Μάρω Κοντού και Γιώργος Κωνσταντίνου στην Απογευματινή: "Εχουµε πολύ καλό DNA και κέφι για δηµιουργία"
Όσα αποκάλυψαν οι ηθοποιοί
Δύο μεγάλοι πρωταγωνιστές του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης μιλούν και αποκαλύπτουν τα μυστικά και τα σχέδια τους
Ρενε Σαραντινου
∆ύο εµβληµατικές προσωπικότητες από τον χώρο του θεάτρου, του κινηµατογράφου και της τηλεόρασης, ο Γιώργος Κωνσταντίνου και η Μάρω Κοντού, µίλησαν στην «Κυριακάτικη Απογευµατινή» για το χθες, το σήµερα και τα µελλοντικά σχέδιά τους. Απολαυστικοί όπως πάντα, ο Γιώργος Κωνσταντίνου και η Μάρω Κοντού, αποκάλυψαν τα µυστικά που τους κρατάνε ακµαίους, αναπόλησαν την τεράστια πορεία τους στην υποκριτική και σχολίασαν µε πολλή αγάπη τη µακροχρόνια φιλία τους.
Είναι όνειρο ενός µεγάλου ανθρώπου, κι εγώ είµαι... υπερµεγάλος, από ηλικία. Οι µεγάλοι άνθρωποι δεν πρέπει να χάνουν τις ελπίδες τους, γιατί µπορεί να πραγµατοποιηθεί ένα µεγάλο όνειρο, ανεκπλήρωτο. Σε εµένα συνέβη αυτό, να παίξω τον κύριο Γκριν, έναν απίστευτο ρόλο. Ο Κώστας Γάκης, ο σκηνοθέτης, αναρωτιόταν αν θα το δεχθώ, αλλά ήταν κάτι που εγώ το ήθελα πολύ.
Το παρελθόν τι είναι για εσάς;
Είµαι ένας άνθρωπος που δεν κοιτάζω ποτέ πίσω µου, δεν θέλω, γιατί µπορεί να υπάρχουν ευχάριστα, αλλά υπάρχουν και δυσάρεστα, οπότε δεν µε ενδιαφέρει το παρελθόν, πάντα κοίταζα το µέλλον. ∆εν ξέρω µέχρι πού θα φτάσω. ∆εν ήµουν ποτέ ανάποδος, περίεργος και παράξενος άνθρωπος. ∆εν έχω αφήσει τον γέρο να µπει µέσα µου... Εκανα πολλές εκτροπές στο επάγγελµά µου, στην καριέρα µου, πηγαίνοντας σε φάρσες, σε φθηνές κωµωδίες και επιθεωρήσεις... ∆εν τράβηξα µια γραµµή για να παίξω σοβαρό θέατρο, «πήδαγα» από την επιθεώρηση στον «Αµπιγιέρ», στους «Αθλιους». Ο κόσµος το συγχώρεσε αυτό, γιατί είδε έναν ηθοποιό που ήταν τίµιος επάνω στη σκηνή ό,τι κι αν έκανε, δεν ήθελε να τους κοροϊδέψει. Εκανα κάποιες φθηνές παραστάσεις για την επιβίωση.
∆εν λειτουργείτε µε αναµνήσεις;
Εννοώντας την ουσιαστική εµπειρία, δεν µπορείς να αποφύγεις µια σκέψη ή να αρχίσεις να σκέφτεσαι διαφορετικά. Σκέφτοµαι όπως σκεφτόµουν πάντα. Είναι η εµπειρία, ο χρόνος, τα 64 χρόνια που ασχολούµαι µε τη συγγραφή, τα βιβλία που έγραψα. Το πρώτο ήταν η βιογραφία µου, ας πούµε, γιατί αν έγραφα τώρα τη βιογραφία µου θα ήθελα 35 τόµους για όλες τις λεπτοµέρειες. Οταν τελείωσα το δεύτερο βιβλίο µου νόµισα ότι κάποιος µου το υπαγόρευε, και είπα: «∆εν µπορεί να το έγραψα εγώ, κάποιος µου το υπαγόρευσε». Αποθηκεύτηκε εκεί πείρα ζωής.
