορώ άλλο, φεύγω», και τελείωσε η ιστορία.

Μίλησέ μου για την επαφή σου με το Άγιον Όρος.

Πήγα και έκατσα ένα μήνα, με έναν πολύ φωτισμένο γέροντα, έμαθα πάρα πολλά πράγματα εκεί. Όταν ακούς και λένε «πάω στο Άγιον Όρος», το μυαλό όλων πάει στο πονηρό.

Δηλαδή;

Ότι εκεί πας να σε πη@@@ε. Έτσι το έχουν κάνει μερικοί. Όταν εγώ πήγα στο Άγιον Όρος, ήμουν προκατειλημμένος, ότι εκεί υπάρχουν “αδελφές” μοναχοί, οι οποίοι θα σε κολάσουν. Όταν λοιπόν πήγα εκεί και γνώρισα το γέροντα, κι έμεινα μαζί του, κάποια στιγμή, δειλά και ταπεινά, τον ρώτησα: «Εδώ στο Άγιον Όρος, στο “Περιβόλι της Παναγίας”, υπάρχουν “αδελφές”, πώς γίνεται, πώς το επιτρέπει η Παναγία αυτό;». Κι εκείνος μου απάντησε και με βούλωσε: «Παιδάκι μου, περιβόλι είναι, μέσα σ’ ένα περιβόλι βρίσκεις τα κρίνα, τα γαϊδουράγκαθα και τα τριαντάφυλλα, εσύ τι θέλεις να πάρεις από εδώ;». Το γνωρίζουν όλοι εκεί ότι υπάρχουν «αδελφές» στο Άγιον Όρος, δεν είναι κάτι κρυφό.

Ήταν ο τυφλός γέροντας που μου είχες αναφέρει σε παλαιότερη κουβέντα μας, μαζί με τον οποίο έμεινες τριάντα μέρες και στο τέλος κατάλαβες ότι ήταν τυφλός;

Το αναφέρω μέσα στο βιβλίο που έχω γράψει, το «Άνω θρώσκω».

Μου είχες πει ότι, πηγαίνοντας στο Άγιον Όρος, είχες στο σακίδιό σου ένα μπουκάλι ουίσκι, επειδή θεωρούσες ότι είχες ανάγκη το αλκοόλ.

Έτσι ακριβώς όπως τα λέω, έτσι ακριβώς έγιναν. Και τελικά δεν είχα ανάγκη το αλκοόλ, το ζωνάρι μου ήταν «μπερδεμένο». Μπούκωσα… να είσαι πρώτος στο θέατρο, να έρχεται ο κόσμος για σένα, να είσαι ταμειακός, να τα φέρνεις, που λέμε, να είσαι ταλαντούχος, ο κόσμος να γελάει με σένα ως κωμικό και να σου κάνει πόλεμο ο επιχειρηματίας. Οι επιχειρηματίες μού έκαναν πόλεμο, ενώ τους τα έφερνα τα λεφτά.

Γιατί συνέβαινε αυτό;

Διότι υπήρχαν άλλοι ηθοποιοί πάνω από μένα, πιο φίρμες από εμένα, που έλεγαν «φάτε τον», κόψτε του αυτό το αστείο, κι εγώ ήμουν τότε το κακό παιδί, που τσακωνόταν συνέχεια με τους επιχειρηματίες. Δεν τσακωνόμουν ποτέ με ηθοποιούς, ποτέ δεν τσακώθηκα. Μόνο με τους επιχειρηματίες τα έβαζα, κι έλεγαν: «Μην τον πάρετε στη δουλειά, είναι συνδικαλιστής, είναι κομμουνιστής». Πολλές φορές έμεινα και χωρίς δουλειά από αυτά τα πράγματα.

