ΗΤζώρτζια Κεφαλά είναι η πιο ροκ γυναίκα στην ελληνική µουσική σκηνή και συγχρόνως στην ελληνική Βουλή, όπου είναι βουλευτής του κόµµατος «Πλεύση Ελευθερίας» της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Μετρά σχεδόν 27 χρόνια στον χώρο της µουσικής. Τη γνωρίσαµε µέσα από το συγκρότηµα Μπλε, ενώ έχει συνεργαστεί µε τα µεγαλύτερα µουσικά ονόµατα της ελληνικής σκηνής.

Μιλώντας στο «Secret», αποκαλύπτει τον λόγο που την ώθησε να ασχοληθεί µε την πολιτική, την απώλεια του βαφτισιµιού της, που τη συγκλόνισε, τα άσχηµα σχόλια που κατά καιρούς έχει ακούσει, καθώς και για τη γνωριµία της µε την κ. Κωνσταντοπούλου.

Ποιος ήταν ο λόγος που σας ώθησε να ασχοληθείτε µε την πολιτική;

Υπήρχαν αρκετοί λόγοι που µε έκαναν να πάρω θέση και δράση. Οι δύο πιο σηµαντικοί ήταν η κακή κατάσταση των ανθρώπων του πολιτισµού στη χώρα µας, η απαξίωσή τους στην Εκπαίδευση και στη στήριξή τους γενικότερα. Ο άλλος λόγος, εξαιρετικά κρίσιµος για την απόφασή µου, ήταν ο χαµός του βαφτισιµιού µου, Θεοφάνη-Ερµή Θεοχαρόπουλου, στα βουνά των Τζουµέρκων, από την παντελή έλλειψη γνώσης επιχειρησιακής δραστηριότητας των συγκεκριµένων ανθρώπων της ΕΜΑΚ που κλήθηκαν να βοηθήσουν και βέβαια λόγω αδικαιολόγητης καθυστέρησης, αλλά και ακαταλληλότητας των σωστικών µέσων (ελικόπτερα). Οι γονείς του Ερµή, εγώ, αλλά και πλήθος άλλων ανθρώπων ανακαλύψαµε δηλαδή µε τον πιο επώδυνο τρόπο την πλήρη ανυπαρξία της πρωτογενούς διακοµιδής στην Ελλάδα. Το να βοηθήσουµε να δηµιουργηθεί HEMS ήταν µονόδροµος για εµάς.

Είκοσι επτά χρόνια γάµου. Πώς τα έχετε καταφέρει;

Είκοσι επτά χρόνια γάµου, µε δύο υπέροχα παιδιά. Οι µακροχρόνιες σχέσεις φέρνουν πάντα κόπωση. Η αγάπη είναι η συνδετική κόλλα, η οποία κατά τη γνώµη µου µας θυµίζει πάντα τους λόγους που έρχονται δύο άνθρωποι κοντά. Αρκεί να το θυµόµαστε και στα δύσκολα. Παρ’ όλα αυτά, η δυνατότητα να ακούµε τον εαυτό µας και τις ανάγκες του πρέπει να µένει ζωντανή. Κρατώντας την αγάπη προχωράµε στο άγνωστο. Η αλλαγή είναι κοµµάτι της εξέλιξής µας.

Τι είναι το χειρότερο που έχει γραφτεί για εσάς;

Εχω ακούσει πολλά. Το χειρότερο όµως ήταν η προσπάθεια µιας µερίδας του Τύπου να παρουσιάσει την έλλειψη τοξικού λόγου, που έχω επιλέξει συνειδητά να µη χρησιµοποιώ, ως φιλοακροδεξιά άποψη. Πιστεύω βαθιά πως κινδυνεύουµε όλοι από τις ακραίες απόψεις και δράσεις, οι οποίες υπάρχουν ακόµα και σε ιδεολογίες που έχουν ως βάση τη συµπερίληψη, την αγάπη και την ισότητα. Χωρίς διάλογο, απλά θα δυναµώνουµε το τέρας που θρέφουν η έλλειψη ίσων ευκαιριών, η φτώχεια και η έλλειψη παιδείας. Το να επιλέγεις να κάνεις τα προβλήµατα και τους ανθρώπους αόρατα δεν σηµαίνει πως δίνεις λύση. Φυσικά, όταν ο διάλογος καταργείται από την άλλη πλευρά και προχωράµε στη βία, έχεις το δικαίωµα στην άµυνα και η ∆ικαιοσύνη έχει τον λόγο. Νοµίζω πως η στάση µου στο Κοινοβούλιο, αλλά και η στάση της Πλεύσης Ελευθερίας έχει ξεκαθαρίσει πλήρως το θέµα αυτό.