Υπάρχει ακόµα στην Πλάκα το σπίτι όπου γυρίστηκε η ταινία«Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα».
Ναι, υπάρχει, πηγαίνει και το βλέπει κόσµος. Πολλοί είναι εκείνοι που έρχονται και µου λένε ότι πέρασαν από εκεί...
Εχετε πάει να το δείτε;
Εγώ δεν έχω πάει να το δω, όχι. Τι να πάω να κάνω; Να κάτσω απ’ έξω και να νοσταλγήσω; ∆εν είµαι τέτοιος, όχι.
Τον αλησµόνητο ελληνικό κινηµατογράφο τον παρακολουθείτε, βλέπετε τις ταινίες σας;
Οχι, τι να δω τώρα πια; Εχω δει... πάρα πολλές ταινίες, παλαιότερα, όπως και τις δικές µου, αλλά πια δεν έχει κανένα νόηµα, ξέρω τα πάντα.
Την αγαπηµένη σας φίλη, τη Μάρω Κοντού, την παρακολουθείτε στο σίριαλ «Γη της ελιάς»;
Να δω πώς παίζει; Οχι, δεν τη βλέπω, δεν παρακολουθώ σίριαλ, δεν τα έχω αποδεχθεί αυτά τα πράγµατα. Ολη αυτή η µυθοπλασία µου φαίνεται υπερβολική... Ο σκοτωµός, οι βεντέτες, οι έρωτες... δεν µπορώ. Συναντιέστε µε τη Μάρω Κοντού; Τηλεφωνιόµαστε συχνά. Οταν συναντηθούµε είµαστε πολύ αγαπηµένοι. Οταν κάναµε τις διαφηµίσεις, περάσαµε πάρα πολύ ωραία. Με τη Μάρω έχουµε 50 χρόνια συνεργασία.
Τι είναι η Μάρω Κοντού για εσάς;
Ενα πάρα πολύ καλό κορίτσι, κυρία, και έχουµε ταιριάξει πάρα πολύ από τότε που συνεργαζόµαστε. Της έχω γράψει έργο, το έχουµε παίξει εγώ, αυτή και ο Κωνσταντάρας. Εχουµε περάσει πάρα πολύ ωραία ζωή µε τη Μάρω, πάντα αγαπάει ο ένας τον άλλο, έχουµε εξαιρετική σχέση.
∆εν σας έχουµε δει στην τηλεόραση.
Είναι θέµα παραγωγών και σκηνοθετών, οι οποίοι αποφάσισαν ότι µπορούν να κάνουν όλοι οι ηθοποιοί της χώρας σίριαλ και όχι ο Γιώργος Κωνσταντίνου. Εκανα δύο γκεστ στο σίριαλ «Τα καλύτερά µας χρόνια» και το άλλο στο σίριαλ «Οι Πανθέοι», όπου γράφτηκαν διθυραµβικά σχόλια, αλλά κανένα σίριαλ δεν µε φωνάζει να παίξω. Κατόπιν τούτου, τι να κάτσω να βλέπω; Οταν ένας άνθρωπος δίνει ρεσιτάλ και γράφουν ότι είµαι για Οσκαρ, αυτό δεν το καταλαβαίνω, απλώς γελάω. Αγαπώ το θέατρο και δεν µε πειράζει, έχω κάνει 24 σίριαλ, τα έχω γράψει και τα έχω παίξει µε µεγάλη επιτυχία.