Ποια είναι η γνώμη σου για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τη θέση που παίρνει η Εκκλησία;

Υπήρξαν ο Αδάμ και η Εύα, και ο γάμος ευλογήθηκε από τον Χριστό στην Κανά, το πρώτο θαύμα που ευλόγησε, τον άνδρα και τη γυναίκα. Δεν ευλόγησε ούτε γυναίκα-γυναίκα, ούτε άνδρα-άνδρα. Δεν μπορείς να ονομάσεις «γονέα νούμερο ένα» και «γονέα νούμερο δύο», δηλαδή, τι ξεφτίλα πάει να γίνει αυτό το πράγμα! Ευτυχώς που αντέδρασε η Ιερά Σύνοδος, γιατί θα γινόταν πόλεμος. Τον Κασσελάκη τον έφεραν για το θέμα αυτό, εμβόλιμος είναι… Μόλις πρωτοήρθε, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να δείξει ότι «εγώ έχω δεσμό, έχω τη γυναίκα μου, τον Τάιλερ». Αντί να μας πει για την Ελλάδα, το πρώτο πράγμα που μας είπε ήταν ότι έχει το δεσμό του. Εγώ είπα τότε: «Τώρα αρχίζουν τα όργανα». Και τώρα ξεσπάθωσαν όλοι. Είναι δυνατόν να πάρουν ο άντρας με τον άντρα ένα παιδί και να το αναθρέψουν; Γίνονται αυτά τα πράγματα; Αν αύριο φύγει από τη ζωή ο ένας, το παιδάκι τι θα γίνει; Φαντάζεσαι το μπούλινγκ που θα τρώει το παιδάκι αυτό στα σχολεία, που θα του λένε τα άλλα: «Ρε, ο μπαμπάς σου ο Μήτσος και η μαμά σου ο Κίτσος»! Φαντάζεσαι το ψυχολογικό δράμα του παιδιού αυτού; Είμαι κάθετα ενάντιος σε αυτά. Οι μουσουλμάνοι πιστεύουν… Μία φορά ένας μου είπε: «Ο δικός μας θεός είναι μεγαλύτερος από τον δικό σας». Του είπα αν γνωρίζει πότε ξεκινάει το ημερολογιακό έτος, προ ή μετά Χριστόν; Μου είπε ότι ξεκινάει μετά Χριστόν. Είπαν ποτέ μετά Μωάμεθ; Κι εκείνος μου είπε ότι έχω δίκιο.

Πώς επέστρεψες από το Άγιον Όρος;

Αν πάει κάποιος εκεί και δεν πέσει σε καλό πνευματικό, θα του πει να κάτσει εκεί, να μην κατέβει πίσω στην κόλαση, κι όταν εκείνος θα «κοιμηθεί», έτσι λένε για το θάνατο, υπάρχει εκεί το κελί και, με βάση το πρωτόκολλο, έτσι γίνεται, το κελί είναι δικό σου. Δεν το ενοικιάζεις, δεν το πουλάς. Πάει από πνευματικό σε πνευματικοπαίδι, έτσι γίνεται… Θα μπορούσε να μου πει «κάτσε εδώ, να ηρεμήσεις, με προσευχές, με τη φύση, με θαύματα, με μελωδίες και λειτουργίες». Εμένα μου είπε ότι θα μπορούσε να μου ζητήσει να τον γηροκομήσω, όπως λένε και κάποιοι άλλοι εδώ, για να μου δώσει το κελί. Εκείνος μου είπε ότι δεν το λέει αυτό, γιατί έχω υποχρεώσεις, παιδιά και γυναίκα: Όταν τακτοποιήσεις τα παιδιά σου και τη γυναίκα σου και θέλεις να έρθεις έπειτα από κάποια χρόνια, και θέλει η Παναγία, τότε μπορείς να μείνεις, τώρα έχεις να τακτοποιήσεις αυτούς τους ανθρώπους. Αν φύγεις κι έρθεις εδώ, είσαι εγωιστής, είσαι μόνο για το τομάρι σου, όχι γι’ αυτούς.

Πώς είναι η υγεία σου;

Τράβηξα πάρα πολλά… Από το 2017 τραβιόμουν με τον προστάτη, διότι κάποιοι γιατροί δεν με πρόσεξαν όπως έπρεπε και μάλιστα σε ιδιωτική κλινική - δεν λέω όνομα, γιατί άμα πω, θα τους κάνω μήνυση.

