Γιώτα Βέη στην Ontime: "Η Παναγία έχει κάνει πολλά θαύματα για μένα, την είδα ολοζώντανη"

Κορυφαία προσωπικότητα της δημοτικής μας παράδοσης, η Γιώτα Βέη, ίσως η πιο αυθεντική «τελευταία Ελληνίδα», όπως τη χαρακτήρισε ο σπουδαίος Γιάννης Τσαρούχης, υπερασπίζεται με πάθος το δημοτικό μας τραγούδι και το αναδεικνύει κοντά μισόν αιώνα.

Στην ξεχωριστή φωνή της με τα ιδιαίτερα μελίσματα, αλλά και στο χαρακτήρα της, που την κράτησε μακριά από την εύκολη εμπορικότητα, «υποκλίθηκαν» τεράστιες προσωπικότητες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Αυθεντική, όπως και τα δημοτικά τραγούδια που διέσωσε και ερμηνεύει, και όχι μόνο -ποιος δεν έχει δακρύσει ακούγοντάς τη να ερμηνεύει το «Άξιον Εστί», ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας και παραδοσιακά μοιρολόγια;-, ένας άνθρωπος γεμάτος καλοσύνη και γλυκύτητα, αποκάλυψε για πρώτη φορά στην «ΟΝ time», σε μια σπάνια συνέντευξή της, πτυχές της ζωής της λίγο πριν εκδοθεί η αυτοβιογραφία της.

Επίσης, μας μίλησε για τα παιδικά της χρόνια και τα πρόσωπα που τη «σημάδεψαν», τα δημοτικά τραγούδια των πανηγυριών, τους πειρασμούς και τις… σειρήνες, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις που αντιμετώπισε, τα «πηγαδάκια» και τις κλίκες, το παράπονό της, αλλά και τα θαύματα που έχει βιώσει, με την Παναγία προστάτιδά της όχι μόνο να της σώζει τη ζωή, αλλά και να της κάνει το μεγαλύτερο δώρο.

Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στα Λουτρά Πλατυστόμου Φθιώτιδας, ένα χωριό τριάντα χιλιόμετρα από τη Λαμία.

Ένα μικρό χωριό, αλλά λόγω των ιαματικών πηγών από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο ήταν ένα κοσμοπολίτικο μέρος. Οι λουτροπόλεις εκείνο τον καιρό είχαν την εικόνα που βλέπουμε σήμερα στα κοσμικά νησιά. Δηλαδή, υπήρχε η αριστοκρατία που συνδύαζε τη λουτροθεραπεία με τις διακοπές. Από τη στιγμή που άρχισε να αναπτύσσεται ο θαλάσσιος και νησιωτικός τουρισμός, όλο αυτό έγινε σε βάρος των λουτροπόλεων. Έχω πολλές ωραίες εικόνες από τα λουτρά. Υπήρχαν κοινωνικές βαθμίδες λουομένων. Υπήρχε το συγκρότημα με τα λουξ λουτρά, ο «Ασκληπιός», που ήταν για τους αριστοκράτες, τα αστικά λουτρά, όπου πήγαινε η μεσαία τάξη -εκεί σήμερα είναι το «Ξενία»- και τα λαϊκά λουτρά, που ήταν για το φτωχό κόσμο, γιατί πλήρωνε πολύ λίγα χρήματα.

Πώς ήσασταν ως παιδί;