Το µεγάλωµά σας πώς είναι;
Ποτέ δεν ήµουν φιλάρεσκος, δεν έλεγα: «Γιώργο µου,τι ωραίος που είσαι...», δεν το πίστευα πάρα πολύ αυτό. Εχω συµβιβαστεί µε την εικόνα µου, µπορώ να πω ότι παρότι κοντεύω 90 χρόνων, το µόνο που µου χαρίστηκε από τη φύση, τον Θεό, είναι ότι το σώµα µου δεν έχει «πατσαβουριάσει», δεν έχει καµιά ζάρα, είµαι αδύνατος, δεν έχω πάχη, ούτε η µούρη µου ζάρες. Βλέπω πολλούς παλιούς ηθοποιούς και ειδικά οι γυναίκες είναι... πλισέ, µέσα στη ζάρα. Βλέπω ότι δεν έχω ζαρώσει, είναι το DNA του πατέρα µου.
Ο κόσµος τι σας λέει;
∆εν ασχολείται µε την εµφάνισή µου. Στη Θεσσαλονίκη δεν θα πιστέψετε τι γίνεται... Ερχονται µε αγκαλιάζουν, µε φιλάνε και µου λένε: «Με εσάς µεγαλώσαµε». Στην Αριστοτέλους, που περνάει πολύς κόσµος, γίνεται το «έλα να δεις».
Η φράση «Με εσάς µεγαλώσαµε» ποια αίσθηση σας δηµιουργεί;
Το 50% του κόσµου αυτό µου λέει, άνθρωποι 50άρηδες, 40άρηδες. ∆εν κέρδισα ούτε χρήµατα, γιατί νέοι ήµασταν, τα τρώγαµε, τα πετάγαµε, κάναµε όλα τα λάθη, κέρδισα όµως την αγάπη του κόσµου, δεν είναι θαυµασµός. Στη Θεσσαλονίκη θα πάµε στις 15 Απριλίου µε την παράσταση για δύο εβδοµάδες, στο «Ράδιο City».
Αυτό κάνω προς το παρόν, ενώ συγχρόνως ζωγραφίζω και ετοιµάζω µια έκθεση για την άνοιξη του 2025. Είχα κάνει και στο παρελθόν µια έκθεση, πάνε 20 χρόνια, η οποία πήγε περίφηµα. Τώρα ξαναήρθε το κέφι, η διάθεση, ίσως επειδή δεν έχω θέατρο και έχω χρόνο.
Θα σας δούµε στο θέατρο;
∆εν ξέρω ακόµη αν θα µε δείτε τον επόµενο χειµώνα, θα εξαρτηθεί, υπάρχει ένα µικρό ενδεχόµενο για ∆ευτέρα και Τρίτη, γιατί το άλλο πια το χόρτασα.
Το παρελθόν τι είναι για εσάς;
∆εν µε πολυαπασχολεί το παρελθόν, ευτυχώς, σχεδόν καθόλου, µε την έννοια ότι δεν ανατρέχω σε αυτό. Ως χαρακτήρας είµαι µόνο στο σήµερα και µε το ένα πόδι, ελαφρά, προς το αύριο.
∆εν λειτουργείτε καθόλου µε τις αναµνήσεις;
Κρατάω φωτογραφίες και ενθύµια, αλλά δεν ανατρέχω, όχι. ∆ηµιουργώ τώρα, για να γίνουν παρελθόν.
∆ηµιουργείτε για το µέλλον, που κάποια στιγµή θα γίνει παρελθόν;
Ακριβώς, δεν το κάνω για την υστεροφηµία, το κάνω γιατί το χρειάζοµαι, το έχω ανάγκη, µε αναζωογονεί το παρόν και το σχέδιο για το αύριο.
Στο παρελθόν σας ανήκει και ο ελληνικός κινηµατογράφος, που όλοι αγαπάµε...
Ναι, νοµίζω ότι ακόµα ο κόσµος αγαπάει τις ταινίες, εγώ συµπαθώ πολύ τις ταινίες που έχω παίξει. Εχω κάνει 120 θεατρικά έργα, τα έχω παίξει στο θέατρο κι αυτά δυστυχώς δεν µένουν.