Πώς γνωριστήκατε µε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου;

Με τη Ζωή γνωριστήκαµε στον «Σταυρό του Νότου». Εδώ και δύο χρόνια παίζουµε στον «Σταυρό» µε την Ευρυδίκη. Ενα µαγικό Σάββατο, όταν το µαγαζί ήταν γεµάτο πανέµορφες, δυνατές γυναίκες, τις οποίες βέβαια είχαµε ανεβάσει στη σκηνή, µπήκε η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Κατέβηκα, αγκαλιαστήκαµε και τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Πιστεύω πως ελάχιστα από αυτά που ζούµε βασίζονται στην τύχη. Τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα µαγνητίζουµε και µας µαγνητίζουν. Ηµουν και είµαι έτοιµη να εκτιµήσω, να συντονιστώ και να εµπιστευτώ τη θηλυκή, παραµεληµένη και υποτιµηµένη πλευρά µε όλο µου το είναι. Το να υπάρχει µια δυναµική, ευαίσθητη και έντιµη γυναίκα µέσα στη Βουλή είναι για εµένα ισορροπία δυνάµεων. ∆εν αρκεί όµως µόνο µία.

Από το Κολωνάκι, µε γονείς θυρωρούς. Μιλήστε µας για τα παιδικά σας χρόνια.

Οι γονείς µου, η Φωτεινή και ο Ηλίας, φτωχοί άνθρωποι, µε υπερηφάνεια, τιµιότητα, εργατικότητα, έντονη χαρά και χαρακτηριστικό χιούµορ. Οπου εργάζονταν γίνονταν απαραίτητοι. Εµπιστοι, άνθρωποι που δεν κουτσοµπόλευαν, αλλά και µε ένα µυαλό κοφτερό, που έδινε λύσεις στα πάντα. Παρόλο που εκείνη την εποχή κυκλοφορούσε χρήµα στο Κολωνάκι, εκείνοι δεν έπαιρναν ποτέ ούτε χρήµα ούτε αντικείµενα αξίας, για να µπορούν να έχουν την αυτονοµία τους και τη γνώµη τους ακέραιη. Με δυσκολίες λοιπόν µεγάλωσαν τρία παιδιά, δίνοντας και την καλοσύνη και την ποιότητα και την περηφάνια και την «ξεροκεφαλιά» τους βέβαια… ως προίκα σε ένα φαινοµενικά πλούσιο περιβάλλον, µε έντονες ανισότητες όµως, κινδύνους, αλλά και γεµάτο ευκαιρίες, όπως ήταν το Κολωνάκι. Βγαίναµε από το υπόγειο όπου ζούσαµε και βλέπαµε την αφρόκρεµα της Τέχνης να πίνει καφέ, πηγαίναµε σχολείο στο Μαράσλειο και βολτάραµε στον Εθνικό Κήπο, δίπλα από τη Βουλή.

Η άποψή σας για το «Ζάρι» της Μαρίνας Σάττι;

Νοµίζω πως η Μαρίνα πολύ καλά κάνει που παρουσιάζει τον εαυτό της και τη δουλειά της πιστεύοντας σε αυτά. Το ότι το τραγούδι ακούγεται «περίεργο» στα αυτιά των περισσοτέρων είναι σε ισορροπηµένη δόση, τόση ώστε να τραβήξει την προσοχή. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει εκείνη, µιας και είναι εξαιρετική στη δουλειά της. Θεωρώ πως γενικά το τραγούδι µε τη µορφή που το ξέρουµε σήµερα βρίσκεται σε τέλµα. Χρειάζεται ισχυρό πειραµατισµό για να συνεχίσει να υπάρχει.

Ποιος είναι ο πολιτικός σας στόχος;

Πολιτικός στόχος είναι η απλούστερη ζωή. Αυτή που δεν κάνει τον άνθρωπο παραγωγική µηχανή. Η δυνατότητα συνύπαρξης µε όλους. Η κουλτούρα συνεργασίας και συµπερίληψης. Σε µια χώρα που θα σέβεται τα όνειρα, την Υγεία και την Παιδεία, όπως θα σέβεται και την ίδια τη ζωή σε οποιαδήποτε µορφή της. Τους ίδιους στόχους έχω και µουσικά και προσωπικά. ∆εν θα µπορούσαν να διαφέρουν.

*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδας Παραπολιτικά το Σάββατο 11/4