Φέτος κλείνει τα 60 χρόνια στη µουσική.
 
Ο Χρήστος Νικολόπουλος µίλησε στην «Κυριακάτικη Απογευµατινή» για την πορεία του µέχρι σήµερα, για την οικογένειά του, για τα εγγόνια του, αλλά και για τους ανθρώπους που τον πείραξαν...

Πώς είναι σήµερα τα πράγµατα στην καθηµερινότητά σας;

ένας άνθρωπος µε πλήρη ωριµότητα, χορτασµένος από τη ζωή, από την αναγνώριση και την αγάπη του κόσµου. Αυτό που βιώνω δεν το είχα φανταστεί στη ζωή µου. Η καθηµερινότητά µου έχει να κάνει µε πολλά πράγµατα, καθώς είµαι ακόµα δραστήριος, αλλά λίγο παγιδευµένος µε τα πολλά που έχω και κάνω. Μου αρέσει, είναι πολύ δηµιουργικό. Υπάρχουν άνθρωποι που θα ήθελαν να τα κάνουν και δεν µπορούν, εποµένως δεν έχω κανένα παράπονο.

Εχετε έντονα βιώµατα και εµπειρίες. Τι είναι αυτό που αναζητάτε τώρα;

Πράγµατι, έχω πλούσια βιώµατα από τα παιδικά µου χρόνια, αλλά και στη συνέχεια, µε όλες τις επαγγελµατικές σχέσεις που είχα όλα αυτά τα χρόνια. ∆εν είναι µικρό πράγµα να δουλέψεις µε τον Μανώλη Χιώτη. Είχα το προσόν να µπορώ να παίζω καλό µπουζούκι κι έτσι µε προτιµούσαν όλοι. Εχω παίξει µε όλους τους µεγάλους δηµιουργούς, στα καλύτερά τους τραγούδια, στις καλύτερες δηµιουργικές στιγµές τους, στην πιο πλούσια περίοδο του ελληνικού τραγουδιού. Ολα αυτά που βίωσα µου έδωσαν µία οντότητα να µπορώ να κάνω τα δικά µου δηµιουργήµατα.

Εχετε σκεφτεί πώς µπορεί να είναι η µουσική, τα τραγούδια και οι ερµηνευτές σε 10 χρόνια;

∆εν θέλω να σκέφτοµαι τους τραγουδιστές πώς θα είναι σε 10 χρόνια. Σκέφτοµαι αυτά που χάσαµε τα προηγούµενα χρόνια, τα τραγούδια-θησαυρούς, τους γίγαντες συνθέτες και τραγουδιστές. Τώρα είναι όλα µικρογραφίες. ∆εν µπορώ να σκεφτώ ότι έπειτα από 10 χρόνια θα υπάρχει κάποια καλυτέρευση στον χώρο του τραγουδιού. Μακάρι να διαψευστώ, αλλά τα τρέχοντα πράγµατα δεν µας δίνουν καµία ελπίδα. Αποδέχοµαι τη σηµερινή κατάσταση και φυσικά δεν µπαίνω στη διαδικασία να προσπαθήσω να αλλάξω κάτι στη λεγόµενη σηµερινή λαϊκή µουσική µας, δεν προσαρµόζοµαι.

Υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε µετανιώσει;

Γεννήθηκα προσγειωµένος άνθρωπος, πιστεύω πραγµατικά ότι δεν έχω κάνει λάθη στη ζωή µου, δεν πείραξα κανέναν, αντιθέτως µε πείραξαν πολλοί. Βίωσα πολλές χαρές στη ζωή µου, αλλά και πολύ µίσος από κάποιους ανθρώπους που ευνόησα. ∆εν πειράζει όµως, αυτοί υποφέρουν, εγώ δεν υπέφερα ποτέ. Πάντα κοιτούσα τον δρόµο µου, ο οποίος ήταν πάντα ανοιχτός και µε οδηγούσε πάντα στο σωστό. Ο Θεός µου παρείχε έναν πλούτο στην έµπνευσή µου, γι’ αυτό έγραψα τραγούδια που έµειναν αθάνατα.

Ποια είναι η γνώµη σας για την trap µουσική;

Πάντα είχαµε διαφορετικά είδη στον χώρο της µουσικής, πάντα υπήρχαν υβριστές. Είχαµε καλλιτέχνες οι οποίοι πλούτισαν πραγµατικά βρίζοντας άλλους καλλιτέχνες. Μάλιστα είχαν κι ένα προσόν: τη µεταδοτικότητα. Η rap και η trap είναι δύο διαφορετικά είδη, που δεν µπορεί κανείς να παρακολουθήσει. ∆εν είµαι σε θέση να παρακολουθήσω όλο αυτό το µουσικό «τοπίο».