Βλέπετε τις ελληνικές ταινίες που έχετε παίξει µε συµπάθεια;
Ναι, συµπαθητικά... Αν πετύχω καµιά ταινία στην τηλεόραση, θα µείνω κάνα 10λεπτο, τόσο πολύ... (γέλια) Τις σχολιάζω κάποιες φορές, θετικά πάντως, δηλαδή δεν ντρέποµαι για τις ταινίες µου, µου αρέσουν. Είχαµε ωραίους συγγραφείς, καλούς σκηνοθέτες, είµαι περήφανη για τις ταινίες µου.
Η ταινία όπου συµπρωταγωνιστήσατε µε τον Γιώργο Κωνσταντίνου, «Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα», έχει γράψει ξεχωριστή ιστορία µε τους ρόλους και τις αλησµόνητες ατάκες της Ελενίτσας και του Αντωνάκη Κοκοβίκου.
Είναι από τις αγαπηµένες µου ταινίες.
Η ταινία έχει αφήσει ακόµα στοιχεία πίσω, έπειτα από τόσα χρόνια, καθώς το σπίτι που γυρίστηκε υπάρχει ακόµα στην Πλάκα.
Εχω περάσει από το σπίτι όπου κάναµε τα γυρίσµατα για την ταινία, υπάρχει ακόµα, είναι διατηρητέο. Εµαθα ότι το πήρε το υπουργείο Πολιτισµού και θα γίνει στέγη για ταινίες. Χάρηκα πολύ γι’ αυτό.
Συναντιέστε µε τον Γιώργο Κωνσταντίνου;
Είναι άνετα όταν βρισκόµαστε µε τον Γιώργο, σούπερ. Μιλάµε συχνά. Είχα πάει και στην πρεµιέρα του, στο θέατρο, είναι λαµπρός ρολίστας, πολύ ταλαντούχος ηθοποιός.
Τι είναι για εσάς ο Γιώργος Κωνσταντίνου;
Ενας πολύ καλός φίλος.
Τι σας λέει ο κόσµος όταν σας βλέπει στην καθηµερινότητά σας;
Αυτό είναι ένα δράµα, ξέρετε γιατί; ∆εν είναι πάντα ευχάριστο να κάθεσαι να τρως σε ένα εστιατόριο και να έρχονται να σου λένε: «Να βγάλουµε µια σέλφι»... Είναι ενοχλητικό... Επίσης, να πηγαίνεις στο σουπερµάρκετ µε γυαλιά και µάσκα, για τον ιό, να σε πλησιάζουν και να σε ρωτούν: «Πώς διατηρείστε έτσι, κυρία Κοντού;». ∆εν είναι πάντα ευχάριστο...
Πώς αντιδράτε;
Αλλοτε θυµωµένη, λέγοντας «Μπαίνω στην... κατάψυξη», κι άλλοτε, αν είναι πιο χαριτωµένη η κυρία που µου το λέει, απαντώ: «Είναι θέµα DNA».
Εχετε µια πλούσια ζωή από εµπειρίες και γνώση. Υπάρχει κάτι που θέλετε να έρθει;
Θέλω να έχω πρώτα υγεία και µετά τους φίλους και τους συγγενείς µου. Με τροµάζει η έλλειψη υγείας και η σηµερινή εποχή. Λυπάµαι που οι Ελληνες έφηβοι βρίσκονται σε µια αναστάτωση, όπως και όταν ο κόσµος υποφέρει οικονοµικά.
