Γιολάντα Μπαλαούρα: Έχω φάει λεκτικό "ξύλο" από τον Θεοδοσιάδη - Μου είχε πει "τι έρχεσαι εδώ που κρέμεσαι στα περίπτερα;"
Όσα αποκάλυψε η ηθοποιός
Η Γιολάντα Μπαλαούρα βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή "Πρωίαν σε είδον"
Η Γιολάντα Μπαλαούρα βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον» και μίλησε για την πορεία της καριέρας της και τα μαθητικά χρόνια της στη δραματική σχολή.
«Αγαπάω τη δουλειά του ηθοποιού, νομίζω ότι αν δεν ήμουν ηθοποιός θα είχα τρελαθεί. Δεν μπορώ να με φανταστώ να κάνω κάτι άλλο εκτός από αυτό, δεν έχω κάνει καμία άλλη δουλειά. Είμαι από αυτούς που δεν ντρέπονται να στείλουν βιογραφικό και να πάρουν τηλέφωνο για δουλειές. Το να ζητήσεις να είσαι σε μια δουλειά δεν είναι ντροπή. Η απόρριψη θέλει δουλειά με τον εαυτό σου, με καλούς φίλους… Εγώ είχα πάντα ανθρώπους που με εμπιστεύονταν».
«Όταν ήμουν μικρή είχα πάρει τηλέφωνο τον ίδιο τον Δαλιανίδη για να ζητήσω δουλειά. Διάβασα στην εφημερίδα ότι ζητούσε παιδιά για να κάνει μια ταινία. Έβαλε το τηλέφωνο και τη διεύθυνσή του και τον πήρα τηλέφωνο, ήμουν τρίτη λυκείου. Πήγα και τον βρήκα στα Ιλίσια στο σπίτι του, μου έβγαλε φωτογραφίες και μου είπε ”κάνω μια σειρά στην ΕΡΤ, δεν θα σε πάρω στην ταινία αλλά στη σειρά”. Ήταν η σειρά ”Τα λιονταράκια του κυρ Ηλία”. Είχε τεράστια επιτυχία η σειρά, μας έστελναν γράμματα, δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε στον δρόμο, ήταν μη διαχειρίσιμο».
«Εν τω μεταξύ, μετά τελείωσα το σχολείο, πήγα στη δραματική σχολή, ο Θεοδοσιάδης ήταν πολύ αυστηρός με όλα αυτά, έλεγε ”δεν θέλω να σε βλέπω στα μανταλάκια”. Μετά μπήκες στην άλλη διαδικασία που είπες ”ναι, εντάξει αλλά υπάρχει και το άλλο που είναι η δουλειά”, είναι πολύ πιο γοητευτικό, πίστεψέ με.
Ο Θεοδοσιάδης τουλάχιστον ήταν αυστηρός με τα εξώφυλλα. Έχω φάει λεκτικό ξύλο από τον Θεοδοσιάδη από το πρώτο έτος, από το πρώτο μάθημα. Μου είχε πει ”εσύ τι έρχεσαι εδώ που κρέμεσαι στα περίπτερα;”, δεν απάντησα φυσικά. Στην πορεία αγαπηθήκαμε πάρα πολύ, παρά τις κόντρες μας στο πρώτο, δεύτερο έτος και τον ευγνωμονώ».
«Στο κρατικό θέατρο έκατσα περίπου δέκα χρόνια. Όταν είχαμε κάνει την πολυκατοικία στο Mega, λίγο τρόμαξα και ήθελα να κάνω θέατρο. Είχα τρομάξει από την πολλή δημοσιότητα, όλο αυτό που σου δημιουργεί, γιατί σου δημιουργεί μια πίεση αυτό. Τότε είχα κοιτάξει τον ουρανό και είπα ”μπορώ να είμαι σε ένα θέατρο και να κάνω πρόβα από το πρωί και παράσταση το βράδυ;”. Κράτησα αυτό και έμεινα στο κρατικό για δέκα χρόνια, η κατάσταση ήταν αυτή. Δεν επηρέασε την προσωπική μου ζωή, ήταν εξαιρετικά καλά».