Ποια τα βιώµατα του χθες και ποια του σήµερα; Πώς βλέπετε το µέλλον σε σχέση µε το παρελθόν;

Τα γεγονότα του παρελθόντος ήταν αντιµετωπίσιµα.Τώρα συµβαίνουν τα συγκλονιστικά για µένα. Αυτό τον καιρό είµαι πρόεδρος του οργανισµού των πνευµατικών δικαιωµάτων της Ε∆ΕΜ, προκειµένου να βοηθήσω τους αδύναµους ανθρώπους του τραγουδιού και για τον σκοπό αυτό έχουµε δηµιουργήσει ένα ταµείο αλληλεγγύης. Αυτό που συναντώ σε καθηµερινή βάση είναι συγκλονιστικό. Υπάρχουν άνθρωποι του χώρου µας, συνθέτες, στιχουργοί, που στο παρελθόν µάς χάρισαν τραγούδιαεπιτυχίες και οι οποίοι περνούν πολύ δύσκολες µέρες. Ορισµένοι µας ζητούν 100 ευρώ για να µπορέσουν να διασφαλίσουν κάποια γεύµατα. Κάποιοι άλλοι δεν έχουν να πληρώσουν τα αναγκαία για την περίθαλψή τους. Η ενίσχυση του ταµείου είναι φοβερά δύσκολη. Οσοι µπορούµε κάνουµε ό,τι είναι δυνατόν να µαζευτεί κάθε τόσο ένα ποσόν. Σε όσους όµως απευθυνθήκαµε δεν βρήκαµε ανταπόκριση. Αυτά είναι τα βιώµατα της άσχηµης πλευράς της ζωής µου. Μπροστά σε αυτά, του παρελθόντος δεν είναι τίποτα. Τα αντιµετώπιζα, αλλά τα συγκεκριµένα µε πληγώνουν πολύ. Τέτοια γεγονότα δεν αντιµετωπίζονται εύκολα και από τη στιγµή που δεν υπάρχει µέριµνα γι’ αυτές τις περιπτώσεις από κάποιον επίσηµο κρατικό φορέα, κάποιοι είµαστε υποχρεωµένοι να τα αντιµετωπίζουµε συνεχώς. Ας είµαστε καλά µόνο. Φροντίζετε να κρατάτε µακριά από τα φώτα της δηµοσιότητας την οικογένειά σας, επί σειρά ετών.

Αυτό ήταν εύκολο;

Είναι εύκολο να προστατέψεις τους δικούς σου ανθρώπους. Πάντα ήταν ο στόχος µου, να µην εκθέτω τους ανθρώπους της οικογένειάς µου στα Μέσα, όπως κάνουν µερικοί.

Ποιο είναι το όνειρο που κάνετε για τα εγγόνια σας;

Θέλω τα εγγόνια µου να γίνουν ξεχωριστοί άνθρωποι, όχι του σωρού, να έχουν ηθικές αρχές, να γίνουν έντιµοι και χρήσιµοι άνθρωποι στη σκληρή πραγµατικότητα της ζωής που τους περιµένει. Τι εξακολουθεί να σας ενοχλεί στον χώρο σας; Με ενοχλούν πολύ οι άνθρωποι του χώρου µου, που έχουν θράσος πάνω και περισσότερο από τα προσόντα.

Ποιον λόγο θεωρείτε τον πιο σηµαντικό, για να σας θυµάται ο κόσµος;

Οι άνθρωποι είµαστε περαστικοί. Αυτοί που εκτίµησαν τη δουλειά µου, τα τραγούδια µου, τη φυσιογνωµία µου, µπορεί και να µε θυµούνται. ∆υστυχώς τις περισσότερες φορές ο κανόνας είναι, όταν φεύγει ένας άνθρωπος από τη ζωή, να τον ξεχνάνε κι εύκολα. Αυτό που θα ήθελα είναι να µε θυµούνται σαν έναν απλό, ταπεινό και καθηµερινό άνθρωπο, κι όχι σαν άνθρωπο καβαληµένο σε ένα καλάµι. Φέτος γιορτάζω τα 60 χρόνια µου στον χώρο της µουσικής και θα κάνω µία σειρά από συναυλίες µε πολλούς αγαπηµένους τραγουδιστές.

*Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής τις 14/4