Με την κοινωνική δικτύωση έχετε καλή σχέση;
Ελάχιστη επαφή, δεν έχω οικειότητα, δεν µε ενδιαφέρει. Ασχολούµαι µε τη µαγειρική, µε τις γλάστρες µου, µε δουλειές του σπιτιού, µε τη ζωγραφική. Κοιµάµαι καλά, κάτι που το έχω από µικρή και συνεχίζεται, το εννιάωρό µου δεν το εγκαταλείπω καθηµερινά. Κοιµάµαι µόνο το βράδυ, ποτέ µεσηµέρι. Πάντα ήµουν και εξακολουθώ να είµαι υπναρού, έτσι γεµίζω µπαταρίες. Κοιµάµαι αργά τη νύχτα και ξυπνάω αργά το πρωί. Συνήθως κοιµάµαι µετά τις 2 το βράδυ. Η... Μάρω δεν σηκώνεται από το κρεβάτι αν δεν κλείσει εννιάωρο
*Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής 24/3
Γιώργος Κωνσταντίνου: «∆εν έχω αφήσει τον... γέρο να µπει µέσα µου»
Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Κάθε Πέµπτη, κύριε Γκριν».Είναι όνειρο ενός µεγάλου ανθρώπου, κι εγώ είµαι... υπερµεγάλος, από ηλικία. Οι µεγάλοι άνθρωποι δεν πρέπει να χάνουν τις ελπίδες τους, γιατί µπορεί να πραγµατοποιηθεί ένα µεγάλο όνειρο, ανεκπλήρωτο. Σε εµένα συνέβη αυτό, να παίξω τον κύριο Γκριν, έναν απίστευτο ρόλο. Ο Κώστας Γάκης, ο σκηνοθέτης, αναρωτιόταν αν θα το δεχθώ, αλλά ήταν κάτι που εγώ το ήθελα πολύ.
Το παρελθόν τι είναι για εσάς;
Είµαι ένας άνθρωπος που δεν κοιτάζω ποτέ πίσω µου, δεν θέλω, γιατί µπορεί να υπάρχουν ευχάριστα, αλλά υπάρχουν και δυσάρεστα, οπότε δεν µε ενδιαφέρει το παρελθόν, πάντα κοίταζα το µέλλον. ∆εν ξέρω µέχρι πού θα φτάσω. ∆εν ήµουν ποτέ ανάποδος, περίεργος και παράξενος άνθρωπος. ∆εν έχω αφήσει τον γέρο να µπει µέσα µου... Εκανα πολλές εκτροπές στο επάγγελµά µου, στην καριέρα µου, πηγαίνοντας σε φάρσες, σε φθηνές κωµωδίες και επιθεωρήσεις... ∆εν τράβηξα µια γραµµή για να παίξω σοβαρό θέατρο, «πήδαγα» από την επιθεώρηση στον «Αµπιγιέρ», στους «Αθλιους». Ο κόσµος το συγχώρεσε αυτό, γιατί είδε έναν ηθοποιό που ήταν τίµιος επάνω στη σκηνή ό,τι κι αν έκανε, δεν ήθελε να τους κοροϊδέψει. Εκανα κάποιες φθηνές παραστάσεις για την επιβίωση.
∆εν λειτουργείτε µε αναµνήσεις;
Εννοώντας την ουσιαστική εµπειρία, δεν µπορείς να αποφύγεις µια σκέψη ή να αρχίσεις να σκέφτεσαι διαφορετικά. Σκέφτοµαι όπως σκεφτόµουν πάντα. Είναι η εµπειρία, ο χρόνος, τα 64 χρόνια που ασχολούµαι µε τη συγγραφή, τα βιβλία που έγραψα. Το πρώτο ήταν η βιογραφία µου, ας πούµε, γιατί αν έγραφα τώρα τη βιογραφία µου θα ήθελα 35 τόµους για όλες τις λεπτοµέρειες. Οταν τελείωσα το δεύτερο βιβλίο µου νόµισα ότι κάποιος µου το υπαγόρευε, και είπα: «∆εν µπορεί να το έγραψα εγώ, κάποιος µου το υπαγόρευσε». Αποθηκεύτηκε εκεί πείρα ζωής.
Υπάρχει ακόµα στην Πλάκα το σπίτι όπου γυρίστηκε η ταινία«Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα».
Ναι, υπάρχει, πηγαίνει και το βλέπει κόσµος. Πολλοί είναι εκείνοι που έρχονται και µου λένε ότι πέρασαν από εκεί...