Αναφερόμενη στην πορεία της καριέρας της, είπε:
«Αγαπάω τη δουλειά του ηθοποιού, νομίζω ότι αν δεν ήμουν ηθοποιός θα είχα τρελαθεί. Δεν μπορώ να με φανταστώ να κάνω κάτι άλλο εκτός από αυτό, δεν έχω κάνει καμία άλλη δουλειά. Είμαι από αυτούς που δεν ντρέπονται να στείλουν βιογραφικό και να πάρουν τηλέφωνο για δουλειές. Το να ζητήσεις να είσαι σε μια δουλειά δεν είναι ντροπή. Η απόρριψη θέλει δουλειά με τον εαυτό σου, με καλούς φίλους… Εγώ είχα πάντα ανθρώπους που με εμπιστεύονταν».
«Όταν ήμουν μικρή είχα πάρει τηλέφωνο τον ίδιο τον Δαλιανίδη για να ζητήσω δουλειά. Διάβασα στην εφημερίδα ότι ζητούσε παιδιά για να κάνει μια ταινία. Έβαλε το τηλέφωνο και τη διεύθυνσή του και τον πήρα τηλέφωνο, ήμουν τρίτη λυκείου. Πήγα και τον βρήκα στα Ιλίσια στο σπίτι του, μου έβγαλε φωτογραφίες και μου είπε ”κάνω μια σειρά στην ΕΡΤ, δεν θα σε πάρω στην ταινία αλλά στη σειρά”. Ήταν η σειρά ”Τα λιονταράκια του κυρ Ηλία”. Είχε τεράστια επιτυχία η σειρά, μας έστελναν γράμματα, δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε στον δρόμο, ήταν μη διαχειρίσιμο».
Για τα μαθητικά της χρόνια στη δραματική σχολή, ανέφερε:
«Εν τω μεταξύ, μετά τελείωσα το σχολείο, πήγα στη δραματική σχολή, ο Θεοδοσιάδης ήταν πολύ αυστηρός με όλα αυτά, έλεγε ”δεν θέλω να σε βλέπω στα μανταλάκια”. Μετά μπήκες στην άλλη διαδικασία που είπες ”ναι, εντάξει αλλά υπάρχει και το άλλο που είναι η δουλειά”, είναι πολύ πιο γοητευτικό, πίστεψέ με.
Ο Θεοδοσιάδης τουλάχιστον ήταν αυστηρός με τα εξώφυλλα. Έχω φάει λεκτικό ξύλο από τον Θεοδοσιάδη από το πρώτο έτος, από το πρώτο μάθημα. Μου είχε πει ”εσύ τι έρχεσαι εδώ που κρέμεσαι στα περίπτερα;”, δεν απάντησα φυσικά. Στην πορεία αγαπηθήκαμε πάρα πολύ, παρά τις κόντρες μας στο πρώτο, δεύτερο έτος και τον ευγνωμονώ».
«Στο κρατικό θέατρο έκατσα περίπου δέκα χρόνια. Όταν είχαμε κάνει την πολυκατοικία στο Mega, λίγο τρόμαξα και ήθελα να κάνω θέατρο. Είχα τρομάξει από την πολλή δημοσιότητα, όλο αυτό που σου δημιουργεί, γιατί σου δημιουργεί μια πίεση αυτό. Τότε είχα κοιτάξει τον ουρανό και είπα ”μπορώ να είμαι σε ένα θέατρο και να κάνω πρόβα από το πρωί και παράσταση το βράδυ;”. Κράτησα αυτό και έμεινα στο κρατικό για δέκα χρόνια, η κατάσταση ήταν αυτή. Δεν επηρέασε την προσωπική μου ζωή, ήταν εξαιρετικά καλά».