Είχα μεγάλη περιέργεια. Ήθελα όλα να τα ξέρω και να τα βλέπω. Αυτές οι εικόνες έμειναν χαραγμένες μέσα μου και μου δημιούργησαν μια ιδιαίτερη αισθητική. Εγώ από οκτώ χρόνων έβαζα τους δίσκους στο γραμμόφωνο στο εξοχικό κέντρο «Το Γουρνάκι» του θείου μου κι από εκεί προέκυψαν η αγάπη μου για το τραγούδι και η καλλιέργειά μου. Στο σπίτι είχα τη μητέρα μου και τη γιαγιά μου με τα δημοτικά τραγούδια και στο μαγαζί όλο το σύγχρονο τραγούδι της εποχής και το λαϊκό - ρεμπέτικο. Θυμάμαι ότι η διαδικασία που έκανα για να αλλάζω τους δίσκους στο γραμμόφωνο ήταν ό,τι ωραιότερο μου συνέβαινε. Μια μικρή ιεροτελεστία! Ο πατέρας μου Δημήτρης ήταν γεωργός, αλλά καλλιεργημένος άνθρωπος και προοδευτικός. Είχε τελειώσει το Σχολαρχείο και προσπάθησε να μπει στη Χωροφυλακή. Δεν τον πήραν για έναν πόντο λιγότερο στο ύψος! Στο χωριό είχαμε όλα τα καλούδια που μας έδινε η γη, ζώα στο σπίτι, τις σοδειές μας, δεν στερηθήκαμε τίποτα. Τη μητέρα μου την έλεγαν Μαρία. Έχω άλλα δύο μικρότερα αδέλφια, τον Γιώργο και τον Γιάννη. Η γιαγιά μου Φωτεινή -μάνα του πατέρα μου-, η οποία είχε έναν πολύ επαναστατικό χαρακτήρα, τραγουδούσε υπέροχα σε κάθε στιγμή της ζωής της. Από αυτήν τη γιαγιά μου ξεκίνησε η αγάπη μου για το δημοτικό τραγούδι. Ήμουν πάντα κοντά της για να την ακούω να τραγουδάει.

Από πότε θυμάστε τον εαυτό σας να τραγουδάει;

Το πρώτο δημοτικό τραγούδι το άκουσα σε ένα πανηγύρι και με εντυπωσίασε. Τότε πήγαινα πρώτη γυμνασίου και είπα: «Θέλω να γίνω τραγουδίστρια. Τι το θέλω το σχολείο αφού θα γίνω τραγουδίστρια;». Το άφησα το σχολείο, όμως αργότερα το μετάνιωσα και πήγα και τελείωσα το λύκειο, όταν ήμουν τριάντα δύο χρόνων. Τότε είχα κουραστεί με το σχολείο. Περπατούσα κάθε μέρα έξι χιλιόμετρα για να πάω στο σχολείο.

Η θεία σας ήταν κομμώτρια, οπότε μάθατε τη τέχνη και τριάντα χρόνων ανοίξατε το δικό σας κομμωτήριο στο Κολωνάκι. Όμως, παντρευτήκατε στα είκοσι τρία σας και χωρίσατε.

Κατευθείαν με το που χώρισα, έπειτα από τρία χρόνια γάμου, πήγα και γράφτηκα σε νυχτερινό λύκειο. Έτσι, μαζί με το κομμωτήριο που είχα στην Αναγνωστοπούλου στο Κολωνάκι, πήγαινα στην Κάνιγγος, στου Παπαϊωάννου, και παρακολουθούσα τις σχολικές τάξεις. Ξεκίνησα από την αρχή τη ζωή μου μετά το διαζύγιο. Όμως, δεν άφησα ποτέ και το χωριό μου, γιατί καλλιεργούσα τα κτήματα και μάλιστα τα επέκτεινα, γιατί αγόρασα κι άλλα. Έκανα δενδροφυτεύσεις με ελιές και αμυγδαλιές. Δηλαδή, δεν έφυγα για να εγκαταλείψω το χωριό μου, αλλά για να βελτιώσω τη ζωή μου και να κάνω αυτά που ονειρεύτηκα, τα οποία και κατάφερα. Τότε είχα πολλούς πειρασμούς, αλλά κανένας δεν θα αντιστεκόταν όσο εγώ. Είχα πελάτισσα την Πόλυ Πάνου, η οποία μόλις με άκουσε να τραγουδάω παλιά λαϊκά-ρεμπέτικα, ξετρελάθηκε. Μου ζήτησε να πάω μαζί της σε μεγάλα νυχτερινά κέντρα, κι εγώ της έλεγα: «Θα τελειώσω πρώτα το σχολείο και μετά ό,τι κάνω με το τραγούδι. Μόνο με τον Τσιτσάνη θα πήγαινα, γιατί τον θεωρώ δάσκαλο». Με πήρε και με πήγε στον Βασίλη Τσιτσάνη. Κάθισα μόνο δέκα μέρες δίπλα του και μετά έφυγα.

Γιατί φύγατε;

Άρχισε να ξυπνάει επαναστατικά μέσα μου όλο αυτό με το τραγούδι. Και παρόλο που ο Τσιτσάνης ήταν σπουδαίος δάσκαλος, άρχισα να κλαίω και αποφάσισα να φύγω. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για μένα ο Τσιτσάνης, αλλά έλεγα: «Αν μείνω εδώ, θα μπω στο ρεμπέτικο». Ήταν και τα ξενύχτια, οι κακές συνθήκες της νύχτας, δεν μου πήγαινε εμένα όλο αυτό. Μου πέρασε η τρέλα. Μετά πήγα στον Νότη Μαυρουδή, να μάθω κιθάρα για να κάνω τραγούδια με το «νέο κύμα».