Εχετε πάει να το δείτε;
Εγώ δεν έχω πάει να το δω, όχι. Τι να πάω να κάνω; Να κάτσω απ’ έξω και να νοσταλγήσω; ∆εν είµαι τέτοιος, όχι.
Τον αλησµόνητο ελληνικό κινηµατογράφο τον παρακολουθείτε, βλέπετε τις ταινίες σας;
Οχι, τι να δω τώρα πια; Εχω δει... πάρα πολλές ταινίες, παλαιότερα, όπως και τις δικές µου, αλλά πια δεν έχει κανένα νόηµα, ξέρω τα πάντα.
Την αγαπηµένη σας φίλη, τη Μάρω Κοντού, την παρακολουθείτε στο σίριαλ «Γη της ελιάς»;
Να δω πώς παίζει; Οχι, δεν τη βλέπω, δεν παρακολουθώ σίριαλ, δεν τα έχω αποδεχθεί αυτά τα πράγµατα. Ολη αυτή η µυθοπλασία µου φαίνεται υπερβολική... Ο σκοτωµός, οι βεντέτες, οι έρωτες... δεν µπορώ. Συναντιέστε µε τη Μάρω Κοντού; Τηλεφωνιόµαστε συχνά. Οταν συναντηθούµε είµαστε πολύ αγαπηµένοι. Οταν κάναµε τις διαφηµίσεις, περάσαµε πάρα πολύ ωραία. Με τη Μάρω έχουµε 50 χρόνια συνεργασία.
Τι είναι η Μάρω Κοντού για εσάς;
Ενα πάρα πολύ καλό κορίτσι, κυρία, και έχουµε ταιριάξει πάρα πολύ από τότε που συνεργαζόµαστε. Της έχω γράψει έργο, το έχουµε παίξει εγώ, αυτή και ο Κωνσταντάρας. Εχουµε περάσει πάρα πολύ ωραία ζωή µε τη Μάρω, πάντα αγαπάει ο ένας τον άλλο, έχουµε εξαιρετική σχέση.
∆εν σας έχουµε δει στην τηλεόραση.
Είναι θέµα παραγωγών και σκηνοθετών, οι οποίοι αποφάσισαν ότι µπορούν να κάνουν όλοι οι ηθοποιοί της χώρας σίριαλ και όχι ο Γιώργος Κωνσταντίνου. Εκανα δύο γκεστ στο σίριαλ «Τα καλύτερά µας χρόνια» και το άλλο στο σίριαλ «Οι Πανθέοι», όπου γράφτηκαν διθυραµβικά σχόλια, αλλά κανένα σίριαλ δεν µε φωνάζει να παίξω. Κατόπιν τούτου, τι να κάτσω να βλέπω; Οταν ένας άνθρωπος δίνει ρεσιτάλ και γράφουν ότι είµαι για Οσκαρ, αυτό δεν το καταλαβαίνω, απλώς γελάω. Αγαπώ το θέατρο και δεν µε πειράζει, έχω κάνει 24 σίριαλ, τα έχω γράψει και τα έχω παίξει µε µεγάλη επιτυχία.
Το µεγάλωµά σας πώς είναι;
Ποτέ δεν ήµουν φιλάρεσκος, δεν έλεγα: «Γιώργο µου,τι ωραίος που είσαι...», δεν το πίστευα πάρα πολύ αυτό. Εχω συµβιβαστεί µε την εικόνα µου, µπορώ να πω ότι παρότι κοντεύω 90 χρόνων, το µόνο που µου χαρίστηκε από τη φύση, τον Θεό, είναι ότι το σώµα µου δεν έχει «πατσαβουριάσει», δεν έχει καµιά ζάρα, είµαι αδύνατος, δεν έχω πάχη, ούτε η µούρη µου ζάρες. Βλέπω πολλούς παλιούς ηθοποιούς και ειδικά οι γυναίκες είναι... πλισέ, µέσα στη ζάρα. Βλέπω ότι δεν έχω ζαρώσει, είναι το DNA του πατέρα µου.
