O ηθοποιός Μάριος Αθανασίου, ο οποίος κατέρχεται στη µάχη των ευρωεκλογών µε το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, µιλάει στο «S» για το κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, τον Στ. Κασσελάκη, αλλά και τον Αλ. Τσίπρα.

*Διαβάστε εδώ: ΣΥΡΙΖΑ: Με απόφαση Κασσελάκη καταθέτει πρόταση στη Βουλή για κύρωση των μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία

Πώς αποφάσισες να θέσεις υποψηφιότητα ως ευρωβουλευτής µε τον ΣΥΡΙΖΑ;
Είµαι ενεργά στον ΣΥΡΙΖΑ από το 2019. Εχω κατέβει υποψήφιος σε βουλευτικές και περιφερειακές εκλογές. Ήταν όνειρο να κατέβω στις ευρωεκλογές. Με ιντρίγκαρε η εσωκοµµατική διαδικασία ανάδειξης των υποψηφίων.

Ποια είναι η σχέση σου µε τον Κασσελάκη;
∆εν έχω κάποια προσωπική και φιλική επαφή. Είναι η σχέση υποψηφίου και προέδρου.

Ποια είναι η άποψή σου γι' αυτόν;
Έχω µια εκτίµηση στο όραµα και στην προσπάθειά του. Γενικά πιστεύω σε ό,τι είναι κάτι διαφορετικό. Γι’ αυτό εξάλλου τον στηρίζω ενεργά. Όλες οι προσπάθειες που έχουν γίνει από τις εσωκοµµατικές εκλογές και µετά έχουν ως βάση την αλλαγή. Είναι κάτι που δεν έχει συνηθίσει ο κόσµος µέχρι τώρα. Με τραβάει οτιδήποτε έχει µια πρόθεση, ένα όραµα και µια ελπίδα για κάτι καλύτερο. Αυτό το εκπροσωπεί απόλυτα ο Στέφανος Κασσελάκης. Από εδώ και πέρα, εάν θα το πετύχει, αυτό δεν είναι αποκλειστικά ζήτηµα «ενός ανδρός αρχής».

Πιστεύεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δεύτερο κόµµα στις ευρωεκλογές;
Ναι, το πιστεύω από αυτό που εισπράττω από τον κόσµο, τη δυσαρέσκεια και τη διάθεση αλλαγής, παρόλο που µιλάµε για ευρωπαϊκές εκλογές. Είναι ζορισµένος ο κόσµος και ψάχνει διέξοδο και λύση αλλού. Μάλιστα, αρκετοί είναι εκείνοι που το βρίσκουν αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ.

Έχεις άγχος µε την υποψηφιότητά σου;
Έχω, βεβαίως. Αλλά περισσότερο αγχώνοµαι να πάει καλά το κόµµα, ώστε να αλλάξει τα ποσοστά του σε σχέση µε αυτά που είδαµε στις προηγούµενες εκλογές. Αυτό το 41% της Ν.∆. ήταν λίγο… αγριευτικό. Σε καµία περίπτωση δεν θέλω να ανέβουν τα ακροδεξιά κόµµατα. Επειδή δεν είµαι πολιτικός ή επιχειρηµατίας, όλο αυτό το άγχος είναι για το καλύτερο του κοινωνικού συνόλου. Εάν αυτό δεν το ασπάζεται ο κόσµος… αυτή είναι η αρχή της ∆ηµοκρατίας, τι να κάνουµε. Συναντάς κόσµο, πηγαίνεις στη λαϊκή… Βλέπω πολίτες καθηµερινά, επισκέπτοµαι καφετέριες, πηγαίνω σε λαϊκές, στις γειτονιές, σε πλατείες και σε µέρη όπου συγχρωτίζεται καθηµερινά ο κόσµος. Μου αρέσει να συνοµιλώ µαζί τους. Οι πολίτες είναι αρκετά ζορισµένοι. ∆ιακρίνω ότι αναζητούν ένα σηµείο αναφοράς για να µιλήσουν, να πουν τους προβληµατισµούς τους και τις δυσκολίες τους. Αυτό είναι ένα πρόσθετο άγχος, γιατί οι πολίτες νιώθεις ότι έρχονται και ακουµπούν τις ελπίδες τους πάνω σου. ∆εν ξέρεις πώς ακριβώς, πρακτικά µιλώντας, µπορείς να βοηθήσεις αυτόν τον άνθρωπο που σε πλησιάζει και σου ανοίγεται. Όσοι ασχολούνται µε την πολιτική αντιµετωπίζουν τα θέµατα πιο γενικά, όµως ο κόσµος που σου µιλάει το θέτει σε πιο προσωπική βάση. Εκεί δεν το κάνει απλώς προς ενηµέρωση, αλλά αναζητά από σένα λύση. ∆εν είναι απλό, πρέπει να τη βρεις. Εµένα µε απασχολεί αυτό.

Ορισµένοι αναρωτιούνται τι δουλειά έχουν οι celebrities στην πολιτική.
Εγώ είµαι celebrity; (γέλια). ∆εν µπορώ να πω κάτι σε αυτό. Όλοι αυτοί οι celebrities που ασχολούνται µε την πολιτική έχουν µια δουλειά. ∆εν έχω κρίνει κάποιον από το επάγγελµά του, να πω π.χ. ότι αυτός είναι φαρµακοποιός ή έµπορος και δεν πρέπει να ασχοληθεί ή αυτός είναι δικηγόρος και επιβάλλεται να ασχοληθεί. Μέχρι τώρα δεν έχει δείξει η Ιστορία ότι τα επαγγέλµατα µας έχουν σώσει.

Άφραγκος έχεις µείνει;
Πολλές φορές (γέλια). Στα πρώτα µου βήµατα, αλλά τότε δεν είχα υποχρεώσεις, οπότε δεν µε ένοιαζε. Γενικά, όταν κάνεις οικογένεια, τα πράγµατα είναι πιο ασφυκτικά. Αργότερα, την περίοδο της οικονοµικής κρίσης, που χτύπησε τους καλλιτέχνες, είχα οικονοµικά προβλήµατα, αλλά τότε ήταν διαφορετικά, γιατί είχα οικογενειακές υποχρεώσεις. Φυσικά, την περίοδο του κορονοϊού που δεν είχαµε δουλειά. Ήταν ένα διάστηµα οικονοµικής αιµορραγίας. Έπρεπε να δανειστώ από φίλους για να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις µου. Έχω και τρία παιδιά, ηλικίας 18, 9 και 6 ετών.

Το πιο extreme πράγµα στη ζωή σου;
∆εν κάνω extreme πράγµατα, Σάσα µου. Είµαι πολύ ξενέρωτος. ∆εν ξέρω τι είναι το extreme. Έχω κάνει πτώση µε αλεξίπτωτο, αν αυτό θεωρείται κάτι. Γενικά δεν κάνω τέτοια, φοβάµαι.

Έχεις πει στον 18χρονο γιο σου να σε ψηφίσει;
Όχι, το αφήνω στην κρίση του.

*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδας Παραπολιτικά στις 11/05/2024