Θα σας θυμίσω όμως μια άλλη φίλη σας, που την είχατε πελάτισσα στο κομμωτήριό σας, τη Μελίνα Μερκούρη.

Ναι. Όταν ερχόταν η Μελίνα Μερκούρη, της τα έλεγα όλα αυτά. Με άκουσε η μάνατζέρ της, η Μάργκαρετ, που έλεγα ένα τραγούδι στο κομμωτήριο και πήγε και της το είπε. Και θυμάμαι, μου είπε τότε η Μελίνα: «Τι της έκανες και είναι ξετρελαμένη;». «Τίποτα, με άκουσε να λέω ένα τραγούδι από τη Θράκη» της απάντησα. Με άκουσε και η Μελίνα και μετά ανέλαβε να με βγάλει στην επιφάνεια. «Θα συγκλονίσεις την Ελλάδα, θα κάνεις δισκογραφία με τον Πατσιφά στη “Λύρα’’» μου έλεγε. Εγώ όμως είχα ακόμα το σχολείο και δεν μπορούσα να το αφήσω. Η Μελίνα μού άνοιξε πολλούς δρόμους, με σύστησε στο «Τρίτο Πρόγραμμα» της ΕΡΤ μέσω της Ελένης Καραΐνδρου, να κάνω εκπομπές, με έβγαλε παντού μπροστά, γύρισα όλα τα χωριά με την πολιτιστική αποκέντρωση που έκανε ως υπουργός Πολιτισμού. Ήταν ο μέντοράς μου.

Τι θυμάστε έντονα από εκείνη; Ήταν έτσι όπως την ξέραμε;

Κανένας δεν την ήξερε όπως εγώ. Όταν πούλησα το κομμωτήριο -που είχα όλη την καλή πελατεία με πάρα πολλές επώνυμες κυρίες τότε-, για να αφιερωθώ μόνο στο τραγούδι, έκλαιγε και μου έλεγε γιατί το αφήνω και πού θα πάω. Και είχε πολύ δίκιο γιατί ήταν σαν να… τίναξα τις ασφάλειές μου. Αλλά δεν γινόταν να τα κάνω και τα δύο, γιατί μετά άρχισα τις συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Με τα χρήματα που πήρα από την πώληση του μαγαζιού, έριξα τα θεμέλια κι έφτιαξα το σπίτι μου στο χωριό. Ποτέ δεν στάθηκα στο ότι είχα τις γνωριμίες για να με βοηθήσουν στο τραγούδι. Ό,τι έκανα, το κατάφερα μόνη μου. Θα μπορούσα να έχω κερδίσει πολλά αν είχα άλλο χαρακτήρα. Εγώ στηριζόμουν μόνο στις δικές μου δυνάμεις. Και μου έλεγε η Μελίνα: «Όλους κάποιος μας προώθησε, όλους κάποιος μας έβγαλε». Θυμάμαι, όταν ήταν άρρωστη η Μελίνα, έγραψα σε στούντιο στη Γαλλία το τραγούδι «Αναγέννηση» και της το αφιέρωσα. Ήθελα με αυτό τον τρόπο να της εκφράσω τη βαθιά μου επιθυμία να γίνει καλά. Η Μελίνα δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν. Όσοι την ήξεραν, μπορούν να το πουν αυτό, αλλά όσοι δεν την κατάλαβαν, λάθος τους.

Και στη συνέχεια;