Ο κόσµος τι σας λέει;
∆εν ασχολείται µε την εµφάνισή µου. Στη Θεσσαλονίκη δεν θα πιστέψετε τι γίνεται... Ερχονται µε αγκαλιάζουν, µε φιλάνε και µου λένε: «Με εσάς µεγαλώσαµε». Στην Αριστοτέλους, που περνάει πολύς κόσµος, γίνεται το «έλα να δεις».
Η φράση «Με εσάς µεγαλώσαµε» ποια αίσθηση σας δηµιουργεί;
Το 50% του κόσµου αυτό µου λέει, άνθρωποι 50άρηδες, 40άρηδες. ∆εν κέρδισα ούτε χρήµατα, γιατί νέοι ήµασταν, τα τρώγαµε, τα πετάγαµε, κάναµε όλα τα λάθη, κέρδισα όµως την αγάπη του κόσµου, δεν είναι θαυµασµός. Στη Θεσσαλονίκη θα πάµε στις 15 Απριλίου µε την παράσταση για δύο εβδοµάδες, στο «Ράδιο City».
Μάρω Κοντού: «Με αναζωογονεί το παρόν και το σχέδιο για το αύριο»
Τις τελευταίες τρεις τηλεοπτικές σεζόν σάς παρακολουθούµε µέσα από την τηλεοπτική σειρά «Γη της ελιάς».Αυτό κάνω προς το παρόν, ενώ συγχρόνως ζωγραφίζω και ετοιµάζω µια έκθεση για την άνοιξη του 2025. Είχα κάνει και στο παρελθόν µια έκθεση, πάνε 20 χρόνια, η οποία πήγε περίφηµα. Τώρα ξαναήρθε το κέφι, η διάθεση, ίσως επειδή δεν έχω θέατρο και έχω χρόνο.
Θα σας δούµε στο θέατρο;
∆εν ξέρω ακόµη αν θα µε δείτε τον επόµενο χειµώνα, θα εξαρτηθεί, υπάρχει ένα µικρό ενδεχόµενο για ∆ευτέρα και Τρίτη, γιατί το άλλο πια το χόρτασα.
Το παρελθόν τι είναι για εσάς;
∆εν µε πολυαπασχολεί το παρελθόν, ευτυχώς, σχεδόν καθόλου, µε την έννοια ότι δεν ανατρέχω σε αυτό. Ως χαρακτήρας είµαι µόνο στο σήµερα και µε το ένα πόδι, ελαφρά, προς το αύριο.
∆εν λειτουργείτε καθόλου µε τις αναµνήσεις;
Κρατάω φωτογραφίες και ενθύµια, αλλά δεν ανατρέχω, όχι. ∆ηµιουργώ τώρα, για να γίνουν παρελθόν.
∆ηµιουργείτε για το µέλλον, που κάποια στιγµή θα γίνει παρελθόν;
Ακριβώς, δεν το κάνω για την υστεροφηµία, το κάνω γιατί το χρειάζοµαι, το έχω ανάγκη, µε αναζωογονεί το παρόν και το σχέδιο για το αύριο.
Στο παρελθόν σας ανήκει και ο ελληνικός κινηµατογράφος, που όλοι αγαπάµε...
Ναι, νοµίζω ότι ακόµα ο κόσµος αγαπάει τις ταινίες, εγώ συµπαθώ πολύ τις ταινίες που έχω παίξει. Εχω κάνει 120 θεατρικά έργα, τα έχω παίξει στο θέατρο κι αυτά δυστυχώς δεν µένουν.
Βλέπετε τις ελληνικές ταινίες που έχετε παίξει µε συµπάθεια;
Ναι, συµπαθητικά... Αν πετύχω καµιά ταινία στην τηλεόραση, θα µείνω κάνα 10λεπτο, τόσο πολύ... (γέλια) Τις σχολιάζω κάποιες φορές, θετικά πάντως, δηλαδή δεν ντρέποµαι για τις ταινίες µου, µου αρέσουν. Είχαµε ωραίους συγγραφείς, καλούς σκηνοθέτες, είµαι περήφανη για τις ταινίες µου.
