Με άφθονες ιστορίες από τη μακρά επιτυχημένη του καριέρα έφτασε στο Στούντιο 4 ο Στέφανος Κυριακίδης.

Ο σπουδαίος ηθοποιός, Στέφανος Κυριακίδης «ξεσκόνισε» τις αναμνήσεις του και μίλησε για τις μεγάλες του συνεργασίες, τους ανθρώπους – σταθμούς στη ζωή του ενώ αναφέρθηκε και στη σχέση του με τη σύζυγό του.

«Με τη γυναίκα μου είμαστε παντρεμένοι 52 χρόνια. Το παντρεμένο ζευγάρι θέλει χώρο. Κρατιέται ο γάμος σεβόμενος ο ένας τον άλλον, να δέχεσαι τον άλλον όπως είναι και όπως θα ήθελες να είναι γιατί είναι ένδειξη αγάπης και από εκεί και πέρα υπάρχουν οι γκρίνιες και τα καβγαδάκια. Είναι λάθος να προσπαθείς να αλλάξεις τον άλλον», είπε ο Στέφανος Κυριακίδης.

Σε άλλο σημείο μίλησε για το πώς έμαθε ότι πέθανε ο πατέρας του

«Ήμουν στο σινεμά, όταν έμαθαν ότι σκοτώθηκε ο πατέρας μου από χειροβομβίδα, ήρθαν και με έβγαλαν. Ήταν 33 χρονών», ανέφερε ο Στέφανος Κυριακίδης.

Ανάμεσα στις ιστορίες που παρέθεσε ήταν και η εμπειρία του στην Επίδαυρο με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην πολυσυζητημένη «Αντιγόνη» εκεί όπου η «εθνική σταρ» εισέπραξε τόνους αρνητικής κριτικής για την απόπειρά της να παίξει τραγωδία.

«Είχα πει “όχι” στην αρχή για την Αντιγόνη. Είχα δουλειές, αλλά και δεν ήθελα, είναι διαφορετικός ο κώδικας συνεννόησης», εξομολογήθηκε αρχικά, ο Στέφανος Κυριακίδης.

«Με πήρε η Αλίκη και μου λέει “δεν μου λες Στέφανε, έχεις αντίρρηση να παίξω τραγωδία;” Έλα να περάσουμε καλά. Με έπεισε η αγάπη που είχε να κάνει αυτό που ήθελε να κάνει. Ήταν θέμα πώς με πλησιάζει ο άλλος. Οι σχέσεις μας είναι οι και δεν είχε βγάλει κουβέντα», δήλωσε ο Στέφανος Κυριακίδης.

«Το βρίσκω ανέντιμο που έγραφαν πριν ανέβει η παράσταση. Μετά την πρεμιέρα άρχισαν οι κριτικές, δεν ήταν έντιμο. Η Αλίκη ήταν πολύ καλή συνεργάτις, η Επίδαυρος γέμισε, ο Λυκαβηττός δεν πήγε καλά. Κρύβει και μία δόση αλαζονείας. Στα 62 δεν ξυπνάς μια ωραία πρωία και λες “παίζω την Αντιγόνη”. Θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Κάποιος έπρεπε να την αποτρέψει, δεν ξεκινάς απευθείας με τον χορό, ξεκινάς με τα βασικά στοιχεία», κατέληξε ο Στέφανος Κυριακίδης.

«Περάσαμε δύσκολες στιγμές. Όπου κι αν πηγαίναμε, δεν είχαμε ανταπόκριση, πιο πολύ είχαμε ανταπόκριση, όταν τελείωνε η παράσταση που έπεφταν πάνω της».