Μετά μπήκα στο «Τρίτο Πρόγραμμα» της ΕΡΤ με την Ελένη Καραΐνδρου. Ήμουν στο τελευταίο έτος του σχολείου, όταν πήρα το πρώτο βραβείο, ανάμεσα σε 36 χώρες, στο 36ο Εθνομουσικολογικό Συνέδριο του Ζάγκρεμπ στην Κροατία - πάντα μαζί με την Ελένη Καραΐνδρου σε φεστιβάλ, κέρδισα διακρίσεις. Ύστερα με κάλεσαν στη Γαλλία και έκανα πενήντα συναυλίες σε μεγάλα θέατρα για τα σχολεία του Παρισιού. Ήταν μια υπέροχη εποχή. Κι από τότε δεν σταμάτησα καθόλου. Έπειτα από αυτήν τη βράβευση είχα προσκλήσεις απ’ όλη την Ευρώπη, όπου πηγαίναμε μαζί με την Ελένη Καραΐνδρου και σολίστες της παραδοσιακής μουσικής. Πήγαμε παντού. Είμαι γεμάτη. Βεβαίως, θέλω να κάνω ένα κλείσιμο του κύκλου της καριέρας μου στο Ηρώδειο με μια μουσική παράσταση υψηλών προδιαγραφών. Τώρα έκανα ένα CD, όπου συγκέντρωσα τραγούδια από πέντε, έξι γλώσσες και το έχω αφιερώσει στη Μελίνα. Κυκλοφορεί στο εξωτερικό από την Amazon και παίρνω υπέροχα μηνύματα από παντού.

Τι άλλο θέλετε να κάνετε;

Θέλω, αν μου δοθεί η ευκαιρία, να κάνω ακόμα μερικά ξεχωριστά πράγματα στο τραγούδι. Πάντα στηριζόμουν στις δικές μου δυνάμεις. Δεν ήθελα τίποτα να εκμεταλλευτώ. Δηλαδή, ό,τι μου ήρθε, έγινε γιατί το θέλανε άλλοι, μαγικά. Εγώ δεν επιδίωξα τίποτα. Και τώρα δεν επιδιώκω. Ούτε ζητάω. Δηλαδή, τι να πω; « Ξέρετε, κύριοι στην ΕΡΤ, είμαι κι εγώ εδώ;» Όχι, αφού δεν είμαι για εσάς, δεν με ενδιαφέρετε. Και το λέω αυτό γιατί υπάρχουν εκπομπές, πολλά πράγματα θα μπορούσα να κάνω, αλλά δυστυχώς υπάρχουν τα πηγαδάκια, οι κλίκες. Εγώ έπειτα από μια τέτοια καριέρα δεν μπορώ να πάω και να τους πω «γεια σας, θα μου δώσετε κι εμένα μία εκπομπή;». Όχι, δεν θα το κάνω, αν δεν μου πουν «κυρία Βέη, θέλετε να κάνετε αυτό;», να το σκεφτώ. Ο τόπος μας, δυστυχώς, έχει αυτό το ελάττωμα, τον καλό να θέλει να τον ισοπεδώσει. Όχι, δεν θα με ισοπεδώσεις, γιατί εγώ ξέρω να κρατάω τον εαυτό μου εκεί που πρέπει. Δεν έχουμε ως Έλληνες το μεγαλείο να πούμε «ναι, αυτός είναι καλύτερος από μένα» ή «αυτός είναι καλός, ας τον δεχτώ». Εγώ θέλω με αυτούς που θα είμαι, να είναι καλύτεροι από εμένα. Κι αν δεν είναι, να προσπαθώ να γίνουν καλύτεροι. Αν είσαι προορισμένος να γίνεις κάτι, θα γίνεις, όσο κι αν σε πολεμήσουν.

Σπουδαίες προσωπικότητες υποκλίθηκαν στο ταλέντο σας, αλλά και στο ήθος και στο χαρακτήρα σας, μεταξύ των οποίων και ο Μάνος Χατζιδάκις.

Αλήθεια είναι αυτό. Θυμάμαι, ο Χατζιδάκις δεν μου επέτρεπε να τραγουδάω με μουσική, γιατί ήθελε να ακούει καθαρά τη φωνή μου. Να ακούγονται όλα τα σπάνια μελίσματα που έχει.

Αφιερώσατε κοντά πενήντα χρόνια στο δημοτικό τραγούδι και την παράδοση μας, με σπουδαίες διακρίσεις και στο εξωτερικό. Πιστεύετε ότι η ελληνική πολιτεία σάς έχει τιμήσει όπως θα έπρεπε και το αξίζετε;

Όχι. Μετά τη Μελίνα Μερκούρη, ποτέ. Δυστυχώς, υπάρχουν ίντριγκες στην ΕΡΤ. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν καταλάβει χώρους και θέλουν να κοιτάξουν τους δικούς τους και τα συμφέροντά τους. Σε παραγκωνίζουν εσκεμμένα, αν και ξέρουν ότι θα μπορούσες να κάνεις τα καλύτερα. Είναι αυτή η μικρότητα που επικρατεί. Δεν με ενδιαφέρει όμως. Εγώ δεν έχω να χάσω τίποτα. Ευτυχώς που υπάρχει το ίντερνετ και επικοινωνώ με τον κόσμο και προβάλλω τη δουλειά μου και στο εξωτερικό. Επίσης, να σας πω ότι το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων ανέθεσε στη φιλόλογο ανιψιά μου Μαρία να κάνει τη διατριβή της πάνω στη ζωή μου και στην καλλιτεχνική μου πορεία.