Η ταινία όπου συµπρωταγωνιστήσατε µε τον Γιώργο Κωνσταντίνου, «Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα», έχει γράψει ξεχωριστή ιστορία µε τους ρόλους και τις αλησµόνητες ατάκες της Ελενίτσας και του Αντωνάκη Κοκοβίκου.
Είναι από τις αγαπηµένες µου ταινίες.
Η ταινία έχει αφήσει ακόµα στοιχεία πίσω, έπειτα από τόσα χρόνια, καθώς το σπίτι που γυρίστηκε υπάρχει ακόµα στην Πλάκα.
Εχω περάσει από το σπίτι όπου κάναµε τα γυρίσµατα για την ταινία, υπάρχει ακόµα, είναι διατηρητέο. Εµαθα ότι το πήρε το υπουργείο Πολιτισµού και θα γίνει στέγη για ταινίες. Χάρηκα πολύ γι’ αυτό.
Συναντιέστε µε τον Γιώργο Κωνσταντίνου;
Είναι άνετα όταν βρισκόµαστε µε τον Γιώργο, σούπερ. Μιλάµε συχνά. Είχα πάει και στην πρεµιέρα του, στο θέατρο, είναι λαµπρός ρολίστας, πολύ ταλαντούχος ηθοποιός.
Τι είναι για εσάς ο Γιώργος Κωνσταντίνου;
Ενας πολύ καλός φίλος.
Τι σας λέει ο κόσµος όταν σας βλέπει στην καθηµερινότητά σας;
Αυτό είναι ένα δράµα, ξέρετε γιατί; ∆εν είναι πάντα ευχάριστο να κάθεσαι να τρως σε ένα εστιατόριο και να έρχονται να σου λένε: «Να βγάλουµε µια σέλφι»... Είναι ενοχλητικό... Επίσης, να πηγαίνεις στο σουπερµάρκετ µε γυαλιά και µάσκα, για τον ιό, να σε πλησιάζουν και να σε ρωτούν: «Πώς διατηρείστε έτσι, κυρία Κοντού;». ∆εν είναι πάντα ευχάριστο...
Πώς αντιδράτε;
Αλλοτε θυµωµένη, λέγοντας «Μπαίνω στην... κατάψυξη», κι άλλοτε, αν είναι πιο χαριτωµένη η κυρία που µου το λέει, απαντώ: «Είναι θέµα DNA».
Εχετε µια πλούσια ζωή από εµπειρίες και γνώση. Υπάρχει κάτι που θέλετε να έρθει;
Θέλω να έχω πρώτα υγεία και µετά τους φίλους και τους συγγενείς µου. Με τροµάζει η έλλειψη υγείας και η σηµερινή εποχή. Λυπάµαι που οι Ελληνες έφηβοι βρίσκονται σε µια αναστάτωση, όπως και όταν ο κόσµος υποφέρει οικονοµικά.
Με την κοινωνική δικτύωση έχετε καλή σχέση;
Ελάχιστη επαφή, δεν έχω οικειότητα, δεν µε ενδιαφέρει. Ασχολούµαι µε τη µαγειρική, µε τις γλάστρες µου, µε δουλειές του σπιτιού, µε τη ζωγραφική. Κοιµάµαι καλά, κάτι που το έχω από µικρή και συνεχίζεται, το εννιάωρό µου δεν το εγκαταλείπω καθηµερινά. Κοιµάµαι µόνο το βράδυ, ποτέ µεσηµέρι. Πάντα ήµουν και εξακολουθώ να είµαι υπναρού, έτσι γεµίζω µπαταρίες. Κοιµάµαι αργά τη νύχτα και ξυπνάω αργά το πρωί. Συνήθως κοιµάµαι µετά τις 2 το βράδυ. Η... Μάρω δεν σηκώνεται από το κρεβάτι αν δεν κλείσει εννιάωρο
*Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής 24/3