Τι συνέβη;

Είχαν ξεχάσει επί τρεις μήνες ένα κυστεοσκόπιο μέσα στην κύστη μου, μιλάμε για ένα εξάρτημα από την εξέταση που έκανα. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης τους έπεσε ένα εξάρτημα στην κύστη μου από το κυστεοσκόπιο, κι εγώ έμεινα τρεις μήνες με αυτό μέσα. Όταν τους το είπα, όχι μόνο δεν το δέχτηκαν, αλλά με απείλησαν κιόλας. Τους είπα ότι θα κάνω μήνυση, έχω όλες τις εξετάσεις, την ακτινογραφία, την αξονική, όλα. Μου είπαν: «Ξέρεις πόσους δικηγόρους έχει αυτό το νοσοκομείο; Τριάντα δικηγόρους, θα τα βγάλεις πέρα με τριάντα δικηγόρους; Έτσι ακριβώς μου είπαν.

Είχες στα χέρια του τις εξετάσεις που απεικόνιζαν και το εξάρτημα του κυστεοσκοπίου μέσα στην κύστη σου;

Ναι, τα είχα, μου τα πήραν μετά, δεν μου τα έδωσαν, μου είπαν ότι απαγορεύεται. Τους είπα ότι είναι δικά μου και δεν μου έδωσαν τις εξετάσεις.

Τι έγινε στη συνέχεια;

Άρχισα να υποφέρω, μου έκαναν και ακτινοβολία στην κύστη, μου την κατέστρεψαν, ήμουν με καθετήρες συνέχεια, από το 2017, με ουρολοιμώξεις διαρκώς, κι ένα σωρό φάρμακα, δεν πήγαινε άλλο η κατάσταση. Το καλοκαίρι είχα βγει έξω με τον Γιώργο Μακρή σε περιοδεία κι εγώ έπαιζα με καθετήρα περιπάτου. Γυρίζοντας από την περιοδεία, έπαθα αιματουρία, έβγαζα επί ένα μήνα πήγματα στα ούρα, ο οργανισμός μου εξασθένησε, δεν μπορούσα να περπατήσω καθόλου και από τα εκατό κιλά που ήμουν πήγα στα ογδόντα τέσσερα. Είχα δύο γιατρούς και ο ένας εξ αυτών μου είπε: «Θα σ’ το πει και ο γιατρός στο νοσοκομείο “Γεννηματάς”». Είχα πάει κι εκεί, έχει εξαιρετικούς ουρολόγους.

Ουρούσες επί ένα μήνα πήγματα αίματος;

Γιατί οι πόνοι που είχα; Τις νύχτες που δεν μπορούσα να κοιμηθώ, που κάθε μισή ώρα σηκωνόμουν… Έφευγα τη νύχτα με τη γυναίκα μου να οδηγεί, πηγαίναμε στο «Γεννηματάς» για να μου βάλουν καθετήρα. Να παρακαλάω την Παναγία με κλάματα και να λέω: «Βοήθα με να φτάσω, κάνε τα φανάρια όλα πράσινα». Μου είπε ο γιατρός τότε ότι έχω δύο επιλογές, η μία να μείνω όπως είμαι, να υποφέρω, που δεν θα την έβγαζα καθαρή, και η άλλη να βγάλουμε τον προστάτη και την κύστη και να δημιουργηθεί παρά φύση έδρα.

Και τελικά τι αποφάσισες;

Μου είπε ότι «θα βάλουμε ένα σακουλάκι απ’ έξω, θα ουρείς, κι όταν γεμίζει το σακουλάκι, θα πηγαίνεις να το αδειάζεις και θα έχεις καλύτερη ποιότητα ζωής, θα κοιμάσαι καλύτερα, ενώ δεν θα έχεις ουρολοιμώξεις». Δεν θα έχω καθετήρες και η ζωή μου θα είναι όπως και πρώτα, θα κάνω μπάνιο στη θάλασσα, ντους, ποδήλατο, τζόγκινγκ, θα ανεβαίνω στη μοτοσικλέτα, απλώς θα έχω ένα σακουλάκι απ’ έξω, το οποίο δεν φαίνεται, δεν θα το βλέπει κανένας, και δεν θα έχω κανένα πρόβλημα.