Ο σπουδαίος Γιάννης Τσαρούχης σάς είχε αποκαλέσει «η τελευταία Ελληνίδα».

Ναι. Έχω έργο του υπογεγραμμένο με την αφιέρωση «Στη Γιώτα Βέη, την τελευταία Ελληνίδα, φοβάμαι». Επίσης, μου σχεδίασε κοστούμια. Τον Τσαρούχη τον γνώρισα στο Παρίσι, στο σπίτι μιας καθηγήτριας που μας έκανε δεξίωση. Κι από τότε δεθήκαμε πολύ. Κάναμε παρέα. Μιλούσαμε πάρα πολύ. Με εκτιμούσε πολύ.

«Πειρασμούς» είχατε στην πορεία σας;

Φυσικά, αλλά τους απέφυγα. Αυτό είναι δύναμη ψυχής και μυαλού. Εγώ δεν πήγα να βγάλω λεφτά ή να γίνω σούπερ σταρ, παρόλο που είχα τα προσόντα. Δεν με έβγαλε τίποτα έξω από το δικό μου δρόμο. «Καλλιεργούσα» τα πράγματα όπως έπρεπε σε κάθε τομέα της ζωής μου. Είμαι πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό μου και το χαρακτήρα μου. Δεν προδόθηκα ποτέ από τον εαυτό μου. Έχω εισπράξει πολλή αγάπη από τον κόσμο. Είμαι γεμάτη αγάπη. Νιώθω ευγνώμων γι’ αυτό. Στο εξωτερικό, όταν τελείωναν οι συναυλίες μου, είκοσι, τριάντα άτομα με ακολουθούσαν σιωπηλά όπου κι αν πήγαινα. Όταν ρώτησα γιατί το κάνουν αυτό, μου απάντησε κάποιος: «Μα, κυρία Βέη, σας θεωρούν ιερό πρόσωπο»! Για τέτοια λατρεία μιλάμε. Στο εξωτερικό -ειδικά οι Γάλλοι- λατρεύουν την ελληνική κουλτούρα και τον πολιτισμό μας.

Έχετε αφιερώσει όλη σας τη ζωή στο δημοτικό τραγούδι. Νιώθετε ότι στις μέρες μας σβήνει; Φοβάστε ότι πλέον είναι ό,τι ακούμε μόνο στα πανηγύρια;

Όχι, δεν σβήνει. Και υπάρχουν άνθρωποι που το προτείνουν και μέσω ΕΡΤ και με άλλους τρόπους. Αλλά δεν του το δίνουν του λαού για να το καταλάβει. Το δημοτικό τραγούδι το έχουν βάλει λίγο στον «πάγο», γιατί νομίζουν ότι δεν περνάει στην εποχή μας. Και προβάλλουν ό,τι… ανάλαφρο, ευκολοτραγουδισμένο ακούγεται στα πανηγύρια. Έχει γίνει μια σύγχυση και ο άλλος δεν μπορεί να καταλάβει ποιο είναι το γνήσιο δημοτικό τραγούδι και ποιο το φτιαχτό. Αλλά το γνήσιο δημοτικό τραγούδι, όπως έζησε από την εποχή του Ομήρου, θα ζήσει κι από δω και πέρα. Δεν υπάρχει περίπτωση να χαθεί. Αυτά είναι στέρεα πράγματα στην παράδοσή μας. Η παράδοση είναι μεγάλη θεά.

Γι’ αυτό, για να μάθει και η νέα γενιά πράγματα, θα έχουμε σύντομα από τις εκδόσεις Πατάκη και την αυτοβιογραφία σας;

Ναι, έγραψα την αυτοβιογραφία μου και θα εκδοθεί σύντομα. Έχω γράψει πολλά μέσα εκεί για τη ζωή μου, ιστορίες από προσωπικότητες που γνώρισα, τα ταξίδια και τις συναυλίες μου. Επίσης, έχω γράψει και ποίηση, αλλά δεν έχω εκδώσει ακόμα κάτι.

