Ανδρέας Μανωλικάκης: Ο καθηγητής υποκριτικής και σκηνοθεσίας στη Νέα Υόρκη σοκάρει: "Ανοίγω την πόρτα, βγάζει ένα πιστόλι και το κολλάει στο κεφάλι μου"
Όσα αποκάλυψε ο πρώην πρόεδρος του Actors Studio Drama School
Όσα περιέγραψε στην εκπομπή "Στούντιο 4"
Καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» βρέθηκε ο Ανδρέας Μανωλικάκης και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε σε ένα τρομακτικό περιστατικό που του συνέβη στο σπίτι του.
Όπως περιέγραψε, μπήκε ένας οπλισμένος άνδρας στο σπίτι του και κατάφερε να τον αφοπλίσει δίχως να τραυματιστεί.
«Πόσο μας μιλάει ο βαθύς εαυτός μας χωρίς να είμαστε ενήμεροι; Εκείνες τις έξι ημέρες που ήμουν στο διαμέρισμά μου, θάμπωνε το τζάμι και έγραφε με το δάχτυλό μου Andreas, I love you και από κάτω στα ελληνικά. Το είχα βρει, κάθε βράδυ το έγραφα! Με έπαιρναν κάτι τηλέφωνα και μου έκαναν κάτι γελάκια και επειδή έκανα παραστάσεις στην Αστόρια, λέω θα είναι κάτι κορίτσια να μου κάνουν αστεία. Με έπαιρναν από το ταχυδρομείο και μου είπαν ότι είναι ένα δέμα από την Ελλάδα. Μου λένε “Θα είστε εκεί το Σάββατο;”. Κοιμάμαι ξημερώματα, ξυπνάω, ανοίγω την κουρτίνα και ακούω το κουδούνι. Ξυπόλυτος, γυμνός, φοράω τις παντόφλες. Κάνω από τα παραθυράκια έτσι, ήταν ένας ψηλός άνδρας, μελαχρινός.
Ανοίγω την πόρτα, και αμέσως βγάζει ένα πιστόλι και το κολλάει στο κεφάλι μου. Το πρωινό μου ξύπνημα ήταν αυτό! Κάνω βήματα πίσω, κλείνει την πόρτα και μου λέει “Σκάσε, πάμε επάνω”. Αρχίζουμε και ανεβαίνουμε σαν τα καβούρια πλαγίως. Στο 6ο σκαλί πάω να του πω κάτι και μου λέει “Shut the f*ck up”. Δεν μου άρεσε στον βαθύ εαυτό μου! Και πάνω ήταν μια γυναίκα στο κρεβάτι και δεν ήξερα τι είχε στον νου του. Και επειδή έπαιζα μπάλα μικρός, κάνω ότι ανεβαίνω το σκαλί, τον γυρνάω και μένει το πιστόλι, φρίκαρε. Αν είχα παπούτσια, θα του έριχνα κλοτσιά στο καλάμι. Κάποια στιγμή ελευθερώνει το πιστόλι του, πυροβολεί και εξαφανίζεται. Ήμουν εκτός ανάσας και δεν ήξερα αν έφαγα τη σφαίρα», είπε ο Ανδρέας Μανωλικάκης.
Όπως περιέγραψε, μπήκε ένας οπλισμένος άνδρας στο σπίτι του και κατάφερε να τον αφοπλίσει δίχως να τραυματιστεί.
«Πόσο μας μιλάει ο βαθύς εαυτός μας χωρίς να είμαστε ενήμεροι; Εκείνες τις έξι ημέρες που ήμουν στο διαμέρισμά μου, θάμπωνε το τζάμι και έγραφε με το δάχτυλό μου Andreas, I love you και από κάτω στα ελληνικά. Το είχα βρει, κάθε βράδυ το έγραφα! Με έπαιρναν κάτι τηλέφωνα και μου έκαναν κάτι γελάκια και επειδή έκανα παραστάσεις στην Αστόρια, λέω θα είναι κάτι κορίτσια να μου κάνουν αστεία. Με έπαιρναν από το ταχυδρομείο και μου είπαν ότι είναι ένα δέμα από την Ελλάδα. Μου λένε “Θα είστε εκεί το Σάββατο;”. Κοιμάμαι ξημερώματα, ξυπνάω, ανοίγω την κουρτίνα και ακούω το κουδούνι. Ξυπόλυτος, γυμνός, φοράω τις παντόφλες. Κάνω από τα παραθυράκια έτσι, ήταν ένας ψηλός άνδρας, μελαχρινός.
Ανοίγω την πόρτα, και αμέσως βγάζει ένα πιστόλι και το κολλάει στο κεφάλι μου. Το πρωινό μου ξύπνημα ήταν αυτό! Κάνω βήματα πίσω, κλείνει την πόρτα και μου λέει “Σκάσε, πάμε επάνω”. Αρχίζουμε και ανεβαίνουμε σαν τα καβούρια πλαγίως. Στο 6ο σκαλί πάω να του πω κάτι και μου λέει “Shut the f*ck up”. Δεν μου άρεσε στον βαθύ εαυτό μου! Και πάνω ήταν μια γυναίκα στο κρεβάτι και δεν ήξερα τι είχε στον νου του. Και επειδή έπαιζα μπάλα μικρός, κάνω ότι ανεβαίνω το σκαλί, τον γυρνάω και μένει το πιστόλι, φρίκαρε. Αν είχα παπούτσια, θα του έριχνα κλοτσιά στο καλάμι. Κάποια στιγμή ελευθερώνει το πιστόλι του, πυροβολεί και εξαφανίζεται. Ήμουν εκτός ανάσας και δεν ήξερα αν έφαγα τη σφαίρα», είπε ο Ανδρέας Μανωλικάκης.