Πέρασες μεγάλη ταλαιπωρία.

Ταλαιπωρήθηκα για να βγάλουν αυτά τα δύο από μέσα μου, το 90% των ουρολόγων δεν το αναλαμβάνει, γιατί σε ποσοστό 20% δεν βγαίνεις ζωντανός από το χειρουργείο αυτό. Την ημέρα που έκλεισα ραντεβού για να κάνω τις εξετάσεις, πριν μπω στο χειρουργείο, ήταν 21 Νοεμβρίου, τα Εισόδια της Θεοτόκου. Παρακάλεσα τη Μάνα με κλάματα να με βοηθήσει, της είπα: «Βοήθα με, Μάνα, υποφέρω εδώ και τόσα χρόνια». Την επόμενη μέρα ήταν να κάνω χειρουργείο, ήταν του Αγίου Ιακώβου. Παρακάλεσα κι εκείνον. Είχα βαρεθεί επτά χρόνια να φοράω πράσινες ρόμπες και να μπαινοβγαίνω στα χειρουργεία με τις ρόμπες αυτές. Βαρέθηκα, κουράστηκα, δεν μπορούσα άλλο, τέλος. Όταν με πήγε ο νοσηλευτής με το καροτσάκι, κάποια στιγμή σταμάτησε στην πόρτα του χειρουργείου μπροστά, δεξιά μου κάθονταν δύο καλόγριες, η μία διάβαζε τον Άγιο Ιάκωβο και η άλλη την Αγία Γραφή. Ο τραυματιοφορέας σταμάτησε ξαφνικά και ζήτησα από τη μία γερόντισσα να κάνει μια προσευχή για μένα, γιατί θα έκανα μια δύσκολη εγχείρηση και δεν ήξερα αν θα έβγαινα από μέσα. Της είπα κλαίγοντας το όνομά μου. Έβγαλε και μου έδωσε μια εικονίτσα της Παναγίας και μου είπε: «Κράτησέ τη στη χούφτα σου, μην τη δείξεις μέσα στο χειρουργείο, για να μη σου την πάρουν». Πήγα στο χειρουργείο, έκανα την εγχείρηση και μετά μου είπε ο γιατρός πως όλα πήγαν καλά, να μην αγχώνομαι. Βγαίνοντας από το χειρουργείο, ρώτησα τη γυναίκα μου πού είναι οι καλόγριες.

Είχες ακόμα στο χέρι σου την εικόνα;

Ναι, είχα ακόμα την εικόνα. Όταν με πήγαν στο δωμάτιο, σήκωσα τη ρόμπα, την έβαλα επάνω στην κοιλιά μου και η εικόνα βεντούζωσε…

Πώς είσαι τώρα;

Είμαι πάρα πολύ καλά, η ακτινοβολία μού είχε καταστρέψει την κύστη και δεν μπορούσα να κάτσω σε καρέκλα. Έπινα κάθε μέρα αγιασμό και περπατούσα. Ξέρω όλες τις τουαλέτες στην Ιερουσαλήμ, πρώτα ρωτούσα πού είναι και μετά πήγαινα να προσκυνήσω. Έχω κάνει τάμα να προσκυνήσω την Παναγία από το μοναστήρι της Κερνίτσης, έξω από τη Βυτίνα. Ο πνευματικός μου, όταν ήρθε να με δει, έφερε μαζί του το οστό του Αγίου Παρθενίου, το έφερε στο δωμάτιό μου, άνοιξε το κουτί και μυροβόλησε όλο το δωμάτιο. Το έβαλα επάνω στην κοιλιά μου. Θα κάνω ελαφριές χημειοθεραπείες για να είμαι σίγουρος. Ό,τι λεφτά είχα, τα έδωσα στο γιατρό, γύρω στα 20.000 ευρώ, για να με κάνει καλά, αλλά… δεν πειράζει, υπάρχει Θεός.

Δημοσιεύθηκε στην Ontime