Αποκαλύψτε μας κάτι από την αυτοβιογραφία σας.

Είναι ο πρόλογός μου, που έχει έναν ποιητικό χαρακτήρα, γιατί, όπως σας είπα, ασχολούμαι λίγο και με την ποίηση. «…Βλέπω τα λαμπρά παλάτια των Μυρμιδόνων να ξεπροβάλλουν από τη χαμηλή βλάστηση του λόφου, εκεί που είναι καλά κρυμμένα, φυλαγμένα στους αιώνες, περιμένοντας να βγουν στο φως του ήλιου, που ξέρει καλά τα μυστικά τους. Εδώ είναι η αρχαία Φθία και είναι τα παλάτια του Αχιλλέα. Νιώθω τη μελαγχολία να σκεπάζει το λόφο, που ακόμα περιμένει βουβά το γυρισμό του ήρωα. Νιώθω τη Φθία να με αγκαλιάζει με τους θρύλους, τους μύθους, την ιστορία. Βλέπω όσα είδαν τόσοι και τόσοι άνθρωποι στους αιώνες και είπαν πως τίποτα δεν άλλαξε, τίποτα δεν χάθηκε. Κάμποι, ποτάμια, βουνά, λόφοι, πηγές είναι εδώ. Εικόνες νοσταλγικές, ανεξίτηλες στη μνήμη, φανερώνουν ό,τι κι αν άφησα για να φύγω, μα όλα τα κουβαλούσε η ψυχή μου, αφού δεν έφυγα ποτέ για να ξεχάσω τον αγαπημένο μου τόπο».

Τι άλλο κάνετε αυτό τον καιρό;

Είμαι κορυφαία του χορού, στην παράσταση «Οιδίπους Τύραννος (του Σοφοκλή) - Η άλλη αναπαράσταση» με σκηνοθέτη τον Κώστα Μεσσάρη. Ανέβηκε με επιτυχία στο θέατρο «Βαφείο - Λάκης Καραλής» και θα παρουσιαστεί και την Πέμπτη 30 Μαΐου, στις 21.00, στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», ενώ θα συνεχιστεί και την ερχόμενη χειμερινή σεζόν. Είναι ίσως η πιο ολοκληρωμένη τραγωδία, κατά τον Αριστοτέλη.

Στην επαγγελματική σας πορεία, απορρίψατε προτάσεις που δεν κάλυπταν την ψυχή σας; Βγάλατε χρήματα;

Έβγαλα χρήματα, αλλά όχι όσα θα έβγαζε μια σύγχρονη λαϊκή τραγουδίστρια φίρμα. Γιατί εγώ δεν είχα πρόβλημα να πω τέτοια τραγούδια.

Υπήρξαν… σειρήνες που σας προέτρεψαν να τραγουδήσετε κάτι άλλο εκτός από δημοτικά τραγούδια;

Πολλές, ειδικά τον πρώτο καιρό, αλλά είχα άποψη για το τι θέλω να τραγουδάω. Κι αν ακολουθούσα κάτι άλλο, θα ήταν έντεχνο τραγούδι. Δεν θα πήγαινα στο σύγχρονο λαϊκό. Εγώ δεν ήθελα να γίνω μια από αυτές τις σταρ τραγουδίστριες των σημερινών νυχτερινών κέντρων, παρόλο που είχα τα προσόντα. Δεν το ήθελα αυτό. Εγώ είχα το μυστικό μου τρόπο. Ήθελα να δω τον εαυτό μου όπως επιθυμούσα. Να ακολουθήσω άλλο δρόμο στο τραγούδι. Ήθελα να κάνω κάτι ουσιώδες, να προσφέρω. Κι αυτό έκανα. Δεν ήμουν της διασκέδασης.

Τόσο όμορφη που ήσασταν, δεχτήκατε σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο σας;

Η αλήθεια είναι πως, όπου πήγα, είχα δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση. Αλλά υπήρχε μια αυστηρή στάση από μένα τέτοια, που δεν τολμούσαν να πάνε παραπέρα. Τους το έκοβα μαχαίρι.

Νιώθετε ότι υπήρχε μια προδιαγεγραμμένη «αποστολή» για εσάς; Ότι «το χέρι του Θεού» ήταν πάνω σας;

Ναι, όταν ήμουν μωρό και κινδύνεψα να πεθάνω από σοβαρή αρρώστια, η μητέρα μου με έταξε στην Παναγία την Προυσιώτισσα και σώθηκα. Κι όχι μόνο αυτό. Εγώ την είδα ολοζώντανη στο όνειρό μου, μαυροφορεμένη, να μου δίνει ένα κεράκι και δίπλα ήταν ένα μανουάλι. Μου έδωσε το κεράκι, το άναψα και αυτό έγινε πυρσός! Συνέβη τότε που μπήκα στο «Τρίτο Πρόγραμμα» και ξεκίνησε η καριέρα μου. Θυμάμαι με δέος πως όταν, μεγάλη πια, πήγα με τη μητέρα μου, τη γιαγιά μου και τη θεία μου στην Παναγία στον Προυσό και μπήκα στην κρύπτη της για να ανάψω το κερί, είδα την εικόνα της, ήταν ακριβώς όπως είχε φανερωθεί στο όνειρό μου, και δίπλα ακριβώς υπήρχε το μανουάλι. Συγκλονίστηκα. Αισθανόμουν την παρουσία της. Διαθέτω μεγάλη διορατικότητα και έχω δει θαύματα. Κι επειδή βλέπω πολλά όνειρα και τα εξηγώ, όταν είδα αυτό το όνειρο, κατάλαβα ότι θα είχα πολύ καλή εξέλιξη στη ζωή μου. Κι έτσι έγινε. Το κατάλαβα, το ένιωσα, όταν η Παναγία μού έδωσε το φως, που πήγε ψηλά. Η Παναγία είναι η προστάτιδά μου. Έχει κάνει μεγάλα θαύματα για μένα. Δεν υπάρχει δύσκολη στιγμή που να έχω επικαλεστεί την Παναγία και να μη με έχει βοηθήσει.

Σας έχει συμβεί κι άλλο θαύμα;

Ναι και με έσωσε η Παναγία. Όταν πέθανε ο πατέρας μου, ήμουν πολύ στενοχωρημένη, οδηγούσα, μπροστά ήταν μια νταλίκα, έστριψε απότομα δεξιά χωρίς να βγάλει φλας, εγώ δεν πρόλαβα να φρενάρω και βρέθηκα κάτω από τις ρόδες της! Με έβγαλαν χωρίς να έχω πάθει τίποτα! Μου έλεγαν «ποιον άγιο είχες και σώθηκες;» και τους είπα: «Έχω προστάτιδα την Παναγία». Επίσης, η Παναγία μού φανέρωσε το γιο μου. Το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή που το αντίκρισα αυτό το μωρό, ότι θα γίνει το παιδί της καρδιάς μου. Όταν έκανα συναυλίες, βρέθηκα σε μια περιοχή και προσκύνησα σε μια εκκλησία της Παναγίας, όπου έρχονται γυναίκες και την παρακαλάνε για να αποκτήσουν παιδί κι έχει κάνει πολλά θαύματα. Εγώ, λοιπόν, την επόμενη μέρα πήρα κοντά μου το παιδί.

Χωρίσατε νωρίς και μετά δεν ξαναπαντρευτήκατε.

Όχι. Δεν έτυχε. Αλλά η Παναγία μού έδωσε ένα παιδί καρδιάς. Και σήμερα μου γεμίζει τη ζωή μου και ο εγγονός μου, που παίζουμε και τραγουδάμε μαζί. Παίρνω μεγάλη χαρά.

Υπάρχει κάτι που θελήσατε πολύ και δεν έγινε;

Εγώ πάντα είχα έναν καημό, να κάνω παιδιά -ήθελα να κάνω πέντε παιδιά- και να έχω τον άνδρα μου, να τον περιποιούμαι. Αυτό όμως, δεν γινόταν, κι επειδή είχα το μικρόβιο, ακόμα κι αν το έβρισκα, μπορεί και να το χάλαγα, διότι η τέχνη είναι πολύ εγωίστρια και τα θέλει όλα δικά της. Επομένως, όπως ήρθαν τα πράγματα, καλώς ήρθαν. Έκανα αυτά που ήθελα. Και τα καλά και τα άσχημα τα αντιμετώπισα με τον ίδιο τρόπο. Δεν με έβγαλαν από αυτή την πορεία που είχα.